ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 8 Μαρτίου 2015

Γαλάζιοι τελώνες.

Για να μην ξεχνιόμαστε: Η νέα κυβέρνηση διαχειρίζεται την εξουσία κοντά ενάμιση μήνα. Κάποιοι άλλοι όμως έκαναν τα κουμάντα τους κι επιδόθηκαν στα όργια που βάφτισαν μεταρρυθμίσεις και "θυσίες" του λαού (μας ενοχλεί που αυτός ο όρος υιοθετήθηκε κι από στόματα της νέας κυβέρνησης) για πολύ μεγαλύτερο διάστημα. Και είχαν το θράσος να υιοθετήσουν στο προεκλογικό τους σύνθημα την έννοια που μεταχειρίστηκαν όπως ο βιαστής το θύμα του: την "αλήθεια". (Δεν θα μας τρελάνετε (και άλλο) εσείς, γκέγκε;). Είναι απαραίτητο και συνετό να μην τα λησμονούμε. Ένας λαός χωρίς βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη μνήμη κι εθισμένος στις παθογένειες και τη συνενοχική ανοχή, αξίζει τα πάθια του και με το παραπάνω!
Και το παρακάτω άρθρο μας τα θυμίζει με τον παραστατικό του τρόπο...

Γαλάζιοι τελώνες.

Γράφει ο mitsos175.

Αυτή η ΝΔ είναι πράγματι το κατακάθι του (πολιτικού) υπόκοσμου. Ένας κι ένας. Όλοι τους σχεδόν, "τεφαρίκια". Για ποιόν να πρωτοπείς; Για τον σημερινό αρχηγό; Ένας δοσίλογος και μισός, που κατέστρεφε συστηματικά τη χώρα για τρία χρόνια. Καθημερινά μας έβαζε κι ένα νέο χαράτσι. Μας πετσόκοβε μισθούς και συντάξεις. Βίαζε τα ανθρώπινα δικαιώματα. Επόμενο βέβαια, αφού "μιλούσε με το θεό". Μας έγδερνε, μας απέλυε, μας ξεσπίτωνε όχι μόνο για να τα πάρουν οι τοκογλύφοι αλλά για να τα φάνε κι οι ίδιοι οι τελώνες.

Οι τελώνες ήταν οι φοροεισπράκτορες των κατακτητών Ρωμαίων στην Ιουδαία, που έπαιρναν εκτός από τους φόρους για τους Ρωμαίους και τη δική τους "μίζα". Φυσικά ήταν πολύ "αγαπητοί", "καταλληλότεροι" έβγαιναν στα γκάλοπ της εποχής, τόσο χάλια. Έτσι άπληστοι, εγωιστές κι ανήθικοι είναι οι περισσότεροι γαλάζιοι κηφήνες. Ο καλύτερος από δαύτους έχει ψηφίσει "μόνο" δυο μνημόνια με τα μέτρα - γκιλοτίνα που τα συνοδεύουν. Να πούμε για τους δελφίνους; SIEMENS. Για τους κουμπάρους; Ποιόν να αφήσουμε και ποιον να πιάσουμε που θα λερωθούμε πατόκορφα και θα μυρίσουμε σαν τουαλέτα.


Ο Σαμαράς λοιπόν έβαλε υπουργό το Γκίκα. Υπουργό Οικονομικών κιόλας! Σαν να βάλεις το Λιάπη να φτιάξει τον ΚΟΚ. Κι αυτό το έκαναν ήδη! Το "τεφαρίκι" αυτό, παραδέχθηκε πως έβγαλε τα ευρώ του, που σίγουρα ήταν μπόλικα, στο εξωτερικό. Φυσικά είπε πως όταν το έκανε, δεν ήταν υπουργός κι όταν υπουργός τα δήλωνε! Βράσε ρύζι. Μ' αρέσει πάντως η ειρωνεία: Έψαχνε το υπουργείο να καταπολεμήσει τη φοροδιαφυγή, Σπίλωνε τους πάντες στην προσπάθεια του να χαρατσώσει. Κι ο υπουργός; Ο υπουργός ή είχε πάθει αμνησία, ή είχε διπλή προσωπικότητα, ή απλά μας δούλευε κανονικότατα. Η τρίτη εκδοχή είναι η σωστή τι κερδίζω; Ένα νέο ΕΝΦΙΑ; Τι θέλω και μιλάω. Να βάλουμε τις δηλώσεις του για την καταπολέμηση της διαφθοράς να γελάσουμε. Τέτοιο τρολλάρισμα κρίμα να πάει χαμένο. Φαντάζομαι τι θα δίδασκε σαν καθηγητής. Έχει εμπειρία λέει στα οικονομικά.

Ολοφάνερο! Τα δικά του τα βελτίωσε θεαματικά. Με τα οικονομικά της χώρας δεν τα πήγε καλά και τώρα ξέρουμε γιατί. Είναι πάντως "στους 50 κορυφαίους στον κόσμο στον ευρύτερο τομέα της εφαρμοσμένης οικονομετρίας την περίοδο 1989-1995". Τώρα, αν εγώ ρωτήσω, "οι 50 που προηγούνται δηλαδή έβγαλαν περισσότερα έξω", θα θεωρηθώ αφελής; Μάλλον. Εντάξει, ξεχάστε την ερώτηση. Έτυχε. Μες τους τόσους "έντιμους" καπιταλιστές βρέθηκε και κάποιος να κάνει ένα λάθος και πιάστηκε. Το λάθος του φυσικά ήταν που τον τσίμπησαν, όχι τα υπόλοιπα. Αφού ο Καπιταλισμός, αγάπη μου, είναι η κλοπή των λίγων σε βάρος των πολλών, τι δεν καταλαβαίνεις;

Να χαίρεστε τους πολιτικούς σας γαλάζια γίδια. Από δήμαρχο μέχρι υπουργό κι ακόμα παραπέρα, είναι όλοι "πάρε τον ένα και χτύπα τον άλλο". Που διάολο τους βρήκατε όλους αυτούς τους λωποδύτες; Εισαγωγή μαφιόζων κάνετε στη ΝΔ; Ακριβώς. Άλλοι από το ΠΑΣΟΚ, άλλοι από την Πολιτική Άνοιξη, άλλοι από το Λαός, άλλοι γέννημα θρέμμα νεοδημοκράτες, τελικά η ΝΔ είναι για τα λαμόγια και τους απατεώνες κάτι σαν μαγνήτης.Ποιός Αλί Μπαμπάς; ΚαρΑΜΑΝ Αλί και 400 κλέφτες όχι 40.

Κι ο Γκίκας θα αθωωθεί όμως. Όπως όλοι. Γιατί το σύστημα αγαπά τα παιδιά του. Εξαιρούνται κάτι καμένα χαρτιά που τα βγάζουν που και που εκτός κυκλοφορίας για να γλυτώσουν οι υπόλοιποι. Δεν μου κάνει λοιπόν καμιά εντύπωση, ούτε πρόκειται να πέσω από τα σύννεφα οτιδήποτε κι αν ακούσω.

Περιμένω όμως για το τι θα κάνει η σημερινή κυβέρνηση. Όχι στα λόγια. Με τα λόγια, χτίζουμε ανώγια και κατώγια. Στην πράξη. Εκεί κολλά το σίδερο. Αν έκανε, όπως λέτε απατεωνιές, να ακολουθήσετε τα προβλεπόμενα από το νόμο. Αν όμως τον βγάλετε κι αυτόν λάδι, ε! τότε, το θέλετε εσείς το γιαούρτι το ληγμένο. Κι έχει μια πράσινη πέτσα άλλο πράμα.


Το διαβάσαμε στο ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου