ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2015

Πιάσε μια draft γερμανική

IMG_0599
Κείμενα τα οποία δείχνουν ότι από τις 15 Φεβρουαρίου η ελληνική κυβέρνηση βρισκόταν σε προχωρημένες συζητήσεις με την ευρωπαϊκή επιτροπή, αποκάλυψε το βράδυ της 16ης Φλεβάρη ο δημοσιογράφος Πολ Μέισον.

Σύμφωνα με τα κείμενα που δημοσιοποιήθηκαν, ο Γιάννης Βαρουφάκης θα έκλεινε συμφωνία με τους δανειστές για ένα νέο μνημόνιο, το οποίο δεν θα είχε τους όρους για μειώσεις συντάξεων, αύξηση ΦΠΑ, ομαδικές απολύσεις και μερικές ακόμη “αλλαγές” που ο Γκίκας Χαρδούβελης ήταν έτοιμος να υπογράψει. Θα ήταν ένα μνημόνιο που θα πάγωνε τις φιλολαϊκές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ μέχρις ότου δημιουργηθεί μια νέα συμφωνία.

Το τελικό κείμενο που συμφωνήθηκε με τον Ευρωπαίο επίτροπο οικονομικών, Πιερ Μοσκοβισί, δεν έφτασε ποτέ στη συνεδρίαση των υπουργών οικονομικών διότι, όπως είπε ο Βαρουφάκης, τού δόθηκε ένα άλλο κείμενο το οποίο συντάχθηκε από την γερμανική κυβέρνηση και ζητούσε απ´την Ελλάδα να τα δώσει όλα για μια μελλοντική “χαλάρωση” η οποία δεν διευκρινιζόταν.

Τελικά η αλλαγή της τελευταίας στιγμής δεν ολοκλήρωσε τη συμφωνία και οι Ευρωπαίοι δανειστές μαζί με την Κριστίν Λαγκάρντ του ΔΝΤ ανακοίνωσαν ένα τελεσίγραφο για την Ελλάδα, σύμφωνα με το οποίο αν δεν υπάρξει θετική ανταπόκριση της ελληνικής κυβέρνησης στο γερμανικό προσχέδιο τότε θα διακοπεί η χρηματοδότηση της χώρας.

Λίγο μετά το τελεσίγραφο, ο Γιάννης Βαρουφάκης αποκάλυψε την ύπαρξη ενός προσυμφώνου με τον επίτροπο οικονομικών Μοσκοβισί, το οποίο ήταν προϊόν ανταλλαγής στοιχείων τις προηγούμενες μέρες. Την ύπαρξή του αρνήθηκαν μέσω διαρροών από τον δημοσιογράφο Πίτερ Σπίγκελ των Financial Times, τόσο η Επιτροπή όσο και ο Μοσκοβισί. Όμως, τελικά το έγγραφο αυτό βγήκε με τη μορφή προσχεδίων τα οποία δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με αυτό που δόθηκε στον Βαρουφάκη για να υπογράψει.

Αποτέλεσμα αυτής της παρωδίας των εγγράφων ήταν να ρεζιλευτούν η Επιτροπή αλλά και σύσσωμο το συμβούλιο των υπουργών οικονομικών της Ευρώπης, καθώς βρέθηκαν ενώπιον μιας διαδικασίας η οποία -προφανώς- επαναλαμβάνεται εδώ και χρόνια αλλά κανείς δεν είχε το θάρρος να την πει.
 
Νωρίτερα, την ίδια μέρα με το Eurogroup της ξεφτίλας, βγήκε η είδηση ότι ο πρέσβης της Γερμανίας στην Ελλάδα ζήτησε κατ’ εντολήν της Άνγκελα Μέρκελ την αποπομπή του Γιάννη Βαρουφάκη, επειδή τους χάλασε τη μανέστρα.

Το ίδιο πρωί, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είχε εκφράσει τη λύπη του για τον ελληνικό λαό επειδή έχει μια τόσο ανεύθυνη κυβέρνηση, ενώ τα περισσότερα γερμανικά ΜΜΕ την σκυλόβριζαν επειδή θεωρούν τον Τσίπρα δημαγωγό.

Δυστυχώς, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και η γερμανική κυβέρνηση δεν αγαπούν καθόλου τη δημοκρατία. Ούτε τις εκλογές. Ούτε την ελευθερία. Ούτε καν την ίδια την Ευρώπη.

Η στάση της γερμανικής κυβέρνησης και των ελεγχόμενων ΜΜΕ της έχουν γεννήσει σε όλη την Ευρώπη έναν αντιγερμανισμό που δεν αξίζει στον λαό αυτής της χώρας. Όπως δεν αξίζει σε κανένα λαό να ζήσει ποτέ του αυτά που έζησαν άλλοι λαοί, όταν τους κόλλαγαν ταμπέλες, τους συκοφαντούσαν, και τους έκαναν μισητούς σε ολόκληρο τον κόσμο.

Δυστυχώς, το κακό που κάνει η γερμανική κυβέρνηση στην Ελλάδα είναι πταίσμα μπροστά σε αυτό που κάνει στον ίδιο της τον λαό. Το μίσος για τους Γερμανούς είναι κάτι το οποίο θα το βιώσουν οι απλοί πολίτες, κι όχι οι πολιτικοί τους που χρειάζονται την κινητοποίηση χιλιάδων αστυνομικών για να επισκεφτούν μια ξένη χώρα.

Η προσέγγιση των Γερμανών πολιτικών στην ελληνική κατάσταση θυμίζει έντονα τη συμπεριφορά των νικητών του Α’ παγκοσμίου πολέμου στην Γερμανία. Άνθρωποι κατώτεροι των περιστάσεων, κοντόφθαλμοι, δογματικοί και τυφλωμένοι από την ισχύ τους, χρησιμοποιούν απειλές, ψέματα και δολοπλοκίες κατά εκατομμυρίων.

Δεν θα έχει καλή κατάληξη η στάση της γερμανικής κυβέρνησης απέναντι στην υπόλοιπη Ευρώπη. Όλο και περισσότεροι θα συνεχίσουν να τους παρομοιάζουν με τους Ναζί. Κι ύστερα θα είναι ακόμη πιο δύσκολο να τους πεις ότι έχουν άδικο.


Aπό πολύφημο μέσω ΔΉΘΕΝ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου