ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015

Συντρέχουν ή όχι σοβαροί λόγοι για "έσχατα μέτρα";



H Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα διαμήνυσε πολύ πρόσφατα ότι αν δεν ακολουθηθούν τα "συμφωνηθέντα" θα κλείσει η κάνουλα της χρηματοδότησης προς την Ελλάδα. Δηλαδή το τελεσίγραφο τοκογλύφων και συν-εταίρων είναι απλό ωςπρος τη λειτουργία και λογική "συνοχής της Ευρωζώνης": ΟΧΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΟΧΙ ΡΕΥΣΤΟ!
Σοβαρά; Και τι έγινε αν μας κόψουν τη χρηματοδότηση; Δεν θα πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις; Χμ!
Κατ'αρχήν να θυμηθούμε ότι από αυτά τα χρήματα που εισρέουν στην ελληνική οικονομία μόνο κάτι ψίχουλα κατευθύνονται προς την πραγματική οικονομία και τις ανάγκες της! Το συντριπτικό ποσοστό πηγαίνει ΠΙΣΩ ΣΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ που χρηματοδοτούν τους εαυτούς τους με τα εφιαλτικά τοκοχρεολύσια και την ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗ ΠΑΛΙΟΤΕΡΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΚΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ:
  Το 98% της βοήθειας πάει στους πιστωτές
απ'όπου και το ακόλουθο σχεδιάγραμμα προς πληρέστερη κατανόηση του τι συμβαίνει και δεν το λένε ανοιχτά ούτε οι "πριν" ούτε οι "μετά". Οι οποίοι και κινούνται και λειτουργούν "με ορμητική σύνεση" μέσα σε καθαρά πλαίσια επιθετικού καπιταλισμού (ή τουρμποκαπιταλισμού), στον οποίο,  ουσιαστικά, υποβάλλουν τα σέβη τους:


Υπάρχει φως μέσα στο τούνελ της εξαπάτησης και των απειλών για "ασφυξία" άρα και στρατιές από πνιγμένους; Δηλαδή ανθρώπινους πληθυσμούς που στα κιτάπια των απάνθρωπων γραφειοκρατικών και τεχνοκρατικών ανθρωποειδών της Κομισιόν και των τραπεζικών παρασίτων μεταφράζονται ως άψυχα νούμερα που παρασύρονται από δείκτες και ποσοστώσεις...

Και πάλι...χμ!

Ας ξεκινήσουμε με αυτό από το huffingtonpost.gr: Τον Ιανούαριο του 2011, ένα μήνα πριν τις εκλογές, κι ενώ η Ιρλανδία ήταν ήδη στο δικό της «μνημόνιο», η Εθνική Τράπεζα της Ιρλανδίας βοήθησε τις τράπεζες με 51 δις τυπώνοντας δικό της χρήμα. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είχε μάλιστα δηλώσει τότε πως η Εθνική Τράπεζα της Ιρλανδίας μπορεί να δημιουργήσει τα δικά της αποθέματα, εφόσον όμως ενημερώσει την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Όπως είχε γράψει τότε σε καυστικό τονο ένας δημοσιογράφος του Business Insider «Εφ’ όσον λοιπόν δεν σας νοιάζει και εφ' όσον την ΕΚΤ δεν την πειράζει , γιατί δε βάζουν κάθε χώρα να εκτυπώσει αρκετά ευρώ για να ξεπληρώσει το δημόσιο χρέος της ; Έτσι κάθε χώρα μπορεί να ξεφορτωθεί το χρέος της σε δευτερόλεπτα».

Μάλιστα!
Αναρωτιέται εύλογα κάποιος αν είναι δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο και στην Ελλάδα, με ποιες προϋποθέσεις κι αν η λύση μπορεί να έρθει τόσο αναπάντεχα απλά και γιατί δεν είχε γίνει μέχρι τώρα.
Πρώτον, γιατί μέχρι τώρα στην κυβέρνηση της χώρας βρισκόταν μια θρασύδειλη ομήγυρη δωσίλογων μαριονέτων.

Δεύτερον, ας δούμε τι έγραφε το Γενάρη του'11 η ηλεκτρονική έκδοση της Ελευθεροτυπίας:

"(Τίτλος άρθρου) Γιατί η Ελλάδα δεν «τυπώνει» α λα ιρλανδικά; (Απάντηση σύντομη παρέα με τον τίτλο)"Η ΤτΕ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΤ" Και λέμε τώρα εμείς οι "έξυπνοι": Ναι!αλλά τωρα η ΕΚΤ γαβγίζει ότι θα σταματήσει τη χρηματοδότηση! Άρα; Και συνεχίζουμε με το ίδιο άρθρο της enet: "Το ζήτημα που έχει προκληθεί από αλλεπάλληλα δημοσιεύματα ιρλανδικών εφημερίδων έφερε στο Κοινοβούλιο ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Παν. Λαφαζάνης, με ερώτηση που κατέθεσε προς τον υπουργό Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου. Ο υπουργός καλείται να απαντήσει ποιος είναι ο μηχανισμός με τον οποίο η κεντρική τράπεζα της Ιρλανδίας έχει προβεί σε χρηματοδότηση δεκάδων δισ. ευρώ του τραπεζικού ιρλανδικού συστήματος, και αν έχει μέχρι τώρα χρηματοδοτήσει με ανάλογα μέσα τις ελληνικές τράπεζες η Τράπεζα της Ελλάδος. Σύμφωνα με πληροφορίες, η ΤτΕ δεν έχει κάνει χρήση του μηχανισμού «έκτακτης συνεισφοράς ρευστότητας» (Emergency Financial Assistance ή ELA), όπως έπραξε η κεντρική τράπεζα της Ιρλανδίας, καθώς η ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών καλύπτεται επαρκώς τόσο από τις εγγυήσεις που έχει προσφέρει το Ελληνικό Δημόσιο όσο και από τα έκτακτα μέτρα που εφαρμόζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Εσχατο μέτρο
Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εφημερίδας «Independent» της Ιρλανδίας,η χώρα έχει προσφύγει στην έσχατη λύση της χορήγησης έκτακτης ρευστότητας προς τις τράπεζές της.
Οπως προκύπτει από τις λογιστικές καταστάσεις της Κεντρικής Τράπεζας της Ιρλανδίας, τα δάνεια που έχει χορηγήσει στις τράπεζες της χώρας (τις οποίες διέσωσε ο κρατικός προϋπολογισμός εκτοξεύοντας το έλλειμμά του στο 30% του ΑΕΠ), ανέρχονται σε περίπου 50 δισ. ευρώ. Επιπροσθέτως, οι ιρλανδικές τράπεζες έχουν δανειστεί από την ΕΚΤ άλλα 132 δισ. ευρώ έναντι 95 δισ. ευρώ, που οφείλουν σήμερα οι ελληνικές τράπεζες.
Οπως προκύπτει από ανάλυση που εξέδωσε η Citi επί του θέματος, γίνεται σαφές ότι ο δανεισμός των εμπορικών τραπεζών μέσω του προγράμματος ELA είναι αποτελεί μια «γκρίζα» διαδικασία, η οποία προβλέπεται από τον κανονισμό λειτουργίας της ΕΚΤ, ωστόσο δημοσιοποιείται με μεγάλη καθυστέρηση και κυρίως διότι δεν δημοσιοποιούνται στοιχεία:
α) για την προέλευση της χρηματοδότησης που λαμβάνουν οι τράπεζες,
β) για τους όρους αυτού του δανεισμού όσον αφορά το επιτόκιο και
γ) σχετικά με το ποια είναι τα ενέχυρα που δίνουν οι τράπεζες που λαμβάνουν αυτήν τη χρηματοδότηση."
Από enet

Και αναρωτιόμαστε πάλι εμείς οι "καχύποπτοι και δύσπιστοι" απέναντι σε καθε στέλεχος ή δορυφόρο του τουρμποκαπιταλιστικού αστερισμού:  Για να μη μιλάει καθόλου γι'αυτό το ενδεχόμενο του "έσχατου μέτρου" το οικονομικό επιτελείο της νέας κυβέρνησης (ή μήπως τα τηλεκάναλα δεν μας βομβαρδίζουν καθημερινά με απειλές έξωθεν αλλά και έσωθεν από τους επαγγελματίες νενέκους για φλερτ με έσχατες καταστάσεις κοινωνικές και οικονομικές;)...σημαίνει ή ότι ο κ.Λαφαζάνης πείστηκε από τον τότε υπουργό οικονομικών... Ή ότι σήμερα η κυβέρνηση δεν διαθέτει απλώς την πολιτική βούληση ή πιο σωστά την πυγμή για "έσχατα μέτρα". Ή  αλλιώς δεν έχει την βούληση (και για να μην μας χαρακτηρίσουν βιαστικούς αν και οι εξελιξεις είναι σαρωτικά ραγδαίες: είναι στις σκέψεις της και περιμένει ίσως την κατάλληλη στιγμή;) για να τραβήξει έναν αποτελεσματικό "κρυφό άσσο στο μανίκι" που ίσως μπορεί να ανατρέψει την παρτίδα και να φέρει τα πάνω κάτω και νέα δεδομένα συνενόησης με τους "εταίρους". . Αλλά...κατά πόσο θέλουν πραγματικά τις ανατροπές "οι καπετάνιοι και πλοιοκτήτες στο τιμόνι του καραβιού";
Ακόμη κι αυτοί οι φρέσκιοι και φορείς ελπίδας για όσους τους ψήφισαν και τους έδωσαν ξεκάθαρες ανατρεπτικού τύπου εντολές.
Και να θυμόμαστε ότι σε αυτή την αηδιαστικά υποκριτική "Ευρωπαϊκή ενωμένη φάρσα" το χρέος της χώρας  φαντάζει αστείο μπροστά στα δύο τρισ. χρέους του "ανθηρού" Λουξεμβούργου ή το Βέλγιο και τη Βρετανία με χρέος πολύ πάνω από το 1 τρισ. ευρώ, αλλά κανείς δεν τους ζήτησε να απαλλοτριώσουν τις υποδομές, τους πόρους τους κι τους εργαζόμενούς τους!
Ας ξαναγυρίσουμε όμως σε αυτή την έσχατη λύση του να τυπωθεί χρήμα από την Τράπεζα της Ελλάδας και αρχικά στο ευρωνόμισμα (ας μην μιλήσουμε ακόμη για επιστροφή στη δραχμή που την έχουμε πει δραχμούλα!), μιας και η ΕΚΤ κλείνει την κάνουλα δανεισμού, δηλ. χρηματοδότησης των ίδιων των δανειστών(Σοκ από New York Times: "Ετσι λεηλατούν την Ελλάδα η τρόϊκα και οι τραπεζίτες"... ). Πιστεύουμε ότι ο παρακάτω αρθρογράφος θέτει τα πράγματα σε σωστή και ειλικρινή και, κυρίως, εφικτή βάση με τίτλο "Από την Ιρλανδία του 2011, στην Ελλάδα του 2015 : Το δικαίωμα της, κατά βούληση, κοπής χρήματος (ευρώ), από τις εθνικές Κεντρικές Τράπεζες των χωρών της ευρωζώνης και η αποδοχή του από την Ε.Κ.Τ. (Ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν σχηματίσει κυβέρνηση, ας ετοιμάζεται να θέσει, σε πλήρη λειτουργία, τα εκτυπωτικά μηχανήματα, για την κοπή μαζικών ποσοτήτων ευρώ. Αλλιώς)... Γράφει λοιπόν ο Τάσος Αναστασόπουλος σχετικά με όλα αυτά και σας παροτρύνουμε να διαβάσετε με τη δέουσα προσοχή τα παρακάτω επιλεγμένα αποσπάσματα όπoυ οι υπογραμμίσεις με χρώμα είναι από εμάς: 
 "Αυτή η πρόταση, για την άσκηση του δικαιώματος της νομισματοκοπής, υπέρ του ελληνικού δημοσίου, είναι και η λυδία λίθος, για την αντιμετώπιση των προβλημάτων, που έχει δημιουργήσει αυτή η μεθοδευμένη, από τους ευρωζωνίτες, κρίση χρέους, στην ελληνική οικονομία και κοινωνία. Μια κρίση, η οποία, λόγω της χαώδους θεσμικής συγκρότησης της ευρωζώνης, ως νομισματικής ένωσης, διεσπάρη, σε όλες τις οικονομίες της ζώνης του ευρώ, τις οποίες έχει οδηγήσει, στην ανοικτή ή στην συγκεκαλυμμένη χρεωκοπία - της Γερμανίας, μη εξαιρουμένης, αφού αυτή, στο τέλος, θα επωμισθεί την μεγίστη πλειοψηφία των δημόσιων χρεωστικών βαρών των χωρών της ευρωζώνης, εάν δεν φροντίσει να δώσει λύση, στο τεράστιο αυτό πρόβλημα.[...]Οι λόγοι, για τους οποίους oι ριζοσπαστικοφανείς και ριζοσπαστικοί οικονομολόγοι του καιρού μας σιωπούν και συμπεριφέρονται, όπως συμπεριφέρονται, προφανώς, έχουν να κάνουν (σωρευτικά, ή διαζευκτικά), με τα συμφέροντα, που εξυπηρετούν ή/και τις όποιες εγκαθιδρυμένες μαρξικές/μαρξιστικές, ή άλλες ιδεολογικές αγκυλώσεις τους, οι οποίες δεν τους επιτρέπουν να αναφέρονται, σε τέτοια, "τεχνικής φύσεως", εργαλεία, για την αντιμετώπιση της εξελισσόμενης κρίσης.
Για τους λόγους αυτούς, όλοι αυτοί - και με κυριότερη, για κάποιους από αυτούς, την πεποίθηση ότι τέτοιου είδους "τεχνικά εργαλεία", για την αντιμετώπιση της σοβούσας οικονομικής κρίσης, αγνοούν και απαξιώνουν την κοινωνική διάσταση του προβλήματος και δίνουν μια πνοή, στο σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα, η οποία (υποτίθεται ότι) δεν είναι, πολιτικά, ορθό και δεν θα πρέπει να του δοθεί - προτιμούν να αγνοούν τις τεχνικές της χρήσης του seigniorage, για την άμεση αντιμετώπισης της βαριάς και καταστροφικής συμπίεσης, που προξενεί, στην ελληνική οικονομία, το πελώριο και μη διαχειρίσιμο ελληνικό δημόσιο χρέος (όπως, επίσης και το τεράστιο βάρος των χρεών πολλών άλλων κρατών της ευρωζώνης, στις οικονομίες τους, οι οποίες έχουν συνδεθεί και συναπαρτίζουν την νομισματική αυτή ένωση) και να συμπεριφέρονται, σαν να μην υφίσταται θέμα.
Το θέμα, όμως, όσον αφορά την άσκηση της νομισματοκοπής, υπέρ των εθνικών κρατών, εντός της ευρωζώνης υπάρχει και ως θεωρητικό ενδεχόμενο, αλλά και - το κυριότατο -, ως πράξη, υπάρχει.
[...] Έτσι, θα αποδεχόμουν, ως βάσιμες τις θέσεις, που εκφράζει, εάν οι ευρωζωνίτες και η Ε.Κ.Τ. δεν είχαν αποδεχθεί την ύπαρξη αυτού του προηγούμενου της άσκησης του seigniorage, από ένα κράτος της ευρωζώνης. Από την στιγμή, που αποδέχτηκαν αυτή την πρακτική, δεν μπορούν να ισχυρισθούν ο,τιδήποτε το αντίθετο, σαν αυτά, που, προφανώς, θα θελήσει να πει και να πράξει ο Βόλφγκανγκ Σόϋμπλε, εάν το ελληνικό δημόσιο ασκήσει το seigniorage και τυπώσει τις απαραίτητες ποσότητες ευρώ, προκειμένου να πληρώσει, μέρος, ή το σύνολο των δανειακών του υποχρεώσεων.

Και το προηγούμενο αυτό είναι, όπως έχω πει, αυτό της Ιρλανδίας, όπου τον Ιανουάριο του 2011, μεσούσης της κατάρρευσης των ιρλανδικών τραπεζών και της υπαγωγής της χώρας, στο Μνημόνιο, η ιρλανδική κυβέρνηση τύπωσε, μέσω της κεντρικής τράπεζας της χώρας, 51 δισ. €, με τα οποία αποπλήρωσε, μέρος του κόστους του σχεδίου διάσωσης του ιρλανδικού τραπεζικού συστήματος, χωρίς το ποσόν αυτό να προστεθεί, στο ιρλανδικό δημόσιο χρέος.

Μάλιστα, εκείνη την εποχή (15-16 Ιανουαρίου 2011) ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που ρωτήθηκε, σχετικά είπε ότι "η Κεντρική Τράπεζα της Ιρλανδίας δημιουργεί η ίδια τα χρήματα, που χορηγεί, ως δάνεια, σε τράπεζες και δεν χρησιμοποιεί το δάνειο, από την Ε.Κ.Τ., για την χρηματοδότηση των πληρωμών". Για να προσθέσει, στην συνέχεια, ο ίδιος εκπρόσωπος της Ε.Κ.Τ., ότι "η Κεντρική Τράπεζα της Ιρλανδίας μπορεί να δημιουργήσει τα δικά της κεφάλαια, αν το κρίνει σκόπιμο, εφόσον το γνωστοποιεί στην Ε.Κ.Τ.".

Αυτό που έχει σημασία, εδώ, είναι η διατύπωση, που χρησιμοποίησε, ο εκπρόσωπος των αδύτων της ευρωπαϊκής κεντρικής μπατιροτραπεζοκρατίας. Είπε, λοιπόν, ο εκπρόσωπος της Ε.Κ.Τ., όχι, μόνο, ότι η "ιρλανδική Κεντρική Τράπεζα μπορεί να δημιουργήσει τα δικά της κεφάλαια, αν το κρίνει σκόπιμο", αλλά και το ότι η μόνη υποχρέωση, που έχει, όσον αφορά μια τέτοια ενέργειά της, είναι "να την γνωστοποιήσει στην Ε.Κ.Τ." Και αυτό, χωρίς, καν, να διευκρινίζει τον χρόνο της γνωστοποίησης αυτής - εάν, δηλαδή, αυτή η γνωστοποίηση θα πρέπει να γίνει, πριν, ή μετά, την έκδοση και εκτύπωση των όποιων ποσοτήτων χρήματος κρίνει η ιρλανδική Κεντρική Τράπεζα αποφασίσει ότι είναι σκόπιμο, σύμφωνα με την δική της αποκλειστική βούληση ότι πρέπει να τυπωθούν και να εκδοθούν, σε έντυπη, ή ηλεκτρονική μορφή.

Δηλαδή, με λίγα λόγια, ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είπε, μιλώντας, για λογαριασμό εκείνων, που τον έβαλαν να πει όσα είπε - και αυτοί που τον έβαλαν να μιλήσει ήσαν ο, τότε, διοικητής της Ε.Κ.Τ. Jean-Claude Trichet και οι λοιποί κεντροτραπεζίτες, ότι :

Η Κεντρική Τράπεζα κάθε κράτους της ευρωζώνης κρίνει την σκοπιμότητα της δημιουργίας δικών της κεφαλαίων, κατά το δοκούν και το μόνο, που οφείλει να κάνει, είναι να ενημερώσει την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. "

Διαβάστε άλλη μια φορά την παραπάνω, τελευταία παράγραφο από το κείμενο που παραθέσαμε!
Και κλείνουμε και με μια άλλη σοβαρή εναλλακτική λύση που η νέα κυβέρνηση είχε (από σπόντα;)...ξεστομίσει τον προεκλογικό Μάη του 2012(6 του Μάη διά στόματος κ.Τσίπρα) και μετά την εγκατέλειψε αδικαιολογήτως κι εντελώς: όπως γράφει και ο Eric Toussaint εδώ, " τι θα γίνει αν ο Σύριζα στη κυβέρνηση αποφάσιζε να πάρει τοις μετρητοίς το άρθρο 7 ενός κανονισμού  που υιοθετήθηκε το Μάη του 2013 από την Ευρωπαϊκή Ένωση και αφορά τις χώρες που υποβάλλονται σε ένα σχέδιο διαρθρωτικής προσαρμογής; Ιδού το πλήρες κείμενο του σημείου 9 του άρθρου 7: «Ένα κράτος μέλος που έχει γίνει αντικείμενο ενός προγράμματος μακροοικονομικής προσαρμογής πραγματοποιεί ένα πλήρη λογιστικό έλεγχο των δημόσιων οικονομικών του προκειμένου, ειδικά, να αξιολογήσει τις αιτίες που προκάλεσαν τη συσσώρευση υπερβολικών επιπέδων χρέους καθώς και να εντοπίσει κάθε ενδεχόμενη παρατυπία» "
Έλα ντε! Τι θα γίνει; Μήπως το "αγγούρι" αλλάξει κατεύθυνση και βρεθεί στο πίσω μέρος των μεταξωτών βρακιών των δανειστών και μεγαλοτραπεζιτών; Αποδεικνύοντας ακόμη και στους αόμματους της Ευρώπης το μέγεθος της μαφιοζικης καθαρματοσύνης των "σωτήρων" της;
 
"Οι θεωρίες για θεούς και σωτήρες
της Ιστορίας τη σκιά γεμίζουν ακόμα"
λένε κάποιοι στίχοι...

Και θα την βαραίνουν μέχρι τελικής και μη δυσκόλως αναστρέψιμης μετατροπής σε κολασμένο τοπίο για τους ανθρώπινους πληθυσμούς, αν ο απλός κόσμος δεν εγκαταλείψει σαν άχρηστο φορτίο στους ώμους τις ιδεολογικές και ψυχικές (κυρίως) αλυσίδες και την διαρκή ανάθεση ευθυνών σε σωτήρες και μεσσίες και ειδικούς. Σαν αυτούς που βγαίνουν με ειρωνικά υφάκια μέσα σε σικάτα κοστούμια με γραβάτες και στυλάκι αναστημένων μεγαλογαιοκτημόνων και καρδιναλίων προηγούμενων αιώνων και απειλούν και τρομοκρατούν και εμπαίζουν. Χώρες και λαούς, που είναι άξιοι της τύχης τους εφόσον τους ακούν ακόμη και τους παίρνουν στα σοβαρά και τους φοβούνται. Τόσο ώστε να νομίζουν κι ότι η λογική είναι βασικός γνώμονας στις εξελίξεις των ανώμαλων καιρών που ζούμε...

 


(Eυχαριστώ τον Ένοικο που με προέτρεψε να ασχοληθώ με αυτό το κάθε άλλο παρά ανάξιο προσοχής θέμα)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου