ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015

Σίγουρα ήτανε φτύσιμο στην καλοσιδερωμένη φάτσα των Ντάισελμπλούμηδων και αυτών που τους στέλνουν...



Σε αυτό το εδώ το μπλογκ έχουμε ασκήσει συχνά σκληρή κριτική στα μέχρι τώρα ειπωμένα και πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ (ως αντιπολίτευση) και μέσα από κείμενα άλλων και μέσα από δικά μας. Πάντα με επιχειρήματα και προβληματισμούς, με γνώμονα όχι το "καλό του λαού" όπως έχει καταντήσει να μασιέται σαν ληγμένη καραμέλα από κομματικά σαγόνια. Που προσδοκούν την ποδηγέτηση του "προστατευόμενού τους" και την εξυπηρέτηση υψηλών αντιλαϊκών συμφερόντων και των δικών τους (κρυφών ή πεισματικά κλειστών σε οποιοδήποτε δημόσιο έλεγχο) τραπεζικών λογαριασμών. Αλλά με κύριο γνώμονα την αποκατάσταση των κουρελιασμένων εννοιών, όπως "αυτοδιάθεση", "δημοκρατία", "ισονομία", "δικαιοσύνη", ταύτιση συλλογικού και ατομικού συμφέροντος, "εργασία" που δεν έχει να κάνει με δουλοκτητική συνθήκη...

Ωστόσο θα ήμασταν άδικοι ή ηθελημένα τυφλοί αν δεν παραδεχόμαστε και βλέπαμε κάποια πράγματα, έτσι όπως εξελίσσονται και με τη σημασία που αποκτούν σε τούτους τους δουλοπρεπείς καιρούς των πολλών και των ηγεσιών τους απέναντι στις μειοψηφικές αλλά πανίσχυρες (οικονομικά και στρατιωτικά) μα όχι ανίκητες ελίτ. Τώρα αν αυτές οι εξελίξεις δεν έχουν συνέχεια, ή αποδειχτούν άλλο ένα πυροτέχνημα, ένα "τρικ", άσφαιρα πυρά ή ξεδοντιασμένο γάβγισμα απέναντι στα διψασμένα για το αίμα και τον πλούτο των λαών σαγόνια των μαφιόζων του χρήματος και των εκβιασμών...Αυτό είναι μια ιστορία που τις σελίδες της θα δούμε πολύ σύντομα να διαμορφώνονται με τα ανάλογα γραφήματα.


Ο νέος υπουργός Οικονομικών έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα και στο διαδίκτυο και σε διάφορα έντυπα, όπου οι αναλύσεις του στα της οικονομίας, εγχώριας σε συνάρτηση με την παγκόσμια, δεν στερούνται επιστημονικής και τεκμηριωμένης ανάλυσης και  γλώσσας κατανοητής ακόμα και για έναν άσχετο με το αντικείμενο.
Και η στάση του ήταν αξιέπαινη, απέναντι στον απεσταλμένο Ντάισελμπλουμ των αετονύχηδων της φασιστικών καταβολών -"Οι ιδρυτές και χρηματοδότες της ΕΕ ήταν Ναζί" (Ω! Τι έκπληξις!) αυτής Κομισιόν (με ένα υποτυπώδες ευρωκοινοβούλιο που δεν έχει την εξουσία να εισηγηθεί κανένα νόμο και των πέρα από κάθε έλεγχο οργάνων που καθορίζουν κάθε πτυχή της ζωής των Ευρωπαίων πολιτών με κανονισμούς και "νομικές πράξεις", των "νομοθετούμε-αποφασίζουμε,-επιβάλλουμε" στα ευρωπαϊκά κοινοβούλια όποιους νόμους και διατάξεις μας γουστάρουν υπέρ των "ελεύθερων(ανεξέλεγκτων)αγορών" και των μαφιόζων τοκογλύφων κι εκείνα να μην έχουν δικαίωμα να αντιδράσουν ή να αρνηθούν!). Γιατί  είπε απλά τα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ! Τηρουμένων βεβαίως των εδώ και δεκαετιών δωσιλογικών και γλειφολάγνων απέναντι στα βρακιά των "ισχυρών φίλων" (και στα προσφερόμενα δανεικά πουγκιά με το αζημίωτο για τα συμφέροντα των δεύτερων και ωφέλιμα για την εθνική βουλιμία των ντόπιων νταβάδων) πολιτικών αναλογιών. Και, αν μη τι άλλο, ύστερα από πολύ καιρό πολιτικός εκπρόσωπος του σκυφτού και με τουρλωμένα οπίσθια τόπου "όρθωσε μπόι". Με σταθερή φωνή και ανάλογο ύφος, κάτι που δεν είχαν συνηθίσει οι "εταίροι" και οι απεσταλμένοι στην μπανανία υπαλληλίσκοι τους, όταν δήλωσε και τα παρακάτω "εξοργιστικά" για τους τοκογλύφους, τις εταιρείες αρπαγής δημόσιου πλούτου και εξαθλίωσης εργαζομένων και τους εγχώριους συνεταίρους: ότι η κυβέρνηση θα πορευτεί με γνώμονα τη μέγιστη συνεργασιμότητα με τους θεσμούς, όχι με μια τριμερή επιτροπή που στόχο έχει την εφαρμογή ενός αντιευρωπαϊκού προγράμματος ( Η Ενωμένη Ευρώπη απορεί, προβληματίζεται, καταγγέλει, αφαιμάζει και συνεχίζει..) και, κάτι που ήταν μάλλον απρόσμενο φτύσιμο στα βασιλικότερα των βασιλέων προσωπεία, ότι με αυτή τη "σαθρά δομημένη επιτροπή", δεν έχουμε (η κυβέρνηση δηλαδή, αριστεροί και "ανεξάρτητοι" να υποθέσουμε συμφωνούντες) στόχο να συνεργαστούμε".

Τελικά, αν η χώρα "την κάνει" από το στραγγαλιστικό για τις ευρωπαϊκές οικονομίες μαντρί του ευρώ, πόσο δυσβάσταχτο θα είναι το κόστος για την Ε.Ε. και οικονομικά και πολιτικά; Αφού κάτι τέτοιο ίσως εκκινήσει διαδικασίες ντόμινο με τους ευρωπαϊκούς λαούς που εδώ και καιρό βράζουν και παραμιλούν με την "αλληλεγγύη" και την πρωτοφανή αναλγησία των τραπεζιτών και γραφειοκρατών που στοιχειώνουν το "ευρωπαϊκό όραμα". Μήπως ήρθε η ώρα να φοβηθεί λιγάκι και "το θεριό τον Γιάννη;". Που δεν έχει να χάσει τίποτα πια, που δεν πρόκειται να του πάρουν έτσι και αλλιώς;

Κι όπως έχουμε γράψει και σε άλλη ανάρτηση στο "no gravity zone: Στην Ευρώπη όπου τα 400-450 και ίσως και βάλε δισ. χρέους της Ελλάδας (έχουν πάψει να είναι 300 εδώ και καιρό και με τους τόκους μοιάζουν με την αλαζονία των Σόιμπλε και σία που διαρκώς αυξάνεται) φαντάζουν αστεία μπροστά στα δύο τρισ. χρέους του "ανθηρού" Λουξεμβούργου. Ή για το Βέλγιο και τη Βρετανία με χρέος πολύ πάνω από το 1 τρισ. ευρώ, αλλά κανείς δεν τους ζήτησε να απαλλοτριώσουν τις υποδομές, τους πόρους τους κι τους εργαζόμενούς τους! Οι τοκογλύφοι-κερδοσκόποι, με το "colpo grosso" του υπερδανεισμού των διεφθαρμένων κυβερνήσεών της και της υιοθέτησης της υπερκατανάλωσης με τα δικά τους βαλάντια, μέσω της διαρκούς έκδοσης από το προτεκτοράτο τους υποτιθέμενων ομολόγων υψηλού ρίσκου (όχι όμως γι'αυτούς και τα άρτια σχέδιά τους) και της αγοράς τους από τους ίδιους, τα οποία στη συνέχεια μετέτρεψαν σε δάνεια ενυπόθηκα και σε συσσώρευση τεράστιων επιπέδων χρέους, αποτεφρώνοντας τον κοινωνικό ιστό. Αυτό που οι εγχώριοι αλητήριοι, που πρωταγωνιστούσαν ως κόμματα εξουσίας και διαχειριστές (για την ακρίβεια υπερκαταχραστές) του δημόσιου πλούτου και οι μεγαλοεργολάβοι και "μπίζνεσμεν" φίλοι τους, γνώριζαν με μαθηματική ακρίβεια ότι θα συμβεί. Ώστε να περάσουμε στην πλέον διαστρεβλωμένη έννοια των ημερών, την περίφημη "ανάπτυξη". Οι πιστωτές πάντως τα έχουν πάρει τα λεφτά τους και με το παραπάνω! Επίσης, καμιά δεκαπενταετία πριν υπογραφεί το πρώτο μνημόνιο από τον "κινηματία" ιδρυτή της νέας "σοσιαλιστικο-δημοκρατικής γιάφκας", η χώρα είχε ήδη δώσει μιάμιση φορά το "αναγνωρισμένο χρέος" για αποπληρωμή παλιότερων τοκογλυφικών δανεών: 450 δισ. ευρώ!!!

Κλείνουμε, θυμίζοντας ωστόσο στον κ.Βαρουφάκη και το επιτελείο του και το παρακάτω, που ακόμα δεν συζητάνε τα "επίσημα χείλη", ανάμεσα και σε κάποιες θετικές πρωτοβουλίες και κινήσεις (όπως η επαναπρόσληψη απολυμένων με αντισυνταγματικές μεθοδεύσεις και το "σκότωμα" πολυτελών κρατικών αυτοκινήτων για την εξοικονόμηση ρευστού αλλά κ.ά.) Δηλαδή, όπως γράφει και ο Eric Toussaint εδώ, " Τι θα γίνει αν ο Σύριζα στη κυβέρνηση αποφάσιζε να πάρει τοις μετρητοίς το άρθρο 7 ενός κανονισμού  που υιοθετήθηκε το Μάη του 2013 από την Ευρωπαϊκή Ένωση και αφορά τις χώρες που υποβάλλονται σε ένα σχέδιο διαρθρωτικής προσαρμογής; Ιδού το πλήρες κείμενο του σημείου 9 του άρθρου 7: «Ένα κράτος μέλος που έχει γίνει αντικείμενο ενός προγράμματος μακροοικονομικής προσαρμογής πραγματοποιεί ένα πλήρη λογιστικό έλεγχο των δημόσιων οικονομικών του προκειμένου, ειδικά, να αξιολογήσει τις αιτίες που προκάλεσαν τη συσσώρευση υπερβολικών επιπέδων χρέους καθώς και να εντοπίσει κάθε ενδεχόμενη παρατυπία»"
Κάτι πάρα πολύ σημαντικό (και αυτονόητο επίσης εδώ που έχουμε φτάσει και με τόσα διεθνή και εγχώρια λαμόγια να σουλατσάρουν προκλητικά έξω από τις φυλακές), το οποίο ανήκε στις εξαγγελίες του επικεφαλής της νέας κυβέρνησης στις 6 του Μάη του 2012, περί "λογιστικού ελέγχου του χρέους", πριν το δεύτερο γύρο των τότε άτυχων γι'αυτόν εκλογών. Αλλά μετά...ξεχάστηκε σα να μην είχε ειπωθεί ποτέ!
Γιατί άραγε;

 Οι μέρες που έρχονται θα έχουν ενδιαφέρον.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου