(Διαβάστε κι αυτό το εξωφρενικό, βγαλμένο μέσα από τα νοσηρά μυαλά και το ποιόν όλων εκείνων που γράφουν την επίσημη ιστορία αυτού του τόπου εδώ και δεκαετίες πολλές..:
Λίγα λόγια για τον αγώνα της Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία χρυσού
Ο αγώνας ενάντια στα μεταλλεία…
…δεν συμβαίνει μόνο στη Χαλκιδική,
αλλά εξελίσσεται στη Ρουμανία, στην Τουρκία, στην Αρμενία, στη Λατινική Αμερική, στον Έβρο, στο Κιλκίς, και σε όλα εκείνα τα μέρη όπου σχεδιάζονται ή υλοποιούνται εγκληματικά έργα εξόρυξης χρυσού που συνεπάγονται την υποβάθμιση των ζωών μας και του μέλλοντος των παιδιών μας, επιφέροντας ανυπολόγιστες συνέπειες στην ισορροπία και την ίδια την ύπαρξη των τοπικών οικοσυστημάτων και πλήττοντας ανεπανόρθωτα τις τοπικές παραγωγικές δραστηριότητες.
…δεν ξεκίνησε το Φεβρουάριο του ’13,
όταν – μετά τον εμπρησμό του εργοταξίου της Ελληνικός Χρυσός / EldoradoGold στις Σκουριές – κράτος και εταιρεία, μην έχοντας πλέον τη δυνατότητα να φιμώσουν ένα μαζικότατο κίνημα αντίστασης, κατέφυγαν στην προσπάθεια δημιουργίας φοβικού κλίματος στην περιοχή, καθιστώντας ως «παράπλευρη απώλεια» τον αγώνα γνωστό σε διεθνές επίπεδο.
Είναι γεγονός ότι ο αγώνας μαζικοποιήθηκε, με τη διενέργεια πολυάριθμων διαδηλώσεων στο βουνό όπου συμμετείχαν χιλιάδες αγωνιζόμενων κατοίκων και αλληλέγγυων, μετά το Μάρτιο του ’12 όταν η βίαιη εισβολή της εταιρείας στο βουνό μέσω της επίθεσης 400 μισθοφόρων της σε 40 αγωνιζόμενους κατοίκους και της καταστροφής του φυλακίου αγώνα των κατοίκων άνοιξε το δρόμο για την έναρξη των εργασιών της. Ωστόσο, οι απαρχές του αγώνα τοποθετούνται πολύ νωρίτερα στο χρόνο. Έτσι, ήδη από τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας και μέχρι σήμερα έχει πλαισιωθεί από ανθρώπους με πολύ διαφορετικές καταβολές, οι οποίοι καθ’ όλη τη διάρκεια των χρόνων αυτών αντιστάθηκαν πολύμορφα στην ανάπτυξη μεταλλευτικών δραστηριοτήτων στην περιοχή, μπλοκάροντας το έργο και διεκδικώντας τον αποχαρακτηρισμό της Χαλκιδικής από μεταλλευτική ζώνη και την αποκατάσταση όσων περιοχών έχουν ήδη πληγεί από τις καταστροφικές συνέπειες των μεταλλείων.
Σταθμό στα πρώτα χρόνια του αγώνα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού αποτέλεσε το φυλάκιο αγώνα των κατοίκων, το οποίο κατασκευάστηκε το 2009 στο βουνό με σκοπό την παρεμπόδιση των εργασιών της εταιρείας και της διέλευσης των μηχανημάτων της. Το φυλάκιο, μέχρι και τον εμπρησμό του το ’12 από μισθοφόρους της εταιρείας, λειτούργησε ως σημείο συνάντησης αγωνιζόμενων, αλλά και ως κέντρο διάχυσης του αγώνα, μέσω της διενέργειας δράσεων, όπως πολυήμερων «αντιμεταλλευτικών» κατασκηνώσεων στο βουνό, αντίστοιχες των οποίων δεν έχουν πραγματοποιηθεί μετά την κατάληψη του βουνού από την εταιρεία.
…δεν αναφέρεται μόνο στην εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές,
αλλά και στα εν ενεργεία μεταλλεία της Β.Α.Χαλκιδικής (Ολυμπιάδα, Στρατονίκη), η εκμετάλλευση των οποίων είχε επιχειρηθεί και νωρίτερα στο παρελθόν, από δύο άλλες εταιρείες. Αντίστοιχα δυναμική υπήρξε και τότε η αντίσταση των τοπικών κοινωνιών, η οποία κατάφερε να προκαλέσει την ακύρωση του έργου και στις δύο περιπτώσεις (το 1989 και κατά το διάστημα 1995 ως 2001 αντίστοιχα). Ωστόσο, η αποχώρηση της δεύτερης εταιρείας άφησε πίσω της τεράστιες οικολογικές καταστροφές, από την αποκατάσταση των οποίων είναι απαλλαγμένη μέσω σύμβασης η τρέχουσα εταιρεία.
…δεν αντιστέκεται πλέον μόνο στο καταστροφικό έργο της εξόρυξης που απειλεί από το μέλλον, αλλά και σε ένα έγκλημα που συντελείται ήδη στο παρόν,
καθώς, πριν ακόμα ολοκληρωθεί η ανάπτυξη του έργου – οι ρυθμοί της οποίας επιταχύνονται ολοένα και περισσότερο – έχουν ήδη προκληθεί σημαντικές περιβαλλοντικές καταστροφές στην περιοχή: αφενός έχει σχεδόν ολοκληρωθεί η αποψίλωση πολλών στρεμμάτων αρχέγονου δάσους και η διάνοιξη νέων δρόμων, που θυμίζουν λεωφόρους, για την διέλευση οχημάτων και μηχανημάτων της εταιρείας. Αφετέρου, η διάνοιξη διερευνητικών στοών, αλλά και του υπόγειου δικτύου επικοινωνίας μεταξύ των μεταλλείων έχει ήδη αλλοιώσει τη σύσταση του νερού. Τέλος, η εξόρυξη φαντάζει ολοένα και πιο κοντινή, καθώς έχουν ήδη οικοδομηθεί στις Σκουριές, κοντά στην τοποθεσία όπου θα ανοιχθεί ο κρατήρας της ανοιχτής εξόρυξης, τα θεμέλια του εργοστασίου εμπλουτισμού που θα επεξεργάζεται καθημερινά τόνους μεταλλεύματος.
…δεν συσχετίζεται αποκλειστικά με την επιβολή της συγκεκριμένης επένδυσης στην περιοχή της Χαλκιδικής,
αλλά, συνιστά μια πιο εμφανή εικόνα των δραστικών επεμβάσεων που επιχειρούνται τα τελευταία χρόνια, όπως η εγκατάσταση ανεμογεννητριών στα νησιά, εργοστασίων καύσης απορριμμάτων σε ένα σύνολο περιοχών του ελλαδικού χώρου, τρένων υψηλής ταχύτητας στην Ιταλία και υπεραεροδρομίου στη Γαλλία, καθώς και η υλοποίηση ενός πλήθους άλλων εγκλημάτων, που περιλαμβάνουν την περίφραξη και ευρεία καταστροφή κοινών φυσικών πόρων, στο βωμό της ανάπτυξης και του κέρδους εγχώριων και πολυεθνικών εταιριών.
…δεν είναι ασύνδετος από άλλους κοινωνικούς αγώνες,
καθώς – με τη διάρκειά του στο χρόνο και με τα προτάγματα που αναδύονται στο εσωτερικό του – συνιστά σημαντική απειλή για την κερδοφορία των εταιριών και το ρόλο του κράτους ως απόλυτο διαχειριστή της κοινωνικής ροής, καθώς μπορεί να αποτελέσει σημαντική παρακαταθήκη για αγώνες ενάντια σε άλλα ανάλογα επενδυτικά σχέδια. Γι αυτό άλλωστε η άνευ προηγουμένου καταστολή που έχει υποστεί, στόχευε και στο να αποτραπεί η εξάπλωση του αγώνα, ή/και αντίστοιχες αντιστάσεις σε άλλα αναπτυξιακά εγκλήματα.
…δεν αποτελεί απλά ένα ακόμη πεδίο καταστολής,
αλλά έχει αποτελέσει δοκιμαστικό πεδίο πρωτοεμφανιζόμενων και αναβαθμισμένων κατασταλτικών πρακτικών και μιας γενικευμένης κατάστασης εξαίρεσης, που προορίζονται για να εφαρμοστούν στη συνέχεια στο σύνολο των κοινωνικών αγώνων, αλλά και σε όλο το φάσμα της ζωής μας, απειλώντας ευθέως τις ελευθερίες μας. Η προσπάθεια του κράτους να διασφαλίσει την ανάπτυξη της βιομηχανίας εξόρυξης στην περιοχή, περιλαμβάνει την ταυτόχρονη ανάπτυξη μιας βαριάς βιομηχανίας διώξεων, η οποία έχει εγκαθιδρυθεί μέσω του σχηματισμού δικογραφιών χιλιάδων σελίδων και της κατασκευής σεναρίων για υποτιθέμενες εγκληματικές οργανώσεις που δρουν στην περιοχή εμποδίζοντας την ανάπτυξη της χώρας.
Συνολικά, από το Μάρτιο του ‘12 μέχρι σήμερα, έχουν συνταχθεί 23 δικογραφίες, στις οποίες στοχοποιούνται 320 άτομα, 51 από τα οποία – 22 από τη δικογραφία του εμπρησμού του εργοταξίου το Φεβρουάριο του ‘13 και 29 από τη δικογραφία της κινητοποίησης στο Λάκκο Καρατζά, το Μάιο του ’13 – κατηγορούνται για σύσταση και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, όντας δυνητικά έγκλειστοι στις σχεδιαζόμενες φυλακές υψίστης ασφαλείας. Από τα 51 αυτά άτομα, 4 κατηγορούμενοι για τον εμπρησμό του εργοταξίου έχουν υποστεί πολύμηνη προφυλάκιση, ενώ όλοι οι άλλοι έχουν αφεθεί ελεύθεροι μετά την απολογία τους ενώπιον του ανακριτή, οι 3 με χρηματικές εγγυήσεις, και η συντριπτική πλειοψηφία των υπολοίπων, με περιοριστικούς όρους. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι στους 13 από τους 29 κατηγορούμενους της δικογραφίας Καρατζά – κάτοικους Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης – επιβλήθηκε απόσταση 10 μέτρων από εργαζόμενους της εταιρείας, ενώ επιπλέον, σε 18 επιβλήθηκε απόσταση 4 χιλιομέτρων από όλα τα εργοτάξια της εταιρείας στο βουνό με προφανή σκοπό τη διατήρησή τους μακριά από τον αγώνα.
Υ.Γ.:
Ραντεβού στο Κάκκαβο…
Επιτροπές αγώνα Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου