Παίζεις για να χάσεις

"Κάθε άνθρωπος και κάθε ηθικολόγος, έχει την δική του εκδοχή ηθικών επιλογών. Οι κακές επιλογές συνήθως αποκαλούνται τάσεις φυγής από την πραγματικότητα, ενώ οι καλές αποκαλούνται ιδανικά και αξίες. Αφού μόνοι μας έχουμε φτιάξει αυτές τις διακρίσεις, άρα και μόνοι μας μπορούμε να τις καταργήσουμε, αν έχουμε την απαιτούμενη ενέργεια γι αυτό κι αν μας το επιτρέψουν αυτοί που έχουν συμφέρον να μείνουν τα πράγματα ως έχουν και το παιχνίδι να παίζεται με τους συνήθεις κανόνες."

Παίζεις για να χάσεις: Κανένα παιχνίδι δεν είναι φτιαγμένο από τον κατασκευαστή του, για να κερδίσεις αλλά για να χάνεις. Το να σου δίνει την ψευδαίσθηση του κέρδους, είναι για να σε κρατάει μέσα στο παιχνίδι, να σε έχει μόνιμα υπό τον έλεγχο του και όχι για να κερδίσεις. Εχει μια λογική αυτό και ‘συ στα δικά σου παιχνίδια δεν δίνεις πολλές δυνατότητες στους παίχτες να βγουν κερδισμένοι.

Σκέψου πως και η ζωή είναι ένα παιχνίδι, άσχετα με το τι σου έχουν πει γι αυτήν. Υπόκειται στους κανόνες ενός παιχνιδιού. Εμπεριέχει όλα τα στοιχεία που εμπεριέχει και κάθε παιχνίδι δηλ. ΣΚΟΠΟΥΣ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ – ΕΜΠΟΔΙΑ.

Δράσεις προς έναν προκαθορισμένο ΣΚΟΠΟ και κάθε παίχτης σαν σκοπό ορίζει το να κερδίσει.

Ελευθερίες που είναι γνωστές, για την πιθανότητα να κερδίσει ο παίχτης το προκαθορισμένο παιχνίδι.

Εμπόδια που δεν είναι γνωστά στον παίχτη στην πορεία προς τον Σκοπό του. Δηλ. το να κερδίσει.

Άρα έχουμε δύο γνωστά στοιχεία και ένα άγνωστο.

Σκοποί και Ελευθερίες είναι τα γνωστά και τα Εμπόδια είναι ο άγνωστος παράγοντας.

Μπορούμε να ορίσουμε έτσι ένα παιχνίδι ως: Η πορεία προς έναν γνωστό Σκοπό, με γνωστές Ελευθερίες και άγνωστα Εμπόδια.

Θα ξεκινούσες ένα ταξίδι στο άγνωστο – σε μια έρημο, σε έναν ωκεανό, σε έναν διαγαλαξιακό πλανήτη πχ.- χωρίς να γνωρίζεις κάποια τουλάχιστον από τα εμπόδια; Αν τυχόν διαθέτεις στοιχειώδη επίπεδα λογικής στο κεφάλι σου, σίγουρα όχι.


Όμως με περισσή ηλιθιότητα «διαλέγεις» που θα τοποθετήσεις τα χρήματα σου, τις εξαρτήσεις σου, τα πιστεύω σου – που έχεις και πολλά- την θρησκεία δηλ. το μαντρί που θα βελάζεις, τον πολιτικό δηλ. τον τσόγλανο που θα παίζει στα ζάρια την ζωή σου, το ποιός –α θα σε συντροφεύει για το υπόλοιπο της ζωής σου, με ποιόν θα συνεργαστείς, θα πας διακοπές, θα κάνεις φίλο σου και πάει λέγοντας. Όλα αυτά είναι ένα παιχνίδι με σημαδεμένα χαρτιά και όχι από εσένα.

Ποιος μπορεί να κερδίσει σε ένα τέτοιο στημένο παιχνίδι, δεδομένου ότι και η ζωή είναι ένα παιχνίδι; 


Ναι και η ζωή είναι ένα παιχνίδι και ο ιδιοκτήτης όχι ενός καζίνο, αλλά ολόκληρου του Λας Βέγκας είναι αυτός που αποκαλείς Θεό. Όπως και για τους τζογαδόρους, το Λας Βέγκας είναι ναός και η ιδιοκτήτρια εταιρία Θεός. Ο ένα Θεός δημιούργησε την φυλακή – δημιουργία και ο άλλος Θεός την φυλακή – καζίνο.

Ότι πρέπει να κάνεις για να αντέξεις το να ζεις στην φυλακή – δημιουργία και αν καταφέρεις να δραπετεύσεις απ’ αυτήν, είναι το ίδιο που πρέπει να κάνεις για να παίξεις σε μια φυλακή – καζίνο χωρίς να χάσεις την ζωή σου και αν καταφέρεις να βγεις κερδισμένος.

Ο μαζάνθρωπος – όπως στην δεύτερη φωτογραφία- είναι ανίκανος να διανοηθεί αυτό το δεδομένο σαν επιλογή.

Πόσο μάλλον που το ανθρώπινο ζώο, παίζει χωρίς Σκοπό και χωρίς Ελευθερίες με σημαδεμένα ζάρια!

Κάθε άνθρωπος και κάθε ηθικολόγος, έχει την δική του εκδοχή ηθικών επιλογών. Οι κακές επιλογές συνήθως αποκαλούνται τάσεις φυγής από την πραγματικότητα, ενώ οι καλές αποκαλούνται ιδανικά και αξίες. Αφού μόνοι μας έχουμε φτιάξει αυτές τις διακρίσεις, άρα και μόνοι μας μπορούμε να τις καταργήσουμε, αν έχουμε την απαιτούμενη ενέργεια γι αυτό κι αν μας το επιτρέψουν αυτοί που έχουν συμφέρον να μείνουν τα πράγματα ως έχουν και το παιχνίδι να παίζεται με τους συνήθεις κανόνες.

Από την άλλη υπάρχει ο ζαβολιάρης, που ποσώς ενδιαφέρεται για τους κανόνες του παιχνιδιού που επέβαλε ο δημιουργός, αδιαφορεί, έχοντας ΜΟΝΑΔΙΚΟ και ΑΚΑΜΠΤΟ ΣΚΟΠΟ, να ξεγελάσει τον δημιουργό και να αποδράσει. Αν το καταφέρει; Θα το αντιληφθεί, από το πόσο άψογος είναι στην ζωή του και την ώρα του θανάτου του.

Αλλά – επαναλαμβάνω- μπορεί κάποιος τελικά να βγει κερδισμένος από την φυλακή- ζωή- καζίνο;

ΝΑΙ! Μόνο ο ΚΑΤΕΡΓΑΡΗΣ.

Ο ΚΑΤΕΡΓΑΡΗΣ – ο ζαβολιάρης- ξέρει πως η ελευθερία του βρίσκεται στην αέναη πράξη της απελευθέρωσης του, η περιπέτεια είναι η η διαδικασία της απελευθέρωσης, όχι η ίδια η ελευθερία.

***

Aπόσπασμα από το άρθρο "Παίζεις για να χάσεις" που διαβάσαμε ΕΔΩ