ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 2 Ιουλίου 2014

Αυτή η αβάσταχτη δυσοσμία της μεγαλύτερης κατοχικής δύναμης που λυμαίνεται τη χώρα...



Και καθώς η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου κατέβασε αρχικά τον κόσμο να πανηγυρίζει ενθουσιωδώς στους δρόμους, λες και η ζωή του αναβαθμίστηκε ποιοτικά κι απέκτησε ένα νόημα που αξίζει να ζει κανείςγι'αυτό(!), αλλά πλέον αποκλείστηκε άδοξα από το Μουντιάλ της "αναπτυσσόμενης οικονομίας" της Βραζιλίας  (το πρότυπο και στόχος και για τη χώρα ετούτη) και η φαντασιακή σημασία της "εθνικής υπέρβασης" διαλύθηκε εις τα εξ ων συνετέθη...ας προσγειωθούμε στα σαθρά εδάφη και ναρκοπέδια της εθνικής κοινωνικοπολιτικής παράκρουσης! Εν μέσω καλοκαιρινής ραστώνης, όπου οι θερινές διακοπές φαντάζουν σαν χονδροκομμένο αστείο για πάρα πολλούς νεοέλληνες.

Να θυμίσουμε αρχικά ότι την περίοδο της γερμανικής στρατιωτικής κατοχής της χώρας οι ναζήδες κατακτητές είχαν τοποθετήσει ως πιστό όργανό τους την κυβέρνηση Τσολάκογλου. Σήμερα, στις μέρες της οικονομικής κατοχής της χώρας, οι φασίστες γραφειοκράτες της Κομισιόν, τα κερδοσκοπικά ψυχοπαθητικά hedge funds και οι Γερμανοί τραπεζίτες-κατακτητές με νέα μέσα των ευρωπαϊκών λαών, έχουν επιβάλλει ως απόλυτα αφοσιωμένο στα συμφέροντά τους όργανο την απροκάλυπτα πλέον υποκριτική και δοσιλογική συγκυβέρνηση των νενέκων.

Ξεκινάμε λοιπόν:
Σύντομα μάλλον θα ανακοινωθεί η παγίωση της εγγυημένης σύνταξης από το καθαρά εισπρακτικού χαρακτήρα και με εξοβελισμένο παντελώς τον κοινωνικό του χαρακτήρα κράτος στο ταπεινωτικό ποσό των 360 ευρώ! Και μιλάμε για λεφτά χρόνων δουλειάς των συνταξιούχων  και κρατημένα (ενόψει της συνταξιοδότησής τους) από το κράτος. Δηλαδή από αυτούς που τζογάρισαν τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων σε τοξικά ομόλογα και αποκόμμισαν ασύλληπτα ποσά από μίζες και "διευκολύνσεις".
 Την ίδια στιγμή οι τιμές των προϊόντων είναι σε πρωτοφανή ύψη (σε σχέση με τα ράφια των σούπερ μάρκετ σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες που δεν πλήττονται ακόμη από μνημόνια), όπως και οι τιμές των καυσίμων και με τα εισιτήρια στα ΜΜΜ να ξεπερνούν το ένα ευρώ.

 Σε μια πρωτοφανή και προκλητικότατη κίνηση (ακόμα και για τα λειψά δημοκρατικά αντανακλαστικά του ποδοσφαιρόφιλου νεοέλληνα υπήκοου)...

...το κοινοβούλιο (ή μήπως "κυνοβούλιο", πιο σωστά;) έκλεισε εσπευσμένα πριν λίγες ημέρες και αιφνιδιαστικά έδωσε τέλος σε όλες τις καυτές εργασίες του που αφορούσαν τη σωρεία μεγάλων σκανδάλων (PSI, εξοπλιστικά, λίστα Λαγκάρντ, κλπ.) που εκκρεμούσαν προς εξέταση. Έτσι ώστε αυτά να παραγραφούν με ωραίο και "νόμιμο" τρόπο και η εγκληματική συντεχνία των πρωτοκλασάτων πωλητικών (η σωστή ορθογραφία της λέξης) υψηλών ιστάμενων και παρατρεχάμενών τους να τη γλιτώσει. Έτσι απλά και εξευτελιστικά φθηνά! Ξεφτελίζοντας ολόκληρο τον μαφιόζικο και άδικο πέρα από κάθε έννοια ύβρεως κρατικό μηχανισμό.Μέσα στους κόλπους του οποίου αν ο υπήκοος (η σωστή απόδοση αντί για τον όρο "πολίτης") χρωστά 800-1000 ευρώ στην ΕΥΔΑΠ ή τη ΔΕΗ, δεν είναι διόλου πλέον εξωφρενικό να του έρθει "νόμιμο" κατασχετήριο της περιουσίας του, ακόμη και του ίδιου του σπιτιού του. Ενώ οι τελείως παράλογοι φόροι και τα χαράτσια είναι αδύνατον να εισπραχτούν, κάτι που οι νοσηροί ιθύνοντες νόες (και μάγειροι της απόλυτης εξαθλίωσης, μαζικής παραγωγής αστέγων και "παριών" και μαζικού εξανδραποδισμού) το γνωρίζουν καλά κι από την πρώτη στιγμή. Επίσης η χοάνη του ΤΑΙΠΕΔ, επίσημου οργάνου των τοκογλύφων και εγχώριων ή διεθνών "επενδυτών", επισπεύδει το εξευτελιστικότατο ξεπούλημα κι έναντι γελοιότατου πινακίου φακής, για όλα τα "φιλέτα", κινητά ή ακίνητα και τους πόρους που διαθέτει η χώρα: άλση, κτήρια, λιμάνια κι αιγιαλούς, δάση, νησιά, βουνά, ορυκτό πλούτο και σπάνιες γαίες και ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Λες κι όλα αυτά είναι περιουσία των δοσίλογων ανδρείκελων και νενέκων κι όχι του λαού της χώρας! Ακόμα και το νεράκι του θεού και της ίδιας της λειτουργίας της ζωής είναι προς ιδιωτικοποίηση από τους ορκισμένους εχθρούς της ζωής! Δήθεν για να "εξυπηρετηθεί το χρέος".

Αυτού του χρέους που ακόμη και οι κλητήρες στα νεοαποικιοκρατικά οικονομικά επιτελεία γνωρίζουν πως δεν είναι με τίποτε βιώσιμο, όποιο "μαγικό κόλπο" κι αν επικαλεστούν. Με τα "δάνεια" να χρηματοδοτούν όχι τις πραγματικές ανάγκες της οικονομίας αλλά τους ίδιους τους δανειστές: Το 98% της βοήθειας πάει στους πιστωτές , καθώς και Σοκ από New York Times: "Ετσι λεηλατούν την Ελλάδα η τρόϊκα και οι τραπεζίτες"...
Ενώ, την εποχή που πρωτοϋπογραφόταν το "σωτήριο μνημόνιο", αυτό που δεν έλεγαν στον κόσμο ήταν ότι τα τελευταία ως εκείνες τις ημέρες 15 χρόνια το δημόσιο είχε ήδη δώσει γύρω στα 450 δισ.ευρώ (!δηλ. μιάμιση σχεδόν φορά το χρέος που ανακάλυψαν τότε!) για αποπληρωμή παλιότερων κι αισχρά τοκογλυφικών δανείων!
 Και με τον ΕΟΠΥΥ να προβάλλεται ως ο μεγάλος ασθενής, σε μια ήδη ισοπεδωμένη Υγεία και με τη μεγάλη υγειονομική και θανάσιμη καταστροφή να πλήττει ήδη τον τόπο: «Eκατόμβες νεκρών» ετοιμάζει η κυβέρνηση(Οι πρωθυπουργοί και υπουργοί Υγείας ήταν εδώ και χρόνια ενήμεροι για τους χιλιάδες νεκρούς που θα φέρει η πολιτική λιτότητας ). Και οι ιδιωτικοί ασφαλιστικοί όμιλοι να περιμένουν σαν τα όρνια να προσφέρουν "προσαρμοσμένα στις ανάγκες του κόσμου συμβόλαια". Στις ανάγκες των στρατιών από άνεργους, "ημιαπασχολούμενους", "ευέλικτους" (αποπληθωριστικό για την οικονομία και τα πλασματικά νούμερά της και απ'την άλλη καθοριστικό στο να μην ξέρει ο άνθρωπος αν θα έχει δουλειά την επόμενη μέρα), "ενοικιαζόμενους" και "κοινωφελείς" "εργαζόμενους" στα σύγχρονα δουλεμπορικά: "Κοινωφελής", ενοικιαζόμενη εργασία...και  Προκήρυξη ενάντια στην 5μηνη "κοινωφελή σκλαβιά"

Αυτά όλα, που αναφέρθηκαν επιγραμματικά απλώς, πόση σχέση έχουν άραγε με όρους, αξίες κι έννοιες όπως: "Ανάπτυξη"; "Δημοκρατία"; "Δικαιοσύνη"; "Κοινωνική Αλληλεγγύη"; "Αιδώς";
Καμία φυσικά! Αντίθετα έχουν σχέση με καταστάσεις και νοοτροπίες όπως: "Τοκογλυφία", "Κατάχρηση και Υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος", "Ψεύδος και Υποκρισία"(σε δόσεις επαγγελματισμού και κοινωνικού θανάτου), "Συνδικάτο Εγκλήματος"...Και "Εθελοδουλία" για να αναφερθούμε και στα "οξυμμένα δημοκρατικά αντανακλαστικά και τις υψηλές κοινωνικές αξίες" που ως τώρα αποδεικνύεται να διακατέχουν σημαντικό κομμάτι των υπηκόων...Και "Κοινωνική Πόλωση και Κατακερματισμός" για να αναφερθούμε και στις ιδεολογικές αγκυλώσεις που λειτουργούν ως τροχοπέδη για μεγάλο μέρος του πληθυσμού και όσον αφορά τη μη αφύπνιση και δημιουργία των εξεγερσιακών διαδικασιών απελευθέρωσης από δοσίλογους και σύγχρονους αδίστακτους κατακτητές.

Κι όσο οι παραπάνω καταστάσεις και νοοτροπίες επικρατούν και κυριαρχούν σε βάρος των όρων κι εννοιών που αναφέρθηκαν ακριβώς πιο πριν, τότε η μεγαλύτερη κατοχική δύναμη αυτού του τόπου...θα ανήκει, πάνω απ'όλα και δικαιωματικά, στην αβάσταχτη δυσοσμία και ντροπή της ξεφτίλας!
Η οποία δεν δίνει ευρώ τσακιστό για κατορθώματα και ηρωικά έπη μακρινών ή σχετικά κοντινών προγόνων. Περνάει στα γονίδια των πληθυσμών και εγκαθιδρύεται σαν ιός στο συλλογικό ασυνείδητό τους.  Και πετάει στη χωματερή της Ιστορίας και της ανυποληψίας (ή της Ιστορίας της ανυποληψίας) ολόκληρες κοινωνίες και μεταφέρεται ως βάρος, ρετσινιά και παρακαταθήκη και στις επόμενες γενεές...


ανιχνευτής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου