Και ειδικά όταν διαπιστώνονται -κάτι που απαιτεί απλή και στοιχειώδη ευφυία- στην περίπτωση που κάποιος λαός δέχεται μια γενικευμένη, κι όχι στρατιωτικής φύσης, σύγχρονης μορφής γενοκτονική επίθεση. Ύπουλη, πολυμέτωπη, επεξεργασμένη σε κάθε της "τεχνική λεπτομέρεια", ενορχηστρωμένη από συγκεκριμένους αρπαχτικούς οργανισμούς, με διαστρέβλωση κι αντιστροφή των σημασιών κάθε υγιούς κοινωφελούς έννοιας -ανάπτυξη, παραγωγικότητα, εκσυγχρονισμός, αξιοκρατία κλπ- κι εκπορευόμενη από εξωτερικούς παράγοντες για δικούς τους κερδοσκοπικούς, γεωστρατηγικούς κι άλλους λόγους. Το χειρότερο εδώ είναι η εσκεμμένη πρόθεση, η δολιότητα, που συνοδεύεται μονίμως με συνεχή κι ασύστολα κι αποδεδειγμένα ψεύδη. Που καλύπτουν και μολύνουν όλο το φάσμα της οικονομικής κι όχι μόνο διαχείρισης των κοινών ενός τόπου από τους δημόσιους άρχοντές του. Οι οποίοι, ακόμα χειρότερα, υποτίθεται ότι επιλέχτηκαν με "δημοκρατικές διαδικασίες" για να υπηρετούν τα συμφέροντα του λαού τους. Κάτι που βέβαια τους καθιστά συνεργούς και διεκπεραιωτές στα σχέδια εξωτερικών κι εγχώριων παραγόντων, που δεν διστάζουν για ιδίων όφελος να βγάλουν από τη μέση ολόκληρους λαούς.
Το κακό με έναν λαό που αναθέτει την ύψιστη ευθύνη διαχείρισης ουσιαστικά της ίδιας της ζωής του σε τέτοιας "ποιότητας" άτομα, είναι ότι αποδεικνύεται και ο ίδιος ανώριμος συνειδησιακά και πολιτικά και κοινωνικά. Κι εθισμένος! Στην προχειρότητα, τον καιροσκοπισμό, τον παρασιτισμό, την εθελοτυφλία, την ανευθυνότητα, την ασυνέπεια. Πώς αλλιώς εξηγείται το ότι εδώ και τρεις δεκαετίες αναθέτει -ανάθεση των δικών του στην ουσία ευθυνών- με σαδομαζοχιστική εμμονή τη διαχείριση όλου του "πακέτου" που αφορά την ύπαρξη και συνέχεια του στα ίδια ουσιαστικά άτομα και πολιτικές φατρίες; Που διαρκώς αποδεικνύονται όχι μόνο ασυνεπείς στα ειπωμένα -προεκλογικές "δεσμεύσεις" και υποσχέσεις- και κατόπιν πεπραγμένα τους. Αλλά και επικίνδυνοι έως θανάσιμα επικίνδυνοι για την ευημερία, ασφάλεια, ύπαρξη και ιστορική συνέχεια αυτού του λαού. Όσον αφορά όχι μόνο την κακοδιαχείριση και καταλήστευση του δημόσιου πλούτου, αλλά και την ύπαρξη έστω στοιχειώδους οράματος κι άσκηση προσεγμένης διπλωματίας.
Η οποία, άλλοτε με συνετές κι άλλοτε με θαρραλέες και πάντα έξυπνες κινήσεις, καθορίζει τη θέση μιας χώρας και τις σχέσεις της με άλλες δυνάμεις. Μέσα σε μια ρευστή και μεταβαλλόμενη γεωπολιτική σκακιέρα, όπου δεν λείπουν σχεδόν ποτέ τα παράθυρα -ακόμα και σε περιόδους κρίσεων κι αναταραχών- και περιθώρια ελιγμών και οι αναδυόμενες ευκαιρίες για την προώθηση των "παικτών" σ'ένα ευνοϊκότερο του αμέσως προηγούμενου σημείο πάνω σε αυτήν. Με την αξιοποίηση κάθε "κρυμμένου άσου" -ας πούμε απειλή επιλογής νέων συμμάχων ή δικαιωματικής εκμετάλλευσης πλουτοπαραγωγικών πόρων κλπ- και κάθε διαπραγματευτικού ατού.
Κι αν κάποιοι ισχυριστούν ότι δεν υπήρχαν ως τώρα οι κατάλληλοι υποψήφιοι διαχειριστές της πολιτικοκοινωνικής ζωής του τόπου, άρα οι πολίτες του δεν είχαν παρά να επιλέγουν κάθε φορά τον μονόφθαλμο που αποδεικνυόταν τελικά τυφλότερος του τυφλού; Εμείς θα αντιτάξουμε το ότι ένας λαός που έχει ή θέλει να αποκτήσει όραμα κι επιθυμεί πραγματικά να γαλουχηθεί με υψηλές κοινωνικές αξίες, ως αποτέλεσμα ανάλογης παιδείας και ν'αποκτήσει οξυμένα δημοκρατικά ανακλαστικά -όταν έχει βγει κι από μια επώδυνη περίοδο δικτατορικής διακυβέρνησης- επιδιώκει, διεκδικεί σθεναρά, δημιουργεί και περιφρουρεί ο ίδιος τις κατάλληλες αισθητικές, κοινωνικές κι άρα πολιτικές συνθήκες. Και τη διάχυση ανάλογων νοοτροπιών, όπου ζυμώνονται και διαμορφώνονται εκείνες οι ηγετικές φυσιογνωμίες που θα προκρίνουν τα συμφέροντα και την αρμονία των ανθρώπων και θα αγωνιστούν γι'αυτά. Όχι για τις βαμπιρικές ελίτ και τους παρασιτικούς μισάνθρωπους οργανισμούς τους. Με το στήσιμο και λειτουργία διάφανων διαδικασιών και ρωμαλέων δημοκρατικών ανθρωποκεντρικών θεσμών. Ποτέ δεν είναι αργά για κάτι τέτοιο, ακόμα -και ίσως πολύ περισσότερο τότε- κι όταν όλα μοιάζουν να έχουν χαθεί.
Είναι χρέος ενός λαού να αποφασίζει να κινηθεί και να "ταράζει τα ύδατα" όταν διαπιστώνει πως έχουν λιμνάσει απελπιστικά και με τη δική του ευθύνη! Διαφορετικά είναι άξιος της χειρότερης μοίρας.
Καλό είναι επίσης οι πολιτικά ανερχόμενοι κι επίδοξοι διαχειριστές της τύχης ενός λαού να φροντίζουν να είναι συνεπείς στα λεγόμενά τους. Αλλιώς να βγαίνουν-ναι! και να δηλώνουν με ειλικρίνεια ότι τυχόν λανθασμένες εκτιμήσεις και αστάθμητες καταστάσεις τους αναγκάζουν να "βάλουν κάποιες ποσότητες νερού στο αρχικό κρασί τους". Μετά από τόση ασύστολη εξαπάτηση και υποκρισία, μια τέτοια πολιτική ευθύτητα δεν μπορεί παρά να γίνει αντικείμενο εκτίμησης. Και μόνο η συνέπεια, όπως και να'χει, είναι ο παράγοντας που επιτρέπει στους άλλους να σε παίρνουν στα σοβαρά, όταν τους ζητάς να σε εμπιστευτούν και να σου δώσουν -όποτε συμβεί βέβαια κι αυτό- την επικρατούσα "πολιτική εντολή", που αποτελεί κάτι τελείως καινούργιο για σένα. Σε έναν πάντα καυτό, για ιστορικούς και πλείστους άλλους λόγους, πολιτικό στίβο και χάραξη εσωτερικής κι εξωτερικής ρότας. Σε αυτή την μικρή νοτιοανατολική ευρωπαϊκή χώρα, μα με προνομιούχα και κομβική γεωστρατηγική θέση.
Μα όταν από τη μια μιλάς με ενθουσιασμό και για την ραγδαία σου άνοδο στο πολιτικό προσκήνιο, για κατάργηση δουλοκτητικών και νεοαποικιακών συμβάσεων με το διεθνές τοκογλυφικό λόμπυ και λογιστικό έλεγχο για τη διαγραφή επαχθών χρεών, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται.. Και αργότερα, έχοντας αυξήσει πλέον τη δυναμική σου, νομιμοποιείς στην ουσία αυτό το χρέος με το να δηλώνεις ότι μόνο ένα μικρό κι αμελητέο -5%- ποσοστό τους είναι "επαχθές", τότε και σε συνάρτηση και με άλλες "ασυνέπειες"-"κωλοτούμπες" στα ειπωμένα, εν μέσω ενός λαοκτόνου τρεξίματος του χρόνου, συμβαίνουν μάλλον τα εξής:
- Δεν φρόντισες απ΄την αρχή, ως όφειλες, να "μελετήσεις καλά το μάθημά σου" και να επεξεργαστείς πολύ προσεχτικά όλα τα δεδομένα. Και στη συνέχεια να αρθρώσεις σοβαρό και υπεύθυνο λόγο για όλα τα κρίσιμα και ζωτικά ζητήματα. Οπότε τι; Τίθεται θέμα "κρίσης της αρχικής ταυτότητας"; Ή επιπολαιότητας, προχειρότητας, ανευθυνότητας; Ή και όλα αυτά μαζί; Και κατά πόσο -ή αν- κάτι τέτοιο επιδέχεται διόρθωσης και βελτίωσης σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς με τις τεράστιες απαιτήσεις; Και πόσα ακόμα χρονικά περιθώρια έχει ο πολύπαθος αυτός τόπος για μια περίοδο "μίας απ΄τα ίδια";
- Ή στο χειρότερο όλων σενάριο, λειτουργείς δημαγωγικά και κινείσαι από σκοτεινά καλοστημένα νήματα -οι "εξωτερικοί παράγοντες"- που στόχο έχουν να προλάβουν μέσω εσένα δυναμικές εξελίξεις δυσάρεστες για τα συμφέροντά τους. Και να κερδίσουν πολύτιμο χρόνο για την ολοκλήρωση των αρπαχτικών σχεδίων τους. "Βγάζοντας τα ρούχα του ταλαίπωρου Μανωλιού και φορώντας τα σ'αυτόν αλλιώς".
Το συμπέρασμα; Σε έναν τόπο όπου εδώ κι αιώνες βασίλευε και ευδοκιμούσε η φαυλότητα και της ασυνέπειας, η μακριά ιστορική θηλειά στο λαρύγγι του δεν επιδέχεται έναν ακόμη σφιχτό κόμπο ως την οριστική ασφυξία. Και το κυνήγι οραμάτων, μαζί με τη συνέπεια που απαιτείται για την υλοποίησή τους, χρειάζεται επί το πλείστον συγκρουσιακές λογικές.
Ο Ένοικος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου