Nιώθεις συχνά γέρος αν και είσαι νέος;
Νιώθεις ότι έχεις αγοραστεί και πουληθεί τόσες φορές;
Νιώθεις όλο πιο συχνά τα χαρακτηριστικά του προσώπου σου να σκληραίνουν όπως και η καρδιά σου;
Σωφρονιστικές νουθεσίες που ξερνούν δηλητήριο και αίμα. Αδηφάγες λερναίες ύδρες που απαιτούν το μερίδιό τους από τη σάρκα και την ψυχή μας. Προσφορά κυπέλλων με κώνιο μισαλλοδοξίας, υποκρισίας, εθελοτυφλίας μπρος στο οφθαλμοφανές και αποκτήνωσης. Που σερβίρονται κι ως συνταγές επιτυχίας και εξυπνάδας. Ήχοι μαστιγίων που συνοδεύονται από σιχαμερές προσφορές καρότων, ως υποχρέωση και προϋπόθεση συγχρόνως ενσωμάτωσης στην επικίνδυνη και ανελέητη ζούγκλα. Που μας την παρουσιάζουν κι ως εξελικτικό επίτευγμα του είδους μας.
Μα εσύ δεν μπορείς να λες πια πως δεν βλέπεις, δεν τ'αντέχεις άλλο, έτσι;
Τον προδότη να ενδύεται ιεροκύρηκας, τον ιεροκήρυκα να μεταμορφώνεται σε δαίμονα, τον αμνό να φοράει άλλοτε τομάρι τσοπανόσκυλου κι άλλοτε ύαινας, τους ανθρώπους να θυμίζουν πιότερο ομόφωνους αμνούς, τον σύντροφο να προδίδει συντρόφους αν η τιμή είναι η πρέπουσα, τις συντροφιές με δικλείδες όρκων και ιδεολογικών καταστατικών να ξεπέφτουν σε λιμνάζοντες βάλτους και δύσοσμα κελιά. Και τους τσοπάνηδες, για λογαριασμό των αφεντικών τους, να πείθουν τα κοπάδια να διαβούν την είσοδο των σφαγείων από μόνα τους, ταΐζοντάς τα ιδέες μιας χρήσης και απειλές δυνητικών καταστροφών και ιδανικά και ονειρώξεις και υποσχέσεις για μελλοντικές νεφελώδεις Εδέμ.
Και νιώθεις όλο και πιο έντονα πως θα'θελες να γίνεις λύκος που ουρλιάζει πάνω στα κουφάρια των τσελιγκάδων, σωστά; Όμως τα φέουδα αυτά είναι γεμάτα θανάσιμα δόκανα και παγίδες για βιαστικούς και παρορμητικούς λύκους που φλέγονται στη γνώση και στη θέα της ύπαρξης των μαντριών. Ακόμα κι εκείνων υπεράνω υποψίας. Και στο τέλος συντρίβονται μέσα στις επικράτειές τους παγιδευμένοι ή ψυχορραγούν πιασμένοι στα σύρματα της περίφραξης..
Γι'αυτό μάθε απ'τον πόνο σου, είναι και μάθηση και λύτρωση μαζί. Λύγισε αλλά μη σπάσεις. Και μη σταματάς να γυρεύεις με σύνεση μα και με άγρυπνο μάτι τις ευκαιρίες! Όχι βέβαια για να διεκδικήσεις -ναι! μας αναγκάζουν να το κυνηγάμε και να το διεκδικούμε από μόνοι μας!- το άθλιο και μίζερο μερίδιο στα γρανάζια αυτής της απαίσιας μηχανής. Στις γυροβολιές αυτού του κύκλου ανίας και απώλειας της υπόστασής σου. Αλλά να αδράξεις μία μία κάθε δυνατότητα σπασίματος αυτού του απαίσιου κύκλου, που σε φέρνει πιο κοντά στα αποκηρυγμένα τραγούδια της πραγματικής ύπαρξης. Εκεί όπου κάθε στιγμή πλουτίζεται με νοήματα που μετράνε αληθινά κι έννοιες που δεν είναι πλαστές και παραχαραγμένες.
Σαν καλλιτέχνης, σαν μουσικός που γυρνάει αμετάκλητα την πλάτη στις εταιρείες και τους μάνατζερ, τις μονολιθικές κατηγοριοποιήσεις και τις προβλέψιμες και δημοφιλείς συνθέσεις και την προτίμηση του "πλατιού κοινού". Δημιουργώντας κάθε στιγμή τις δικές του μη εμπορεύσιμες και προσωπικές κι αυθεντικές ιδιαίτερες συνθέσεις, που μιλάνε πρωτίστως στη δική του ψυχή.Μια μουσική συμφωνία δηλώνει το δέσιμο ("συμφωνούν") και τη συνεργασία των διάφορων και διαφορετικών οργάνων, που ανάλογα μπορούν ως σύνολο να παράγουν και όμορφα, ξεχωριστά αισθητικά αποτελέσματα. Κατά πόσο μπορεί να ισχύσει το ίδιο για τις μονάδες μιας κοινωνίας, εκείνες που η ανεξαρτησία κυριαρχεί στις αντιλήψεις τους;
Ο Ένοικος...
Σχετικά: Οι δικές μας "μουσικές" στις ολόδικιές μας φρέσκιες "μελωδίες"!
Ενάντια στο τέρας της Μηχανής
"ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ" ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ: Συντρίψτε την κανονικότητα, στην τελευταία ίσως ευκαιρία του κόσμου για ωρίμανση κι ενηλικίωση..!
Η υπνωτισμένη "ελεύθερη βούληση" του πολίτη-πελάτη και μόνιμα θύματος
Η κοινωνία δεν έχει ανάγκη από πάσης φύσεως "ειδικούς" αλλά από τα "φόβητρά της"!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου