ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014

ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ ΣΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ: ΜΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΚΟΥΦΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ REALFM 97.8 ΑΠΟ ΤHΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ


Κρίση και Μνημόνια σκοτώνουν και στον Στρατό... 
 

Μαζί με το μάχιμο δημοσιογράφο Βασίλη Κουφόπουλο βρέθηκε ραδιοφωνικά τη Δευτέρα 30/12/2013, εκπρόσωπος της ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ σε μια σύντομη παρέμβαση σχετικά με τις αυτοκτονίες στον ελληνικό στρατό.

Η νέα απώλεια του 28χρονου ΕΠ.ΟΠ. ήρθε να χτυπήσει εκ νέου το καμπανάκι καθώς οι άθλιες συνθήκες που επικρατούν σε πολλά στρατόπεδα, η εργασιακή ανασφάλεια και τα αδιέξοδα της κυβερνητικής πολιτικής και των μνημονίων οδηγούν στο Θάνατο!

Κάτω από την σκιά του σκανδάλου Κάντα, με το διακομματικό πάρτι της μίζας από τους πολεμικούς εξοπλισμούς αξίας 25 τρις δραχμών, που έστησαν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, πάντα στο όνομα «των εθνικών αναγκών, της εθνικής άμυνας», οι άνθρωποι μας δολοφονούνται ο ένας μετά τον άλλο, μέσα και έξω από τον Στρατό. Στους συνανθρώπους μας που καθημερινά αυξάνουν τη μακάβρια λίστα των θυμάτων της ταξικής κυβερνητικής πολιτικής και των Μνημονίων, ολοένα συχνότερα προσθέτονται όσοι οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία, υπηρετώντας στις Ένοπλες Δυνάμεις.

Με αφορμή την τελευταία απώλεια του 28χρονου ΕΠΟΠ στο 265 Τάγμα Μ/Κ ΤΕ, Μανταμάδο Μυτιλήνης, που κατέχει μια μακάβρια “πρωτιά”, καθώς απ' το 1982 μέχρι σήμερα, είναι ο πέμπτος ή ο έκτος οπλίτης που αυτοκτονεί σ' αυτό το τάγμα, μεταξύ αυτών και ο γιατρός του Τάγματος(!), καλούμαστε να βγάλουμε ορισμένα συμπεράσματα:
 
Πρώτο: πλέον αυτοκτονούν συχνότερα οι μόνιμοι και πιο συγκεκριμένα τα χαμηλόβαθμα στελέχη, επαγγελματίες οπλίτες, υπαξιωματικοί και αξιωματικοί.
 
Δεύτερο: το μακάβριο φαινόμενο εντοπίζεται σε όλα τα σώματα των Ενόπλων Δυνάμεων-Στρατός Ξηράς, Πολεμικό Ναυτικό, Πολεμική Αεροπορία, σε όλη την επικράτεια –από τον Έβρο μέχρι τη Μύκονο, από τον Ναύσταθμο της Σαλαμίνας μέχρι την Κρήτη και τα ΧΩΚ!


Τρίτον: αφορά τους χαμηλόβαθμους μόνιμους, τους εθνοφύλακες, Πολιτικό Προσωπικό των Ε.Δ., τους απόστρατους στρατιωτικούς και τους φαντάρους. Κανένας υψηλόβαθμος στρατιωτικός δεν συμπεριλαμβάνεται.
 
Τέταρτον: είναι όλοι τους θύματα της κρίσης και των άγριων περικοπών. Έχει προηγηθεί η απώλεια της εργασίας και η αδυναμία συντήρησης της οικογένειας, η απόλυση, η προσβλητική έξωση από την ενοικιαζόμενη εστία, η αδυναμία υποστήριξης της βαρύτατα ασθενούς μητέρας κλπ.
 
Πέμπτον: πρόκειται για ηλικίες από τα 25 μέχρι τα 43 χρόνια κυρίως, περίοδο με μεγάλες οικογενειακές προσδοκίες και υποχρεώσεις, όπου σε πνίγουν τα χρέη και οι φόροι. Πλέον καταγράφονται περιπτώσεις όπου οι μόνιμοι έχουν ανάγκη την συνδρομή της Εκκλησίας, φίλων και συγγενών, ενώ δυστυχώς έχουν διαπιστωθεί και περιστατικά παραβατικότητας-κλοπή από στρατιωτικό εν ενεργεία ειδών πρώτης ανάγκης σε SUPER MARKET!
 
Έκτον: η απειλή της αυτοκτονίας στοχοποιεί φυσικά και τους συναδέλφους φαντάρους. Παραθέτουμε το αποκαλυπτικό απόσπασμα επιστολής-καταγγελλίας «Σας παρακαλώ ελέγξτε το ότι τη Κυριακή 22/12/2013, ένας σμηνίτης που υπηρετεί στο ΣΕΠΑ, προειδοποίησε οτι αν συνεχίζουν να τον βάζουν υπηρεσίες (9ωρες σκοπιές ημερησίως), όταν θα παει στη σκοπιά θα...αυτοκτονήσει. Έγινε άμεση κινητοποίηση γονιών και υπευθήνων του ΣΕΠΑ-ΚΕΑ, και διακομίσθηκε στο 251ΓΝΑ, όπου και νοσηλεύεται..... Η κατάσταση με τις υπηρεσίες σε ΣΕΠΑ-ΚΕΑ, πάντως είναι αφόρητη και το στρεσάρισμα των στρατιωτών μεγάλο. Άραγε οι υπεύθηνοι Διοικητές αυτών των δομών και ειδικά του ΣΕΠΑ.... τι κάνουν και ΠΟΙΑ η αποστολή τους όσον αφορά την υγεία, σωματική και ψυχική των στρατιωτών της μοναδας τους;»

Από τα παραπάνω διαπιστώνουμε ότι οι Φόνοι-Αυτοκτονίες στον Στρατό προκαλούνται από οικονομικούς λόγους, είναι αποτέλεσμα της συγκεκριμένης πολιτικής και οι ευθύνες των Σαμαρά-Βενιζέλου-Αβραμόπουλου είναι βαρύτατες.

Καμιά απάντηση δε μπορεί να δώσει η μονάδα και οι όροι οργάνωσης των υπηρεσιών. Π.χ. οι διπλοσκοπίες αποδεικνύονται αναποτελασματικές και προκαλούν απλώς μεγαλύτερο χώσιμο. Θυμίζουμε την απώλεια του στρατιώτη Κίμωνα στο 616 Μ.Κ ΤΠ στον Έβρο ενώ εκτελούσε διπλοσκοπιά, αλλά και την πρόσφατη απώλεια στη Μυτιλήνη. «Ο ΕΠΟΠ Λοχίας Πεζικού Α. – Χ. Π., της δυνάμεως του 265 Μηχανοκίνητου Τάγματος Εθνοφυλακής της Λέσβου, με το G 3 με το οποιο φυλούσε σκοπιά αυτοκτόνησε. Ο ΕΠΟΠ ήταν "διπλοσκοπιά" με έναν στρατιώτη ο οποίος απομακρύνθηκε για λίγα λεπτά. Τότε ο ΕΠΟΠ έβαλε τη δεσμίδα με τις σφαίρες στο όπλο και αυτοπυροβολήθηκε».

Τις παραπάνω εκτιμήσεις μας ενισχύει μια ανάγνωση της μελέτης του κοινωνιολόγου Π.Ιωσηφίδη, ο οποίος στο τελευταίο διάστημα της στρατιωτικής του θητείας έλαβε την άδεια και προχώρησε σε επιτόπια κοινωνιολογική έρευνα στον Ναύσταθμο Σαλαμίνας. Καθολική είναι η απάντηση στο ερώτημα «αν η οικονομική κρίση επηρεάζει τις Ένοπλες Δυνάμεις και το προσωπικό τους». Επισημαίνεται μεγάλη μείωση στη διάθεση προσφοράς εργασίας -8 στους 10 απαντούν οι αξιωματικοί και 9 στους 10 οι υπαξιωματικοί. Είναι μια απάντηση που αντανακλά τη μεγάλη μείωση των εισοδημάτων τους- no pay no play λένε οι αμερικάνοι μπασκετμπολίστες-, ενώ σίγουρα παίζει ρόλο η τοποθέτηση απέναντι σε ένα επάγγελμα και όχι ένα θεσμό, όπως θα επεσήμαινε ο καθηγητής Δ.Σμοκοβίτης. Στο ερώτημα «πως τους επηρέασε η οικονομική κρίση» το 80% αποκάλυψε τεράστια ανατροπή στα οικογενειακά δεδομένα, μεγάλη ματαίωση προσδοκιών και στόχων, με συνέπεια την σοβαρή ένταση των ενδοοικογενειακών προβλημάτων, με αύξηση των τριβών μεταξύ των μελών της οικογένειας. Καθένας καταλαβαίνει τι σημαίνουν όλα αυτά!
Εμείς θεωρούμε ότι πρέπει να συναχίσουμε και να κλιμακώσουμε την προσπάθεια μας για ένα Κίνημα Μαζικό Μέσα και Έξω από τον Στρατό. Διεκδικώντας και κατοχυρώνοντας στην πράξη τον Ελεύθερο Συνδικαλισμό.

Ή Εμείς Ή Αυτοί. Πρέπει να Αντιδράσουμε. Πρέπει να τους Σταματήσουμε. Δεν είναι Σύνθημα. Είναι πλέον όρος επιβίωσης και αξιοπρεπούς ζωής.

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932955437 Diktiospartakos.blogspot.com


Το διαβάσαμε στο  ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ - ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου