ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2014

ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ: "Σκάνδαλο-μονομάχοι" (ή: πώς οι κάθε λογής χεσμένοι θέλουν να καθαρίσουν τους κόπρους του Αυγεία!)


Ένα πάρα πολύ καλό άρθρο που πιάνει την ουσία των μεθοδεύσεων και των καταιγιστικών "αποκαλύψεων" της νεοελληνικής "σκανδαλολογιάδας", που σαν τον υπερτροφικό αηδιαστικό μπούλη αφοδεύει και ξερνάει πάνω στις αποχαυνωμένες φάτσες ψηφοφόρων και "φιλήσυχων νοικοκύρηδων" εκκρίσεις της πιο  βρωμερής σύνθεσης. Η οποία και κατάφωρα και ανεπανόρθωτα προσβάλλει κάθε ελεύθερο, έντιμο κι έλλογο ον, που πρέπει για ν'αντέχει να κυκλοφορεί πια με ιατρική μάσκα κι όχι μόνο λόγω αιθαλομίχλης. Εκκρίσεις της φύσης ενός (πρωτοφανούς πώρωσης και βαθιά διαταραγμένης νοοτροπίας) πολιτικού συστήματος και παρατρεχάμενων κι ανάλογων πελατειακών σχέσεων. Μια ζοφερή δυσωδία αποσυντιθέμενης πτωμαΐνης, η οποία πασχίζει με κάθε θεμιτό κι αθέμιτο τρόπο να διατηρηθεί σαν ζόμπι στον κόσμο των ζωντανών και μολύνει σαν ιός την ψυχοσύνθεση ενόχων κι αθώων, καλύπτοντας ένα ευρύ κοινωνικοπολιτικό πεδίο από τα δεξιά ως τα αριστερά! Και τώρα οι "σύσκατοι" επιζητούν δήθεν τον καθαρισμό των κόπρων του Αυγεία, ο οποίος είναι και δικό τους οικοδόμημα, βγαλμένο από τα σπλάχνα τους. Αλλά όπως έχουμε ξαναγράψει "η δημοκρατία προϋποθέτει ήθος κι από τους άρχοντες κι από τους αρχόμενους". Αυτούς δηλαδή τους αρχόμενους που η πλειονότητα των ξεπουλημένων αχρείων συνδικαλιστών, τα αριστερά καθεστωτικά και μη κόμματα και αποκόμματα και οι "πόρνες" των ΜΜΕ, αποπροσανατολίζουν με αναμονή εκλογικών "διευθετήσεων" και υποσχέσεων. Ώστε να φιμώσουν και να βάλουν σε γύψο τη συσσωρευμένη οργή και να μην ξεχυθεί αυτή σε απρόβλεπτους και ΜΗ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΟΥΣ απερίφραχτους δρόμους...γνήσια εξεγερτικής συμπεριφοράς!
Κι όπως το είχε θέσει κι ο Κλάες Άντερσεν:"Να φοβάσαι όσους θέλουν να ζήσουν ήσυχα και ειρηνικά. Είναι αδίστακτοι"...

ανιχνευτής

Σκάνδαλο-μονομάχοι




Έχουμε αναλύσει διεξοδικά και δείξει ιστορικά τούτο: Η διαφθορά από το 1989 και μετά αποτέλεσε το προνομιούχο «όπλο» των «νταβάδων» στα πολιτικά τους παιχνίδια, όπως η «τρομοκρατία» για τις πλανητικές μυστικές υπηρεσίες…

Τα επιλεκτικά κρούσματα της διαφθοράς που μας πνίγουν με τις ηθικές τους αναθυμιάσεις στοχεύουν στην αναπαλαίωση του σάπιου και καταρρέοντος πολιτικού σκηνικού.

Η κρίση, όμως του καθεστώτος και η σήψη του είναι τόσο βαθιά και αθεράπευτη που προκαλεί διαιρέσεις και ανταγωνισμούς μέσα και στις ίδιες κυρίαρχες ελίτ εξουσίας, συνακόλουθα και στον κρατικό μηχανισμό και τις υπηρεσίες του (και τις μυστικές).

Έτσι το «όχημα» της διαφθοράς αρχίζει να τρέχει σαν τρελό και να γίνεται ανεξέλεγκτο: Ο πόλεμος όλων εναντίον όλων τείνει να γενικευτεί.


Ο ένας αρχίζει να ξεμπροστιάζει τον άλλο και να ξεθάβει τα σκάνδαλα (τα αναλώσιμα υλικά) του άλλου.

Αυτός ο λυσσαλέος πόλεμος των σκάνδαλο-μονομάχων, επειδή ακριβώς γίνεται ανεξέλεγκτος, μπορεί να επεκταθεί και σε ΜΗ «αναλώσιμα υλικά», δηλαδή σε ενεργά υλικά του κυβερνητικού και πολιτικού οικοδομήματος.


  Η …αποκάλυψη (τώρα) της φωτογραφίας των σχέσεων Κάντα και Στουρνάρα αποτελεί μια κλιμάκωση του πολέμου των σκάνδαλο-μονομάχων…

Αυτή η σκάνδαλο-μονομαχία θα ενταθεί, θα παιχτούν ακόμα πιο «σκληρά» επεισόδια, ενταγμένα ΟΛΑ στο «ο θάνατός σου η ζωή μου».

Για στο καθεστώς δεν έχει μείνει άλλη διέξοδος παρά μόνο το «όχημα» της διαφθοράς, η ανακύκλωση και κερδοσκοπική εκμετάλλευση του βούρκου του.

Μέσω αυτής της βούρκο-μονομαχίας επιδιώκει να διασωθεί και να αναπαλαιώσει το βούρκο του…

Αυτή είναι και η αρένα των κομματικών μονομαχιών.

ΟΛΟΙ επιχειρούν να υπνωτίσουν τον ελληνικό λαό με τη σκάνδαλο-μονομαχία, να τον ποτίσουν με τις πυώδεις φουσκάλες της καρκινώδους σήψης του καθεστώτος, με στρατηγικό στόχο: Την αναπαλαίωση της σήψης και τη διάσωσή του, αλλά και για τη διάσωση των επίλεκτων υλικών του (ανδρεικέλων).

Για αυτήν την ασφυξία από τις νέες αναθυμιάσεις της διαπλεκόμμενης διαφθοράς ετοιμαζόμασταν να γράψουμε πιο αναλυτικά, αλλά μας πρόλαβε ο φίλος της «Κλασσικοπερίπτωσης»:
http://www.klassikoperiptosi.blogspot.gr/2014/01/blog-post_2.html


Το διαβάσαμε στο μπλογκ του περιοδικού ΡΕΣΑΛΤΟ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου