ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014

Εικόνες που σοκάρουν από τη... Β.Κορέα

Εικόνες που σοκάρουν από τη Β.Κορέα 
 
Βόρεια Κορέα: Άστεγοι, εκδιωγμένοι από το καθεστώς βρίσκουν καταφύγιο στους υπονόμους, όπου και έχουν στήσει τα νοικοκυριά τους.
Βόρεια Κορέα: Άστεγοι ξεψυχάνε στους δρόμους, από πίσω γκράφιτι αντικαθεστωτικών νεαρών Κορεατών, κραυγή στο πουθενά.
Ο δαιμόνιος ρεπόρτερ μας Πίκος Απίκος, σε αποστολή αυτοκτονίας στην Βόρεια Κορέα συλλέγει φωτογραφικό υλικό για τις φρικαλεότητες του καθεστώτος. Οι εικόνες σοκάρουν, παρακαλώ απομακρύνετε τα παιδιά και... τα ευαίσθητα άτομα από τους δέκτες.

Βορειοκορεάτες στρατιώτες βασανίζουν πολιτικούς κρατούμενους, οι κρατούμενοι τιμωρούνται για τη θρησκευτικότητα τους η οποία είναι απαγορευμένη στην Βόρεια Κορέα.
Βορειοκορεάτης κομάντο έτοιμος να εκτελέσει οικογένεια που πέρασε τα σύνορα για να φτιάξει τη ζωή της στην Νότια Κορέα
Βόρεια Κορέα: Μυριάδες πεινασμένοι Βορειοκορεάτες καταπατώντας και το τελευταίο ίχνος αξιοπρέπειας που τους έμεινε, μαζεύονται σαν τα ζόμπι γύρω από μια τσάντα με τομάτες στο συσσίτιο
Βόρεια Κορέα: Στρατόπεδα συγκέντρωσης γκούλαγκ στην Βόρεια Κορέα, δουλειά ήλιο με ήλιο υπό την απειλή ξυλοδαρμού.
Βόρεια Κορέα: Όσοι βορειοκορεάτες δεν εκτελούν καταναγκαστικά έργα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι καταδικασμένοι στην ανεργία.
Βόρεια Κορέα: Πεινασμένος ζητιάνος ζητιανεύει από αξιωματούχους του καθεστώτος.
Βόρεια Κορέα: Το καθεστώς πνίγει στο αίμα διαδήλωση αντικαθεστωτικών.
Βόρεια Κορέα: Κατασχέσεις κατοικιών, το ανάλγητο καθεστώς πετάει οικογένειες στο δρόμο.
Βόρεια Κορέα: Πολιτοφύλακες του καθεστώτος χτυπούν αθώους ανθρώπους επειδή δεν έκλαψαν γοερά στην κηδεία του ηγέτη.
Βόρεια Κορέα: Ο θείος του ηγέτη Κιμ Ιλ Γιονγκ καταλήγει τροφή στα σκυλιά, ο νεαρός δικτάτορας εκτελεί με φρικτό τρόπο όποιον εκφράσει την παραμικρή διαφωνία.
Βόρεια Κορέα: Χιλιάδες Βορειοκορεάτες παρευρίσκονται, παρά τη θέληση τους και υπό την απειλή όπλου, στην κηδεία του δικτάτορα Κιμ Γιονγκ Ιλ
Βόρεια Κορέα: Στρατόπεδα συγκέντρωσης παντού
Επιτέλους ας κάνει κάτι ο ΟΗΕ, ας κάνει κάτι το ΝΑΤΟ, ως πότε θα ανεχόμαστε την απανθρωπιά την εξαθλίωση και τον δεσποτισμό που βασιλεύει στο σιδηρούν παραπέτασμα της ανατολής; Άμεση επέμβαση τώρα!!!


Λαγωνικάκης Φραγκίσκος από Poexania μέσω ΓΡΕΚΙ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου