ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

Μια τεράστια κοινωνική μάστιγα: Sex Slaves


Sex Slaves

Δουλεία.

Ένα απ'τα θαύματα του δυτικού "πολιτισμού". Ακόμα πιο θαυμαστός ο τρόπος με τον οποίο "καταργήθηκε", εφόσον εμποτίστηκε στην καθημερινότητά μας. Η σύγχρονη δουλεία μεταφράζεται πλέον ως η εξημέρωση του ανθρώπου σε ένα σύστημα που εγκληματεί νόμιμα επάνω του. Μια τέτοια μορφή σκλαβιάς είναι δυσδιάκριτη αφού ασκείται κατά κύριο λόγο στον νου, αφοπλίζοντας την συνείδησή του.

Υπάρχουν όμως και σύγχρονες μορφές δουλείας που δεν διαφέρουν σε τίποτα από τις κοινές και "ξεπερασμένες" όπως θα θέλαμε να νομίζουμε. Το sex trafficking είναι η εμπορία ανθρώπων, κατά κύριο λόγω γυναικών, που πωλούνται υπό καθεστώς αιχμαλωσίας σε μαστροπούς. Σκοπός δεν είναι άλλος απ'την σεξουαλική εκτόνωση των πελατών σε σκλάβες, οι οποίες υπόκεινται καθημερινά σε αλλεπάλληλους βιασμούς.

Στο ντοκυμαντέρ "Sex Slaves" της σειράς Frontline, θα παρακολουθήσετε τον κόσμο του trafficking εκ των έσω, ακολουθώντας τον Viorel. Ο Viorel αναζητά την έγκυο σύζυγό του, η οποία απήχθη από σωματέμπορους στην Τουρκία και πουλήθηκε για 1000 δολάρια. Θα διεισδύσει στον υπόκοσμο, με κρυφές κάμερες και μικρόφωνα όπου θα καταγράψει ότι πληροφορία ίσως τον οδηγήσει στην αιχμάλωτη πλέον Katia, πριν χαθεί δια παντός στον λαβύρινθο της σεξουαλικής εκμετάλλευσης.

Πατηστε εδω

Tα παραπάνω βρήκαμε στη Βιντεοθήκη-Αυτομόρφωση
Εγώ, ως ελάχιστη συνδρομή στα παραπάνω που έχουν να κάνουν με την εμπορευματοποίηση των πάντων στον "πολιτισμένο" κόσμο(οχετό) που ζούμε παγιδευμένοι, να σας θυμήσω αυτό το άρθρο: "Στο πλευρό των μαγισσών ενάντια στους σύγχρονους ιεροεξεταστές", με την καταπληκτική αφίσα σχετικά με την υπόθεση των οροθετικών ιερόδουλων. Που το ελληνικό κράτος, γεμάτο ευαισθησίες και κατανόηση των κοινωνικών μαστίγων, είχε διαπομπεύσει δημόσια. Και να κλείσω με τους παρακάτω στίχους μου:
...γυναίκα (...αναρωτήθηκες ποτέ;)...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου