Πραγματικά, οι τρεις τελευταίες φωτογραφίες είναι συγκλονιστικές! Γιατί αποτυπώνουν την έλλειψη, την απουσία, την απώλεια σε όλη της την τραγικότητα! Με άγγιξε βαθιά μέσα στην ψυχή η ιστορία της Jen και του Angelo. Και ναι! Η αγάπη είναι ό,τι πιο αυθεντικό, πιο ζωογόνο, πιο λαμπερό, πιο δυνατό απ'όλα τα δεινά, απ'όλη την ασχήμια και την κακία του κόσμου! Είναι ίσως η κινητήριος δύναμη που επιτρέπει στον πλανήτη να περιστρέφεται, στον κόσμο να υπάρχει ακόμα! Και είν'αυτό, είναι η άφθαρτη ενέργεια που συνεχίζει να πλανιέται στην ατμόσφαιρα, ανάμεσα στα σύννεφα, στην αστρόσκονη, στον πυρήνα του έναστρου κόσμου, όταν οι υλικοί φορείς της παύουν να υπάρχουν. Και όπως είχε γράψει και ο Παύλος Κάγιος: "οι άνθρωποι ζούνε όσο υπάρχουν μέσα μας και περπατάμε μαζί τους. Οι άνθρωποι πεθαίνουν όταν παύουν να συγκατοικούν στο μυαλό μας" Και στην ψυχή μας.
Η αγάπη ΕΙΝΑΙ..!
ανιχνευτής
[via]
Την πρώτη φορά που ο φωτογράφος Angelo Merendino συνάντησε την Jennifer, ήξερε ότι αυτή ήταν η γυναίκα με την οποία ήθελε να περάσει την υπόλοιπη ζωή του. Ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν στο Central Park της Νέας Υόρκης, περιτριγυρισμένοι από φίλους και συγγενείς.
Μόλις πέντε μήνες αργότερα, η Jennifer διαγνώστηκε με καρκίνο του στήθους. Ο Angelo έγραψε στο μπλογκ του: "Θυμάμαι τη στιγμή που το μάθαμε. Τη φωνή της Jen και το μούδιασμα που ένιωσα. Εκείνη η αίσθηση ποτέ δεν έφυγε. Επίσης όμως, ποτέ δεν θα ξεχάσω το πώς κοιτάξαμε ο ένας τον άλλον στα μάτια, κρατηθήκαμε σφιχτά και είπαμε: <Είμαστε μαζί, θα είμαστε ΟΚ>."
Κατά τη διάρκεια της μάχης της γυναίκας του, ο Angelo αποφάσισε να την φωτογραφίσει. Ήθελε να κάνει πιο ανθρώπινο το πρόσωπο του καρκίνου, μέσω του προσώπου της γυναίκας του.
Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους
Το είδαμε στο LIFO
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου