ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 2 Ιουλίου 2013

Άκου τα "τύμπανα!" Σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης...Έχουμε πόλεμο μωρό μου-καιρός να "συνθέσεις τις δικές σου ουτοπικές μουσικές!"




Eίτε οι ιδέες του αναρχισμού μας εκφράζουν, είτε όχι, είτε όχι και τόσο, είτε σε μεγάλο βαθμό αλλά δεν μας αρέσει να προσδιοριζόμαστε από ταμπέλες, είτε πολύ αλλά ντρεπόμαστε να το ομολογήσουμε γιατί ο περίγυρός μας μάς πιπιλάει το μυαλό ότι όλα αυτά έχουν να κάνουν με μπάχαλα και καταστροφές (λες και η "κανονικότητα" που μας επιβάλλουν δεν είναι καθόλου καταστρεπτική και βλαβερή για την ψυχοσωματική μας υγεία, αλλά σφύζει από αέρα ελευθερίας)...

...καλό θα ήταν (για την τιμή της αλήθειας) να ομολογήσουμε τα εξής:

Όσα θίγει το παραπάνω δημιούργημα του βιρτουόζου του hip hop Javaspa, αγγίζουν ουσιώδεις ευαίσθητες χορδές της "κοινωνικής άρπας" που συνθέτει τα "ακούσματα" της πραγματικότητας στην οποία συναινούμε (ή και όχι αλλά εξακολουθούμε να)ζούμε...
 Που ανάλογα με τους χειριστές της γίνεται ικανή (σε ιδανικές καταστάσεις "συνθέσεων" και ταλαντούχων "χειριστών") να παράγει μελωδίες που δύνανται να ευφράνουν, να υψώσουν την ατομική και συλλογική ψυχή σε ανώτερα πεδία ποιότητας (πνευματικής και κοινωνικής) και δονήσεων. Ή να την υποβιβάσουν έως και να την εκμηδενίσουν μέσα στην τρομερή χοάνη της ομοιομορφίας, της δημαγωγούμενης οχλοκρατίας, της ανοησίας, της κτηνώδους κάθετης ιεραρχικής δομής, της δουλικότητας, της στασιμότητας. "Παράγοντας" από ανούσια έως και επιζήμια "ακούσματα" για τις αισθητικές, πνευματικές - ψυχικές και υλικές ανθρώπινες ανάγκες. Κακόφωνα έως αποκρουστικά "γρατζουνίσματα" που ματώνουν τόσο τα μέσα όσο και τα έξω του ανθρώπου, ο οποίος είναι και πνεύμα και ύλη συνάμα. Και η παρακμή και πτώση του αρχινά πάντα από τα πνευματικά-ενεργειακά πεδία για να αποδομήσει και την ύλη.

Αν λοιπόν προτιμάς συνειδητά τη "μελωδία" στη ζωή σου, η οποία έχει πολλές αποχρώσεις και μορφές και την ελευθερία της κατά το δυνατόν πλουσιότερης και συναρπαστικότερης επιλογής "ήχων"...που θα συνθέσουν το κρεσέντο της ζωής σου σε τούτο τον σύντομο επίγειο περίπατο...

...τότε εμπλέκεσαι,
 ακόμα κι αν δεν το έχεις αντιληφθεί πλήρως, σε αυτόν τον παλιό-από τ'αρχαία ακόμα χρόνια- κλιμακούμενο πόλεμο και στις αλλοπρόσαλλες μέρες μας (όπου φαίνεται ότι οδηγούμαστε στο "μεγάλο ξεκαθάρισμα") σπρωγμένο σε ιδιαίτερα "τσιγκλισμένη" ένταση...
Κι όσο επιλέγεις να επιλέγεις, τόσο περισσότερο ενεργή γίνεται η συμμετοχή σου...

Mέχρι πότε θα ανέχεσαι και θα επιτρέπεις να επιλέγουν άλλοι "μαέστροι", αμφίβολης ηθικής και αποδεδειγμένα πια κακόβουλων προθέσεων,  τη "μουσική και τους χορούς" για λογαριασμό σου; Κι αλλίμονο για σένα μωρό μου αν αρνηθείς να λικνιστείς στους δικούς τους σκοπούς!
 Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά σκέφτηκες πόσες ιδέες, εμπνεύσεις και ταλέντα μπορεί να διαθέτεις αν ο εαυτός σου αφεθεί ελεύθερος να εκφραστεί, χωρίς να τρέμει για το μαύρο κι άραχνο μέλλον που απλώνουν μπροστά του, σα χαλί διάσπαρτο με ξυράφια και καρφιά...Και τι είδους συνθέσεις μπορεί να δημιουργήσει η εμπνευσμένη κι ελεύθερη, χωρίς προκαταλήψεις και λαθεμένες συλλήψεις, αλληλεπίδραση των ανθρώπων, γιατί ο καθένας τους διαθέτει ένα ταλέντο κι ας μη το έχει ανακαλύψει ακόμα (σε συνθήκες κάθε άλλο παρά ευνοϊκές)...

Έχουμε πόλεμο! Άκου τα τύμπανά του να ηχούν από τα τόσο μακρινά και τόσο κοντινά συνάμα λημέρια των "φυλών" του κόσμου μας, που αποφασίζουν σιγά σιγά αλλά αποφασιστικά να ενωθούν. Και να συνθέσουν τα "ηχοχρώματα" μιας άλλης πραγματικότητας:

 ελευθερίας της έκφρασης και της κίνησης των ιδεών, εσωτερικής κι όχι εξωτερικής-καταναγκαστικής πειθαρχίας, σεβασμού στους μηχανισμούς της Φύσης, σεβασμού του δικαιώματος του καθενός στις παραδόσεις του, τα ήθη του, την αυτοδιάθεση, αυτοδιαχείρισης, μη συμβιβασμού με τα ημίμετρα της μιζέριας και της μετριότητας, μη αποδοχής των "δώρων που προσφέρουν στα δύσκολα οι Δαναοί όλης της γης",  ανάδειξης της φαντασίας και της δημιουργικότητας σε "κινητήρια καύσιμα" των ατόμων και των κοινωνιών!

(Ξέρω πως οι κομματικοί "ινστρούχτορες" όλων των αποχρώσεων και σημείων του ορίζοντα, θα διαβάζουν τα παραπάνω και προφανώς θα φρίττουν, αλλά οι στρούγκες μόνο ζημιά έκαναν και σκλαβιά έφεραν στη ζωή των κοινωνιών, μασκαρεμένες συχνά με το μανδύα της επανάστασης και της ισότητας!)


Ιδέες και αιτήματα που δεν είναι κτήμα μονάχα του αναρχισμού αλλά της πανανθρώπινης ιστορικής ανάγκης για μια ζωή που αποκτάει ευγενικούς σκοπούς και νοήματα που σου δίνουν σοβαρά κίνητρα για να ζήσεις!

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ, ΑΛΛΑ...
ΠΑΙΖΕΤΑΙ Η ΙΔΙΑ Η ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΩΣ ΕΙΔΟΣ, ΠΛΕΟΝ!


ανιχνευτής


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου