ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Οι Μέρες της Σκλαβιάς Μας Είναι Μετρημένες ! πολιτική ανακοίνωση του Κενού Δικτύου





Οι μαζικές εξεγέρσεις σε όλο τον κόσμο δείχνουν ξεκάθαρα ότι οι άνθρωποι αρχίζουν επιτέλους να αντιστέκονται στις διαταγές εκείνων που αποφασίζουν και διατάζουν χωρίς να μας ρωτούν, στις διαταγές εκείνων που νομίζουν ότι κάτω από το θρόνο τους υπάρχουν πρόθυμοι ηλίθιοι για να υπηρετήσουν τα συμφέροντά τους, υπάκουοι υπήκοοι που σκύβουν το κεφάλι στην εκμετάλλευση, την καταπίεση, την ανισότητα και την μιζέρια που βιώνουν καθημερινά. Δεν είμαστε δούλοι καμιάς κυβέρνησης, κανενός κράτους, καμιάς άρχουσας τάξης, κανενός διεθνούς οργανισμού. Δεν είμαστε σκλάβοι κανενός συστήματος διακυβέρνησης ή τρόπου παραγωγής που μετατρέπει τους πλούσιους σε πάμπλουτους και τους φτωχούς σε εξαθλιωμένους. Δεν συναινούμε στο ξεπούλημα της ζωής μας και των αγώνων μας, και πάνω απʼ όλα δεν συναινούμε στο ξεπούλημα της αξιοπρέπειάς μας. Αρκετά με την επίθεση στην κοινωνία και την αφαίμαξή της, αρκετά με τους εκβιασμούς στους χώρους εργασίας, αρκετά με τις αυταπάτες και τις ψεύτικες υποσχέσεις για δήθεν καλύτερη ποιότητα ζωής, αρκετά με την «κονόμα» και τις καταναλωτικές πλαστές επιθυμίες.

Ο Παγκόσμιος Καπιταλισμός σκότωσε την αυταπάτη της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας,
τώρα εμείς ήρθε η ώρα να σκοτώσουμε τον Παγκόσμιο Καπιταλισμό!

Κλειστήκαμε για αρκετό καιρό στα σπίτια μας κάνοντας υπομονετικά τα ίδια δρομολόγια κάθε μέρα, ξεχνώντας τον διπλανό μας, αδιαφορώντας για τον γείτονά μας, ξεχνώντας ότι και αυτός είναι σαν εμάς από όπου και αν κατάγεται και ότι μόνο μαζί του μπορούμε να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο. Μόνο όλοι μαζί μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Τώρα όμως βγήκαμε από τα σπίτια μας και αυτό συνέβη όχι μόνο στην Ελλάδα. Από το Κάιρο και την Τύνιδα ως το Λονδίνο, από την Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα ως την Μαδρίτη, την Λισσαβώνα, το Παρίσι και το Μεξικό, την Νέα Υόρκη και το Όκλαντ, το Μπαχρέιν και την Στοκχόλμη, την Λιβύη και την Ινδονησία, την Χιλή και την Βενεζουέλα, την Ιαπωνία, την Αϊτή, την Ινδία και το Θιβέτ, τη Νέα Γουινέα και την Αργεντινή, την Ρωσία και την Νότια Αφρική... παντού, σε όλο τον κόσμο, οι άνθρωποι που βιώνουν την εκμετάλλευση και την καταπίεση βγαίνουν από τα σπίτια τους και εξεγείρονται γιατί κατάλαβαν ότι κλεισμένοι μέσα σε αυτά είχαν τελικά φυλακιστεί στις μικρές ασήμαντες ατομικές τους φυλακές. Μόνο που τα σύγχρονα κλουβιά, οι μοντέρνες φυλακές δεν έχουν πλέον κάγκελα και δεσμοφύλακες αλλά επίπεδη τηλεόραση και παρουσιαστές ειδήσεων που επιτηρούν και επιβάλλουν το φόβο και το ψέμα, αστυνομικούς και κάμερες που επιτηρούν το κάθε σου βήμα.. Την πατήσανε όμως όλοι αυτοί οι μοντέρνοι δεσμοφύλακες γιατί η κοινωνία των καταπιεσμένων τους ξεπέρασε. Ας ξέρουν οι δημοσιογραφίσκοι της τηλεόρασης, των κυριλέ περιοδικών και των καθεστωτικών εφημερίδων, οι μαριονέτες των οικονομικών συμφερόντων των μεγάλων επιχειρήσεων μαζικής αποβλάκωσης και όλων των άλλων Μέσων Μαζικής Εξημέρωσης ότι οι μέρες της αφθονίας τους σιγά-σιγά τελειώνουν γιατί η προπαγάνδα, το ψέμα και η συκοφαντία τους είναι πλέον φανερές σε όλους. Όσο δε για όλους τους πολιτικούς, τους διεφθαρμένους αυλοκόλακες της καπιταλιστικής αγοράς και όλους τους τοπικούς φύλακες των παγκόσμιων οικονομικών συμφερόντων ένα έχουμε να πούμε: Εσείς κύριοι τελειώσατε, ξεφτιλιστήκατε, ξεπουληθήκατε. Δεν υπάρχετε πλέον για εμάς. Ίσως να υπάρχετε μόνο για τα αφεντικά σας, αν και απʼ ότι μαθαίνουμε δεν υπάρχετε πλέον ούτε για αυτούς.

Τώρα υπάρχουμε ΕΜΕΙΣ! Και υπάρχουμε όχι ως «φιλήσυχοι νομοταγείς και υπάκουοι πολίτες», όχι σαν υπνωτισμένοι πιστοί στα κελεύσματα της εξουσίας, ούτε καν τελικά ως «πολίτες» γιατί, κατά την προσφιλή συνήθεια των καταπιεστών, διαστρεβλώσατε τον όρο «πολίτης» και τον κάνατε συνώνυμο της απάθειας, της υποταγής, της εγωπάθειας και του ατομισμού. Υπάρχουμε μονάχα ως ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΑΤΟΜΑ, μέλη μιας κοινωνίας που παραλίγο να ξεχάσουμε τί σημαίνει να επικοινωνούμε μεταξύ μας. Υπάρχουμε ως αυτοί που θέλουν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους και να αποφασίζουν οι ίδιοι για τις τύχες τους μακριά από κόμματα και παρωχημένες ιδεολογικές οργανώσεις, μακριά από εθνικιστικούς ή άλλους φασιστικούς φανατισμούς, μακριά από κάθε είδους δογματισμούς και τυραννικούς σχεδιασμούς που βρωμάνε θάνατο. Υπάρχουμε πλέον μονάχα ως ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ που δεν χρειάζονται ούτε τους επαγγελματίες πολιτικούς, ούτε τους μεγαλομανείς και άπληστους επιχειρηματίες που μας πίνουν το αίμα ξαπλωμένοι στις πολυτελείς κατοικίες τους. Υπάρχουμε δηλαδή μονάχα ως ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ελεύθερων ανθρώπων που θέλουμε να αυτό-κυβερνηθούμε, να διαχειριστούμε από κοινού τον κόσμο μας και ξέρουμε πως μπορούμε να το κάνουμε αυτό στηριζόμενοι σε τρεις βασικές αξίες: ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑ, ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΝΤΙ-ΙΕΡΑΡΧΙΑ

Αλληλεγγύη για Όλους όσους αγωνίζονται ενάντια στον Σύγχρονο Ολοκληρωτισμό, στην Τουρκία και όπου αλλού και αν βρίσκονται στον Κόσμο!

ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ, ΚΑΘΕ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ, ΚΑΘΕ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟ!

Να μην Ζήσουμε σαν Δούλοι!

Να Πάρουμε Πίσω τον Κλεμμένο Χώρο και τον Χαμένο Χρόνο μας.

Συμμετοχή Όλων μας σε ταξικές, πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές συλλογικότητες!

Λαϊκές Συνελεύσεις σε Κάθε Γειτονιά! ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!



ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΚΕΝΟ ΔΙΚΤΥΟ


[Θεωρία, Ουτοπία, Συναίσθηση, Εφήμερες Τέχνες ]


http://voidnetwork.blogspot.com





To διαβάσαμε ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου