του ανιχνευτή
Nυχτερινό κι ανήλιαγο τρένο
τα ύπουλά σου νανουρίσματα υπομένω
και συ μ' ανέχεσαι ώσπου να εκτροχιαστείς.
Το βλέμμα μου αγριεμένο βολτάρει
πάνω στους σκυθρωπούς βουβούς σου επιβάτες
γύρω από άχρωμους σταθμούς του χαμού
πάνω σε υπνωτισμένες φάτσες
μέσα σε αυτόχειρες καιρούς.
Νυχτερινό μου μαρτύριο
μου τρώνε σαν όρνια τις σάρκες
οι αιτίες που με σωριάζουν στο χώμα λειψό.
Και της πόλης οι αιμόφυρτες εικόνες
λες και γυρεύουν να τις ξορκίσεις
διαδέχονται η μια πιο άσχημη την άλλη
χωρίς κάποια λαθραία ηλιαχτίδα να εισχωρεί.
Ελπίδα νυχτερινή μπαμπέσα
τάχα μου μεταμφιέστηκες σε νοερή περιπέτεια
και με ταξιδεύεις πάλι.
Πληρωμή εισιτηρίου για τούτο το τρένο
δεν χαραμίζω άλλο.
Λαθραία κάθε νύχτα με τις σκέψεις μου το σκάω
μα σ'ένα στοιχειωμένο σκοτάδι πάλι γυρνάω.
Αλλά οι εικόνες έξω όλο πιο τρομαχτικές
απόψε μου αναδεύουν τα σωθικά
και μου τρυπάνε το μυαλό σαν αστραπές!
Το χάραμα για να σιμώσει ξανά
θέλει ψυχή..!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου