ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

Διεκόπη η χρήση «μαγικών μανιταριών»


 
Για πρώτη φορά οι επιστήμονες απέκτησαν μια πιο συγκεκριμένη εικόνα του τρόπου που τα "μαγικά μανιτάρια" επιδρούν στον ανθρώπινο νου, χάρη σε δύο νέες επιστημονικές έρευνες που μελέτησαν τη επίπτωση που έχει στον εγκέφαλο η ψιλοσυμβίνη, η βασική δραστική ουσία στα ψυχεδελικά μανιτάρια, η οποία μάλιστα θα μπορούσε να αξιοποιηθεί θεραπευτικά και κατά της κατάθλιψης, βοηθώντας τους πάσχοντες να ανακαλέσουν ευτυχισμένες στιγμές της ζωής τους.

Οι απεικονίσεις του εγκεφάλου των εθελοντών εντόπισαν, αφενός συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου που η δραστηριότητά τους αναστέλλεται από τα μανιτάρια και αφετέρου οδήγησαν τους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι η ψιλοσυμβίνη, που επιδρά στους εγκεφαλικούς υποδοχείς της σεροτονίνης, βοηθά τους ανθρώπους να βιώνουν πιο έντονα τις μνήμες τους και την αναβίωση περασμένων συναισθημάτων, πράγμα που θα μπορούσε να αποβεί χρήσιμο στο πλαίσιο μιας ψυχοθεραπείας.
 
Διεκόπη η χρήση «μαγικών μανιταριών» εξαιτίας των ευρωπαϊκών κανόνων περί ναρκωτικών ουσιών. Η πρώτη δοκιμή στον κόσμο που σχεδιάστηκε να εξερευνήσει τη χρήση παραισθησιογόνων μανιταριών για τη θεραπεία ατόμων με κατάθλιψη, διακόπηκε εξαιτίας των βρετανικών και ευρωπαϊκών κανόνων σχετικά με τη χρήση παράνομων ναρκωτικών ουσιών σε έρευνες.
 
Ο Ντέιβιντ Νατ, πρόεδρος του βρετανικού Συλλόγου Νευροεπιστήμης και καθηγητής στο Imperial κολέγιο του Λονδίνου, δήλωσε ότι είχε πάρει το πράσινο φως και τη χρηματοδότηση προκειμένου να ξεκινήσει την έρευνα, αλλά οι κανονισμοί το απέτρεψαν.
 
«Ζούμε σε ένα κόσμο παράνοιας όσον αφορά τις ρυθμίσεις των ναρκωτικών» είπε κατά τη διάρκεια διάσκεψης νευροεπιστήμης που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή στο Λονδίνο.
 
Στο παρελθόν ο Νατ είχε διεξάγει μικρά πειράματα σε υγιείς εθελοντές και διαπίστωσε ότι η ψιλοκυβίνη –η ψυχεδελική ουσία που εμπεριέχεται στα «μαγικά μανιτάρια»- έχει τη δυνατότητα να ανακουφίσει σοβαρές μορφές κατάθλιψης σε άτομα που δεν ανταποκρίνονται σε άλλες θεραπείες.
 
Μετά από τα ελπιδοφόρα πρώτα αποτελέσματα του απονεμήθηκε επιχορήγηση 550.000 βρετανικών λιρών από το Συμβούλιο Ιατρικής Έρευνας του Ηνωμένου Βασιλείου, προκειμένου να ξεκινήσει τις κλινικές δοκιμές σε ασθενείς. Όμως η ψιλοκυβίνη θεωρείται παράνομη στη Βρετανία και στο πλαίσιο του Συνεδρίου Ψυχοτρόπων Ουσιών του ΟΗΕ που πραγματοποιήθηκε το 1971, έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα πιο επικίνδυνα ναρκωτικά, το οποίο δεν ενδείκνυται για ιατρική χρήση.
 
Όπως εξήγησε ο Νατ, κάτι τέτοιο σημαίνει ότι οι επιστήμονες χρειάζεται να έχουν μια ειδική άδεια προκειμένου να χρησιμοποιήσουν «μαγικά μανιτάρια» για ιατρικές δοκιμές στη Βρετανία ενώ η κατασκευή μιας συνθετικής μορφής ψιλοκυβίνης για χρήση σε ασθενείς ελέγχεται αυστηρά από κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για το λόγο αυτό, ο Νατ δεν έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να βρει μια εταιρεία που να έχει τη δυνατότητα να παράσχει το ναρκωτικό για τις δοκιμές του, είπε.


«Έχει αποδειχθεί πολύ δύσκολο το να βρεθεί μια εταιρεία που θα μπορεί να κατασκευάσει το ναρκωτικό και να συμβιβάζεται με τους ρυθμιστικούς κανόνες».
 
Σε προηγούμενες δοκιμές, ο Νατ διαπίστωσε ότι όταν χορηγούνταν σε υγιείς εθελοντές, η ψιλοκυβίνη κατάφερνε να απενεργοποιήσει ένα μέρος του εγκεφάλου που ονομάζεται πρόσθιος φλοιός του προσαγωγίου, το οποίο εμφανίζει υπερδραστηριότητα σε άτομα με κατάθλιψη.
 
«Ακόμα και σε φυσιολογικά άτομα, όσο περισσότερο το συγκεκριμένο μέρος του εγκεφάλου απενεργοποιείται υπό την επίδραση του ναρκωτικού, τόσο καλύτερα δήλωσαν ότι ένιωθαν οι εθελοντές δύο εβδομάδες αργότερα. Υπήρχε, λοιπόν, μια άμεση σχέση μεταξύ αυτής της παροδικής απενεργοποίησης του κυκλώματος του εγκεφάλου και της μετέπειτα διάθεσης», είπε. «Αυτή είναι η βάση πάνω στην οποία θέλουμε να βασίσουμε τις δοκιμές μας».
 
Από τα παλιά χρόνια, σε διάφορους πολιτισμούς (όπως στην Κεντρική Αμερική αλλά και στην αρχαία Ελλάδα) τα μαγικά μανιτάρια εκτιμάται ότι χρησιμοποιούνταν για την πρόκληση μυστικιστικών εμπειριών. Στο βιβλίο του "Οι πύλες της ενόρασης", το 1954, ο διάσημος συγγραφέας Άλντους Χάξλεϊ υποστήριξε ότι τέτοιες ψυχεδελικές ουσίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να διευρύνουν την αντιληπτική ικανότητα του ανθρωπίνου νου, αλλά η συνεχής  χρήση τους, καίει τις συνάψεις του εγκεφάλου. 



Πηγή: Edw Hellas

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου