( Διευκρίνηση: Αυτό που προσδιορίζω με την έννοια "αγιοσύνη" δεν απαντάται σώνει και καλά και μοναχά μέσα στους κόλπους των οργανωμένων θρησκειών. Δεν αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο κανενός σωτήριου αποκαλυπτικού δόγματος.
Πρόκειται για πολύ ισχυρή δονητική ενέργεια, που διαχέεται, μέσω του φορέα της, παντού στο χώρο και γίνεται άμεσα αντιληπτή από τους γύρω ως κάτι το εξαιρετικά θετικό κι ευεργετικό)
Η αγιοσύνη δεν διαπνέει τους φορείς της για να την απολαμβάνουν ικανοποιημένοι. Αλλά για να την μοιράζουν! Χωρίς διαπραγματεύσεις, χωρίς βιασύνη. Σαν θεσπέσια πίτα, κομματάκι κομματάκι, σε όσους είναι "πεινασμένοι", ακόμη κι αν δηλώνουν αρχικά το αντίθετο. Και σαν κανάτα γεμάτη με καθάριο νερό σε όσους είναι "διψασμένοι", είτε το επιζητούν είτε, εθισμένοι στην "ανυδρία", το απωθούν.
Μέχρι που οι φορείς της να μείνουν "άδειοι" και να "λιώσουν" τελείως, γινόμενοι ένα με την Αγάπη!
Κι αν στη θέση τους βρεθεί έστω κι ένας να προσφέρει στους πένητες "τροφή" και τις ερήμους να ξεδιψάει σαν κελαρυστό τρεχούμενο νερό, θα πει πως η αγιοσύνη τους δεν πήγε χαμένη!
Και ξεπροβάλλει σαν ευωδιαστό, ανθισμένο λουλούδι που ξεπετιέται μέσα από το μπετόν ενός ετοιμόρροπου κι ακατάλληλου για ανθρώπους κτίσμα. Το ξερίζωμά του ήταν πάντα άμεση προτεραιότητα και κύριο μέλημα όλων των τυράννων και των αυλικών τους, καθώς και των ιερατείων που βάφτιζαν, για τα ποίμνιά τους, το ύπουλο σκοτάδι ως λαμπρότατο φως...
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου