ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 11 Μαΐου 2013

Η μυθολογία των εξετάσεων

0 αγώνας των εκπαιδευτικών είναι αγώνας ζωής και θανάτου και μας αφορά όλους…

 
Η παραπληροφόρηση κατά των εκπαιδευτικών έχει πάρει αποκρουστικές διαστάσεις.
ΟΛΟΙ οι μηχανισμοί της εξουσίας και τα ιδεολογικά τους φερέφωνα (μέσα σ’ αυτό το μαύρο καθεστωτικό μέτωπο «συνωστίστηκε» και η ηγεσία του ΚΚΕ) κερδοσκοπούν ασυστόλως πάνω στους εξεταστικούς «κόπους» και την «αγωνία» των μαθητών.
Όλο το τελετουργικό θέαμα εναντίον των εκπαιδευτικών έχει στηθεί πάνω στην απεργία τους κατά την εξεταστική περίοδο: Σε ένα ψέμα και σ’ ένα μύθο.

Το ψέμα: Δεν είναι οι εκπαιδευτικοί που επέλεξαν την απεργία σ’ αυτήν την περίοδο, αλλά η κυβέρνηση είναι αυτή που επέλεξε συνειδητά την εξεταστική περίοδο για να εκβιάσει τους εκπαιδευτικούς, ώστε να αποδεχτούν αμαχητί τους νόμους-λαιμητόμους εναντίον των εκπαιδευτικών, των μαθητών και συνολικά της παιδείας.

Η κυβέρνηση επέλεξε την εξεταστική περίοδο για να φέρει τους νόμους της τελικής εξόντωσης των εκπαιδευτικών και της ολοκληρωτικής ισοπέδωσης της Παιδείας.

Δηλαδή ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ η κυβέρνηση προκάλεσε την απεργία των εκπαιδευτικών (τους λόγους θα τους εξηγήσουμε παρακάτω).

Ο Μύθος: Το τελετουργικό φετίχ των εξετάσεων. Η θεοποίηση δηλαδή του ταξικού δαρβινισμού. Ή, μιλώντας με όρους που σήμερα μας καταδυναστεύουν, η θεοποίηση του εκπαιδευτικού ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ: Το φασιστικό ιδεολόγημα της «ελεύθερης», πολύ «ελεύθερης αγοράς»…

Τριπλός, λοιπόν, ο στόχος της δωσίλογης κυβέρνησης να επιλέξει την εξεταστική περίοδο, σε τομή σύγκρουσης με τους εκπαιδευτικούς και να μετατρέψει η ίδια, ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ, τις πανελλαδικές εξετάσεις σε πολεμική αρένα.

Πρώτος στόχος: Η απαξίωση, ο χλευασμός, η κατασυκοφάντηση και το τσάκισμα του εκπαιδευτικού κόσμου, φορτώνοντας σ’ αυτόν (στο θύμα) τα εγκλήματα της βιομηχανοποιημένης Εκπαίδευσης που επί χρόνια, σταθερά και συστηματικά εκτελούσαν οι κυβερνήσεις της «ελεύθερης αγοράς»: ΠΑΣΟΚ (ιδιαίτερα στο «εκσυγχρονιστικό» του «στάδιο»),ΝΔ, καθώς και οι σύγχρονοι κατοχικοί δωσίλογοι του 4ου Ράιχ, οι οποίοι βιάζονται να εκτελέσουν όλα τα «συμβόλαια θανάτου» των χρηματιστηριακών ελίτ κατά της ελληνικής κοινωνίας…

Δεύτερος στόχος: Η παραπέρα κλιμάκωση των πολυεδρικών πραξικοπηματικών εκτροπών που με υπερβάλλοντα ζήλο προωθεί αυτή η κυβέρνηση.

Η κατάργηση των ΑΠΕΡΓΙΩΝ είναι ένας από τους κύριους στόχους για την επιβολή του γενικού στρατώνα…

Τρίτος στόχος: Η ιδεολογική και πολιτική αναπαλαίωση, εδραίωση και ολοκληρωτική επιβολή του μύθου των εξετάσεων: του ταξικού δαρβινισμού, δηλαδή τους φρενοβλαβούς ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ εναντίον των κατώτερων παιδιών του Θεού: Ο σημερινός ΦΑΣΙΣΜΟΣ της πλανητικής ΑΓΟΡΑΣ…

Για τους δύο πρώτους στόχους έχουν ήδη γραφτεί πολλά, αναλυτικά και με πολλά παραδείγματα, συγκεντρωμένα ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7448

Θα περιοριστούμε στον τρίτο στόχο και πολύ συνοπτικά.

Το έναυσμα μάς το έδωσε το εξαίρετο κείμενο του Γιώργου Μαυρογιώργου: «Ευτυχώς! Οι εκπαιδευτικοί ξέρουν».
http://resaltomag.blogspot.gr/2013/05/blog-post_7260.html

Θα ξεκινήσουμε με τρείς εύστοχες και κομβικές επισημάνσεις του Γιώργου Μαυρογιώργου:

• Οι εξετάσεις επικυρώνουν τελετουργικά την κοινωνική επιλογή και διάκριση που έχει ήδη συντελεστεί.
• Η σπουδαιότητα των εισαγωγικών εξετάσεων δεν έγκειται στο ότι είναι ένας αποτελεσματικός μηχανισμός επιλογής των «ικανοτέρων», αλλά στο ότι προσφέρεται για την ιδεολογική διαχείριση της επιλογής και του αποκλεισμού.
• Οι εξετάσεις είναι ένα test στην κόπωση και στην αντοχή, δεν είναι διαδικασία μάθησης, διάγνωσης, ανατροφοδότησης, κινητοποίησης.

Πράγματι οι εξετάσεις αποτελούν την κρισάρα του κοινωνικού αποκλεισμού: ένα σύστημα επιλογής που αποκλείει τους οικονομικά ασθενέστερους και τους κοινωνικά “υποδεέστερους”.

Η ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΠΟΙΗΣΗ του σχολείου που συντελέστηκε όλα αυτά τα χρόνια από τον επελαύνοντα νεοφιλελευθερισμό, κωδικοποιείται με την ανάλογη αυταρχική φιλοσοφία, τη νεοταξική, φασιστική φιλοσοφία, ΚΑΙ συνοψίζεται στις λέξεις: Ανταγωνισμός, αποδοτικότητα, μέτρηση, ρεκόρ (βαθμοί).  

Το κοινωνικό υπόβαθρο αυτής της φιλοσοφίας είναι ο ταξικός δαρβινισμός:
Ο κοινωνικός αποκλεισμός των «αδύναμων» που εισάγεται με τον αγριανθρωπισμό της βαθμολογικής υστερίας.

Με αυτόν τον ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΟ δαρβινισμό μόνο οι «εκλεκτοί» πλέον θα περνούν την πόρτα των πανεπιστημίων: Οι «πρωταθλητές» με τα «ρεκόρ». Δηλαδή όσοι «αντέξουν» μια πολύχρονη δοκιμασία εξοντωτικών εξετάσεων και βαθμολογικών νευρώσεων. Όλο το Λύκειο έχει μετατραπεί πλέον σε εξεταστικό κέντρο με ένα και μόνο στόχο: Το βαθμό, το ρεκόρ

Το υστερικό, όμως, κυνήγι του «βαθμού», μέσα από τον ίλιγγο των εξεταστικών ρυθμών, μεταβάλλει το σχολείο σε «Ιερά Εξέταση» και τον καθηγητή σε «δυνάστη». Με τέτοιες προϋποθέσεις δεν μπορούμε να μιλάμε για μόρφωση, «ελεύθερο πνεύμα» και εμπεδωμένη γνώση. Επιπλέον ένα τέτοιο σύστημα εξεταστικού εξαναγκασμού και βαθμολογικής χειραγώγησης διαβρώνει και συνειδήσεις…

Γίνεται αμέσως αντιληπτό ότι μέσα από αυτή τη χρόνια εξοντωτική και άκρως ανταγωνιστική «επιλογή των ειδών», αυτοί που θα «επιβιώσουν» θα είναι οι οικονομικά ισχυροί, οι «εκλεκτοί γόνοι» του συστήματος.

Τα παιδιά των εργαζομένων και των οικονομικά ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων δεν έχουν καμιά τύχη. Γιατί και οι πιο αφελείς αντιλαμβάνονται ότι για να «πιάσεις» υψηλές βαθμολογίες (ρεκόρ), πρέπει να «προπονηθείς» σε όλο το Λύκειο, αλλά και στο Γυμνάσιο, αυστηρά, συστηματικά, εξουθενωτικά. Αυτό σημαίνει φροντιστήρια, ιδιαίτερα μαθήματα από το Γυμνάσιο ακόμα. Δηλαδή τεράστια χρηματικά ποσά, οικονομικά βάρη που δεν μπορούν να τα σηκώσουν οι πλάτες των ασθενέστερων τάξεων: Ιδιαίτερα σήμερα που ο ελληνικός λαός έχει οδηγηθεί από τα ανδρείκελα-δήμιους, βάρβαρα και σαδιστικά, στην πτώχευση… 

Ο σύγχρονος πλανητικός ΦΑΣΙΣΜΟΣ θέλει να επιβάλει από την αρχή της εκπαιδευτικής διαδικασίας τέτοιες «λαιμητόμους» για τα παιδιά των «πληβείων», έτσι ώστε να αποκαταστήσει την καθαρότητα της «αστικής φυλής», την ανόθευτη διαιώνιση της κυριαρχίας του χρήματος…

Αυτή η κυβέρνηση θέλει να εδραιώσει ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΑ αυτό το ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ: Είναι ο τρίτος στόχος αυτής της πραξικοπηματικής πρόκλησης της κυβέρνησης απέναντι στους εκπαιδευτικούς.

Είναι, όμως και ένας από τους κορυφαίους ΛΟΓΟΥΣ που δικαιώνει ΑΠΟΛΥΤΑ τον αγώνα των εκπαιδευτικών και τον ανυψώνει σε καθήκον ύψιστης ιστορικής αναγκαιότητας…

Ο ΑΓΩΝΑΣ αυτός αφορά ΟΛΗ την κοινωνία, είναι αγώνας ζωής και θανάτου και καμία ουδετερότητα, ή δειλία, ή αδιαφορία είναι ΕΠΙΤΡΕΠΤΑ…




Όταν στήνουν τον ελληνικό λαό στο εκτελεστικό απόσπασμα ΚΑΝΕΝΑΣ δεν έχει την πολυτέλεια των υπεκφυγών και της ουδετερότητας απέναντι στον αγώνα των εκπαιδευτικών: Αυτά είναι θέσεις υπέρ των δημίων μας…

Και η ηγεσία του ΚΚΕ διαπράττει ένα από τα μεγαλύτερα ιστορικά της εγκλήματα…


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7471

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου