ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 7 Απριλίου 2013

Έξοδος από τα πορνεία ευρωζώνης και ΕΕ


του Γιώργου Ρούση


Από τα τραγικά για τον κυπριακό λαό τελευταία συμβάντα, εκτιμώ ότι μπορούμε αβίαστα να βγάλουμε τα ακόλουθα πέντε σταράτα συμπεράσματα:


1. Όπως με την τουρκική εισβολή το 1974 αποδείχτηκε ότι η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ δεν διασφαλίζει καμία κυριαρχία, σήμερα αποδεικνύεται με τον πλέον ηχηρό τρόπο ότι η συμμετοχή στην ΕΕ ούτε την ευημερία ούτε βεβαίως την κυριαρχία των λαών διασφαλίζει.

2. Όταν μια Αριστερή κυβέρνηση διαμορφώνει μια οικονομία όπως η κυπριακή της οποίας η αναλογία του ΑΕΠ της με τις καταθέσεις των τραπεζών της είναι εντόνως δυσανάλογη υπέρ των δεύτερων, όταν αφήνει ασύδοτους τους τραπεζίτες να τζογάρουν επικίνδυνα, και όταν θεωρεί επίτευγμα την εισροή μαύρου χρήματος, φουσκώνει μια φούσκα η οποία αργά η γρήγορα θα σκάσει.

3. Είναι αδύνατον όπως μας προτρέπει να πράξουμε ο ΣΥΡΙΖΑ και λοιπές φιλοευρώ δυνάμεις, να παραμένεις μέσα στα πορνεία του ευρώ και της ΕΕ και ταυτόχρονα να θεωρείς ότι μπορείς να διαπραγματευτείς με τους νταβάδες αυτών των πορνείων την μη εκπόρνευση σου.

Εξηγούμαι:

Είτε πλανώνται πλάνη οικτρά, είτε είναι συνειδητά υπηρέτες του Γερμανικού ιμπεριαλιστικού κέντρου, όλοι εκείνοι οι οποίοι υποστηρίζουν ότι είναι δυνατόν να βρεθεί φιλολαϊκή διέξοδος στην κρίση εμμένοντας στην παραμονή μιας χώρας στην ευρωζώνη και στην ΕΕ, και μάλιστα διακηρύσσοντας ότι είναι οι καλύτεροι θεματοφύλακες τους.

Βεβαίως ακόμη χειρότεροι είναι εκείνοι οι αδίστακτοι ψεύτες όπως ο πρόεδρος της Κύπρου, Αναστασιάδης οι οποίοι είτε αποδέχονται είτε προτείνουν –λίγη σημασία έχει- την άμεση κλοπή του λαού τους για να ικανοποιήσουν τους τοκογλύφους του.

4. Όσα μας έλεγαν οι υπερασπιστές της παραμονής στην ευρωζώνη ότι θα συμβούν αν φύγουμε από αυτήν, κι’ ακόμη όσα μας έλεγαν ότι θα πράξουν οι κομμουνιστές όταν πάρουν την εξουσία, συμβαίνουν και μάλιστα με το παραπάνω εντός ευρωζώνης εν πλήρη κυριαρχία του καπιταλισμού.



Εξηγούμαι και πάλι: Πέρα από τα καύσιμα που δεν έχουμε γιατί δεν μπορούμε να τα αγοράσουμε , πέρα από τα φάρμακα που όλο και περισσότερο λείπουν και δεν μπορούμε να πληρώσουμε, πέρα από το ότι οι ιδιοκτήτες των σπιτιών μέσω των χαρατσιών μετατράπηκαν σε νοικάρηδες, πέρα από το ότι τα κρατικά ομόλογα τα οποία υποτίθεται ότι ήταν για τους κοινούς θνητούς οι πλέον φρόνιμες τοποθετήσεις αποδείχτηκαν κουρελόχαρτα, ήλθε και το επιστέγασμα:

Οι ίδιες οι τράπεζες, αυτοί οι ναοί του Μαμωνά, οι οποίες παρόλα αυτά και συνεχίζουν μαζί με τα χρηματιστήρια σε Ευρώπη και ΗΠΑ να αντιμετωπίζονται ως η ατμομηχανή των οικονομιών τους, και ως εκ τούτου να τροφοδοτούνται με χρήμα πριν και πάνω απ’ όλους, αποδείχτηκαν ο πλέον αφερέγγυος μηχανισμός του συστήματος.

5. Αν πράγματι θέλουμε να βοηθήσουμε τον κυπριακό λαό και τους ίδιους μας τους εαυτούς, η μόνη λύση είναι όσο πιο γρήγορα γίνεται να σταθούμε μπροστάρηδες σε ένα μετωπικό κίνημα ρήξης με το ευρώ και την ΕΕ , που αν το ακολουθήσουν και άλλοι λαοί, οι οποίοι απ’ ότι φαίνεται από πρόσφατες δημοσκοπήσεις αρχίζουν να συνειδητοποιούν αυτήν την αναγκαιότητα, τότε αντί να μας τρέχουν θα τους τρέχουμε εμείς συνθλίβοντας τα πορνεία που κατασκεύασαν για να εκμεταλλεύονται τους λαούς.

Μόνο αν το ΝΑΙ σε όλα του Αναστασιάδη, και το λειψό ΟΧΙ της Κυπριακής Βουλής, μετατραπεί και από τους Κύπριους και από μας, και από τους άλλους λαούς της Ευρώπης σε άμεσο –και όχι του Αγίου σοσιαλισμού- ΟΧΙ στο ευρώ και στην ΕΕ, αλλά και σε κάθε άλλο ιμπεριαλιστή δυνάστη όπως οι ΗΠΑ, ή η Ρωσία μπορούμε να σωθούμε .

Όσο γρηγορότερα λοιπόν το βροντοφωνάξουμε αυτό το ΟΧΙ τόσο το καλύτερο και για τους Κύπριους αδελφούς μας και για μας τους ίδιους.



Πηγή: ΡΕΣΑΛΤΟ 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου