ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

Νεώτερα από την "Πρωτοβουλία για τη συγκρότηση ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ στο Περιστέρι"


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ από τη συνάντηση που έγινε την Παρασκευή 1/03 για τη δημιουργία ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ στο Περιστέρι

(Η επόμενη συνάντηση θα γίνει την Παρασκευή 22/03 στις 7μμ στο θεατράκι της Ξυλοτεχνίας)


Πρωτοβουλία για τη συγκρότηση ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ στο Περιστέρι
1/03/2013

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με μεγάλη επιτυχία, πλούσιο διάλογο και μαζική συμμετοχή περισσότερων από 100 Περιστεριωτών πραγματοποιήθηκε η 1η συνέλευση της "Πρωτοβουλίας για τη συγκρότηση ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ στο Περιστέρι" την Παρασκευή 1 Μαρτίου στο θεατράκι της Ξυλοτεχνίας. Στη συζήτηση παραβρέθηκαν, επίσης, συναγωνιστές από αντίστοιχα εγχειρήματα σε Ν. Σμύρνη και Καλλιθέα καταθέτοντας την πολύτιμη εμπειρία τους.

Στη συζήτηση που ακολούθησε εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι και νέες, μαθητές και φοιτητές ανέδειξαν την ανάγκη για τη συγκρότηση μιας συλλογικότητας ταξικής αλληλεγγύης και αγωνιστικής διεκδίκησης στην πόλη. Μιας συλλογικότητας που θα επιχειρήσει να ενοποιήσει τον κατακερματισμένο κόσμο της εργασίας, τους χιλιάδες εξαθλιωμένους της οικονομικής κρίσης και του κοινωνικού πολέμου που έχουν κηρύξει στα δικαιώματα μας σε παιδεία, υγεία, εργασία.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Οργανωνόμαστε και διεκδικούμε! Στο μέλλον που μας επιφυλάσσουν, εμείς επιλέγουμε το δύσκολο αλλά ωραίο δρόμο του αγώνα, της συλλογικότητας, της ρήξης και της ανατροπής. Το δρόμο της αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης!

Οι ιδέες που κατατέθηκαν ήταν πολλές και ενδιαφέρουσες, το κλίμα θετικό και αποφασίστηκε να συνεχιστεί η προσπάθεια με βήματα γοργά αλλά και αποφασιστικά. Οι παρευρισκόμενοι ανανέωσαν το ραντεβού τους για τη 2η συνέλευση της πρωτοβουλίας που θα διεξαχθεί την Παρασκευή 22 Μάρτη στις 7 μμ στο θεατράκι της Ξυλοτεχνίας (Δημοσθένους 11-13 και Παρασκευοπούλου).

Καλούμε τον κόσμο της γειτονιάς, τους εργαζόμενους και τους άνεργους, τους ντόπιους και τους μετανάστες να συμμετάσχουν εμπλουτίζοντας περαιτέρω τη συζήτηση και συμβάλλοντας στη συγκρότηση της φυσιογνωμίας και του περιεχομένου της Λέσχης.

Όποιος επιθυμεί να επικοινωνήσει με την πρωτοβουλία μπορεί να στείλει mail στο protovoulialesxi@gmail.com

Η κοινωνία δεν χτίζεται σε μια παλάμη που ζητιανεύει, αλλά σε αυτήν που σφίγγεται σε μια γροθιά!
Posted by
Labels:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)