ή
Πολιτικοί διαφόρων χρωμάτων που αποπροσανατολίζουν τους ψηφοφόρους τους από τα θέματα που πραγματικά τους αφορούν...
Π.χ. την οργάνωση της οικονομίας σε διάφανες βάσεις, με κοινωνικό πρόταγμα κι εξάλειψη των μονοπωλιακών καρκινωμάτων, την ουσιαστική ενίσχυση της παραγωγικότητας, την αποκέντρωση και την παροχή κινήτρων για την αγροτική ανασύνταξη (σ'ένα τόπο που τα ποικίλα μικροκλίματά του και η απίστευτη βιοποικιλότητά του ευνοούν κάθε είδους καλλιέργειες) κ.ά. πολλά... Όλα με γνώμονα την κοινωνική ευημερία και την ενθάρρυνση της ανθρώπινης δημιουργικότητας!
Τραπεζίτες σε ποικίλες θαυμαστές περιπτύξεις με αναλώσιμους πολιτικούς παρτενέρ, να εκσπερματώνουν χειμάρρους θρασύτατων ψεμάτων πάνω στα σαστισμένα πρόσωπα των κο(ω)μματόπληκτων πολιτών.
Π.χ. α) Ποια απειλούμενη έξοδος από το ήδη παραπαίον ευρώ, απ΄τη στιγμή που 50 διεθνείς οικονομολόγοι (ανάμεσά τους και πρώην πρωθυπουργοί) δήλωσαν πρόσφατα, ξεκάθαρα, ότι έξοδος της Ελλάδας από τη ζώνη(μαντρί) του ευρώ θα μπορούσε να οδηγήσει με διαδικασίες οικονομικού ντόμινο σε μια νέα παγκόσμια τρομερή οικονομική κρίση (άσε που και αρκετοί ευρωπαϊκοί λαοί θα άρπαζαν το "κακό παράδειγμα")! Άρα δεν συμφέρει τους γραβατωμένους ιθύνοντες νόες η έξοδος της Ελλάδας (σε μια κοχλάζουσα Ευρώπη) από τα διεθνή δεσμά της!
β) Ποια ισχυρή και προστατευτική για τους λαούς της Ευρώπη; πού είναι, μετά και το φιρμάνι του Μάαστριχτ, η ισοτιμία και αλληλεγγύη μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών; Εκτός κι αν αυτή περνάει μέσα από τα σκλαβοδάνεια της Ε.Κ.Τ. και του Δ.Ν.Τ., που όπου έχει εισχωρήσει αφήνει τοπία κοινωνικά που θυμίζουν συχνά τη Δρέσδη του Β΄Παγκοσμίου πολέμου!
γ) Ποια διεθνή χρηματοδότηση μέσω "φιλικών" δανείων, η οποία ενισχύει την εγχώρια οικονομία; Αφού μέχρι και οι New York Times έγραψαν τις προάλλες (γνωστό σε ντόπιους & διεθνείς πολιτικούς φορείς, βέβαια) ότι το συντριπτικότατο μέρος των χρημάτων δε διοχετεύονται στην πραγματική ελληνική οικονομία και τις ανάγκες της, αλλά πάνε σε αποπληρωμή δανείων (δεν έχουμε καθαρίσει ακόμα με τα παλιά) με επαχθή τοκοχρεολύσια! Και πρόσθεσαν ότι ακόμη και με έξοδο απ'το ευρώ, η ελληνική οικονομία, έστω και πιεσμένη, θα εξακολουθήσει να υφίσταται (το αυτονόητο δηλαδή!). Με απλά λογάκια, οι δανειστές χρηματοδοτούν τους εαυτούς τους! Κι αυτοί θα πτωχεύσουν πρώτοι από την ελληνική "έξοδο του Μεσολογγίου-Μάαστριχτ!"
Πολιτικοί "αστέρες" που αφού "έκαναν το αγροτικό τους" στο Πολυτεχνείο το'73 και σε χώρους της Αριστεράς, προέκυψαν στη συνέχεια ως σφριγηλά στελέχη της εγχώριας νομενκλατούρας. Τα δείγματα πάρα πολλά...
Π.χ. πρώην υπουργός προστασίας (εξόντωσης) του πολίτη, που τον Ιούνιο του 2011 έδινε διαταγή στα κρανοφόρα δακρυγονομανή στρατιωτάκια του "να μη μείνει κανείς όρθιος" στην πλατεία Συντάγματος (που συμβολίζει αυτό που κατάντησε κουρελόχαρτο και το θυμούνται οι δημοκράτες πολιτικοί σε τίποτα φιλολογικές τηλεοπτικές συνεστιάσεις).
Μεγαλοεργοδότες που απαιτούν οι μισθοί να μοιάζουν με χαρτζιλίκι παιδιού του δημοτικού, για ν'αγοράζει καμιά τυρόπιτα αμφίβολης ποιότητας και να τη βγάλει από το πρωί ως τ'απόγευμα στο σχολείο που το'χουν "παρκάρει" οι δικοί του. Οι οποίοι, βέβαια, πιθανώς να τρέχουν όλη μέρα σε ό,τι βρουν για να τα βγάλουν πέρα...
"Τα βγάζω πέρα!"
Έτσι λέγεται πια σ'αυτή τη σύγχρονη νεοφεουδαρχία το ξεροκόμματο που πετούν οι γαιοκτήμονες στους δουλοπάροικους, ίσα για να στέκονται στα πόδια τους και να ξεζουμίζονται για το καλό της "ανάπτυξης", ολημερίς κι οληνυχτίς!
Να λοιπόν ένα ρεαλιστικό σύνθημα για την Ελλάδα ("...ρε γαμώτο!") του 21ου αιώνα:
ΟΠΟΙΟΣ ΖΗΣΕΙ ΕΖΗΣΕ ΚΙ ΟΠΟΙΟΣ ΠΕΘΑΝΕΙ ΠΕΘΑΝΕ!
Τι; δεν σας ικανοποιεί όλους; Χμ!
'Ισως αυτοί που τα προηγούμενα χρόνια-και ειδικά τη δεκαετία του '90 με το μεγάλο πάρτυ των λαμόγιων-δεν μάσησαν με το προωθούμενο lifestyle or die, τη φιλοσοφία του "δανεικώς ζειν", την τραπεζοφόρετη επιδημία των διαρκών επίπλαστων αναγκών που έπρεπε συνεχώς να ταΐζονται, με τη σύναψη ρουσφετολογικών κουμπαριών με λογής βουλευτάδες, γραμματείς & φαρισαίους, αυτοί λοιπόν (και δεν είναι λίγοι ελπίζω) κάλλιστα θα μπορούσαν να φωνάξουν: "και μεις γαμώτο τι φταίμε;"
Έτσι είναι όμως! Μια απλοϊκή ερμηνεία θα κατέληγε στο εξής: μαζί με τα ξερά καίγονται και τα (λίγα) χλωρά...
...ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ όμως τόσο απλό! Γιατί σ' αυτό τον κόσμο που μας έτυχε να ζούμε, να αναπτυσσόμαστε ή να μένουμε στάσιμοι, να ονειρευόμαστε, να δημιουργούμε, να ερωτευόμαστε, να χαιρόμαστε ή να σκοτεινιάζουμε, ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΚΙ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΟΥΝ με φανερούς ή αδιόρατους τρόπους, συχνότατα χαοτικούς! Και είναι ολέθρια η νοοτροπία-μπούμερανγκ (κάτι που αποδεικνύεται περίτρανα και είναι από τα θετικά της κρίσης): "κι εμένα τι με κόβει;"
Αλλά και αυτοί που βρέθηκαν μέσα σε μια κινούμενη άμμο από χρέη, θα είχαν το δίκιο τους αν το έθεταν έτσι: σε μια γραφειοκρατική ζούγκλα, με απίστευτα παραθυράκια ξεγλιστρίματος για τους επιτήδειους, όπου σε πετούν από πολύ νωρίς μέσα και σου λένε ωμά "να επιπλεύσεις σε θολά νερά, γεμάτα κρατικές, παρακρατικές και πολυεθνικές ρουφήχτρες", πως μπορείς ν'αναπτύξεις αντιστάσεις και τι περιθώρια έχεις να διατηρήσεις την ακεραιότητά σου; Κι άλλωστε τα πρότυπα συμπεριφοράς δεν υιοθετούνται εκ του μηδενός, αλλά διαμορφώνονται από την εξουσία και τους ιδεολογικούς μηχανισμούς της που ελέγχει πλήρως: ΜΜΕ, εκπαίδευση, τέχνη...Και όταν σου σφυρίζουν συνέχεια στ'αυτί πως η συσσώρευση είναι μέγιστη αξία και το πάτημα επί πτωμάτων αναγκαίο κακό...
Θέλετε λοιπόν μια απάντηση;
'Ολα μπορούν να χαθούν και όλα μπορούν να κερδηθούν!
Θέλετε και μια συνταγή;
Διανοητική υπέρβαση και συναισθηματική διεύρυνση!
Θέλετε και κάποια συστατικά;
Αλληλεγγύη, Συμπόνια, αναπτυγμένη αίσθηση Δικαιοσύνης, Ηθικές Αρχές (που δεν έχουν καμιά σχέση με την ηθικολογία, αυτά είναι για λογής πολιτικάντηδες & τίποτα παπάδες), Υπευθυνότητα...(μερικά από τα κύρια συστατικά)
Και ως συνέπεια απαιτείται ένας πλήρης επαναπροσδιορισμός ΟΛΩΝ των θεσμών, απόλυτη διαφάνεια στις διαδικασίες, κοινοτικό(με τίποτα όμως τοπικιστικό)πνεύμα, σεβασμός στα δικαιώματα,τις ανάγκες & τη διαφορετικότητα των ανθρώπων, μη γραφειοκρατικές δομές, συνεπής, άμεση και συλλογική συμμετοχή στα κοινά, αντιπρόσωποι ανακλητοί και διαρκώς υπόλογοι σε τοπικά λαϊκά σώματα-συγκοινωνούντα δοχεία (βλέπε άμεση-και όχι απομίμηση-δημοκρατία) κ.ά.
Σίγουρα θα βρεθούν αυτοί που στο άκουσμα όλων ετούτων θα αναρωτηθούν: "μα μπορούμε; αλλιώς μας είχαν μάθει και πλάσει ως το μεδούλι!" "Και πώς θα ξεριζωθούν τόσο πολλές παρασιτικές οντότητες και τόσα αυτοάνοσα κοινωνικά νοσήματα που μας δηλητηρίαζαν και υπονόμευαν για χρόνια και χρόνια;"
Αν δεν εστιάζουμε στον εντοπισμό των βαθύτερων αιτιών που δημιουργούν τα συμπτώματα και δε διαλογιζόμαστε πάνω στις κατάλληλες θεραπείες που αντιμετωπίζουν τα προβλήματα στη ρίζα τους, αλλά γυροφέρνουμε ανάμεσα στα παθογόνα συμπτώματα, αγνοώντας (ή κάνοντας πως αγνοούμε) τις αιτίες τους
τότε...
...θα έχουμε πάντα τους πολιτικούς, τους εργοδότες, τους φιλόσοφους, τους επιστήμονες, τους δασκάλους, τους φίλους, τους συντρόφους
που απλώς μας αξίζουν!
Α! ναι! Και τους τραπεζίτες και τα golden boys (ή toys) που δουλεύουν σκληρά για μας!
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου