ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 10 Ιουνίου 2012

Έχουν τρελαθεί τελείως όλοι; ή μας παίζουν περίεργα προπαγανδιστικά παιχνίδια;

Ένα βίντεο που βρήκα στο γιουτιούμπι και με άφησε εμβρόντητο! Τι σόι προώθηση αθλητικού ιδεώδους, όπως το ΓΙΟΥΡΟ 2012, είναι αυτή απ'τους Κινέζους; ΟK, συμφωνώ ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα αποτελεσματικό μέσο κατακερματισμού των μαζών & χειραγώγησής τους απ'τις πανούργες εξουσίες που ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΝΑ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΑΠΟΛΥΤΑ τους ανθρώπους (ποτέ δεν κατάλαβα τι προσωπικά-υλικά & πνευματικά- οφέλη θα'χει & σε τι θα αλλάξει πρακτικά η ζωή ενός φτωχοδιαβόλου ή ενός υπάλληλου που τσακίζεται όλο το 24ωρο να τα φέρει βόλτα, αν η ομάδα τους κερδίσει το πρωτάθλημα, εγχώριο ή το τσάμπιονς από τέτοιο ή το διαγαλαξιακό, σε μια φουτουριστική φάση!) Όμως αυτό το τελείως "κουφό"  βίντεο της κινεζικής TV δεν έχει προηγούμενο και δημιουργεί εύλογες συνωμοσιολογικές θεωρίες & ερωτηματικά! Ας δούμε λοιπόν αυτά τα περίεργα:

 Το απίστευτο αυτό βίντεο, μας δείχνει ξαφνικά όχι μόνο τα αθλητικά δρώμενα αλλά βομβιστές σε μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όπως  Λονδίνο, Παρίσι και Ρώμη, που αφήνουν πίσω ερείπια! Επίσης,
 
δεξαμενές και εκτοξευτές πυραύλων να απελευθερώνουν τα θανατηφόρα κελύφη τους (όπως γράφει και ο χρήστης που το ανέβασε και φαίνεται στο βίντεο-ψυχώ!) και πλήρως εξοπλισμένους στρατιώτες να πυροβολούν τους παίκτες! Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, προβάλλουν το εφιαλτικό σενάριο ενός επερχόμενου πολέμου και μιας χαοτικής αιματοχυσίας στην Ευρώπη (τη Δύση γενικότερα), με τους Κινέζους αντιπάλους (που στο βίντεο έχουν ως τοτεμικό έμβλημα ένα λιοντάρι)!!
 Τι είδους διαφήμιση είναι όντως αυτή ρε παιδιά; Μήπως κάνετε κάποια δήλωση μ'αυτό τον τρόπο και με ποιους εντέλει αποδέκτες; Τι είδους μέλλον ευαγγελίζεστε για την ανθρωπότητα όλοι εσείς οι παρανοϊκοί, σε Ανατολή και Δύση και προσπαθείτε να μας "εθίσετε" σ'αυτό με ένα σωρό άρρωστους τρόπους; Όπως με την πρόσφατη αμερικανική μελλοντολλογική ταινία "Hunger Games" (πολύ θα θέλατε να γίνει έτσι ο κόσμος, όπως μας προβάλλει η ταινία, δείχνοντας παιδιά κι έφηβους από περιοχές γκέτο να σφάζονται μεταξύ τους σε αγώνες τύπου ριάλιτι, προς τέρψη της ελίτ και με τις μάζες, γενικά, εξαθλιωμένες!) Ή με όλα αυτά τα σαδιστικά βίντεο games, που διεγείρουν τα πιο βίαια και αρρωστημένα ένστικτα ανηλίκων κι ενηλίκων...
  Ζούμε σε μια απόλυτη διαπλανητική παράκρουση και παράλληλα μας δουλεύουν απ'ολες τις μεριές (με μπόλικες δόσεις μακάβριου χιούμορ που ταιριάζει σε σήριαλ κίλλερς) οι ψυχοπαθείς που θέλουν να διαφεντεύουν τις ζωές μας;
   
      Ποιος μας ρώτησε ποτέ εμάς όλους γι'αυτόν τον Brave New World- καταδίκη;
              

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου