ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 7 Μαρτίου 2020

Ένα δυνατό βίντεο: Σκλάβες στα χέρια του ISIS (και συμμάχων του σουλτανίσκου)


 


Ανακαλύψτε πού "κολλάνε" τα παρακάτω, δηλαδή το βίντεο που ακολουθεί, και με αυτά τα σχετικά με τον "πόλεμο της Δύσης κατά του ISIS" και το τεράστιας σημασίας συριακό ζήτημα: 

Τραβάτε ρε! (Να πάνε να γαμηθούνε τα γεωπολιτικά σχέδια των ισχυρών στη Συρία με το σουλτανικό @@άκι να το παίζει ανεξάρτητος και αδάμαστος και προπαντός με μπέσα warrior...
 ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ "ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ": " Ο ψεύτικος πόλεμος του Ομπάμα ενάντια στο ισλαμικό κράτος (ISIS), το οποίο προστατεύεται από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της "
 Στο έλεος των φιδιών: "Η ιδέα ότι η Δύση πολεμάει το ISIS ξεπερνάει το γελοίο..!"
 Ξεφτίλα τεραστίων διαστάσεων: Συριακές και ρωσικές ειδικές δυνάμεις συνέλαβαν συνολικά 130 ΝΑΤΟϊκούς αξιωματικούς και υπαξιωματικούς στο Χαλέπι!

 Αυτοί οι φανατισμένοι βιαστές, δολοφόνοι, δουλέμποροι, μισθοφόροι "μαχητές" μιας διεστραμμένης εκδοχής του Ισλάμ που συνέδραμαν τα τουρκικά στρατεύματα (τα οποία πλέον έχουν καθηλωθεί στο Ιντλίμπ από τις συριακές δυνάμεις με την υποστήριξη των Ρώσων) και επιδόθηκαν σε νέα όργια βιασμών γυναικόπαιδων κατά την εισβολή στις αυτοοργανωμένες και προστατευτικές για κακοποιημένες γυναίκες, για χήρες και ορφανά του πολέμου πρωτοποριακές κοινωνικές δομές των Κούρδων (ένα κοινωνικό μοντέλο δηλαδή που δεν συνάδει με τη νοοτροπία της συστημικής ιεραρχικής αριστεράς, εντός και εκτός κοινοβουλίου) στη Βόρεια Συρία (ΝΕΑ ΚΤΗΜΩΔΙΑ ΤΟΥ "ΗΡΩΙΚΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ" ΣΤΗ ΡΟΖΑΒΑ, ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΟΛΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΕΓΙΝΑΝ ΣΤΟ ΑΦΡΙΝ...) . 
Γεγονότα για τα οποία κατάπιανε τη γλώσσα τους πολλοί,
"πατριωταράδες" ανάμεσά τους, οι οποίοι ίσως και να ικανοποιήθηκαν για αυτή την ωμή επέμβαση, με τις ευλογίες της Δύσης, που θα έδιωχνε τους "καταπατητές Κούρδους" από την "Συρία των Σελευκιδών, διαδόχων του M. Aλεξάνδρου" (αν και για αιώνες αυτή ήταν η περιοχή των Ασσυρίων και Βαβυλωνίων, ή όχι;)
Και τα λέμε αυτά εμείς που δεν διστάσαμε να αποκαλύψουμε το ρόλο των ξένων δυνάμεων στο συριακό εμφύλιο, την άγνοια(;) μέχρι βλακείας των "αλληγλέγγυων" και τη συσπείρωση ενός πολύ μεγάλου μέρους του συριακού λαού γύρω από το κοσμικό καθεστώς για απόλυτα συγκεκριμένους λόγους. Θυμίζουμε για όσους δεν καταλαβαίνουν ή κάνουν πώς ξεχνάνε τι θέλουμε να πούμε:

ΣΥΡΙΑ: το μεγάλο ξεβράκωμα! volume 2 και  Το αληθινό κτηνώδες πρόσωπο των αντικαθεστωτικών "ανταρτών" που θα "απελευθέρωναν" το συριακό λαό!



 Από την περιγραφή του βίντεο:

Δείτε πως φέρονται οι υποστηρικτές του ισλαμικού κράτους στους αθώους ανθρώπους.
Κοπέλα Γεζίντι βιαζόταν για 6 μήνες από τους τζιχαντιστές του ισλαμικού κράτους μέχρι που απέδρασε. «Με βίαζε κάθε ημέρα για έξι μήνες»: Η συγκλονιστική μαρτυρία μιας Γεζίντι που έπεσε στα χέρια του ISIS Μία από αυτές είναι και η Εκλάς, η οποία σε ηλικία 14 ετών πιάστηκε αιχμάλωτη στο όρος Σιντζάρ. Για έξι μήνες ήταν σκλάβα του σεξ
Η κουρδική εθνοθρησκευτική ομάδα των Γεζίντι στοχοποιήθηκε με πρωτοφανή αγριότητα από το ISIS στο βόρειο Ιράκ, με τους τζιχαντιστές να σφαγιάζουν τους άνδρες και να πιάνουν τα παιδιά και τις γυναίκες αιχμαλώτους. Πολλές γυναίκες κατέληξαν να γίνουν σκλάβες του σεξ- και οι μαρτυρίες αυτών που επέζησαν είναι τρομακτικές.
Μία από αυτές είναι και η Εκλάς, η οποία σε ηλικία 14 ετών πιάστηκε αιχμάλωτη στο όρος Σιντζάρ. Για έξι μήνες ήταν σκλάβα του σεξ. Η μαρτυρία της στο BBC είναι σοκαριστική. «Σκότωσαν τον πατέρα μου μπροστά στα ίδια μου τα μάτια. Είδα το αίμα του στα χέρια τους...το μόνο που άκουγα ήταν ουρλιαχτά και κλάματα, όλοι λιμοκτονούσαν, δεν έδιναν φαγητό σε κανέναν...είδα έναν άνδρα που ήταν άνω των 40 να παίρνει ένα 10χρονο κορίτσι. Το κορίτσι ούρλιαζε. Ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτές τις κραυγές, ζητούσαν τις μανάδες τους, “μαμά, μαμά”. Αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα».
Όπως σημειώνει η huffingtonpost, στη συνέχεια περιγράφει την εμπειρία της στα χέρια του «άντρα» της: «Με διάλεξε από 150 κορίτσια, μέσα από κλήρωση. Ήταν τόσο άσχημος, σαν κτήνος, με τα μακριά του μαλλιά. Μύριζε τόσο άσχημα, ήμουν τόσο τρομαγμένη που δεν μπορούσα να τον κοιτάξω...με βίαζε κάθε μέρα για έξι μήνες. Προσπάθησα να αυτοκτονήσω...πώς σας τα λέω αυτά χωρίς να κλαίω; Σας λέω ότι έχω στερέψει από δάκρυα».
«Πώς μπορώ να ξέρω ότι ο γείτονας που κάποτε με πρόδωσε και με βίασε δεν θα επιστρέψει να βιάσει τις κόρες μου; Μάλλον πιστεύετε ότι είμαι δυνατή σαν βράχος, αλλά θέλω να ξέρετε ότι μέσα μου έχω πληγωθεί. Έχω τον πόνο μου και είναι σαν 100 θάνατοι» λέει η Εκλάς.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου