ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2019

ΠΡΟΣΔΕΘΕΙΤΕ!


 
Ο τηλεσκοπικός δορυφόρος Kepler έχει αποκαλύψει ότι το ένα τέταρτο των αστεριών στον δικό μας μόνο γαλαξία διαθέτουν τουλάχιστον ένα πλανήτη μεγέθους σαν -ή περίπου σαν- τη Γη, που πληροί όλες τις ζητούμενες για τους επιστήμονες συνθήκες για την ύπαρξη ζωής. Όπως ατμόσφαιρα και νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνειά τους και χημικές ενώσεις που  ευνοούν την εμφάνιση ζωής έτσι όπως την ξέρουμε!
 Και σκέψου ότι ο γαλαξίας μας έχει τουλάχιστον 100 δισεκατομμύρια αστέρια, οπότε υπολόγισε πόσα αντιστοιχούν στον κλασματικό αριθμό ένα τέταρτο..


Ένα άλλο αξιοπερίεργο στοιχείο ειναι και αυτό που αλίευσα από την ιστοσελίδα του εξαιρετικού στο είδος της "εναλλακτικής γνώσης και αναζήτησης" περιοδικού Strange:

"Αν η αμερικανική κυβέρνηση δεν έχει καμία γνώση για την ύπαρξη εξωγήινων στη Γη, τότε γιατί ο ομοσπονδιακός νόμος Title 14, Section 1211,  Code of Federal Regulations (July 16, 1969) δηλώνει ότι είναι παράνομο για τους πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών να έχουν οποιαδήποτε επαφή με εξωγήινους ή με τα σκάφη τους;;; "


Και δεν μπορώ να μην επικαλεστώ σε αυτό το σημείο τα λόγια του Γιώργου Μπαλάνου από το εκπληκτικό του βιβλίο  -1978-  "Η Μεθοδολογία της Έρευνας - οδηγίες για τον ερευνητή των ΑΤΙΑ" :
Δεν είναι περίεργο που όλοι οι αστροναύτες γύρισαν πίσω ψυχικά αλλαγμένοι. Τι νόημα είχαν όλα μπροστά στους ατέλειωτους κόσμους που φώτιζαν στο άπειρο; Είχαν κατά κάποιο τρόπο πιει από το κρασί του Σύμπαντος. Είχαν δει τη Χώρα των Λωτοφάγων κι είχαν ακούσει το τραγούδι των Σειρήνων. Είδαν την ανθρωπότητα μέσα στο μικροσκόπιο. Αν η Γη πέθαινε κάτω από τα πόδια τους σ' ένα ολοκαύτωμα της μανίας του ατόμου, ίσως να΄βλεπαν τις αμυδρές λάμψεις του θανάτου. Ίσως αυτοί να το' βλεπαν. Αλλά ποτέ το φως, που θα σήμαινε το θάνατο της ανθρωπότητας, δεν θα' φτανε στον πιο κοντινό από τους κόσμους που υπήρχαν γύρω τους στο άπειρο. Ποτέ δεν θα το μάθαιναν όλοι αυτοί οι ατέλειωτοι κόσμοι. Ποτέ δεν θα μάθαιναν ότι στις εσχατιές του γαλαξία τους ένας κόσμος είχε αυτοκτονήσει. Ένας ηλίθιος κόσμος που δεν είχε μάθει να ζει.
 Κι απ' όλους αυτούς τους ατέλειωτους κόσμους, μόνον η Γη θα είχε γνωρίσει τη ζωή; Μόνο κάποιος που δεν είχε δει ποτέ του τα άστρα θα πίστευε κάτι τέτοιο. Εδώ και μόνο εδώ αναπτύχθηκε η Ζωή - η ζωή που εξαρτάται από μια χούφτα κρετίνων, που εξοντώνουν εκατομμύρια πλάσματα στο όνομα κάποιων αρρωστημένων ιδεών. Αλλά είπαμε. Μόνο κάποιος που δεν είχε δει τα άστρα θα πίστευε κάτι τέτοιο.

Έτσι, έτσι είναι!
Και δεν μπορώ να μην αναφέρω και αυτή τη συλλογή δηλώσεων από κάθε άλλο παρά τυχαία πρόσωπα και συμβάντων που συγκέντρωσα και παρουσίασα :

Αλλά μια στιγμή! Ποιος μας λέει ότι πρέπει να ψάχνουμε την ύπαρξη "άλλης ζωής" μόνο εκτός πλανήτη; Εκεί όπου ήδη γίνεται το
"έλα να δεις" και να σαστίσεις:  "Κοσμοσυρροή" πάνω από τον πλανήτη γη!

 Υπάρχει μία παγκόσμια συνωμοσία συσκότισης συγκλονιστικών στοιχείων, για να μην πούμε πλέον αποδείξεων και αποσιώπησης αυτών και όσοι τα άκουσαν "ποιος να τους πιστέψει"..;; Για ποιους λόγους; Και μην ακούσω ότι θα έρθει το τέλος του κόσμου αν καταρρεύσουν οι θρησκείες! " ΕΡΕΥΝΑ και MH ΠΙΣΤΕΥΕ - ΓΝΩΡΙΣΕ! " που έγραφε και ο Μπαλάνος.


Ε; Α! Δεν έχετε ακούσει τίποτα ή σχεδόν τίποτα από τα ΜΜΕ για την "ανακάλυψη του αιώνα", που κανείς, ξαναλέω κανείς, δεν έχει τολμήσει να αμφισβητήσει; Και μάλιστα σε μια περιοχή που ήταν ανέκαθεν πνιγμένη από τον "καπνό", μέχρι που τελικά η "φωτιά" έκανε την εμφάνισή της θριαμβευτικά. 
Νάζκα, Περού: 
Μούμια ενός όντος από "κάπου αλλού"; Υβρίδιο από γενετική παρέμβαση ή από την ένωση πλανητικών ιθαγενών και "επισκεπτών" ή ένα νέο τελείως άγνωστο ως τώρα είδος ανθρώπου ; - προσωπικά κρατάω πολλές επιφυλάξεις για το τελευταίο-

Προς το παρόν, λοιπόν, ας κάνουμε μια αρχή κι εδώ είμαστε σύντομα πάλι:
 A MYSTERIOUS three-fingered “alien mummy” discovered in Peru could actually be a new species of human, a researcher has claimed.

Αλλά και: " Τελεσίδικο: Η ανάλυση του DNA στα κρανία του Παράκας στο Περού, έδειξε ότι δεν είναι ανθρώπινα "

Προσδεθείτε, στην προσωπική του ιπτάμενη μηχανή ο καθένας! Το "πάρτυ" έχει προ πολλού ξεκινήσει και είναι συναρπαστικό! Η επίσημη διδασκόμενη Ιστορία ας πάρει τη θέση που πραγματικά της αξίζει.
Στον κάλαθο των ακαδημαϊκών αχρήστων!


Ο Ένοικος... 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου