ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2019

Εφιάλτης δίχως τέλος


Οι φωτιές συνεχίζουν να κατακαίνε εκατομμύρια πλέον στρέμματα παρθένου δάσους στον Αμαζόνιο, συντελώντας σε μια διαπλανητικής κλίμακας καταστροφή χωρίς προηγούμενο..Χιλιάδες νέες εστίες ξεπηδούν από παντού, λες και κάποιοι έχουν βαλθεί να αντιστρέψουν το κλίμα του πλανήτη στον αιματοβαμμένο βωμό του κέρδους από την αποψίλωση δασικών εκτάσεων προς ίδιον όφελος, δηλητηριάζοντας κυριολεκτικά την ατμόσφαιρά του. Πέρα από τις ανεπανόρθωτες απώλειες σε άγρια είδη ζώων -από τους ελάχιστους εναπομείναντες θησαυρούς της Φύσης- και το ανεπανόρθωτο πλήγμα για τις φυλές αυτόχθονων πληθυσμών. Αλλά σύντομα το πλήγμα θα έχει αντίκτυπο σε παγκόσμια κλίμακα. Το οικοσύστημα του Αμαζόνιου δεν είναι απλά σημαντικό για τον γαλάζοπράσινο -κάποτε- πλανήτη, είναι κομβικής σημασίας, καθώς πολύ μεγάλο ποσοστό άνθρακα απορροφιέται από τα φυτά και τα νερά στα δάση και γι'αυτό αποκαλείται και "πνεύμονας" του πλανήτη που έχει ζωτικής σημασίας επιπτώσεις στην επιβράδυνση του ρυθμού της υπερθέρμανσης, τόσο λόγω ανθρώπινων δραστηριοτητων όσο και -περισσότερο- λόγω φυσικών διαδικασιών.

Αλλά δεν είναι ο μοναδικός πλανητικός πνεύμονας που απειλείται με κατάρρευση!


Τεράστιες φωτιές έχουν κατακάψει μεγάλες δασικές εκτάσεις σε Αλάσκα, σε Γροιλανδία και στον "πνεύμονα" της Σιβηρίας με την παγκόσμιας κλίμακας σημασία.
Μια ασύλληπτη καταστροφή και στον αφημένο να σαρωθεί από φοβερές πυρκαγιές Αρκτικό Κύκλο..
Οι ειδικοί επιστήμονες βγαίνουν και δηλώνουν ότι έχει εκλυθεί όλους αυτούς τους μήνες στην ατμόσφαιρα τόσο διοξείδιο του άνθρακα όσο δεν έχει εκλυθεί τα τελευταία δέκα περίπου έτη!

Είναι αξιοσημείωτο ότι τα χειραγωγούμενα κατεστημένα μέσα ενημέρωσης, από τις δυνάμεις που λυμαίνονται τους πόρους του πλανήτη και αποχαυνώνουν τους πληθυσμούς του, τηρούν μια πολύ περίεργη στάση: ή αποσιώπησης των γεγονότων και των ολέθριων συνεπειών τους ή σκόπιμης υποβάθμισής τους σε σχέση με τις πραγματικές εφιαλτικές τους διαστάσεις.

Αν πάλι ο πλανήτης, λειτουργώντας ως μια ζώσα συνειδητή οντότητα, κάτι που πίστευαν ακράδαντα και δίδασκαν πολλές αρχαίες κουλτούρες, αποβάλλει τα ανθρωποειδή καρκινικά και παρασιτικά του κύτταρα, εκείνος θα συνεχίσει να υπάρχει και να εξελίσσεται μέσα από αέναους μηχανισμούς εξέλιξης και αναγέννησης.

Ολοκληρώνω εδώ αναφέροντας ότι οι επιστήμονες, βάσει γεωλογικών μελετών, υποψιάζονται ότι στην Κρητιδική Περίοδο ένα κολοσσιαίο γεγονός άγνωστης ως τώρα προέλευσης, κι όχι απαραίτητα η πτώση κάποιου αστεροειδούς, άφησε την Γη - ή Γαία- δίχως επαρκές οξυγόνο, πιθανώς και για χιλιετίες! Η περίοδος αυτή συνδέεται και με ύποπτα μαζικές εξαφανίσεις οργανισμών στην ιστορία αυτού του πλανήτη.
 Και καλό είναι να γνωρίζουμε ότι ένα δέντρο μεσαίου μεγέθους, που τρέφεται απορροφώντας διοξείδιο του άνθρακα κι αποβάλλοντας οξυγόνο, μπορεί και παρέχει οξυγόνο που αναλογεί σε δυο τουλάχιστον ανθρώπους..

   Ο Ένοικος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου