ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 16 Αυγούστου 2019

" ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ CAMPING ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΗ ΥΠΟΘΕΣΗ "

{ Σαν σχόλιο από εμάς: "Η επανάσταση καταργεί όλους τους τίτλους ιδιοκτησίας. Είμαστε οι ελευθερωτές των πόλεων και της υπαίθρου, καταλαμβάνουμε τη γη για το λαό. Δεν έχει πια: είναι δικό μου. Όσοι πιστεύουν ότι μπορούν να είναι ιδιοκτήτες φυσικών πόρων, βιομηχανιών ή γης είναι στα σοβαρά υποψήφιοι για το ψυχιατρείο." Από το Do it! το μνημειώδες και απολαυστικά ανατρεπτικό αναρχο-χίππικο (ή "γίππικο") σύγγραμμα του Jerry Rubin, με το οποίο και θα ασχοληθούμε λίαν συντόμως. Και ναι! Ο κόσμος ποδηγετείται και κατευθύνεται προς την πιο σκοτεινή άβυσσο από ψυχασθενικά κι αδυσώπητα υποκείμενα. Κι εμείς; όλοι αυτοί που θέλουνε να νιώθουνε υγιείς απέναντι στην αρρώστια ...θα αφεθούνε στα χέρια και τα αισχρά τους σχέδια, παραδομένοι στην απάθεια;}


ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ CAMPING ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΗ ΥΠΟΘΕΣΗ

Ξημερώματα 2 Αυγούστου στη παραλία Μελανή του Πηλίου, οι δυνάμεις καταστολής του λιμενικού πραγματοποίησαν επιχείρηση που στήθηκε με όρους τρομοκρατίας και εκφοβισμού των κατασκηνωτών και των λουόμενων. Φαντάσου
ξυπνώντας το πρωί σε ένα ειδυλλιακό μέρος, μες στη φύση, το πράσινο και το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας,να βλέπεις τους “κομάντο” του λιμενικού πάνω απ’ το κεφάλι σου, με μαχαίρες, πιστόλια,αλεξίσφαιρα και χειροπέδες. Μια σουρεάλ εικόνα, εντελώς ασύμβατη με το φυσικό τοπίο,με 7 άτομα, 5 με πολιτικά και 2 με στολές που θύμιζαν εμπόλεμη ζώνη. Ένας εξ’ αυτών μας πλησίασε πριν καν βγούμε απ’ την θάλασσα και με το ύφος που του προσδίδει η εξουσία που νομίζει πως διαθέτει μας ζήτησε να σταματήσουμε το μπάνιο μας και να ντυθούμε. Φυσικό και επόμενο ήταν να εξεγερθούμε, τόσο με την στάση μας εκείνη την ώρα, αντιδρώντας στην παρουσία ένοπλων δυνάμεων στην παραλία, όσο και μετέπειτα,γράφοντας αυτό το κείμενο.Αμέσως μας περικύκλωσαν και οι υπόλοιποι λιμενόμπατσοι και μας ζήτησαν να τους ακολουθήσουμε, με την μεταξύ τους εντολή “πάρτε τους γρήγορα από δω”. Για αποφυγή περαιτέρω επεισοδίων μας οδήγησαν λοιπόν στο κέντρο της
παραλίας όπου μας χώρισαν, παίρνοντας τον έναν για να ψάξουν τα πράγματά μας και τους άλλους στο χώρο στάθμευσης των αυτοκινήτων. Όσο πιο απομονωμένα γίνεται δηλαδή, απ’ την υπόλοιπη παραλία.

Καθώς φεύγαμε απ’ το σημείο που βγήκαμε απ’ την θάλασσα βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την ειρωνική και προκλητική στάση ενός εκ των λιμενόμπατσων και ενός κανίβαλου “κατασκηνωτή”, ο οποίος μας φώναξε να τους αφήσουμε να κάνουν την δουλειά τους και έπειτα γελούσαν και οι δυο μπροστά στην απάντηση, πως δουλειά τους δεν είναι να ενοχλούν όσους κάνουν απλά το μπάνιο τους θέλοντας να πάρουν μια ανάσα καθαρού αέρα, απ' την καθημερινή αποπνικτική ατμόσφαιρα καμένου πλαστικού στην πόλη του Βόλου και τη γενικότερη περιβαλλοντική ρύπανση της ΑΓΕΤ. Η μοναδική απάντηση δε των “οργάνων της τάξης”, με την ευθυνόφοβη στάση που τους χαρακτηρίζει, ήταν να πούνε πως η ΑΓΕΤ είναι άλλο θέμα και πως πρέπει να αφήσουμε τους αρμόδιους να ασχοληθούν με αυτή, παρά το γεγονός πως η υπηρεσία τους φέρει τεράστια ευθύνη, επιτρέποντας σε πλοία αγνώστου προελεύσεως και με ύποπτο φορτίο να εισέρχονται στο λιμάνι της ΑΓΕΤ και να ξεφορτώνουν.Έτσι, αφού πήραν τα στοιχεία και ψάξαν τα πράγματα και το αμάξι μας, ξεκίνησαν τις απειλές για σκύλους και αυτόφωρο με τις κατηγορίες για προσβολές απέναντί τους και απείθεια, καθώς και προσβολή δημοσίας αιδούς, λες και το γυμνό σώμα σε μια παραλία αποτελεί έγκλημα, ενώ τα όπλα και τα μαχαίρια όχι.

Όλα αυτά μόλις 3 ημέρες μετά την αποφυλάκιση του κορκονέα και με το χέρι ενός εκ των λιμενόμπατσων να τρέμει δίπλα απ’το όπλο του, έπειτα απ’ τα νεύρα που του προκλήθηκαν απ’ την πίεση και κριτική που τους ασκούσαμε.Εν τέλει, έπειτα από μιάμιση ώρα, έφυγαν μες στον ιδρώτα απ’ τον ήλιο με τα ρούχα και τα όπλα τους, ενώ εμείς συνεχίσαμε το μπάνιο μας όπως ακριβώς μας βρήκαν.

Αν νομίζουν λοιπόν πως η επίδειξη δύναμης μας φοβίζει, εμείς έχουμε να δηλώσουμε πως απλά μας εξοργίζει.

Εν έτη 2019 είτε με ΣΥΡΙΖΑ είτε με ΝΔ, έχοντας γίνει περίγελος παγκοσμίως, μπάτσοι και λιμενόμπατσοι την πέφτουν σε κατασκηνωτές, λουόμενους, κοινωνικά κινήματα και ότι άλλο εκφράζει την ελευθερία και την ανυπακοή. Ταυτόχρονα προσλαμβάνονται νέα σώματα ασφαλείας για ενίσχυση της καταστολής, ενώ ακυρώνονται προσλήψεις για την ειδική αγωγή στερώντας έτσι την παιδεία που δικαιούνται τα παιδιά αυτά, όπως και όλα τα παιδιά του κόσμου ανεξαιρέτως.

Οι περιβαλλοντικές καταστροφές στο όνομα της ανάπτυξης και των “επενδύσεων”συνεχίζονται, με τρανό παράδειγμα την πόλη μας, όπου ο αέρας είναι μολυσμένος με καρκίνο και το δημόσιο νερό δηλητηριασμένο. Ως αναφορά στο ποιοτικό νερό (π.χ απ’ τις πηγές του Πηλίου), το έχουν ήδη ή προσπαθούν να το κάνουν εμπόρευμα. Όσοι αντιστέκονται σ’ αυτή την εκμετάλλευση ενός δημοσίου αγαθού, όπως στη περίπτωση των κατοίκων των Σταγιατών, βρίσκουν ελάχιστους που είναι διατεθειμένοι να σταθούν αλληλέγγυοι στον αγώνα τους, βιώνοντας μαζί με αυτούς την τρομοκρατία -μέσω των ένοπλων δυνάμεων στο χωριό τους- και την καταστολή -μέσω των συλλήψεων και των δικών-.

Η εμπορευματοποίηση αποτελεί άλλωστε βασικό άξονα για την λειτουργία ενός συστήματος που βασίζεται στο κέρδος και όχι στον άνθρωπο. Φανερό τόσο απ’ το θέμα του νερού, όσο και της οικειοποίησης της γης, κάτι που παραδείγματος χάριν συμβαίνει όταν επιλέγεις να κάνεις ελεύθερο κάμπινγκ παρά να μείνεις σε ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια και να νοικιάζεις κομμάτι της παραλίας με τη μορφή ξαπλώστρας. Μέρη που στοχεύουν στην αισχροκέρδεια και όπου τα άτομα που δουλεύουν, συνήθως σεζόν,αντιμετωπίζουν συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα.

Συνεπώς, σε πολλά μέρη της Ελλάδας όπως τα Άγραφα (ανεμογεννήτριες), οι Σκουριές (εξορύξεις), ο Αχελώος (φράγμα) κ.α, όσο και ανά τον κόσμο, βλέπε Γροιλανδία (λιώσιμο πάγων), Σιβηρία (πυρκαγιές), δάση του Αμαζονίου(αποψίλωση) κ.α η καταστροφή του πλανήτη απ’ τον άνθρωπο και οι επιπτώσεις της είναι ήδη εμφανείς.

Απέναντι σ’ αυτή την επέλαση του κέρδους ενάντια στη φύση και τις ζωές μας δεν μένουμε άπραγοι ούτε απαθείς. 
Αγώνας για τη γη και την ελευθερία, κόντρα σε ότι μας καταδυναστεύει και μας τρώει την ψυχή.


Υ.Γ: Σ’ όσους και όσες γελάνε με τον καρκίνο που μολύνει όλους εμάς και τα παιδιά μας θεωρώντας το αστεία υπόθεση, τους απαντάμε να αναλογιστούν την ευθύνη τους απέναντι στους εαυτούς τους, τα ίδια τους τα παιδιά και όλη την κοινωνία γενικότερα.

το δανειστήκαμε από ΕΔΩ

Για πού το βάλανε μέσα στη ζέστη αυτά τα ταλαίπωρα παιδιά με πλήρη εξάρτυση; Τουλάχιστον δεν βγάζουνε τις μπότες να φορέσουν σαγιονάρες για να αισθανθούν λιγάκι τι σημαίνει καλοκαίρι; Αχ! αυτό  το "ιερό καθήκον"...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου