ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2019

Ελεγκτικό και ιδιωτικοποιημένο πανηγύρι...




Αναδημοσιεύουμε μια ανάρτηση 5 χρόνων πριν, που είχε γίνει με αφορμή τον πρόωρο θάνατο του 19χρονου θανάση στο Περιστέρι, όταν είχε πέσει και χτυπήσει θανάσιμα στην προσπάθειά του να ξεφύγει από τους ελεγκτές μέσα στο λεωφορείο που επέβαινε. Το ασυγχώρητο έγκλημά του; Δεν είχε εισιτήριο! Στη χώρα της ληστρικής απαλλοτρίωσης του δημόσιου πλούτου, της φορο-εισπραχτικής λαίλαπας ενάντια σε κάθε λογική και πραγματική οικονομική κατάσταση των λαϊκών στρωμάτων, του πανάκριβου κόστους μετακίνησης για την πληθώρα των υποπρολετάριων της ημι-απασχόλησης ή "ελαστικής εργασίας" (sic), της επικείμενης ίσως ολοκληρωτικής ιδιωτικοποίησης της μετακίνησης. Αυτής που είναι δηλαδή απαραίτητη για την προσέλευση στη δουλει-ί-α και για την ανάγκη της ψυχαγωγίας, των κοινωνικών επαφών και της αλληλεπίδρασης μεταξύ των ανθρώπων. Της χώρας των όλο  και περισσότερων και όλο και πιο αυξημένου κόστους διοδίων. (Απορία: άραγε διαθέτουν άδεια από την πολεοδομία; αυτοί οι πανταχού παρόντες πλέον βιαστές της ελεύθερης μετακίνησης των "πολιτών" οδηγών στους δρόμους του κράτους που τους υποχρεώνει και σε διόλου ευκαταφρόνητα τέλη κυκλοφορίας...). Εισπραχτικά εκτρώματα σχεδόν παντού πάνω στους ελληνικούς δρόμους, που τους έχουν καταπατήσει, με έξοδα συντριπτικά προερχόμενα από τον δημόσιο κορβανά και ευρωπαϊκά κονδύλια και όχι από τις εταιρείες των ιδιωτών αρχιλήσταρχων και κάποιοι εκ των οποίων θα'πρεπε σύμφωνα με τις αρχικές
συμβάσεις, βλέπε "Αττική Οδό" στην Αθήνα, να'χουν παραχωρηθεί στον ελληνικό λαό και στο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησής του... Καταστάσεις που ξεχειλίζουν από..."νομιμότητα" και σεβασμό προς το λεγόμενο "Σύνταγμα" που..."κατοχυρώνει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του πολίτη": δηλ. του αντικειμένου αυθαιρεσίας των κοινοβουλευτικών ολιγαρχιών στην υπηρεσία της χρηματοπιστωτικής μαφίας και του κορπορατικού ολοκληρωτισμού...
 Α! ναι! υπάρχει και η μηνιαία κάρτα απεριορίστων διαδρομών των 30 ευρώ για τους υποπρολετάριους, μισθωτούς σκλάβους των αυξημένων και σκληρών εργατοωρών, με ξεσκισμένο το κοινωνικό συμβόλαιο, για 300-390-450 ευρώ, τους ημι-άνεργους, ημι-απασχολούμενους. Πάντως σίγουρα η κάρτα δωρεάν μετακίνησης των ανέργων στα ΜΜΜ ήταν κάτι επιβαλλόμενο που έπρεπε να είχε συμβεί από τις πρώτες ημέρες σχεδόν της οικονομικής λαίλαπας. Έστω και προσωποποιημένη, στα πλαίσια του ηλεκτρονικού φακελώματος σε όποιον κινείται (ή και όχι) και αναπνέει...

...και τα σκυλιά ξεχύθηκαν στους δρόμους...



(Απλά μαθηματικά: 1,40+1,40=2,80 ευρώ τη μέρα να πηγαινοέρχεσαι απ'τη δουλειά σου-αν έχεις-όπου πληρώνεσαι τόσο όσο να αδυνατείς σχεδόν να επιβιώσεις! Τις 25 ημέρες= 70 ευρώ. Τους 12 μήνες= 840 ευρώ! Στη χώρα της ανεργίας, της εργασιακής δουλείας, της ακρίβειας σε καύσιμα και προϊόντα, της φοροληστρικής επιδρομής, της ύφεσης με "μέτρα" που ξεφτυλίζουν την επιστήμη των Οικονομικών κι οδηγούν σε κοινωνική γενοκτονία...Στη χώρα που και οι μετακινήσεις αποτελούν μέσο οικονομικής αφαίμαξης των...μελλοθάνατων σκλάβων!

Διαβάστε στο τέλος της ιστορίας και το...ενδιαφέρον περιστατικό με ήρωες δυο ελεγκτές κι έναν συνειδητοποιημένο"τζαμπατζή" )

Μια ιστορία αφιερωμένη στα πωρωμένα ελεγκτικά υποκείμενα της βαρβαρότητας του μισάνθρωπου κατεστημένου...


(Καλό ταξίδι φιλαράκο Θανάση! Αμφιβάλλω πολύ αν ο άδικος θάνατός σου βαρύνει τις ανύπαρκτες συνειδήσεις των υπεύθυνων. Από ελεγκτές εισιτηρίων, δικαστικούς επιμελητές με κατασχετήρια, "εργαζόμενους" που κόβουν το ρεύμα σε όσους αδυνατούν να πληρώσουν, παρακρατικούς τραμπούκους και βασανιστές φρουρούς της "έννομης τάξης". Έως κυφήνες σε "δημοκρατικά" έδρανα που εν μέσω προνομίων θέλουν αύξηση των ήδη παχυλών μισθών τους, καραβοκύρηδες με προκλητικές φοροαπαλλαγές, εργολάβους που λυμαίνονται τις εθνικές οδούς και υποδομές της χώρας, πολιτικάντηδες που δολοφονούν εν ψυχρώ ολόκληρο λαό και επαίρονται μέσα σε πολυτελή γραφεία αξίας εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, τραπεζίτες που ζητούν ανακεφαλαιοποίηση των σεσημασμένων παρασιτικών οργανισμών τους πάνω σε λιμοκτονούντα κορμιά εκατομμυρίων οικογενειών...
 Είναι ατέλειωτο αυτό το σκυλολόι φίλε Θανάση και η ιστορία του μια ανοιχτή πληγή γεμάτη σκουλήκια, που δεν λέει να κλείσει...Είναι η ιστορία της χώρας που στην ουσία συνήργησε στον πολύ πρόωρο θάνατό σου!)

Ο υπεύθυνος της εταιρείας κάλεσε τους υπαλλήλους να τους μιλήσει και να τους εμψυχώσει. Η εταιρεία δραστηριοποιούνταν μέσα στα πλαίσια μιας ομιχλώδους νομιμοποίησης, εν μέσω της γενικής προκλητικής ανομίας που είχε διαποτίσει από άκρη σε άκρη τη χώρα. Υπήρχε βέβαια η "συμμαχία σωτηρίας" στο τιμόνι διακυβέρνησης της ρημαγμένης πλέον χώρας που οι "σωτήρες της" την οδηγούσαν όλο και πιο βαθιά μέσα στη σκοτεινή άβυσσο. Οι σωτήρες; Δηλαδή ένα απίθανο συνονθύλευμα από λογάδες, ανίκανους, βλάκες, επιτήδειους και τυχάρπαστους καιροσκόπους που λογοδοτούσαν σαν υπάκουα γλοιώδη υπαλληλάκια στους "αόρατους διαχειριστές" τόσων και τόσων λαών και χωρών σαν ετούτη.

Αυτή η κυβερνητική σύμπραξη, κάποτε αντίπαλων ιδεολογικά παρατάξεων, είχε αποφασίσει να παραχωρήσει σε λογής εταιρείες και ιδιώτες "μπίζνεσμεν" αμφίβολης ποιότητας και ηθικής, κάθε νευραλγικό και λειτουργικό τομέα της οικονομικής, πνευματικής και κοινωνικής υπόστασης των υπηκόων και της γης που κατοικούσαν. Υπηκόων που ζούσαν με δανεικό πλέον χρόνο.

Ο υπεύθυνος, λοιπόν, της εταιρείας μάζωξε τα δίποδα σκυλιά του για να τους απευθυνθεί όπως επικοινωνεί ο αρχιθηρευτής με την αγέλη του. Της εταιρείας που είχε υπό την ευθύνη της τον έλεγχο των μετακινήσεων, οι οποίες είχαν μετατραπεί σε ναρκοπέδιο και συνάμα σε εργαλείο επιπλέον οικονομικής αφαίμαξης των συνηθισμένων κορόιδων: του απλού κόσμου.

 Ο υπεύθυνος ξεκίνησε να μιλάει:

- Να ξέρετε ότι εσείς είστε τυχεροί. Κατ'αρχήν έχετε δουλειά, πράγμα δυσεύρετο πλέον και προσφέρετε πολύτιμες υπηρεσίες ως εκτελεστικά όργανα. Στα μεγάλα αφεντικά, που κατέχουν τη χώρα αυτή κι έχουν στο τσεπάκι τους οποιαδήποτε κυβέρνηση! Να'στε περήφανοι! Και μη λυπάστε καθόλου τις ορδές των ψωριάρηδων, πειναλέων, τζαμπατζήδων, που χρησιμοποιούν τα μεταφορικά μέσα και θέλουν και να μη πληρώνουν! Όσο γι'αυτά που λένε ότι η τιμή του εισιτηρίου είναι υπερβολική, θα σας πω ένα μυστικό μια και είστε δικά μας παιδιά. Ο σκοπός είναι να εξαθλιωθούν τόσο ώστε να μη τους περάσει ποτέ πια απ'το μυαλό ότι δικαιούνται και μπορεί να έχουν κάτι καλύτερο. Κι αν πετύχετε κάποιον χωρίς το "μαγικό χαρτάκι" ξευτελίστε τον αν χρειαστεί, μπροστά σε όλους για να να πάρουν και εκείνοι το μήνυμα και μετά οδηγήστε τον στην αστυνομία. Ακόμα κι αν βρεθεί κάποιος διαβασμένος και ξέρει ότι το κλείσιμο της πόρτας του λεωφορείου, το να εμποδιστεί να κινηθεί ελεύθερα σε τρένο-λεωφορείο-μετρό και να του ζητηθεί από σας η ταυτότητα συνιστούν αδίκημα κατακράτησης και ομηρίας με αυταπάγγελτη ποινική δίωξη, μην ανησυχείτε! Πού να βρει το κουράγιο και το σθένος να διεκδικήσει, να σας πάει αυτός στην αστυνομία κι εκεί να απαιτήσει! Εδώ πεθαίνουν από την πείνα και τρώνε τόνους κοροϊδίας και δεν κουνάνε δαχτυλάκι και φοβούνται και μη ματώσει η μυτούλα τους!
 Καταλάβαμε λοιπόν;

- Αλλά...γρύλισε διστακτικά ένα από τα συγκεντρωμένα σκυλιά. Η τιμή των εισιτηρίων είναι δυσανάλογα μεγάλη σε σύγκριση με τα πενιχρά και πετσοκομμένα ή ανύπαρκτα εισοδήματα των επιβατών. Μήπως αρχίσουν να ξεσπάνε πάνω μας τελικά και πληρώσουμε εμείς τα σπασμένα για όλα τα κακά που συμβαίνουν;

- Φαίνεται δεν πρόσεχες τι έλεγα πριν! Αυτοί πρέπει να φοβούνται εσάς όχι το αντίθετο! Αλλίμονό μας τότε! Ξαναλέω: είναι τόσο μουδιασμένοι και τρομοκρατημένοι από όσα τους συμβαίνουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα, που άντε να τους ξεφύγει καμιά γκρίνια, αλλά μέχρι εκεί! Δεν έχουν τα κότσια ούτε την ψυχή, αν είχαν θα αντιδρούσαν από καιρό! Κι αν εσύ φοβάσαι φύγε, να παρακαλάς μετά σαν αυτούς για ένα ξεροκόμματο και να χάσεις και το μπόνους που εισπράττεις για κάθε κεφάλι που του κόβεις πρόστιμο.

- Ναι, αλλά...γρύλισε παραπονιάρικα ένα άλλο δίποδο σκυλί. Κάποιοι έχουν αρχίσει να μας αποκαλούν και παράσιτα ή δήμιους και...

- Ε και; Έχεις και ευαισθησίες και στενοχωριέσαι; απάντησε θυμωμένα ο υπεύθυνος. Να πιστέψω ότι σας κατέχει αυτό το άχρηστο πράγμα που λέγεται συνείδηση, που αρμόζει στους αποτυχημένους και σε κάτι γραφικούς χίπιδες και ουτοπιστές; Εσείς θα δηλώνετε παντού πως είστε απλοί εργαζόμενοι. Και σε τελική ανάλυση και ο δήμιος εργαζόμενος είναι  που προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στους κυρίους του και αμείβεται αδρά γι'αυτό! Δηλαδή τι να πουν και οι μπάτσοι; Που τόσα και τόσα τους σέρνουν αλλά βλέπετε με πόση άνεση σπάνε κεφάλια!

Ησυχία απλώθηκε στο χώρο. Τα σκυλιά είχαν σκύψει τα κεφάλια κι έμοιαζαν σκεφτικά. Τότε ο κεντρικός ομιλητής ξαναπήρε το λόγο με έναν επιτηδευμένο στόμφο:

- Δεν θέλω πεσιμισμό! Μη ξεχνάτε πως είστε κι εσείς φορείς εξουσίας! Αμέ! Στην οποία υπάγονται όλοι: νέοι, γέροι και παιδιά! Κι αλλίμονο σε όποιον δεν συμμορφωθεί σε αυτήν! Μέχρι...μέχρι..Μέχρι που θα δει και τα ραδίκια ανάποδα!
 Για να δω παλμό:
Είστε ελεγκτές! Είστε το φόβητρο που εκπέμπει η εξουσία, έστω και στις χαμηλότερες βαθμίδες της, δεν έχει σημασία. Η εξουσία σας διαμορφώνεται και επιβάλλεται μέσα στο γενικότερο φόβο που εγκαθιδρύεται ανάμεσα σε εξουσιαστές κι εξουσιαζόμενους!
 Κανείς δεν σας ξεφεύγει και κανείς δεν μπορεί να σας τη βγει!

- Ναι! είμαστε, είμαστε! φώναξαν όλα τα δίποδα αναθαρρημένα.

Και σε κάποια απ'αυτά έτρεχαν μέχρι κάτω τα σάλια από μια λαχτάρα και κρυφή ηδονή γι'αυτό το άτυπο κυνήγι ανθρώπων.
Και τα πιστά σκυλιά ξεχύθηκαν στους δρόμους...

...Να κάνουν το καθήκον τους.

Μαζί με τόσα άλλα σκυλιά, με στολή ή γραβάτα, που αλώνιζαν και λυμαίνονταν τον τόπο για λογαριασμό των κυρίων τους.


Και οι υπήκοοι (ή σκλάβοι) υπέμεναν με νοσηρή στωικότητα τα πάντα: όλες τις προσβολές, τα ψέματα, τις αλητείες, το έννομο ξύλο, τις μεθοδεύσεις εξαπάτησης, καταλήστευσης κι εξόντωσης σε βάρος τους. Λες και σα να ένιωθαν μέσα τους πως τους αξίζει! Όλη αυτή η αισχρή και παρανοϊκή κατάσταση που οι πνευματικοί δεσμοφύλακες της χώρας, σε συνεργασία αγαστή με τους διασκεδαστές, επαγγελματίες της ενημέρωσης, γραμματείς και φαρισαίους, αποκαλούσαν "κανόνες της κοινωνίας!"
 Όπου μια τέτοιου είδους ζητούμενη κοινωνία= μια αποτρόπαια συλλογική συναίνεση στη φαυλοκρατία, τον παραλογισμό, τη βαρβαρότητα του κοινωνικού κανιβαλισμού, μέσα σ'ένα περιβάλλον εχθρικό και πλήρως αφιλόξενο για ανθρώπινα πλάσματα...


ανιχνευτής
ΥΓ: Πριν ενάμισι περίπου χρόνο, αν θυμάμαι καλά, "πιάστηκε" ένας γνωστός χωρίς εισιτήριο, από δυο ελεγκτές σε ένα λεωφορείο, κάπου στα νότια προάστια. Τους είπε ότι το κάνει συνειδητά για κοινωνικο-πολιτικούς λόγους, ως ένα είδος αντίστασης. Του έκλεισαν την πόρτα και αυτός αποφασισμένος πήγε μαζί τους στο τμήμα κι επέμενε στους αστυνομικούς να τους ασκηθεί αυταπάγγελτη ποινική δίωξη(αυτόφωρο) για παράνομη κατακράτηση και ομηρία, σύμφωνα με τον ξεκάθαρο σε αυτό ποινικό κώδικα. Οι αστυνομικοί θορυβήθηκαν όταν τον είδαν να τηλεφωνεί και στο δικηγόρο του και να τον καλεί να έρθει. Πιο πολύ θορυβήθηκαν οι ελεγκτές που ενώ στην αρχή παρίσταιναν τους "μάγκες", άρχισαν να σπάνε μπροστά στο ανυποχώρητό του. Κι όταν του ζήτησαν "να τα βρούνε"(δηλ. να τελειώσει εκεί το θέμα και να φύγουν από το τμήμα χωρίς να προχωρήσει η ιστορία), εκείνος χαμογελώντας τους είπε: " ΟK, τώρα που μέχρι και φιλαράκια μπορεί να γίνουμε, πείτε μου, ήταν ή δεν ήταν παράνομο που μου κλείσατε την πόρτα του οχήματος και με εγκλωβίσατε;" 
 Για να λάβει από τον έναν τους την αποστωμοτική απάντηση: "Ναι, ήταν! Αλλά κι εμείς πιεζόμαστε από την εταιρεία και ψάχνουμε να βρούμε κορόιδα!!!!!"
Μπήκατε λοιπόν στο νόημα..."κορόιδα;"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου