ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2018

Ευρήματα "εκτός τόπου και χρόνου" ; Χμ! Μάλλον εκτός τόπου και χρόνου είναι η θλιβερή, επίσημη αφήγηση της συμβατικής παγκόσμιας Ιστορίας..!

Αυτό το αξιοσημείωτο τεχνούργημα (φωτό κάτω) φαίνεται να απεικονίζει αντικείμενα και διαδικασίες που οι σύγχρονοι επιστήμονες μπόρεσαν να παρατηρήσουν μόνο μέσω μικροσκοπίων. Ειδικότερα, ο «γενετικός δίσκος» φαίνεται να δείχνει την σύλληψη και την ανάπτυξη ενός ανθρώπινου (λένε) εμβρύου. Εκτός αυτού, οι εικόνες απεικονίζουν μια πραγματικά περίεργη εκδοχή του ανθρώπινου κεφαλιού. Ο δίσκος είναι κατασκευασμένος από ένα άγνωστο κι εξαιρετικά ισχυρό υλικό, το οποίο κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πώς να το παράγει και το οποίο θεωρητικά θα ήταν αδύνατο για μια αρχαία κοινωνία να κάνει την χρήση του.



 Αυτό που κάνει το χειρόγραφο (φωτό κάτω) τόσο ασυνήθιστο, είναι το γεγονός, ότι είναι γραμμένο με ένα εντελώς μοναδικό αλφάβητο, που δεν έχει τίποτα κοινό με οποιοδήποτε γνωστό σύστημα γραφής. Αυτή η αδιαπέραστη γραφή κατέρρευσε τους κρυπτογράφους και δεν έχει ακόμη αποκρυπτογραφηθεί μέχρι σήμερα.


Το χειρόγραφο Voynich είναι ίσως το πιο μυστηριώδες και παράξενο βιβλίο στον κόσμο. Ο συγγραφέας του είναι άγνωστος, είναι γραμμένο σε μια ακατανόητη γλώσσα και οι σελίδες του είναι γεμάτες ανεξήγητα σύμβολα και περίεργες εικόνες, που κανένας δεν ξέρει τι δείχνουν. Το χειρόγραφο Voynich περιέχει περίπου 240 σελίδες περίεργων σχεδίων, ακατανόητα διαγράμματα, κι ανακαλύφθηκε στην Ιταλία, το 1912 και χρονολογείται περίπου μεταξύ του 1404 και του 1438. Σύμφωνα με τον κρυπτοαναλυτή Antoine Casanova, θα μπορούσε να είναι αντίγραφο ενός πολύ παλαιότερου πρωτοτύπου!


 Οι Μεσοποτάμιοι μας έδωσαν ένα ξεκίνημα για το πώς να παράγουμε ηλεκτρισμό πολύ πριν ανακαλυφθεί. Στη δεκαετία του 1930, ένα μυστήριο τεχνούργημα ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια μιας αρχαιολογικής ανασκαφής που δεν απέχει πολύ από τη Βαγδάτη. Η λεγόμενη «μπαταρία της Βαγδάτης» (φωτό κάτω) είναι ένα βάζο 5 ιντσών, με μια διαβρωμένη σιδερένια ράβδο που προεξέχει από το στόμα. Ένας κύλινδρος χαλκού βρέθηκε στο εσωτερικό του σκάφους … και μέσα στον κύλινδρο υπήρχε μια άλλη ράβδος σιδήρου. Έχοντας εξετάσει την κατασκευή του, οι εμπειρογνώμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για μια αρχαία μπαταρία ικανή να παράγει ηλεκτρικό ρεύμα 1 βολτ. Μια τέτοια μπαταρία έχει χρησιμοποιηθεί για ηλεκτρολυτική χρήση. Οι ειδικοί έχουν απορίες όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο μια τέτοια τεχνολογική εξέλιξη ξεχάστηκε αργότερα και γιατί τίποτα παρόμοιο δεν βρέθηκε ποτέ σε γειτονικές περιοχές.

  (σημείωση από εμάς: μετά την εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ, το 2003 και το απίστευτων διαστάσεων πλιάτσικο που ακολούθησε με την ανοχή τους ή και συμμετοχή τους στο Μουσείο της Βαγδάτης, η περίφημη μπαταρία έχει από τότε εξαφανιστεί! Ποιος ξέρει σε ποια ιδιωτική συλλογή να βρίσκεται και να "αναδεικνύεται" πλέον...)  "

Το παραπάνω απόσπασμα αλιεύθηκε από το άρθρο Εφευρέσεις Εκτός Τόπου και Χρόνου
Κι ένα ακόμη εντυπωσιακό, μα και τόσο άβολο για ακαδημαϊκές κατεστημένες καριέρες, "κερασάκι στην εκτός τόπου και χρόνου τούρτα" της παραχαραγμένης αφήγησης της   ιστορικής αλήθειας:

Το εκπληκτικό και πλήρως ανατρεπτικό εύρημα έρχεται από τον οικισμό του Ασικλί Χουγιούκ: ένα βραχιόλι του 7.500 προ χριστού, από οψιδιανό, το οποίο είναι κυκλικό και επίπεδο σε απίστευτη τελειότητα! -διαβάστε κι εδώ: http://www.ancient-wisdom.co.uk/turkeyashikli.htm. Επιστήμονες από τα πανεπιστήμια της Κων/πολης και Λυών, σε δημοσίευσή τους πριν λίγα χρόνια, ομολογούν για τα παραπάνω και την τέλεια επίσης λείανση αλλά και συμμετρία του κοσμήματος που συγκρίνεται μόνο με φακούς τηλεσκοπίων μεγάλου μεγέθους! Αναγκάζονται να παραδεχτούν ότι για να φτιαχτεί χρησιμοποιήθηκε κάποια μηχανική συσκευή και σε μια πολύ μικρή τρύπα του βραχιολιού ο κατασκευαστής δεν μπορεί παρά να χρησιμοποίησε κάποιο είδος τρυπανιού!! Τέτοια εργαλεία υποτίθεται όμως ότι εμφανίζονται στην εποχή των μετάλλων..

από Το κουρέλιασμα της "επίσημης" προϊστορίας": Gobekli Tepe

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου