ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 4 Ιουνίου 2018

'Οι άνθρωποι πρέπει να χάσουν το μυαλό τους προτού βρουν τα λογικά τους’

- Χρήσιμη, θαρρώ, και η σύνδεση με τα  Μαθήματα "ανορθόδοξης επαναστατικότητας" (ή "επαναστατικής γιορτής")



 { Όλα είναι αλήθεια. Η γη ανήκει στους γαιοκτήμονες λόγω μαγείας. Οι άνθρωποι λατρεύουν τους τίτλους ιδιοκτησίας στα γραφεία των κυβερνήσεων και δεν τολμούν να πατήσουν πάνω σε ένα τετραγωνικό μέτρο γης αν είναι γραμμένο σε ένα χαρτί πως ανήκει σε κάποιον άλλο. Είναι εγκεφαλικό τριπάκι, ένα είδος μαγείας και χρειάζεται η αντίθετη μαγεία για να σπάσει η κατάρα. Χρειάζεται απανωτά σοκ για να σπάσεις και να αποδιοργανώσεις την αλυσίδα εντολών του εγκεφάλου, τις «νοητικές χειροπέδες» όπως είχε γράψει ο Μπλέικ. Μιλάω φίλε για το στοιχείο του απρόβλεπτου: το ακανόνιστο, το ερωτικό, το Εριστικό.
Αν δε θες να το πεις μαγεία, πές το αντίστροφη ρύθμιση, η αρχή παραμένει η ίδια. Να βγούμε από το τριπάκι που μας επέβαλε η κοινωνία και να φτιάξουμε το δικό μας. Να επαναφέρουμε πραγματικότητες που υποτίθεται πως έχουν πεθάνει. Να φτιάξουμε καινούργιες πραγματικότητες.}

"Οι άνθρωποι πρέπει να χάσουν το μυαλό τους προτού βρουν τα λογικά τους"


«Οπότε όπως βλέπεις», εξήγησε ο Σάιμον όταν έκλεινε το εστιατόριο «το κλειδί της απελευθέρωσης είναι η μαγεία. Ο αναρχισμός παραμένει προσκολλημένος στην πολιτική και έτσι παραμένει ένας ακόμα θάνατος όπως όλη η πολιτική, ώσπου να μπορέσει να ξεφύγει από την προκαθορισμένη ‘πραγματικότητα’ της καπιταλιστικής κοινωνίας και να δημιουργήσει τη δική του πραγματικότητα. Ένα γουρούνι για Πρόεδρος*. LSD στο δίκτυο ύδρευσης. Σεξ στους δρόμους. Κάνοντας το εντελώς αδύνατο αιώνια δυνατό. Η πραγματικότητα είναι θερμοπλαστική και όχι θερμοσκληρική ξέρεις. Εννοώ ότι μπορείς να την επαναπρογραμματίσεις πολύ πιο εύκολα απ’ όσο νομίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι.
Αυτές οι βασκανίες με τις οποίες μας κοροϊδεύουν, το προπατορικό αμάρτημα, ο λογικός θετικισμός, όλοι αυτοί οι περιορισμοί και οι περιοριστικοί μύθοι, όλα αυτά βασίζονται σε μια θερμοσκληρική πραγματικότητα. Εντάξει υπάρχουν και όρια φυσικά, κανείς δεν είναι τόσο τρελός ώστε να ισχυριστεί το αντίθετο, αλλά τα όρια αυτά δεν είναι τόσο δύσκαμπτα όσο μας έχουν μάθει πως είναι.
Είναι πολύ πιο κοντά στην αλήθεια να πεις ότι δεν υπάρχουν καθόλου πρακτικά όρια και πως η πραγματικότητα είναι αυτό που αποφασίζουν οι άνθρωποι πως είναι. Αλλά μας πάνε από περιορισμό σε περιορισμό εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, το μεγαλύτερο εγκεφαλικό τριπάκι του κόσμου και χρειάζεται πραγματική αρνητική εντροπία για να ταράξεις τα θεμέλια. Όλα αυτά δεν είναι μαλακίες. Έχω πτυχίο στα μαθηματικά εγώ φίλε».

«Σπούδασα μηχανική πριν από πολύ καιρό», είπε ο Τζο. «Καταλαβαίνω πως μέρος από αυτά που λες είναι αλήθεια...»

«Όλα είναι αλήθεια. Η γη ανήκει στους γαιοκτήμονες λόγω μαγείας. Οι άνθρωποι λατρεύουν τους τίτλους ιδιοκτησίας στα γραφεία των κυβερνήσεων και δεν τολμούν να πατήσουν πάνω σε ένα τετραγωνικό μέτρο γης αν είναι γραμμένο σε ένα χαρτί πως ανήκει σε κάποιον άλλο. Είναι εγκεφαλικό τριπάκι, ένα είδος μαγείας και χρειάζεται η αντίθετη μαγεία για να σπάσει η κατάρα. Χρειάζεται απανωτά σοκ για να σπάσεις και να αποδιοργανώσεις την αλυσίδα εντολών του εγκεφάλου, τις «νοητικές χειροπέδες» όπως είχε γράψει ο Μπλέικ. Μιλάω φίλε για το στοιχείο του απρόβλεπτου: το ακανόνιστο, το ερωτικό, το Εριστικό. Όπως το είπε ο Τιμ Λίρι: ‘Οι άνθρωποι πρέπει να χάσουν το μυαλό τους προτού βρουν τα λογικά τους’. Δεν μπορούν να νιώσουν, να αγγίξουν και να μυρίσουν τη αληθινή γη όσο οι χειροπέδες στο κεφάλι τους πείθουν πως ανήκει σε κάποιον άλλο. Αν δε θες να το πεις μαγεία, πές το αντίστροφη ρύθμιση, η αρχή παραμένει η ίδια. Να βγούμε από το τριπάκι που μας επέβαλε η κοινωνία και να φτιάξουμε το δικό μας. Να επαναφέρουμε πραγματικότητες που υποτίθεται πως έχουν πεθάνει. Να φτιάξουμε καινούργιες πραγματικότητες. Αστρολογία, δαίμονες, η μετουσίωση της ποίησης από το χαρτί στην καθημερινή μας ζωή. Σουρεαλισμός, με πιάνεις; Ο Αντουάν Αρτό και ο Αντρέ Μπρετόν το συνόψισαν μια χαρά στο Πρώτο Σουρεαλιστικό Μανιφέστο: «πλήρης μεταμόρφωση του μυαλού και όλων όσων του μοιάζουν». Γνώριζαν για τις Πεφωτισμένες Στοές που ιδρύθηκαν στο Μόναχο το 1923 και ότι αυτές έλεγχαν την Γουόλ Στριτ και τον Χίτλερ και τον Στάλιν μέσω της μαγείας. Πρέπει να ασχοληθούμε με τη μαγεία κι εμείς για να μπορέσουμε να ξεκάνουμε τα μάγεια που έχουν κάνει στα μυαλά μας. Δόξα στην Έριδα. Με καταλαβαίνεις;»

~The Illuminatus! Trilogy, Robert Shea - Robert Anton Wilson (Book 1: The Eye in the Triangle)


Πάρθηκε από τη discordia

* Προφανώς η αναφορά στο "γουρούνι για πρόεδρο των ΗΠΑ" έχει σχέση με αυτό το γεγονός: Την άνοιξη του 1968 οι Γίππις χρησιμοποίησαν όλο το δυναμικό των αντεργκράουντ μέσων ενημέρωσης με σκοπό να συγκεντρώσουν «μισό εκατομμύριο freeks» στο Σικάγο τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου, αντιπαραθέτοντας ένα «Φεστιβάλ Ζωής με πολιτική, ροκ, ντόπι και σεξ» στο Συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος των Η.Π.Α. και κατεβάζοντας έναν δικό τους υποψήφιο, το γουρούνι «Πήγασο» («Pegasus»). Οι λίγες χιλιάδες όμως χίππις και αντιπολεμικοί διαδηλωτές που πήγαν τελικά στο Σικάγο εκείνον τον Αύγουστο, περίπου 5.000 άτομα, τσακίστηκαν με απερίγραπτη βαναυσότητα από την Εθνοφρουρά και την αστυνομία του Σικάγο σε σκηνές που «έφερναν το Βιετνάμ στο σπίτι των αμερικανών» όπως ο ίδιος ο Χόφφμαν το έχει προαναγγείλει
Απόσπασμα από την ανάρτηση  Ένας επαναστάτης που τον καύλωνε η επανάσταση! 
-  «εάν δεν σου αρέσει το δελτίο ειδήσεων βγες έξω και φτιάξε ένα διαφορετικό δικό σου» -

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου