ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 17 Μαΐου 2018

Και εγένετο GDPR.

Ξημερώνει μια καλύτερη ημέρα για όλους μας. Επιτέλους η ΕΕ μας σκέφτεται και προστατεύει τους πολίτες της. Με τον νέο κανονισμό της ΕΕ GDPR (General Data Protection Regulation) θα αισθάνεστε ασφαλέστεροι μιας και τα πρόστιμα θα πέσουν βροχή για όσους κρατάνε και διαχειρίζονται τα προσωπικά σας δεδομένα εν αγνοία σας.

Η μήπως δεν είναι έτσι ακριβώς;


Γιατί αισθάνομαι οτι κάπου υπάρχει πρόβλημα;

Ας ακολουθήσω τον κανόνα του χρυσού . Δηλαδή ας ψάξω να βρω το κέρδος πίσω απο αυτή την κίνηση.

Ο κανονισμός λέει ρητά οτι κάθε εταιρεία που έχει και διαχειρίζεται τα προσωπικά μας δεδομένα (Τράπεζες, ΔΕΚΟ, Facebook, Google κλπ) θα πρέπει να έχει πάρει την άδειά μας για να τα αποθηκεύει και να τα χρησιμοποιεί. Αυτό ισχύει και για τις μικρές επιχειρήσεις. Πχ το μαγαζί της γειτονιάς θα πρέπει να τηρεί τον κανονισμό για το περιορισμένο πελατολόγιο του.

Εδώ αρχίζουν τα ωραία. Ο κανονισμός είναι τόσο ασαφής που  δεν θα ξέρεις απο που να φυλαχτείς .
Τα δε πρόστιμα θα είναι εξοντωτικά. Θα πρέπει να μπορείς να αποδείξεις οχι μόνο οτι έχεις την συγκατάθεση των πελατών σου για να κρατάς τα στοιχεία τους αλλά και οτι τα έχεις αποθηκευμένα σε ασφαλές περιβάλλον.

Το πρόβλημα είναι τεράστιο μιας και ασφαλές περιβάλλον δεν μπορεί να θεωρηθεί κανένας υπολογιστής ή κινητό τηλέφωνο γιατί μπορούν να χακαριστούν ή να κλαπούν μαζί με τα δεδομένα.

Στην αρχή θα επικρατήσει χάος. Θα επιβληθούν πρόστιμα που θα οδηγήσουν σε οικονομικό μαρασμό ή άμεσο κλείσιμο αρκετές μικρές επιχειρήσεις 

Και τότε με βάση την λογική "Δημιούργησε το πρόβλημα και πούλα την λύση" θα βρεθεί η φόρμουλα για να επανέλθει η κανονικότητα.

Υπάρχουν ήδη εταιρείες "Data Centres"  οι οποίες αυτό που κάνουν είναι να πουλάνε προστασία . Δηλαδή δεν έχεις τα δεδομένα σου τοπικά αλλά σε ένα Private Cloud που αντιστοιχεί σε χώρο που σου νοικιάζει η εν λόγω εταιρεία στα δικά της data storages και στον οποίο έχεις απομακρυσμένη  πρόσβαση χωρίς να έχεις τον κίνδυνο να χαθούν ή να στα κλέψουν. Αυτές οι εταιρείες θα πιστοποιηθούν απο τις αρμόδιες αρχές και θα είναι δια νόμου οι μοναδικοί οργανισμοί στους οποίους θα μπορείς να αποθηκεύεις τα δεδομένα σου. 


Για να μπορέσει αυτό να επιβληθεί η επόμενη κίνηση θα είναι να μην υπάρχουν σκληροί δίσκοι. Δηλαδή το Pc θα είναι dummy και θα μπορεί να λειτουργήσει μόνο αν έχεις πρόσβαση στο internet μιας και μόνο απο εκεί θα κάνει boot (Network boot) και μόνο εφόσον είσαι συνδεδεμένος θα μπορείς να αποθηκεύσεις την εργασία σου

Το οποίο σημαίνει οχι μόνο οτι οι εν λόγω εταιρείες θα έχουν πρόσβαση σε όλα τα δεδομένα σου. Οχι μόνο οτι θα είσαι μια ζωή υποχρεωμένος να τους πληρώνεις ενοίκιο για να μπορείς να κάνεις τα βασικά αλλά και οτι ανα πάσα στιγμή μπορούν να σου τραβήξουν την πρίζα και  να εξαφανιστείς. Οτι έχεις κάνει στην δουλειά σου και στην ζωή σου θα διαγραφεί από τον χάρτη . Θα είναι σαν να γεννήθηκες χθες.

Ωραία προοπτική ε; 

Αλλά μην τα πάρετε όλα αυτά τοις μετρητοίς 

Άλλωστε εγώ είμαι απλά ενας τρελός συνομοσιωλόγος 

Καλά ξεμπερδέματα 

Άλλωστε εκτός απο τον ανθρώπινο παράγοντα υπάρχει και ο κοσμικός φαρσερ που μπορεί με ενα τυχαίο κοσμικό γεγονός να διαγράψει τα πάντα . 

Πλάκα δεν θα έχει να δούμε πως ζούσαν την εποχή του σιδήρου;  



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου