Δυστυχώς εμείς το πληροφορηθήκαμε (κι "από σπόντα", όπως συμβαίνει συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις) μόλις σήμερα.
Οι άνθρωποι όμως ζούνε όσο συγκατοικούν με μας μέσα στο μυαλό μας και έχουν κερδίσει μια πολύτιμη θέση στην καρδιά μας και πορευόμαστε στη ζωή (και μέχρι το τέλος αυτής) μαζί τους...
Οι υπογραμμίσεις στα παρακάτω μνημειώδη λόγια της Λε Γκεν είναι από εμάς.
" I hope you live without the need to dominate, and without the need to be dominated. I hope you are never victims, but I hope you have no power over other people. And when you fail, and are defeated, and in pain, and in the dark, then I hope you will remember that darkness is your country, where you live, where no wars are fought and no wars are won, but where the future is. Our roots are in the dark; the earth is our country. Why did we look up for blessing — instead of around, and down? What hope we have lies there. Not in the sky full of orbiting spy-eyes and weaponry, but in the earth we have looked down upon. Not from above, but from below. Not in the light that blinds, but in the dark that nourishes, where human beings grow human souls. "
Ursula K. Le Guin, “A Left-Handed Commencement Address” (Mills College, 1983)
" Ελπίζω να ζείτε χωρίς να χρειάζεται να κυριαρχείτε πάνω σε άλλους και χωρίς να χρειάζεται να είστε υπό την κυριαρχία άλλων (Χμμ!). Ελπίζω ότι δεν είστε ποτέ θύματα (να σχολιάσουμε εμείς κι εδώ: ή δεν το σηκώνει ο οργανισμός σας να είστε θύματα και να το κάνετε και σημαία σας από πάνω, ως δικαιολογία της παθητικότητας και παραίτησής σας!) , αλλά ελπίζω ότι και δεν ασκείτε εξουσία πάνω σε άλλους ανθρώπους. Κι όταν αποτυχαίνετε και νικιέστε και νιώθετε βυθισμένοι στον πόνο (τελευταίο δικό μας σχόλιο: πόνος= λύτρωση, μάθηση, επανεκκίνηση της ζωής όταν αυτή "βραχυκυκλώνει"...) και στο σκοτάδι, τότε ελπίζω να θυμηθείτε ότι το σκοτάδι είναι η πατρίδα σας, ο τόπος που ζείτε, εκεί όπου δεν διεξάγονται πόλεμοι και δεν κερδίζονται πόλεμοι, αλλά είναι ο χώρος όπου υπάρχει το μέλλον! Οι ρίζες μας βρίσκονται στο σκοτάδι, η Γη ολόκληρη είναι η πατρίδα μας! Γιατί κοιτάμε προς τα πάνω γυρεύοντας "ευλογία", αντί να κοιτάμε και να ψαχνόμαστε γύρω μας και κάτω από εμάς; Όποια ελπίδα έχουμε βρίσκεται εκεί. Όχι σε έναν ουρανό γεμάτο κατασκοπευτικά μάτια και όπλα σε τροχιά, αλλά στην Γη που τόσο την έχουμε απαξιώσει. Όχι από επάνω αλλά από κάτω. Όχι στο φως που τυφλώνει, αλλά στο Σκοτάδι που μας τρέφει, όπου τα ανθρώπινα όντα καλλιεργούν ανθρώπινες ψυχές..."{ Περί του έργου της Ούρσουλας Λε Γκεν έχουμε αναφερθεί κι εδώ:
"δεν μπορείτε να αγοράσετε την Επανάσταση, δεν μπορείτε να κάνετε την Επανάσταση-μπορείτε μόνο να είστε η Eπανάσταση"
" Ένα παιδί απαλλαγμένο από την ενοχή της ιδιοκτησίας κι απελευθερωμένο από το βαρύ φορτίο του οικονομικού ανταγωνισμού θα μεγαλώσει με τη θέληση να κάνει ό,τι είναι ανάγκη να γίνεται κάθε φορά και θα αντλεί χαρά από αυτό"...}
Και κάτι τελευταίο. Εμείς δεν πιστεύουμε ότι όλοι οι άνθρωποι καταφέρνουν να καλλιεργήσουν και να αποκτήσουν αυτό το δύσκολα προσδιορίσιμο, ζωοποιό, αιθερικό, μαγικό και γεμάτο από την αρετή της απλότητας συνάμα, αυτό το χιλιοτραγουδισμένο πετράδι που το κόστος του μετριέται σε θεωρία και πράξη, αυτό το αξιοκαταφρόνητο δείγμα αδυναμίας για ισχυρούς και μυριάδες τσιράκια, λακέδες και "γλάστρες" των αυτοματοποιημένων, ψυχοπαθητικών, μηχανορράφων και υπερ-συνωμοτικών καιρών μας, αυτό που έχει αποκαλεσθεί "ψυχή"...Όχι, όχι! η ψυχή δεν είναι γνώρισμα και, πιο σωστά, αυτοαποκτούμενο προνόμιο όλων των δίποδων όντων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου