"δεν μπορείτε να αγοράσετε την Επανάσταση, δεν μπορείτε να κάνετε την Επανάσταση-μπορείτε μόνο να είστε η Eπανάσταση"

 "Αν θέλεις εγκληματίες, φτιάξε νόμους, αν θέλεις κλέφτες, φτιάξε ιδιοκτήτες"...

" Ένα παιδί απαλλαγμένο από την ενοχή της ιδιοκτησίας κι απελευθερωμένο από το βαρύ φορτίο του οικονομικού ανταγωνισμού θα μεγαλώσει με τη θέληση  να κάνει ό,τι είναι ανάγκη να γίνεται κάθε φορά και θα αντλεί χαρά από αυτό"...

Ως εισαγωγή:

Ο σοφός επιστήμονας της Φυσικής Σεβέκ, φορέας μιας επαναστατικής θεωρίας που ανοίγει εκπληκτικούς συμπαντικούς ορίζοντες αλλά και ελκύει δυνάμεις που την εποφθαλμιούν προς ίδιο όφελος, είναι ο κεντρικός ήρωας του αριστουργηματικού μυθιστορήματος της πολύ αξιόλογης Ursula K. Le Guin (1929 - ), με τίτλο "ο αναρχικός των δύο κόσμων" (εκδόσεις PARSEC , πρωτότυπος τίτλος "THE DISPOSSESSED"). Το βιβλίο αυτό, που ανήκει στο είδος της λογοτεχνίας του Φανταστικού, αποτελεί στην ουσία μια σπουδαία πολιτική και κοινωνική πραγματεία εντυπωσιακής έμπνευσης και διαύγειας πνεύματος καθώς και ιδιαίτερης φιλοσοφικής αξίας.

Ο ήρωας του μυθιστορήματος αυτού προέρχεται από έναν κόσμο ξερό, πνιγμένο στη σκόνη και γεμάτο αντίξοες συνθήκες όσον αφορά την επιβίωση των κατοίκων, που ζούνε σε πλήρως αυτοοργανωμένες κοινότητες-συγκοινωνούντα δοχεία, όπου κυριαρχεί ένας λειτουργικός και αποδοτικός καταμερισμός εργασίας κι από τον οποίο ουδείς εξαιρείται. Μια προσφορά εργασίας που αποτελεί αυτονόητη, εθελοντικού χαρακτήρα πρωτίστως, κι αναγκαία συνθήκη τηρουμένων των ιδιαιτεροτήτων και δυσκολιών. Ένας πλανήτης που διαπνέεται από τις αρχές και τα ιδανικά μιας αναρχικής ουτοπίας κι όπου η ταύτιση ατομικού και συλλογικού συμφέροντος αποτελεί και την κινητήρια κοινωνική δύναμη. Μια κοινωνική συνθήκη, στη σελήνη με το όνομα "Ανάρες", που έχει καταργήσει τους νόμους και την ιεραρχία και έχει ξανοιχτεί σε ελευθεριακή ουτοπία, με το πνεύμα μιας συγκινητικής αλληλεγγύης κι έλλειψης εγωτισμού να διέπει την κοινωνική συνύπαρξη.  Εκεί όπου έχει εκλείψει παντελώς το δίκαιο του ισχυροτέρου μέσα σε μια κοινωνία ζούγκλα. Εκεί όπου αγνοούνται παντελώς έννοιες όπως θρησκείες (οι οποίες υποτάσσουν διανοητικά και υλικά τους ανθρώπους σε ανύπαρκτους ουράνιους και ισοπεδωτικά υπαρκτούς γήινους αφεντάδες), σημαίες, ιεραρχική οργάνωση, στρατός και αστυνομία, κλοπή, συσσώρευση αγαθών και ιδιοκτησιακό καθεστώς... Οι κάτοικοι δεν έχουν συνήθως μόνιμες κατοικίες μια και ποτέ δεν μένουν για πάντα στο ίδιο μέρος ανάλογα με τις ανάγκες τις οποίες καλούνται να καλύψουν μετακινούμενοι σε διάφορες τοποθεσίες και  παίρνουν ό,τι κάθε φορά χρειάζονται από κοινόχρηστες αποθήκες, εμφορούμενοι από μια νοοτροπία σεμνής λιτότητας. Σε αυτή την "αναρχική ουτοπία"  αγνοούνται κάθε λογής διενέξεις, εγκλήματα και συρράξεις που σχετίζονται με όλα τα προηγούμενα. Ωστόσο, δυστυχώς ή και ευτυχώς,  δεν λείπουν κι εκείνες οι πλευρές, οι οποίες προβληματίζουν τα πλέον ελεύθερα και ασυμβίβαστα μυαλά αυτής της ελευθεριακής κοινωνίας κι επισημαίνονται στοχαστικά από τη συγγραφέα.

Διαρκής ηλεκτρική εκκένωση

"Να είσαι το αφεντικό της θέλησής σου και ο δούλος της συνείδησής σου".
Marie von Ebner-Eschenbach

 Διαρκής ηλεκτρική εκκένωση

Πόσες υπέρ πάντων μάχες έχεις να δώσεις

ενάντια στις πολυμήχανες αντανακλάσεις σου;

Πόσοι συναγερμοί θα πρέπει να χτυπήσουν

για να σου γίνει αισθητή η ανάγκη;

Πόσες φορές σου ξεγλίστρησε απ'το κεφάλι

η υποψία ότι μπορεί και όλα να'ναι λάθος;

"Πίσω από τον αυτισμό": η διόλου αθώα εμπλοκή της ψυχιατρικής!

" Ο όρος αυτισμός προέρχεται από την λέξη Εαυτισμός που σημαίνει «κλεισμένος στον εαυτό», σε μια σιωπή που κραυγάζει από άγχος σα να σου λέει:«Απλά επειδή εγώ δεν μιλάω δεν σημαίνει ότι δεν έχω τίποτα να πω»!!! "
...από την παρουσίαση του εξαιρετικού βιβλίου του Πέτρου Πουλάκη "Ο Αυτός" (από τη Σάση Χότζογλου), ένα βιβλίο για μικρούς και μεγάλους όπου παρουσιάζεται με έναν πρωτότυπο και έξυπνο τρόπο ο αυτισμός, η διαφορετικότητα και η αποδοχή της.


 Aν αυτό το οποίο αναγνωρίζουμε ως πραγματικότητα θεωρηθεί ένας μεγάλος καθρέφτης, μέσα στον οποίο αντικρίζουμε τον εαυτό μας σε σχέση με τους άλλους και το περιβάλλον μέσα στο οποίο καλούμαστε να ζήσουμε, τότε αυτιστικός είναι ένας συνάνθρωπός μας για τον οποίο αυτός ο καθρέφτης έχει σπάσει σε πολλά κομμάτια. Και η θέαση της πραγματικότητας γι'αυτόν περιορίζεται μέσα σε κάποια από αυτά τα κομμάτια του αρχικού συνόλου. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να διαθέτει ικανότητες και κάποια ταλέντα. Αλλά ίσως και να διαθέτει κάποιες ιδιαίτερες αισθήσεις που εμείς οι "φυσιολογικοί" να έχουμε απολέσει μέσα στην πολιτισμική μας εξημέρωση και αλλοτρίωση.
Ένα φλέγον ζήτημα της εποχής: η αύξηση παγκοσμίως των παιδιών που παρουσιάζουν αυτισμό! Τα αίτια; Κανείς δεν μπορεί να τα προσδιορίσει με ακρίβεια και μόνο εικασίες μπορούν να γίνουν. Ωστόσο, σοβαρές και ανεξάρτητες έρευνες (που έρχονται σε σύγκρουση και με τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα του ιατροφαρμακευτικού καρτέλ και των πολυεθνικών κολοσσών της βιομηχανίας πλαστικών και μεταλλαγμένων σκουπιδιών) υποδεικνύουν το σύγχρονο τρόπο ζωής που συνδέεται με συνήθειες και συνθήκες οι οποίες δεν συναντιούνταν, σε τέτοιο βαθμό τουλάχιστον, τις προηγούμενες δεκαετίες: μοντέλο διατροφής (βλέπε επεξεργασμένα και γενετικά τροποποιημένα δηλητήρια που αποκαλούνται "τρόφιμα"), αυξημένη χρήση παρακεταμόλης (το φάρμακο με την αντιπυρετική και την αναλγητική δράση- Η παρακεταμόλη αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης αυτισμού), ιδιαίτερα βεβαρυμένες περιβαλλοντικές συνθήκες κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα, κτλ.
Το παρακάτω  άρθρο θέτει το ανησυχητικό αυτό ζήτημα και μέσα σε άλλα πλαίσια, επιχειρώντας να εντοπίσει τη σύνδεση της Ψυχιατρικής με τον αυτισμό, για τον οποίο δείχνει τελευταία μεγάλο ενδιαφέρον!
(Θυμηθείτε και αυτά: Μία από τις χειρότερες και πλέον ύπουλες βιομηχανίες θανάτου!
 ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ και ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟ ΚΑΡΤΕΛ: ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ!
Ψυχιατρικές Διαταραχές: Ψηφίζονται προκειμένου να Υπάρξουν
ΓΕΓΟΝΟΣ: ΣΕ 20.000.000 ΠΑΙΔΙΑ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΟΥΝΤΑΙ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΑ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΜΩΡΑ ΚΑΤΩ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΕΤΟΥΣ !" )

Πίσω από τον αυτισμό 

Το να διαγιγνώσκει ένας ψυχίατρος σε ένα παιδί 4 ετών ΔΕΠΥ ή αυτισμό δεν σημαίνει ότι φέρει ένα από αυτά τα δύο ή/και τα δύο. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία είναι φυσιολογικό να είναι ζωηρά. Και, όπως ανέφερε σε μια διάλεξή του στο TED Talks Education ο sir Ken Robison (2013), «Μια εκτίμηση για την Αμερική λέει πως κάπου το 10% των παιδιών διαγιγνώσκονται με διάφορες παθήσεις κάτω από τον ευρύ τίτλο της “διαταραχής ελλειμματικής προσοχής”. Το ΔΕΠΥ. Δεν λέω πως δεν υπάρχει αυτό. Απλά δεν πιστεύω πως είναι τέτοια επιδημία. Αν βάλετε τα παιδιά να κάθονται με τις ώρες και να κάνουν χαμηλής ποιότητας γραφειοκρατική εργασία, μην εκπλαγείτε αν αρχίσουν να νευριάζουν. Τα παιδιά, στην πλειοψηφία τους, δεν υποφέρουν από κάποια ψυχολογική πάθηση. Πάσχουν από παιδική ηλικία». 

Σκοτεινά σημεία μιας αμφιλεγόμενης επιδημίας 

του Κώστα Μαντζίκου

Η ιστορία του αυτισμού χρονολογείται ήδη από το 17ο αιώνα, συγκεκριμένα από το 1779 μέχρι το 1981, όταν η Lorna Wing έκανε ευρέως γνωστό τον όρο «Σύνδρομο Asperger» στην αγγλική κοινότητα. Αργότερα, μετά τους δύο παγκόσμιους πολέμους, εμφανίστηκε επιτακτική η ανάγκη της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Ένωσης (American Psychiatric Association-APA) να δημιουργήσει το πρώτο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders - DSM). Το εν λόγω DSM δημιουργήθηκε με σκοπό να συμβάλει στην ταξινόμηση των διαταραχών που είχαν οι στρατιώτες του πολέμου. Μέσα σε αυτό το εγχειρίδιο, λοιπόν, αποφασίστηκε να συμπεριληφθεί και ο αυτισμός με διαφορετική ορολογία.

Μία εκστατική επιθυμία...

 Ο Ραούλ Βανεγκέμ έγραφε στην "Επανάσταση της Καθημερινής Ζωής" (Στοχασμοί από το "τότε" που βγήκαν από το "τώρα"....)τα παρακάτω που θα έκαναν να φρίξει τον οποιοδήποτε καθοδηγητή που επιβεβαιώνει την προπαγανδιστική στράτευσή του με την κατήχηση των ρομποτικών του υποχείριων που αποκαλεί "συντρόφους". Και τον οποιοδήποτε μαρξιστή που σέβεται την ιδεολογική του θρησκεία και το επαναστατικό όραμα σύμφωνα με το δικό του "αλάνθαστο" σχέδιο και που δεν έχει ενδοιασμό να καταφύγει μετά σε ολοκληρωτκές μεθόδους για να προστατέψει τις ιδέες της επανάστασης, η οποία αναλαμβάνει τα ηνία της κοινωνίας. Και τον οποιοδήποτε τύραννο που υπερασπίζεται το "δικαίωμά του" στον έλεγχο των ανθρώπινων αντικειμένων της αυθαιρεσίας του. Και την οποιαδήποτε αστική τάξη πραγμάτων που ονομάζει "πολίτες" τα αντικείμενα της δικής της αυθαιρεσίας.

" Αυτό που με συνδέει με τους άλλους, πρέπει να εμφανίζεται μέσα απ'αυτό που με συνδέει μετην πλουσιότερη και απαιτητικότερη μεριά της θέλησής μου για ζωή (να προσθέσουμε και της επιθυμίας για τη δημιουργική χαρά της ζωής και όχι για το "καθήκον" της προπαγανδιστικής εργασίας: Η σημασία της αφύπνισης της ποιητικής δύναμης της ζωής!). Κι όχι τ'αντίστροφο. Στους άλλους αναζητάω πάντοτε εμένα και το πλούτισμά μου και την πραγμάτωσή μου. Ας το συνειδητοποιήσει αυτό ο καθένας και το "καθένας για τον εαυτό του", φτασμένο στις έσχατες συνέπειές του,θα ξανοιχτεί στο "όλοι για τον καθένα". Η ελευθερία του ενός θα'ναι η ελευθερία ολονών. Η κοινότητα που δεν θεμελιώνεται πάνω στις ατομικές απαιτήσεις και στη διαλεκτική τους, δεν μπορεί παρά να ενισχύει την καταπιεστική βία της εξουσίας. Ο Άλλος που δε με βοηθάει να βρω τον εαυτό μου, είν'ένα πράμα - κι ο αλτρουισμός με καλεί ν'αγαπήσω πράματα, ν'αγαπήσω την απομόνωσή μου.
[...] (ζούμε και αλληλοσπαρασσόμαστε σε)... μια κοινωνία που με μεγάλη προσοχή αποκαλεί "πολιτισμένο ό,τι η σαφήνεια των γεγονότων επιμένει να μεταφράζει αστυνομικό.
(Να προσθέσουμε εδώ κάποια επιπλέον στοιχεία, σύμφωνα και με την πιο σύγχρονη εικόνα μια και το βιβλίο γράφτηκε πριν μισό περίπου αιώνα, σε αυτή την ωμή "μετάφραση": κι ακόμη αστυνομοκρατούμενο, τρομοκρατημένο, υποταγμένο, φοβικό, κατακερματισμένο, αλλοτριωμένο, αποξενωμένο από τις χαρές της ζωής και τα πιο υγιή νοήματά της, εννοιολογικά διαστρεβλωμένο...)
[...] Η ιεραρχική αρχή είναι η μαγική αρχή που αντιστάθηκε στη χειραφέτηση των ανθρώπων και στους ιστορικούς τους αγώνες για την ελευθερία. Καμία επανάσταση δεν θα αξίζει πια το όνομά της αν δεν συνεπάγεται τουλάχιστον τον ριζικό αφανισμό κάθε ιεραρχίας (να τρέμετε λοιπόν κι εσείς ω ειδικευμένοι επαναστάτες και ινστρούχτορες που μόλις, όπως επισημαίνει και ο Βάνεγκεμ, "μεταλλαχτείτε σε διευθυντές, η αρχή της ιεραρχίας σώζει το τομάρι της και η επανάσταση στρογγυλοκάθεται για να κατευθύνει τη σφαγή των επαναστατών"..!) ".

Θυμηθείτε και αυτά από εμάς:
α) Κάποιες ιδέες προς επεξεργασία (ατομικότητα σε συνέργεια με τη συλλογικότητα)...(: " Oι λύσεις που επηρεάζουν μεταμορφωτικά ακόμη κι ολάκερο τον κόσμο, τόσο σε πνευματικό, επιστημονικό, όσο και σε κοινωνικο-πολιτικό πεδίο, ξεκινούν από το άτομο. Όχι από την ομάδα, άσχετα αν αυτή διαπνέεται κι εμπνέεται από ιδέες ατομικές (ή κάποια ιδέα ατομική), τις οποίες και οφείλει να εξελίσσει και να χρησιμοποιεί προς όφελος των μελών που την απαρτίζουν. Η ανεξαρτησία της ατομικότητας επενδύει με ενσυνειδησία και πραγματική υπευθυνότητα μια συλλογικότητα, δεν την αναιρεί ή καταργεί.")
β) Η σπουδαιότερη ιδιοκτησία ενός ανεξάρτητου ανθρώπου (: καμία σχετική αντίληψη όπως τα "ιδανικά" και τα ηθικά κριτήρια (που άλλωστε παραλάσσουν από τόπο σε τόπο κι από λαό σε λαό, μέσα στις δίνες του ιστορικού χρόνου), κανένας όρκος, καμία "ιερή υποχρέωση", κανένα ιδεολογικό καθήκον, καμία προπαγανδιστική εργασία, καμία πίστη, καμία ομοφωνία της "πλειοψηφίας" ή της παρέας, δεν μπορούν να υποχρεώσουν σε υποταγή έναν άνθρωπο με θέληση και ανεξαρτησία αντίληψης. Και κανένας κρατισμός, καμία κοινωνική δομή ή κοινωνικό συμβόλαιο, καμία διαβεβαίωση ή νουθεσία οποιασδήποτε "αυθεντίας", δεν μπορεί να του στερήσει τη σπουδαιότερη ιδιοκτησία του: Την εξουσία του εαυτού του! Η οποία και προλειαίνει και προετοιμάζει το έδαφος για τη διερεύνηση από τον ίδιο της συνείδησής του και της προέκτασης των ανθρώπινων ιδιοτήτων του...)

Και συνεχίζουμε. Παίρνοντας τους στοχασμούς του Βανεγκέμ, ακόμη κι αν αυτό για κάποιον μπορεί και να φανεί μετέωρο ως προς τη συνδετική του χρησιμότητα, για να τους αξιοποιήσουμε ως πολύτιμους προβληματισμούς. Που ανοίγουν το δρόμο σε ακόμη πιο κρίσιμα και τόσο βαθιά όσο και αποκαρδιωτικά συμπεράσματα. Με κινητήριο όχημα (κάτι σαν τον φανταστικό "Τρόμο" του Ιουλίου Βερν, που κινούνταν σε στεριά, νερό και αέρα) την τριπαρισμένη και συνάμα εντυπωσιακά διαυγή ματιά του πολύ μεγάλου συγγραφέα Γουίλλιαμ Μπάροουζ. Αυτού του ταξιδευτή του εσωτερικού διαστήματος, του starman πάνω στη γη, του αντίπαλου δέους κάθε κατεστημένου, φορμαλιστικού περιορισμού, μικρόνοου status και καθωσπρέπει τέλματος, του περιπλανώμενου πρεζάκια, αλητοδιανοούμενου κι ονειροπόλου, σοφού ανθρώπου και μοναδικής αξίας λόγιου.
Γράφει λοιπόν ο Μπάροουζ για την εξελικτική κατάσταση ή πιο σωστά αντιεξελικτική καθήλωση των ανθρώπινων όντων. Η οποία για να ξεπεραστεί απαιτεί απόθεμα ενέργειας για την αναγκαία διανοητική υπέρβαση, την αφύπνιση που ξυπνάει συχνά με ιδιαίτερα επώδυνο μα θεραπευτικό σοκ από το βαρύ λήθαργο, το ξύπνημα από την μαζική ύπνωση...κακά τα ψέματα:
"...αχανής και ακατανόητη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στις άπειρες δυνατότητες που έχει στο δυναμικό του ο άνθρωπος και στο πολύ μικρό ποσοστό τους που χρησιμοποιεί καθημερινά. Οι δυνατότητές του βρίσκονται σε νάρκωση. Είναι πραγματικά πολύ εντυπωσιακό το τι μπορεί να κάνει ο οργανισμός και ο νους του ανθρώπου και το τι τελικά κάνει. Κανένα άλλο είδος ζωής στον κόσμο μας δεν παραμένει τόσο πεισματικά ηλίθιο, όσο το ανθρώπινο είδος.
Αν θεωρήσουμε τον άνθρωπο σαν ένα κατασκεύασμα - ένα τεχνούργημα - που εξελίσσει τον εαυτό του...Ο βιολογικός μας σχεδιασμός δεν ορίζει ότι πρέπει να παραμείνουμε κι άλλο στο σημερινό μας εξελικτικό στάδιο, για τον ίδιο λόγο που ένας γυρίνος δεν είναι σχεδιασμένος να παραμένει για πάντα γυρίνος, αλλά μια μέρα να γίνει βάτραχος (και κατά προτίμηση όχι σαν το βατραχο που τσουρουφλίζεται στην κατσαρόλα και δεν λέει να πηδήξει έξω). Ο άνθρωπος έχει κολλήσει σ'ένα στάδιο Νεοτονίας - είναι δηλαδή ένας οργανισμός που έχει προσκολληθεί ανώριμα, στο προνυμφιακό στάδιο της ζωής του, το οποίο και θα έπρεπε να είναι καθαρά μεταβατικό".

Κλείνουμε με το παρακάτω βίντεο. Πόσο σχετικό είναι με όλα όσα προηγήθηκαν; Τόσο όσο και μια παράξενη, μαγική, εκστατική επιθυμία που στοιχειώνει τα όνειρά μας. Να αιωρηθούμε και να πεταξουμε πάνω και μακριά από όλη τη στενοκεφαλιά, τη μικροψυχία, την κοντόφθαλμη οπτική και τους φαύλους κύκλους. Αυτού του απελπιστικά μονόπλευρα ερμηνευμένου, αλυσοδεμένου και γεμάτου σαδιστικές αγκυλώσεις κόσμου. Αυτής της "επιπεδούπολης"...

(Άδραξε και άνοιξε πρώτα τα δικά σου φτερά...)