ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 3 Ιουνίου 2015

Υπέρ Ανανήψεως


by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ


Κυρίως σκέφτομαι πως μπορεί να λογοκρίνει κάποιος την αναλυτική σκέψη. Αφού, η αναλυτική σκέψη είναι προσέτι καταστροφική για την πίστη και τους πιστούς. Και βεβαίως η αναλυτική σκέψη είναι αποτέλεσμα συγκρούσεων με τα κάθε λογής ιερατεία. Κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει τη θεωρία της εξέλιξης και να μυριστεί τις λεπτότατες αποχρώσεις της αν δεν διαθέτει αναλυτική σκέψη, αλλά και πάθος εναντίον της αποχαυνωτικής και ενστικτώδους μεταφυσικής. Το πιο εύκολο είναι να πιστέψω τη μαλακία του παπά. Να σωφρονιστώ με τις μαγγανείες του μύθου και το λιβάνι ώστε να γίνω πιστός. Δεν έχει σημασία ποιάς πίστης διατελώ κουτάβι και ποιάς μεταφυσικής υπηρετώ το στυγνό παραλογισμό. Όμως σε συνθήκες βαρβαρότητας και προχωρημένου καπιταλιστικού οίστρου η αναλυτική σκέψη αποκτά τερατική μορφή. Το λογικό και το παράλογο ζευγαρώνουν και γενούν αυταπάτες. Καταλήγοντας στη φάρσα του μεταμοντέρνου μεταμφιέζουν το καθετί σ’ αυτό που συμφέρει τον Κύριο Καπιταλιστή. Η αλήθεια είναι η αλήθεια της οικονομίας της αγοράς και ότι είναι έξω απ’ αυτή θάβεται. Ότι δεν έχει μέσα λεφτά, κέρδος και ανάπτυξη του χοντρού αστικού κώλου είναι καταδικασμένο. Οι πρώτοι που πήραν χαμπάρι όλο αυτό το διασκελισμό της πολιτικής οικονομίας ήταν οι παπάδες και οι μαφίες των θρησκειών. Είναι αυτοί που προσαρμόστηκαν με θρησκευτική ευλάβεια και γι’ αυτό λειτουργούν ακραιφνώς ως τσιράκια των τραπεζών και των κυβερνήσεων. Κανένας επίσκοπος δεν τσούζεται απ’ τα μνημόνια και την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Αφού ως βδέλλα αρμέγει το κράτος και τους μαλάκες υπηκόους του για να επιβιώνει. Αφού η πελατεία του είναι και πελατεία της εταιρείας διαχείρισης της εργατικής δύναμης και της εταιρίας μετασχηματισμού των ανθρώπινων σχέσεων σε προϊόντα. Προϊόντα που δεν ενδιαφέρονται για την αναλυτική σκέψη άρα και για τη ζωή. Άνθρωποι που γράφουν στα παπάρια τους την αλήθεια, κυνηγώντας το θαύμα και την αριστερή ελπίδα που πουλάνε με το τσουβάλι αδίστακτοι κρετίνοι, που θέλουν πάση θυσία να βιδώσουν τον κώλο τους στην καρέκλα της εξουσίας. Η αναλυτική σκέψη είναι φύσει και θέσει επαναστατική, γι’ αυτό η Δύση την έχει κλείσει στο κλουβί της επιστήμης και των βιβλίων και συντηρεί ολόκληρο στρατό για να μη δραπετεύσει και φτάσει στην κοινωνία. Για να μη γίνουν οι εκκλησίες και τα παλάτια εν μια νυκτί γαμηστρώνες.


Το διαβάσαμε στον Αδέσποτο Σκύλο
Posted by
Labels: ,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)