Ξεφυλλίζοντας τις παλιές μου σελίδες...
Άλλες ξεθάβοντάς τες από τα πιο σκοτεινά κατώγια του μυαλού, άλλες επώδυνες, άλλες αδιάφορες, άλλες κιτρινισμένες, άλλες απωθημένες από βολική λήθη, άλλες γεμάτες με αυτοδιαψεύσεις, ξεθωριασμένη λάμψη αυταπάτης ή ακόμη και μικρές πολύτιμες στιγμές ικανοποίησης ή έστω και παροδικής υποψίας συμφιλίωσης με τον εαυτό...
Αναπολώ με θέρμη, διπλώνοντας το χρόνο και φέρνοντας το παρελθόν μου να κουρνιάξει στο παρόν μου, εκείνες τις ατόφιες φορές που ήμουν ο αγαπημένος μου. Κι όχι ο παλιάτσος με τα ευτράπελα καμώματα κι ο φθηνός προδότης μου...
Και με πιάνω παραδομένο σε λυγμούς, μακριά απ'όλες τις ματιές που αδυνατούν να συλλάβουν και να αφουγκραστούν όλη τη διαυγή συντριβή της ύπαρξης. Που ολόγυμνη αγκαλιάζει την αδυναμία της, συμφιλιώνεται με αυτήν και ίσως καταφέρει να τη μετατρέψει σε Δύναμη!
Πώς στο διάβολο βρισκόμαστε πεταμένοι μέσα σε τρύπες άγνοιας, εξαπάτησης, πλάνης (Πόσο τυφλός μπορεί να είσαι;) και λήθης και να ονειρευόμαστε δίχως πάθος, δίχως ψυχή-Η πορεία προς το πουθενά, με ενδιάμεσες στάσεις στο τίποτα...Να ονειρευόμαστε τι; πώς κάποτε, κάπου, με κάποιον θα νιώσουμε ζωντανοί, ολοκληρωμένοι; Χάνοντας μέσα απ'τα χέρια μας κάθε πολύτιμη, ιερή, μοναδική, ανεπανάληπτη στιγμή. Μπλέκοντας σε μια ενεργοβόρα διαπλοκή με ιδεολογικά φαντάσματα και δογματικούς μονόδρομους, με λάθος ερωτήσεις κι ακόμα πιο λάθος απαντήσεις, με κοινόχρηστες φιλοδοξίες, με προβλέψιμες νεκρές κουλτούρες, με αυτοσυντηρούμενες φοβίες, με σαδιστικά διαγραφόμενους φαύλους κύκλους...
Και δίνω το λόγο τιμής σε μένα τον ίδιο-πώς θα με ξαναντικρίσω αν δεν τον τηρήσω; Άλλο ένα χαριτωμένο ψέμα, μια κίβδηλη διαβεβαίωση αυτοπειθαρχίας;
Να μην χάσκω μέσα στη ζωή άλλο σαν κακοφτιαγμένο, παγωμένο άγαλμα... Προσποιούμενος ότι η ακινησία μου έχει να κάνει με κίνηση.
Και τις στιγμές μου, τις ημέρες και νύχτες μου, να μπολιάζω με όλα αυτά
που ραντίζουν με σημασία το γεγονός ότι βρίσκομαι εδώ, ότι πέρασα από
εδώ, ότι έμαθα κάτι που μπορεί και να φανεί χρήσιμο και στον άλλον. Με
τη σημασία της φωταγώγησης και εκπομπής ενεργειών όλων των μικρών
θαυμαστών πραγμάτων, εδώ που τα πάντα κάθε στιγμή συμβαίνουν και τίποτε
ΔΕΝ είναι συνηθισμένο! Διαλύοντας εις τα εξ ων συνετεθη το βαρύ πέπλο
της ομίχλης των λανθασμένων προκαταλήψεων και στρεβλών συλλήψεων...Δεν έχει να κάνει με επιβίωση. Που, έτσι κι αλλιώς, με τίποτα δεν σημαίνει από μόνη της ότι είναι και ζωή. Έχει να κανει με τη μάχη ενάντια στη σκουριά και τη θανατηφόρα ρουτίνα των αυτοματισμών. Έχει να κάνει με την ακολουθία της Ροής ("Τα πάντα ρει" κι εμείς μαζί τους), με το ατέρμονα επαναλαμβανόμενο κάλεσμα της ίδιας της Ύπαρξης.
Και πάνω απ'ολα, έχει να κάνει με δική μου επιλογή!
ανιχνευτής
Υπάρχει κάτι ΩΡΑΙΟ ΕΚΕΙ ΕΞΩ και ξεκινά ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ!
Στα ίδια μήκη κύματος:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου