ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 3 Ιουνίου 2015

ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΟΛΟΓΡΑΜΜΑ!! -2ο μέρος-

Το πρώτο μέρος: Η νέα πραγματικότητα που καταρρίπτει όλα τα παλιά μηχανιστικά παρωχημένα μοντέλα: ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΟΛΟΓΡΑΜΜΑ!! -1ο μέρος-
 Aν νομίζετε ότι η επιστημονική φαντασία είναι εξωπραγματική -ή εξωπραγματικά φανταστική- πού να δείτε και την πραγματικότητα!
H πέμπτη διάσταση σύμφωνα με την εξαιρετική και σίγουρα βαθιά επιστημονική ταινία Interstellar

" Σύμπαντα διαφορετικών διαστάσεων που φαινομενικά υπακούουν σε διαφορετικούς Φυσικούς Νόμους, ουσιαστικά κάτω από το πρίσμα της Ολογραφικής Αρχής καθίστανται ισοδύναμα. Οι θεωρητικοί Φυσικοί του χώρου έχουν αποδείξει ότι ένα σύμπαν 5 διαστάσεων εκδηλώνεται σ'ένα ισοδύναμο σύμπαν 4 διαστάσεων, που συνιστά τη σφαιρική του οριακή επιφάνεια. Η θεωρία Υπερχορδών ορίζει τις συμπεριφορές στο Σύμπαν των 5 διαστάσεων. Στο ολόγραμμά του ή στην προβολή του στο σύμπαν των 4 διαστάσεων που ζούμε, οι αλληλεπιδράσεις εκδηλώνονται ως πεδία. Οι μαύρες τρύπες, αντικείμενα του κόσμου των 5 διαστάσεων, υπογράφουν την παρουσσία τους από τν πεμπτο-διάστατο στον τετραδιάστατο κόσμο μας, μέσω της γνωστής ακτινοβολίας Ηawking.


[...] Οι βαθύτατα επιστημονικές και εσωτερικές ταινίες Matrix 1 και το 13ο Πάτωμα -εικόνα παραπάνω- υποδηλώνουν κατά το σενάριο των ταινιών, όι η πραγματικότητά μας είναι ένας κόσμος κατασκευασμένος από υψηλότερες νοημοσύνες και καλούμεθα να αναπτύξουμε τη συνείδησή μας για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε "την αιχμαλωσία μας σε τούτο τον κόσμο", ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε την υπέρβαση και το πέρασμά μας σε ανώτερα επίπεδα ύπαρξης.
[...]Συνέπεια των νοητικών εξελίξεων του ανθρώπινου πνεύματος με βαση το όχημα της Λογικής, φτάσαμε να αναρωτηθούμε πλέον σοβαρά μήπως όλα αυτά τα οποία θεόμεθα ως τρισδιάστατο κόσμο και χρόνο, δεν είναι τελικά τίποτε περισσότερο από ένα ολογραφικό στιγμιότυπο μιας υπερκείμενης συμπαντικής πραγματικότητας, την ύπαρξη της οποίας αδυνατούμε να διαπιστώσουμε. Όπως η ενέργεια του φωτός, καταλλήλως διαυλιζόμενη πάνω στην ύλη, αντικείμενο και φωτοχημική επιφάνεια, παράγει ημι-πραγματικές πολλαπλότητες, τα ολογράμματα, έτσι ενδεχομένως όπως εξαιρετικής βαρύτητας επιστημονικά κέντρα ανά τον κόσμο εξετάζουν σήμερα, η συμπαντική πληροφορία που υπάρχει, όπως φαίνεται, διάχυτη στη δημιουργία από πάντα, συμβάλλουσα από διαφορετικούς διαύλους πάνω σε ενεργειακά πεδία, παράγει τις υλοενεργειακές οντότητες, που είμαστε εμείς και ο κόσμος ολούθε γύρω μας.
Κάθε τι απ'ότι εμπειρούμεθα, τελικά,  συμπεριλαμβανομένων των εαυτών μας, εμπεριέχει το όλον της συμπαντικής πληροφορίας. Απλά δεν το καταλαβαίνουμε ακόμα.Και όσο βέβαια οι δρόμοι της Λογικής μας παραμένουν άρρηκτα δεμένοι με το επίπεδο συνείδησης στην οποία τώρα "κολυμπάμε" και δεν τη χρησιμοποιούμε για να χτίσουμε καινούργιες νοητικές λεωφόρους που θα άρουν τη συνείδησή μας σε ένα υπερκείμενο επίπεδο βίωσης, θα παραμένουμε εγκλωβισμένοιστο ολόγραμμα.
[...] Ο καθηγητής Μaldacena, στο Ινστιτούντο Προκεχωρημένων Σπουδών στο Princeton, εκεί όπου πέρασε και δίδαξε ο Αϊνστάιν και πολλοί από τους μεγάλους θεμελιωτές της Μοντέρνας Φυσικής, και ο οποίος ανήκει στην ομάδα των Θεωρητικών Φυσικών που δουλεύουν πάνω στο μοντέλο του ολογραφικού Σύμπαντος, μας εξηγεί με απλά λόγια: Εάν η Ολογραφική Αρχή αποδειχθεί τελικά πέραν κάθε αμφιβολίας ότι ισχύει, τότε με ασφάλεια μπορούε να πούμε ότι, πολύ απλά, ζούμε ως ένα ολόγραμμα, με πραγματικότητες που συνιστούν μαζί με εμάς μια ψευδαίσθηση ή ένα φαινόμενο συνεχώς "εν τω γεννάσθαι". Σας θυμίζει κάτι αυτό εδώ απ΄την αλληξορία του Πλάτωνα περί σπηλαίου; "

αποσπάσματα από το άρθρο "Ολογραφική Πραγματικότητα. Η πιθανή απάντηση στα αδιέξοδα της τρέχουσας επιστήμης" του περιοδικού αντιπληροφόρησης "Ηellenic Nexus", τεύχος 96 Μάιος 2015.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου