ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 1 Μαΐου 2015

Μία από τις χειρότερες και πλέον ύπουλες βιομηχανίες θανάτου!



"Ψυχιατρική μια βιομηχανία θανάτου. Τα ψυχιατρικά φάρμακα χορηγούνται με συνταγή σε 20 εκατομμύρια παιδιά ανά τον κόσμο από τα οποία 9 εκατομμύρια μόνο στις Η.Π.Α. Αυτά τα φάρμακα προκαλούν δυνητικά τη βίαιη συμπεριφορά, ψυχώσεις, ψευδαισθήσεις, εγκεφαλικές συμφορήσεις, καρδιακές προσβολές, παχυσαρκία, θανατηφόρο διαβήτη, ακόμη και αυτοκτονία.Τί κάνει η ψυχιατρική για να κερδίσει το χαρακτηρισμό "Μια Βιομηχανία Θανάτου"; Στη σημερινή ψυχιατρική, η οποία έχει ως κίνητρο "να ακολουθήσει το χρήμα" - όπως είπε ένας απ' τους προέδρους της Αμερικανικής Ένωσης Ψυχιάτρων της εποχής μας - είστε μάρτυρες μιας διεφθαρμένης βιομηχανίας που οδηγείται από το κέρδος, και η οποία αφήνει το θάνατο και την καταστροφή στο πέρασμά της."

“Είμαστε οι ιερείς της δύναμης…
Αληθινή δύναμη δεν είναι η δύναμη πάνω στα πράγματα, αλλά πάνω στους ανθρώπους…
Δύναμη είναι να κομματιάζεις το ανθρώπινο μυαλό
και να το ξανά-συναρμολογείς δίνοντάς του το σχήμα που επιθυμείς…
Όχι μόνο για να ομολογήσεις, ούτε για να σε τιμωρήσουμε.
Θέλεις να μάθεις γιατί σε φέραμε εδώ;
Για να σε θεραπεύσουμε, να σε κάνουμε λογικό.

Κανένας από αυτούς που φέρνουμε εδώ δεν φεύγει από τα χέρια μας αθεράπευτος…
Δεν αφανίζουμε τους αιρετικούς, όσο μας αντιστέκονται.
Όσο μας αντιστέκονται δεν τους αφανίζουμε.
Τους αλλάζουμε, μπαίνουμε στο υποσυνείδητό τους και τους ξαναφτιάχνουμε.
Τους κάνουμε σαν κι εμάς, πριν τους σκοτώσουμε”

G. Orwell, “1984”

«Κανένας ισχυρισμός για την ύπαρξη γονιδίου για μια ψυχιατρική κατάσταση δεν έχει αντέξει στη δοκιμασία του χρόνου, παρά τη λαϊκή παραπληροφόρηση». — Δρ. Τζόζεφ Γκλενμούλεν, ψυχίατρος της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ « ...Η σύγχρονη ψυχιατρική δεν έχει ακόμη αποδείξει πειστικά ότι υπάρχει γενετική ή βιολογική αιτία για οποιαδήποτε ψυχική ασθένεια». — Ντέιβιντ Κάιζερ, ψυχίατρος
«Εδώ και σαράντα χρόνια, η "βιολογική" ψυχιατρική δεν έχει ακόμη επικυρώσει ούτε μία ψυχική κατάσταση/διάγνωση σαν μία ανωμαλία/ασθένεια, ή οτιδήποτε "νευρολογικό", "βιολογικό", "χημικά ανισόρροπο" ή "γενετικό"».— Δρ. Φρεντ Μπάουχμαν Τρ., παιδικός νευρολόγος, μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας

"Η εκμετάλλευση και η ανέχεια προκαλούν εξάντληση, κατάθλιψη, οργή, άγχος και μια αίσθηση ότι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα στους γονείς. Περίπου 15 εκατομμύρια παιδιά στην Αμερική (ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΥΧΑΙΟ που όλα τα διαστροφικά πειράματα και μεθοδεύσεις ολοκληρωτικού ελέγχου συμβαίνουν εκεί;-"Οι ουρανοξύστες σέρνονται πληγωμένοι στην άσφαλτο"), το ένα στα πέντε, ζει με ένα γονέα που υπέστη κρίση κατάθλιψης το 2009. Τα παιδιά αντιδρούν στη γονική συμπεριφορά με δικά τους συμπτώματα και συμπεριφορές. Όσο μεγαλύτερος ο πόνος του γονιού, τόσο μεγαλύτερος ο πόνος του παιδιού. Σε αυτά τα παιδιά γιατροί κρεμούν ταμπέλες με ψυχιατρικές διαταραχές και τους δίνουν φάρμακα ώστε να «συμμορφώνονται» Τους κλέβουν την υγεία τους και κάθε ελπίδα βελτίωσης της ζωής τους–τονίζει η Rosenthal.
Επί δεκαετίες, ερευνητές όπως οι Πίτερ και Τζίντζερ Μπρέγκιν τεκμηρίωναν την σοκαριστική έκταση της πραγματικότητας ότι στα παιδιά στην Αμερική χορηγούνται διεγερτικά και αντικαταθλιπτικά. Τώρα, χάρη στην δύναμη του marketing των φαρμακευτικών εταιριών, τα παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα λαμβάνουν ισχυρά αντιψυχωσικά. Στους ενήλικες, αυτές οι τοξικές χημικές συνθέσεις αυξάνουν τον κίνδυνο να υποστούν εγκεφαλικά, να εμφανίσουν καρδιολογικά προβλήματα, παχυσαρκία και διαβήτη, δημιουργούν αυτοκτονικές τάσεις, ενώ αυξάνουν τον κίνδυνο για βλάβες στο νευρικό σύστημα, μολύνσεις, ξαφνικό θάνατο και επιληπτικές κρίσεις. Οι συνέπειες στα παιδιά είναι άγνωστες.
ΓΕΓΟΝΟΣ: ΣΕ 20.000.000 ΠΑΙΔΙΑ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΟΥΝΤΑΙ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΑ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΜΩΡΑ ΚΑΤΩ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΕΤΟΥΣ !"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου