«carpe diem» - ζήσε κι απόλαυσε τις στιγμές που συνθέτουν κάθε μοναδική σου μέρα!

To 1989 ο Αυστραλός σκηνοθέτης Πήτερ Γουάιρ, στην αριστουργηματική ταινία του "ο κύκλος των χαμένων ποιητών" - διά στόματος του μακαρίτη πλέον Ρόμπιν Γουίλλιαμς, που ως δάσκαλος σε ένα ακριβό ιδιωτικό κολλέγιο απευθύνεται στους έφηβους μαθητές του εκτός "διδακτικής γραμμής"- μας θυμίζει τη φράση του Λατίνου ποιητή Οράτιου: «carpe diem». Δηλαδή άρπαξε, ζήσε, άδραξε τη μέρα σου!

Αυτό δεν έχει να κάνει με τη new age μοδάτη συμβουλή "να ζεις κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία σου, γιατί μπορεί και να είναι". Η οποία και μυρίζει έντονα από τις αναθυμιάσεις ενός συγκαλυμμένου άγχους -όπως τουλάχιστον το βλέπω εγώ- πίσω από μια ίσως ισοπεδωτική μέχρι και μηδενιστική στον πυρήνα της αντίληψη περί βίου. Η ζωή δεν είναι ούτε "ο γύρος του θανάτου" με τις ανάλογες ανεξέλεγκτες ταχύτητες, ούτε ένα τρένο που κινείται με μεγάλη ταχύτητα έτοιμο να εκτροχιαστεί, ούτε την τιμάει να ξεπέφτει σε μια "λογική" τύπου "live fast-die young". Aισθητική που το ίδιο το κατεστημένο προσπάθησε με νύχια, δόντια και με έναν πακτωλό τοξικών ουσιών να επιβάλλει ως σήμα κατατεθέν του rock'n'roll, το οποίο από τη φύση του είχε αναλάβει να αμφισβητεί καθιερωμένες δομές κι εκάστοτε κατεστημένες αισθητικές. Ούτε φυσικά έχει σχέση με χυδαιότητες τύπου "ό,τι αρπάξει ο ποπός μας", κάτι που χαρακτηρίζει τα παρασιτικά και όχι πραγματικά ανθρώπινα όντα.
Σε αυτά τα ανθρώπινα όντα απευθύνεται και ο Οράτιος και χιλιάδες χρόνια μετά ο σπουδαίος σκηνοθέτης, που μας έχει χαρίσει και το αριστούργημα "Truman show", όπου με έναν εξαιρετικά ευρηματικό τρόπο επιχειρεί να μας υποψιάσει σχετικά με τη φύση της "πραγματικότητας" που θεωρούμε ως πραγματική. 

«carpe diem»!

Ή πιο απλά μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να καταλήγει σε ένα άψυχο μηχανικό κινούμενο πτώμα, απόλυτα εξαρτώμενο από τις εξωτερικές καταστάσεις και χειραγωγούμενο από τους κάθε είδους διαμορφωτές της "πραγματικότητας", ακόμα και τους πλέον κοντινούς σου ανθρώπους έστω και "με καλές προθέσεις" που όμως επηρεάζουν ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΖΩΗ. Πραγματικότητας -Πληγές του ανθρώπου- που δεν θα υπήρχε χωρίς τη συναίνεσή σου. Αλλά ζήσε κάθε στιγμή σου, όχι ως δυνητικά τελευταία σαν νευρωτικός μελλοθάνατος, αλλά σαν μοναδική κι ανεπανάληπτη και υιοθέτησε ανάλογες δράσεις που νοηματοδοτούν την ύπαρξή σου και τα κριτήριά τους μιλάνε απευθείας στην καρδιά σου! Πρόκειται για ένα διαρκές μαγικό ταξίδι ανακάλυψης τόσο του "μεγάλου ξένου" που συστήνουμε ως "εαυτό" -Υπάρχει κάτι ΩΡΑΙΟ ΕΚΕΙ ΕΞΩ και ξεκινά ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ!-όσο και του ίδιου του κόσμου που μας περιβάλλει, του ίδιου του σύμπαντος με όλα τα θαυμαστά και τα μυστήριά του που μας καλούν κάθε στιγμή να γίνουμε κοινωνοί τους. Μεταμορφώνοντας όχι μόνο τον εαυτό μας αλλά και τον κόσμο ολόκληρο.

Κι όπως έχω επισημάνει ξανά, τίποτα στη ζωή δεν είναι συνηθισμένο και πεζό, κανένα μικρό πράγμα ή γεγονός δεν στερείται μοναδικής σημασίας και κρυμμένων νοημάτων γεμάτων ουσία! Καθώς αυτή σφύζει από δονήσεις, που συνθέτουν λογής μικρά και μεγάλα θάματα, αυτά που περιμένουν να ανακαλύψουμε τη λαμπερή τους φύση και να ακολουθήσουμε τα βήματά τους στους μαγικούς χορούς της ίδιας της ύπαρξης.

Ο Ένοικος...

Aναρτήθηκε αρχικά στο no gravity zone