ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2015

Κάποιες νέες σκέψεις σε συνδυασμό με αρκετές παλιότερες, ενόψει της νέας εκλογικής"αναμέτρησης"...

"Σωτηρία θα πει να λυτρωθείς απ'όλους τους σωτήρες. Αυτή'ναι η ανώτατη λευτεριά, η πιο αψηλή, όπου με δυσκολία αναπνέει ο άνθρωπος. Αντέχεις;" ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ 
 "Σκλάβος είναι αυτός που περιμένει να έρθει κάποιος να τον ελευθερώσει" ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ


Την άποψή μας για τις εκλογές μέσα στο ασφυχτικά ελεγχόμενο από τα (πολύ)πάνω σύστημα της κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας (κι όποιος δεν το κατανοεί αυτό ή έχει συμφέροντα ή απλώς... ηλιθιότητα) την έχουμε εκφράσει σε διάφορα κείμενα. Από τα οποία επιλέγω τα παρακάτω δύο, ώστε ή να τα θυμηθείτε ή να τα διαβάσετε για πρώτη φορά και να καταλάβετε την πλήρως απαξιωτική μας στάση απέναντι σε αυτό το "σώου της δήθεν δημοκρατίας" κι όχι από μηδενιστικές πεποιθήσεις περί κόσμου και κοινών. Όπου η ενασχόληση με αυτά και η ενεργός συμμετοχή των άμεσα ενδιαφερόμενων (δηλ. ΟΛΩΝ των ανθρώπων-μελών μιας κοινότητας) προϋποθέτει διαυγείς και ρητές διαδικασίες που οδηγούν στην πραγματική αυτονομία και σύγκλιση ατομικού και συλλογικού συμφέροντος: αυτοοργάνωση και αυτοκυβέρνηση, με κατάργηση της ιεραρχίας και της "νομιμότητάς" της, μιας κοινωνικο-πολιτικής συνθήκηςδηλαδή όπου "λύνει και δένει" (και δολοφονεί ποικιλοτρόπως) το δίκαιο του ισχυροτέρου μέσα σε μια κοινωνία που ελάχιστα διαφέρει από επικίνδυνη ζούγκλα.
α) Όταν κάποτε τα εκλογικά παζάρια θα χαρακτηρίζονται από τους ιστορικούς ως μαζική παράκρουση και γραφικότητα...
 "Όταν κάποτε (επιμένουμε να το πιστεύουμε ακόμα και να το επιδιώκουμε) παύσουν να βασιλεύουν τα μεγάλα αρπαχτικά συμφέροντα, που μασκαρεύονται με μάσκες και φτιασίδια νομιμότητας, πνεύματος κοινοτισμού και κοινού όφελους...
Σε συνδυασμό με τον απαραίτητο γι'αυτά μεγάλο συμβιβασμό των πολλών με τη φαυλοκρατία, τη μετριοκρατία, τις κρυφές ατζέντες και το φόβο ανάληψης προσωπικών ευθυνών, χαρακτηριστικά γνωρίσματα όλα της μεγάλης συναινετικής βλακείας..."
β) Η δική μας γενναιόψυχη στάση
"Παροχολογία, σαγηνευτικές πραγματικά υποσχέσεις, διάχυση -συγκρατημένης στις πιο sic εκδοχές της- ελπίδας στα πλήθη που βλέπουν τη ζωή να μεταφράζεται σε όλο και πιο επώδυνη κι αναξιοπρεπή επιβίωση, διαβεβαιώσεις για έστω και μικρές βελτιώσεις και διορθώσεις, παραδοχή κακώς κειμένων ή απουσία ακόμα και στοιχειώδους αναγνώρισης σφαλμάτων -με οφθαλμοφανή και μετρήσιμα αποτελέσματα στο βιοτικό επίπεδο των μαζών- κι αντίθετα επίδειξη αλαζονικής σωτηριολογίας και υπεράσπισης καταστροφικών μονόδρομων.
Από τα ίδια πρόσωπα στην ουσία, που λες κι ως τώρα δεν έβλεπαν τη σωρεία αστοχιών και καταστρεπτικών σφαλμάτων που χρήζουν διορθώσεων ή βελτιώσεων. Όλως τυχαίως μια "αφύπνιση" που, σε τέτοια διαύγεια αυτοκριτικής ή κατανόησης, λαμβάνει χώρα πάντα πριν τις εκλογές. Ναι! είναι τα ίδια πρόσωπα, κι ας έχουν αποχωρήσει σε πολλές περιπτώσεις απ'το ενεργό πολιτικό προσκήνιο οι προκάτοχοι ή "μέντορές τους". Είναι τα ίδια πρόσωπα, κι ας είναι απόγονοι κι επίγονοι και "μαθητές" των προηγούμενων, ή "κλώνοι" τους σε αναβαθμισμένες ή αποτυχημένες "version" όπως τους αποκαλεί ένας φίλος. Που προέρχονται από συγκεκριμένους χώρους, με συγκεκριμένο ιστορικό παρελθόν το οποίο διαμόρφωσε ανάλογα και την κοινωνική, οικονομική και πολιτική φυσιογνωμία του τόπου"

Να προσθέσω σε σχέση με τα παραπάνω ότι έχουμε και το "βρυκολάκιασμα" και θρασύτατη επιστροφή σε ετούτη την εκλογική "χορτόσουπα" (με βασικό συστατικό δηλαδή το κουτό-χορτο) κι εκείνων που ενώ θα'πρεπε να βρίσκονται μ'ένα παλούκι στην καρδιά μέσα σε ένα σκοτεινό φέρετρο στα νεκρά και θαμμένα της ιστορίας του τόπου, εντούτοις επανέρχονται ως σοσιαλι(η)στές (αναγεννημένοι;) "κινηματίες" (αλλά δεν φταίνε αυτοί, όλη η ευθύνη ανήκει στον δίποδο  αγελαίο μαζάνθρωπο που τους ακούει και βελάζει απρόσκοπτα) και διεκδικούν και είσοδο στο κοι(υ)νοβούλιο. Αποδεικνύοντας στα μεγάλα αφεντικά κι εντολοδότες τους ότι εξακολουθούν να είναι χρήσιμοι για τα τοκογλυφικά, μαφιόζικα και γεωστρατηγικά-νεοαποικιακά σχέδιά τους: Νεοσύστατα κόμματα για κινούμενα πτώματα!
" όχι πριν πολλά χρόνια, όταν ανέλαβε να διαχειριστεί την εξουσία...τι είχε υποσχεθεί για να καταλάβει αυτή την εξουσία; Τι όμως υπέγραψε χωρίς καν να διαπραγματευτεί, τι δρομολόγησε (Έκθεση-φωτιά για κυβέρνηση Παπανδρέου: Φούσκωσε το έλλειμμα κι έστειλε την Ελλάδα στο ΔΝΤ) και ποιους έφερε, ποιων τις εντολές ακολούθησε πιστά σταυρώνοντας αυτούς που τώρα θέλει να αντιμετωπίσει με αλληλεγγύη και ανθρωπιά και σοσιαλιστικό πνεύμα;
 Και να μην ξεχνάμε (αντίθετα με πολύ μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων) και κάποιες ενδιαφέρουσες "σοσιαλιστικές" και "δημοκρατικές" δηλώσεις: 
ΓΑΠ- Χρειαζόμαστε Παγκόσμια Διακυβέρνηση(http://youtu.be/ZIUofqQCm-s )


Σε αυτό το "σώου" να θυμήσουμε από μια άλλη ανάρτησή μας(Και καθώς οι εκλογές πλησιάζουν, οι λύκοι ουρλιάζουν για να μη σταματήσουν ούτε για αστείο τα πρόβατα να βελάζουν..)...
...κάποια σημαντικά πράγματα γι'αυτούς που προβάλλονται ως σημαιοφόροι της "ελπίδας" (οι ίδιοι που διακήρυτταν ότι θέλουν να παίξουν "μεταρρυθμιστικό ρόλο" μέσα στη γραφειοκρατική-νεοφασιστική Ε.Ε. των πανίσχυρων αντιλαϊκών συμφερόντων και την οικονομική μέγγενη του ευρώ για την αυτοδιάθεση των λαών-Η Ενωμένη Ευρώπη απορεί, προβληματίζεται, καταγγέλει, αφαιμάζει και συνεχίζει..):
"Το δε κόμμα που (βάσιμα) φιλοδοξεί ότι θα καταλάβει και θα διαχειριστεί την εξουσία έχει λησμονήσει παντελώς τις εξαγγελίες του επικεφαλούς τους στις 6 του Μάη του 2012 για "λογιστικό έλεγχο του χρέους" και μιλάει για κουρέματα. Δηλαδή για τρίχες μπροστά στην αποφασιστική και κεφαλαιώδη σημασία για τη χώρα (που σημαίνει και πραγματική πολιτική βούληση) του ελέγχου δημιουργίας αυτού του υπέρογκου χρέους από μια σοβαρή επιτροπή διεθνών π.χ. οικονομολόγων. Που θα αποδείκνυε όλα τα κόλπα με τα ομόλογα (που δεν είναι παρά κάτι σαν κουπόνια στοιχήματος με υπόσχεση κέρδους, ενώ σε περίπτωση ζημιάς δεν έχουν αντίκρισμα) και τις ρεμούλες με την επιδοτούμενη διαφθορά από τους κερδοσκόπους των τοπικών "μάνατζέρ" τους.
Γιατί όπως γράφει και ο Eric Toussaint εδώ: " Τι θα γίνει αν ο Σύριζα στη κυβέρνηση αποφάσιζε να πάρει τοις μετρητοίς το άρθρο 7 ενός κανονισμού  που υιοθετήθηκε το Μάη του 2013 από την Ευρωπαϊκή Ένωση και αφορά τις χώρες που υποβάλλονται σε ένα σχέδιο διαρθρωτικής προσαρμογής; Ιδού το πλήρες κείμενο του σημείου 9 του άρθρου 7: «Ένα κράτος μέλος που έχει γίνει αντικείμενο ενός προγράμματος μακροοικονομικής προσαρμογής πραγματοποιεί ένα πλήρη λογιστικό έλεγχο των δημόσιων οικονομικών του προκειμένου, ειδικά, να αξιολογήσει τις αιτίες που προκάλεσαν τη συσσώρευση υπερβολικών επιπέδων χρέους καθώς και να εντοπίσει κάθε ενδεχόμενη παρατυπία» "
Έλα ντε! Τι θα γίνει; Μήπως το "αγγούρι" αλλάξει κατεύθυνση και βρεθεί στο πίσω μέρος των μεταξωτών βρακιών των δανειστών και μεγαλοτραπεζιτών; Αποδεικνύοντας ακόμη και στους αόμματους της Ευρώπης το μέγεθος της μαφιοζικης καθαρματοσύνης των "σωτήρων" της, αυτής της ελεεινής κουστωδίας που ηγούνταν της πορείας στο Παρίσι της 11ης του Γενάρη: Ομάδα εξουσιαστών αμαύρωσε τη μεγαλειώδη συγκέντρωση στο Παρίσι (μια διαφορετική παρουσίαση των φυντανιών της κεφαλής της πορείας!) και Παρίσι 11 Ιανουαρίου 2015 - Η ημέρα που η γιγάντια εκδήλωση υποκρισίας των δολοφόνων των λαών παρουσιάσθηκε ως υπέρτατη αξία της "δημοκρατίας"


Όσο για το σταλινικό απολειφάδι που αντιπολιτευόταν και τα'βαζε τόσο καιρό με μένος με την...αντιπολίτευση(λες και αυτή ήταν η κυβέρνηση) κι όχι με την κυβερνητική συμμορία μαζικών δολοφόνων κι επαγγελματιών ψευτών ("η πολιτική σταθερότητα της χώρας" με εγγυητή αυτή την κυβέρνηση δεν έχει να κάνει με "εθνικό αγαθό", αλλά με κάτι άλλο...), αποτελώντας τροχοπέδη σε κάθε αυθόρμητο λαϊκό ξέσπασμα και δημιουργία ανεξάρτητου μαχητικού κινήματος στους δρομους, περιφρουρώντας όταν χρειαζόταν τη βουλή-γλάστρα της "δημοκρατίας" και αποτελώντας ένα πολύτιμο δεκανίκι για τη νομιμοποίηση της εξουσίας των αποτεφρωτών του λαού, μου έκανε μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι στην τελευταία προεκλογική συγκέντρωσή του, ανάμεσα στις σημαιούλες-οικόσημα, κραδαίνονταν κι ελληνικές σημαίες. Κάτι ασύμβατο έως τώρα για τη δήθεν διεθνιστική νοοτροπία του αλλά απόλυτα δικαιολογημένο αν σκεφτείς ότι όλοι το'χουν ρίξει στον πατριωτισμό, το ύστατο καταφύγιο των κλεφτών και ψευτών και απατεώνων, ειδικά αυτοί που διαισθάνονται το ηχηρό σουτάρισμά τους στον σκουπιδοτενεκέ. Από το λαό-αμνό που "εργάζονται" υπέρ αυτού αλλά ερήμην αυτού.
Ο δε "μαντατοφόρος" της "αλήθειας" πρώην πρωθυπουργός, μοιάζει με μεγαμπουρδολόγο μάνατζερ πολυεθνικής εταιρείας, κάτι σαν την αμερικανική Enron λίγο πριν καταρρεύσει με πάταγο, που πασχίζει να ψαρέψει εκ νέου πελάτες-κορόιδα ή σεσημασμένους μαλάκες (τα αθεράπευτα κομματόσκυλα είναι δεδομένα), με εναν λαϊκισμό που σε αφήνει αμήχανο, σε γλοιωδέστατα τηλεσποτάκια, απευθυνόμενος στα πιο εύκολα κι άκριτα εντυπωσιαζόμενα κι οπαδικά και λειψά αντανακλαστικά των ψηφοφόρων. Τάζει νεόκτιστα γήπεδα για να παίξει το "μέλλον της χώρας μπάλα". Αλλά αυτό που φυσικά δεν λέει είναι ότι η μπάλα θα είναι τα κεφάλια των νέων ενός ανύπαρκτου μέλλοντος με παίκτες τους εγχώριους (φιλαράκια του και μη) και διεθνείς κερδοσκόπους, "επενδυτές" και μαφιόζους του χρήματος
 Δεν θα μας τρελάνετε (και άλλο) εσείς, γκέγκε;

Ποια είναι η δική μου γενικά εντύπωση; Από όλο αυτό το σκηνικό σωτηριολογίας(ακόμη και από τους μέχρι τώρα βασανιστές και ξεπωλητές των πάντων έναντι πινακίου φακής), ελπιδολογίας, τσάμπα εντυπωσιασμού(όπωςμάγκα) και παροχολογίας, επιχειρημάτων και υποσχέσεων που μένουν ως είθισται στα λόγια καθώς φοβούνται έως τρέμουν (προφανώς τις συνέπειες από τις ελίτ των "βοσκών", έστω κι αν υλοποιηθούν κατά το ήμισυ) να τιμήσουν την έννοια της ουσιαστικής ΡΗΞΗΣ με το εγχώριο και πολυεθνικό κατεστημένο των αρπαχτικών...

Χμ! Πέρα από την αίσθηση αναγούλας ανάμεικτης με καθόλου αδικαιολόγητη νομίζω δυσπιστία και αποστροφή και κάποιες "τραβηγμένες υποψίες", όπου οι αναλύσεις και τα συμπεράσματα καλό είναι να τρέξουν μέσα από τις δικές σας έρευνες και διαδρομές "συνωμοσιολογικών θεωριών" περί αντιπάλων στα χαρτιά. Και συνεργατών-ομοϊδεατών στην ουσία. Είδατε (ή μήπως όχι;) πόσο αρμονικά συνεργάστηκαν "σοσιαλιστές" και δεξιοί με frontman τον δον Αντώνη ή το "κομμουνιστικό" παρελθόν πολλών στελεχών της εγχώριας νομενκλατούρας και μεγαλοαστικών και πολυεθνικών συμφερόντων ή την "παίρνω τον πούλο" σημασία των ιδεολογικών προσήμων όταν τα λεφτά που παίζονται είναι πολλά; Με "σπόνσορες" εταιρείες και...στοές, "κατώγια και οίκους παρασκευής διαχειριστών των κοπαδιών" υπέρ των ποιμένων. Ορατών κι αόρατων...

 Αστεϊσμοί και γελάκια μεταξύ "σοσιαλιστών" κι ακροδεξιών συνεργατών τους και "ριζοσπαστικών αριστερών", ενώ τις ίδιες στιγμές ένας ολόκληρος κοινωνικός ιστός ισπεδωνόταν και πληθυσμοί μετατρέπονταν σε μοντέρνους δουλοπάροικους. Με πλήρη την απουσία ενός γνήσιου μαχητικού κι ενωτικού κινήματος...


Το συγκρότημα των δυο πολύ καλών φίλων, σύμφωνα και με όσα οι ίδιοι έλεγαν και συμφοιτητών στη Μασαχουσέτη νεαρών Αντώνη Σαμαρά και Γιωργάκη (ή George) Παπανδρέου, με την επωνυμία..."Τhe Fireplaces", δηλαδή τα "τζάκια" (απ'όπου και προέρχονταν;). Αφού γούσταραν να ροκάρουν γιατί δεν ξαναβρίσκονται και τώρα, μόλις τελειώσει η "χορτόσουπα" των εκλογών, για να εκτονώνονται με ένα νέο σχήμα... με το όνομα, ας πούμε, "the unhealthy faces"; Δεν τους πήραν και τα χρόνια και χρειάζονται κι ένα δημιουργικό διάλειμμα από την πωλητική!
 

ανιχνευτής
Δημοσιεύτηκε αρχικά στο  http://dreamerwithacause.blogspot.gr/2015/01/blog-post_18.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου