ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014

ΕΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ!


 Επισημάνσεις:


Όταν ένα αρχέγονης ομορφιάς δάσος στις Σκουριές Χαλκιδικής, έναντι πινακίου φακής, παραδίδεται βορά στις ορέξεις και τα κέρδη διεθνών κι εγχώριων κερδοσκόπων και καταστροφέων του φυσικού περιβάλλοντος, από μια κοντόφθαλμης(επιεικής χαρακτηρισμός!) οπτικής και δοσιλογικής νοοτροπίας πολιτική κουστωδία...Ώστε να υποστεί ανεπανόρθωτες βλάβες η φύση (συμπεριλαμβανόμενου του αέρα και των υδάτων από την τοξική σκόνη και τα ανάλογα απόβλητα) μιας ολόκληρης περιοχής και να υποβαθμιστεί βάναυσα η ζωή των κατοίκων...(ΤΟ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΙΣ ΣΚΟΥΡΙΕΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ!)
...Τότε μας αφορά ΟΛΟΥΣ! Εντός κι εκτός Ελλάδας! Γιατί σίγουρα θα ακολουθήσουν κι άλλες τέτοιες περιπτώσεις στο μακρύ υπάρχοντα κατάλογο βιασμού της Φύσης και καταστρεπτικότατων συνεπειών στις ζωές και την υγεία των πληθυσμών. Τους οποίους δεν ρώτησε ποτέ κανείς και τους θυμούνται μόνο στην περίοδο των λεγόμενων εκλογών για να νομιμοποιήσουν τις αντικοινωνικές ατζέντες τους και την αμετροέπειά τους...

Κι όταν ένας από τους μεγαλύτερους πνεύμονες οξυγόνου του πλανήτη, όπως η τεράστια περιοχή της Αμαζονίας, αποψιλώνεται και καταστρέφεται μη αναστρέψιμα, ελέω υπερκερδών των πολυεθνικών ολοκληρωτικών αρπάγων και εγκάθετων πωλητικών (πιο σωστή γραφή της λέξης κι έννοιας "πολιτικός") στην αφοσιωμένη υπηρεσία τέτοιων συμφερόντων...Τότε και πάλι μας αφορά ΟΛΟΥΣ! Γιατί το "ωστικό κύμα" των μακροπρόθεσμων αποτελεσμάτων δεν θα αφήσει κανέναν αλώβητο! ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ και γι'αυτό ίσως τόσο δύσκολο να το συλλάβουν κι επεξεργαστούν οι νόες πολλών. Που ξέρουν ωστόσο να συγκινούνται από τα γκολ των ομάδων τους στα γήπεδα-αρένες μαζικής αποχαύνωσης της εποχής και τα κουτσομπολιά γύρω από "τα ξυσίματα και κλασίματα" των αγαπημένων τους περσόνων ενός τελείως ανούσιου σταρ σύστεμ, προορισμένου για την ανούσια ζωή του μαζάνθρωπου...

ανιχνευτής

(Από Βικιπαίδεια: Το τροπικό δάσος του Αμαζονίου, είναι ένα τροπικό δάσος το οποίο καλύπτει το πεδίο του Αμαζονίου στη Νότια Αμερική. Αυτό το πεδίο καλύπτει περίπου επτά εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, εκ'των οποίων τα 5,5 καλύπτονται από δάσος.Επίσης το 37% του οξυγόνου που υπάρχει στην ατμόσφαιρα παράγεται στο δάσος αυτό.
Έχει χαρακτηριστεί ως ο «πνεύμονας» του πλανήτη, όμως το χρόνο που πέρασε η έκτασή του μειώθηκε κατά 26.130 τετραγωνικά χιλιόμετρα εξαιτίας της αποψίλωσης. Η περίοδος Αυγούστου 2003 - Αυγούστου 2004 ήταν η δεύτερη χειρότερη χρονιά για τον Αμαζόνιο από τότε που άρχισε να γίνεται η μέτρηση της καταστροφής. Το αρνητικό ρεκόρ σημειώθηκε την περίοδο 1994-1995, στη διάρκεια της οποίας καταστράφηκαν 29.050 τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους.)

ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟΝ ΑΜΑΖΟΝΙΟ 



Με αφορμή τη δολοφονία του Βραζιλιάνου ακτιβιστή, συλλέκτη ελαστικού ΦΡΑΝΣΙΣΚΟ ΜΕΝΤΕΣ (FRANCISCO MENDES), τιμημένου με το Βραβείο Global 500 των Ηνωμένων Εθνών για την οικολογική του συνείδηση εξετάζονται τα κατά συρροήν εγκλήματα κατά του περιβάλλοντος που διαπράττονταν στο βωμό της ανάπτυξης στα τροπικά δάση του Αμαζονίου, αλλά και η ανάγκη εκτίμησης των κινδύνων από την εκεί οικολογική καταστροφή, που επηρεάζει όλα τα οικοσυστήματα του πλανήτη. Στο επεισόδιο περιγράφεται αφενός το-ελέω βραζιλιανών κυβερνήσεων και τυχοδιωκτών-χρονικό της αξιοποίησης-καταστροφής της Αμαζονίας, που περιελάμβανε εκκαθάριση των περιοχών από τη βλάστηση της ζούγκλας και δίωξη των αυτόχθονων Ινδιάνων από τις γενέτειρές τους, κίνηση που επέβαλε η δυσμενής οικονομική κατάσταση της ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ, και αφετέρου η εκτεταμένη κινητοποίηση ανά τον κόσμο, μετά τη δολοφονία του ΜΕΝΤΕΣ, προκειμένου να διατηρηθεί η αναντικατάστατη συνεισφορά της περιοχής και να αποτραπεί ο οικολογικός βιασμός.


Πατηστε εδω


Το είδαμε στη Βιντεοθήκη-Αυτομόρφωση

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου