ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 6 Μαΐου 2014

Τα "απόνερα" του μεγάλου θεάματος: "Ματωμένο Μουντιάλ"


Σχόλιο δικό μας: Η φάμπρικα των "σωβράκων και φανέλων", η κοινωνική πρόκληση των αστρονομικών ποσών που διακινούνται στις μεταγραφές παικτών (εκτός από τις εκπληκτικές ευκαιρίες για ξέπλυμα μαύρου χρήματος των "ποδοσφαιρόφιλων" μεγαλομαφιόζων-επιχειρηματιών) από τις ποδοσφαιρικές εταιρείες μαζικής αγελοποίησης κι αποβλάκωσης, ενώ οι άνθρωποι στον κόσμο λιμοκτονούν...
 Tα θεαματικά σώου της "στρογγυλής θεάς", που όπως κάθε θεότητα που σέβεται τον εαυτό της καμαρώνει για τα κοπάδια φανατισμένων κρετίνων πιστών της... Όλο αυτό το κόλπο της απόλυτης κενότητας καλά κρατεί.
 Αντίθετα με την κοινωνική συνοχή και το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων...

Διαβάστε επίσης: ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ: " Βραζιλία. Παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου 2014 Γρασίδι, Bussines και αίμα"

"Ματωμένο Μουντιάλ"

Κάτω από το "φανταχτερό" Μουντιάλ, που θα φιλοξενήσει σε λίγο καιρό η Βραζιλία, κρύβεται πολλή βρωμιά. Οι σκηνές της χώρας της μπάλας και της σάμπα, φεύγουν και στην θέση τους έρχονται οι δολοφονίες και το "καθάρισμα" ολόκληρων περιοχών! Η υμνολογία της ανάπτυξης, θολώνει από τις μεγάλες πόλεις που θυμίζουν την κόλαση, τους πραγματικούς στρατούς αλλά και τους στρατούς των φτωχών. 
Εδώ πλέον το όνομα της FIFA, είναι συνώνυμο της εξαθλίωσης, της επέλασης των  κολοσσών - εταιρειών, της άγριας καταστολής και του χάσματος των αντιθέσεων. Σε ένα εγκαταλελειμμένο τρένο, κάποιοι έχουν ζωγραφίσει ένα τεράστιο γκράφιτι: "Fuck Fifa"
Χιλιάδες Βραζιλιάνοι διαδηλώνουν εδώ και μήνες  με κύριο σύνθημα «Δεν θέλουμε γήπεδα, θέλουμε υγεία και εκπαίδευση». Τον Iούνιο που μας πέρασε,  οι δρόμοι των πόλεων της Βραζιλίας, πλημμύρισαν από τουλάχιστον 1.000.000 διαδηλωτές. Κατά τη δέκατη μέρα των κινητοποιήσεων, οι οποίες πήραν χαρακτήρα κοινωνικής εξέγερσης, υπήρξε ο πρώτος νεκρός.
Όσο πλησιάζουμε στο εναρκτήριο λάκτισμα, οι μεραρχίες αντιμετώπισης ταραχών  της  Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας της Βραζιλίας καθαρίζουν το τοπίο από τους ανεπιθύμητους φτωχοδιαβόλους της φαβέλας! Μάλιστα ο ειδησεογραφικός ιστότοπος G1, επικαλούμενος αξιωματούχους των υπηρεσιών ασφαλείας, η ειδική δύναμη εκπαιδεύεται από το 2011, αλλά η προετοιμασία της επιταχύνθηκε μετά το κύμα διαδηλώσεων το οποίο σάρωσε τη Βραζιλία κατά την διάρκεια του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών, τον Ιούνιο του 2013.


«Για το Παγκόσμιο Κύπελλο εκπαιδεύουμε 10.000 άνδρες για το πώς να ενεργούν κατά την διάρκεια ταραχών, και τώρα είμαστε σε θέση να αναλάβουμε δράση και στις 12 πόλεις όπου θα φιλοξενηθούν αθλητικές συναντήσεις ταυτόχρονα», δήλωσε ο συνταγματάρχης Αλεσάντρ Αουγκούστου Αραγκόν, επικεφαλής της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας.


Σχεδόν κάθε μέρα η αστυνομία, η οποία έχει καταλάβει αρκετές περιοχές στο Ρίο σκοτώνει και έναν. Οι άστεγοι αντιστέκονται στην τρομοκρατία των οπλισμένων αστυνομικών.


Στην Copacabana σκοτώθηκαν τρία αγόρια από την τελευταία επίθεση. Η αστυνομία στα τέλη Μάρτη κυνήγησε τον 26χρονο Douglas Rafel da silva, έναν επαγγελματία χορευτή ο οποίος πήγε να δει τα παιδιά του και την γυναίκα του στην φαβέλα στην Copacabana. Οι αστυνομικοί του επιτέθηκαν, αυτός έτρεξε να κρυφτεί σε ένα σχολείο. Μόλις τον έπιασε η αστυνομία τον δολοφόνησε, αφήνοντας το πτώμα του στο σχολείο


Αργότερα η αστυνομία τον κατηγόρησε για κατοχή ναρκωτικών. Η μητέρα του και η κοπέλα του είπαν στους δημοσιογράφους πως η αστυνομία λέει ψέμματα.
Στην Φαβέλα Mare, όπου μένουν 130.000 άνθρωποι, εισέβαλλε και έκανε κατάληψη ο στρατός στα τέλη Μάρτη. Κατά την διάρκεια του "pacification" έχουν μετακινηθεί  εν'όψει Μουντιάλ 40.000 άνθρωποι!


Η πρόφαση των καρτέλ, ανοίγει το δρόμο για το "καθάρισμα"


 Όπως θα δείτε και στις παρακάτω φωτογραφίες, οπλισμένοι στρατιώτες, τανκς και ελικόπτερα κάνουν περιπολίες στην Φαβέλα, με αφορμή την ύπαρξη κυκλώματος ναρκωτικών στα πλαίσια της "ειρήνευσης". Οι αρχές λένε πως θέλουν να καλυτερεύσουν την ζωή των κατοίκων. Αυτό μεταφράζεται με βίαια μετακίνηση πληθυσμού, δολοφονίες παιδιών που στα πρόσωπά τους βλέπουν έμπορους ναρκωτικών. Προφανώς, ευκαιρία μαζί με τους "dealers" , να φύγουν και οι φτωχοί κάτοικοι οι οποίοι θα "χαλάσουν" το άλλο σύγχρονο όπιο... Πως αλλιώς θα στρωθεί το χαλί του Μουντιάλ και της ανάπτυξης...


Παναγιώτης Κάτσικας
mygdalia.blogspot.gr
Εμείς το διαβάσαμε στον αναρχογατουλη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου