ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

Ραφαέλ Κορέα: Ο άνθρωπος που "ελευθέρωσε" τον Ισημερινό από το ΔΝΤ




Σύνθημα του, "Πρώτα ο Λαός και μετά το χρέος"

Είπε το μεγάλο «όχι» στους ξένους πιστωτές, τα έβαλε με τις πολυεθνικές και εξοικονόμησε χρήματα για να τα επενδύσει σε κοινωνικές δαπάνες...

Οι ρηξικέλευθες κινήσεις του τον έκαναν «ήρωα» στα μάτια των περισσότερων συμπατριωτών του και σύμβολο αντίστασης στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στις αδυσώπητες χρηματαγορές.

Ο Ισημερινός από χώρα που την εξαθλίωναν οι αγορές μετατράπηκε σε χώρα με ραγδαία ανάπτυξη και.....άνοδο του βιοτικού επιπέδου της χώρας.

Ο λόγος για τον πρόεδρο του Ισημερινού Ραφαέλ Κορέα, ο οποίος χάρη στις γνώσεις του στην οικονομία και -κυρίως- στην πολιτική τόλμη του πέτυχε να χαλαρώσει τον βραχνά του δημόσιου χρέους, που έσφιγγε τον λαιμό της χώρας του.

Σήμερα, ο 49χρονος πολιτικός διανύει τη δεύτερη θητεία του στο ανώτατο αξίωμα της χώρας του. Επτά χρόνια νωρίτερα ήταν υπουργός Οικονομικών, τίτλος όχι και τόσο… δημοφιλής, ιδιαίτερα για μια φτωχή χώρα όπως ο Ισημερινός (Εκουαδόρ). Ωστόσο, από τη θέση αυτή κατάφερε να δημιουργήσει τις βάσεις για να ανέλθει στην εξουσία και να πραγματοποιήσει τη στροφή που επαγγελλόταν στην οικονομία της χώρας του.

Ο Κορέα, με εξαιρετικές σπουδές στα οικονομικά σε Πανεπιστήμια της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών, διορίστηκε υπουργός Οικονομικών το 2005 από τον τότε πρόεδρο Αλφρέδο Παλάσιο. Κατά τη διάρκεια της σύντομης θητείας του τάχθηκε υπέρ της καταπολέμησης της φτώχειας και της ανάκτησης της οικονομικής κυριαρχίας της χώρας, αρνήθηκε να ακολουθήσει την οικονομική πολιτική του ΔΝΤ και δούλεψε για τη στενότερη συνεργασία με τις άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής.

Ύστερα από μια σοβαρή διαφωνία με τον πρόεδρο, υπέβαλε την παραίτησή του.
Ο παραιτηθείς υπουργός, που μιλούσε υπέρ του λαού, έγινε εξαιρετικά δημοφιλής και σύντομα ξεκίνησε την προετοιμασία για τη διεκδίκηση της εξουσίας.

ΤΟ ΑΝΟΜΟ ΧΡΕΟΣ

Τον Δεκέμβριο του 2006 ο Ραφαέλ Κορέα κέρδισε τις εκλογές και ορκίστηκε πρόεδρος.

Λίγους μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας, δεν δίστασε να απελάσει τον εκπρόσωπο της Παγκόσμιας Τράπεζας, το γραφείο του ΔΝΤ στον Ισημερινό και να απομακρύνει τις ναυτικές βάσεις των ΗΠΑ.

Απέλασε επίσης την Πρέσβη των ΗΠΑ το 2010 διότι αποδείχθηκε πως ήταν η άμεση υπεύθυνη για απόπειρα πραξικοπήματος και σχέδιο δολοφονίας του.

Το σημαντικότερο όμως ήταν ότι συνέστησε Διεθνή Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου(από ανεξάρτητους οικονομολόγους ξένων χωρών) για να εξετάσει τη νομιμότητα του δημόσιου χρέους της χώρας για την περίοδο 1976-2006, συνολικού ύψους 10,2 δις. δολαρίων.

Μετά τον έλεγχο που έκαναν τα μέλη της επιτροπής, διαπίστωσαν διάφορες παρανομίες σε σχέση με τις συμβάσεις, δίνοντας στον πρόεδρο του Ισημερινού τη νομική βάση να κηρύξει άνομο μεγάλο μέρος του δημόσιου χρέους και να προχωρήσει σε στάση πληρωμών άνω των 3 δισ. ευρώ. Η στάση πληρωμών συνοδεύτηκε από αναδιάρθρωση του χρέους και τον Μάιο του 2009 ο Κορέα ανακοίνωσε ότι αγόρασε το 91% των ομολόγων πληρώνοντας 35 σεντς ανά δολάριο.

Ο Ισημερινός είναι πετρελαιοπαραγωγός χώρα και μέλος του ΟΠΕΚ. Ήρθε λοιπόν και η σειρά των ξένων εταιριών πετρελαίου που είχαν συμβόλαια εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων να περάσουν από το… ταμείο. Με την απειλή της εθνικοποίησης, οι πολυεθνικές δέχτηκαν τελικά να καταβάλουν στο κράτος το 25% των ακαθάριστων εσόδων από τις πωλήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ

Χωρίς να προβεί σε οικονομικές ακρότητες, ο Ραφαέλ Κορέα πέτυχε να εξοικονομήσει σημαντικά ποσά που επενδύθηκαν στην υγεία, την παιδεία και σε άλλες δαπάνες υπέρ των πολιτών.

Το μέρος του κρατικού προϋπολογισμού που πήγαινε στην αποπληρωμή του χρέους μειώθηκε στο μισό, ενώ οι πόροι για τις κοινωνικές δαπάνες υπερδιπλασιάστηκαν. Φυσικά, ο φτωχός λαός του Ισημερινού είδε για πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια την κυβέρνησή του να κοντράρει τους ισχυρούς και να κάνει μεταρρυθμίσεις προς το συμφέρον του, ενώ η οικονομία συνήλθε σταδιακά από το σοκ της πτώχευσης του 2008 και μπήκε σε τροχιά ραγδαίας οικονομικής ανάπτυξης μέχρι και σήμερα.

Το 2009 ο Ραφαέλ Κορέα έγινε ο πρώτος πρόεδρος που επανεκλέχθηκε στη χώρα την τελευταία τριακονταετία, κερδίζοντας μάλιστα απόλυτη πλειοψηφία από τον πρώτο γύρο.

ΜΕΛΕΤΗΜΕΝΗ ΚΙΝΗΣΗ

Σχολιάζοντας τη διαχείριση του δημόσιου χρέους του Ισημερινού από τον Ραφαέλ Κορέα, ο αναπληρωτής καθηγητής Οικονομικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Δημήτρης Μάρδας ανέφερε ότι ήταν μια κίνηση που πέτυχε επειδή ήταν μελετημένη, έγινε στον σωστό χρόνο και σε συνεργασία με έναν στρατηγικό εταίρο, την Κίνα.

«Όταν όλοι τούς γύρισαν την πλάτη για τα τρία και πλέον δισ. που δεν επέστρεψαν στις αγορές, ήρθε η Κίνα και έκλεισε πετρέλαια από τον Ισημερινό της τάξης των 3 δισ. και τους κάλυψε» τονίζει ο κ. Μάρδας, προσθέτοντας ότι ένα άλλο πλεονέκτημα ήταν το γεγονός ότι σημαντικό τμήμα του χρέους ήταν αυταπόδεικτα «απεχθές», αφού είχε συνομολογηθεί από δικτατορίες και όχι από δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις.

Ο Ισημερινός από χώρα που την εξαθλίωναν οι "αγορές" και το ΔΝΤ μετατράπηκε μέσα σε λίγα χρόνια σε χώρα με ραγδαία ανάπτυξη και άνοδο του βιοτικού επιπέδου της χώρας.

Ο Ραφαέλ Κορέα ενώ δέχεται ασφυκτικές πιέσεις από τα ΜΜΕ της χώρας του και από τις ΗΠΑ, είναι εθνικός ήρωας για τον λαό του Ισημερινού.

Υπάρχει Κορέα για την Ελλάδα...;

(Σχόλιο: προς το παρόν γίνεται μόνο της...Κορέας. Σ'έναν μονόπλευρο πόλεμο με λυσσαλέες επιθέσεις από τη μια μοναχά πλευρά προς την αντίπαλη, της... πλειοψηφίας δυνάμεων (λαός). Με προδιαγραφόμενες εκατόμβες θυμάτων αποκλειστικά και μόνο από τη μεριά της ασθενέστερης πλευράς (αν και υπέρτερης αριθμητικά), προκειμένου να σωθούν οι τράπεζες και να μη χάσουν ούτε ένα ευρώ οι κερδοσκόποι. Και να μην αφήσουν ούτε ψίχουλο οι "επενδυτές" όσον αφορά την ιδιωτικοποίηση ολόκληρης της περιουσίας του τόπου και την αποικιοκρατικού τύπου εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών του πόρων. Πότε όμως υπήρχε πολιτική βούληση στις πολιτικές ηγεσίες της χώρας, τα τελευταία 200 χρόνια, ώστε αυτή να μετατραπεί σε αυτόνομο, άνεϋ "υψηλών κηδεμόνων", πραγματικά ανεξάρτητο και οργανωμένο κράτος;)


Το διαβάσαμε ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου