" Αυτή η κυβέρνηση θα καταγραφεί στην ιστορία σαν το πιο μελανό, αλλά και μοχθηρό, στίγμα του δωσιλογισμού: Του φασισμού των άπληστων κερδοσκόπων…
Τα ανδρείκελα αυτά του 4ου Ράιχ δεν καταλήστευσαν μόνο τον ελληνικό λαό, δεν τον έριξαν μόνο στα έσχατα όρια της καταστροφής και εξαθλίωσης, αλλά ΤΩΡΑ πάνε να του πάρουν και το σπίτι, να τον πετάξουν κυριολεκτικά στο δρόμο, χωρίς τροφή και χωρίς σπίτι, χωρίς ΤΙΠΟΤΑ: Αγριότητα και κτηνωδία ιστορικά ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ…
ΧΘΕΣ με την ψήφιση του δολοφονικού νομοσχεδίου για τους πλειστηριασμούς έσφιξαν ακόμα περισσότερο τη θηλιά της κρεμάλας στο λαιμό τους…
Η πτώση αυτής της κυβερνητικής κακουργίας θα είχε συντελεστεί προ πολλού αν υπήρχε Αντιπολίτευση και ιδιαίτερα Αριστερή Αντιπολίτευση.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ…
Αυτή η «αριστερά» που υπάρχει συμμετέχει στο κατοχικό τσίρκο της Βουλής και αναμένει να πέσει μέσα σ’ αυτό το κατοχικό πλαίσιο ΜΟΝΗ της η κυβέρνηση, για να αναλάβει η ίδια τη «διαχείριση» αυτού του πλαισίου: Της ΚΑΤΟΧΗΣ!!!
ΑΚΟΜΑ και τώρα που τα κυβερνητικά ανδρείκελα ψήφισαν την αρπαγή και των σπιτιών και ετοιμάζονται να πετάξουν τον ελληνικό λαό στο δρόμο, αυτή η «αριστερά» δεν κατεβαίνει στο ΔΡΟΜΟ, δεν οργανώνει τη λαϊκή οργή στο δρόμο.
Περιμένει να εκτελεστούν ΟΛΑ τα «συμβόλαια θανάτου» εναντίον του ελληνικού λαού, να καταστραφεί και να αποκτηνωθεί ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ η ελληνική κοινωνία, να καταρρεύσουν κοινοβουλευτικά τα κυβερνητικά ανδρείκελα και να έρθει μετά εκλογικά η «αριστερά» για να εκτονώσει την κατάσταση και να διαχειριστεί την καμένη γη της ελληνικής ΑΠΟΙΚΙΑΣ: Της αποικίας των κερδοσκόπων…
Αυτό το παιχνίδι παίζεται…
Η «αριστερά» δεν θέλει να γκρεμίσει την καταρρέουσα και πωρωμένα κακουργηματική κυβέρνηση στο ΔΡΟΜΟ. Γι αυτό δεν είναι και ΑΡΙΣΤΕΡΑ…
Η «αριστερά» αναμένει την κοινοβουλευτική πτώση της κυβέρνησης για να την διαδεχτεί ΟΜΑΛΑ, για να διαδεχτεί και να διαχειριστεί το κατοχικό καθεστώς δίχως λαϊκούς κλυδωνισμούς, με το λαό στη ΓΩΝΙΑ, με το λαό ΕΝΤΟΣ των εκλογικών καναλιών χειραγώγησης…
ΟΥΔΟΛΩΣ νοιάζεται για την ψυχρή εκτέλεση του ελληνικού λαού για την ΦΡΙΚΗ της αποτέφρωσής του. "
Μάλιστα, λοιπόν!
To συμπέρασμα με το οποίο κλείνει το πολύ εύστοχο άρθρο σαφώς και είναι λογικό: "Με μια τέτοια κτηνώδη κυβέρνηση και οι πέτρες ξεσηκώνονται, αν βεβαίως υπάρχει και λειτουργεί μια Αριστερά και όχι «αριστερά», εξάρτημα του κυβερνητικού οικοδομήματος…"
Όμως, προσωπικά πιστεύουμε ότι...
... δεν είναι να απορεί κανείς με τη στάση της Αριστεράς και των συνδικάτων (Συλλαλητήριο εργατοπατέρων: Η ληξιαρχική πράξη θανάτου…) που υποτίθεται ότι υπάρχουν για να προστατεύουν τον εργαζόμενο ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ, ΚΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ, ΚΑΜΙΑ 24ΩΡΗ ή 48ΩΡΗ "ΑΠΕΡΓΙΑ", για να νομιμοποιήσουν την άχρηστη στην ουσία υπόστασή τους (έτσι όπως "πορεύονται", δηλ. έχουν καθηλωθεί στην απαξιωτική μακαριότητα έως και συνέργεια με το καθεστώς!) στα μάτια του κόσμου. Ενός κόσμου που έχει καταντήσει...
...μια αγελαία "μάζα", κατά τον προσφιλή και εξόφθαλμα απαξιωτικό όρο...
π.χ. των πρωτεργατών και θεωρητικών της οκτωβριανής "επανάστασης"(κι όχι μόνο αυτών βέβαια) στο όνομα του προλεταριάτου μα στη συνέχεια ερήμην αυτού! Ενός κόσμου μαζανθρώπων, του σταδίου δηλαδή που επιθυμούν όλες οι εξουσίες και τα διάφορα δεκανίκια τους (ακόμα και οι υποτιθέμενα "προοδευτικοί"-φιλολαϊκοί ψαλμωδοί) να βρίσκονται οι άνθρωποι αέναα και να περιμένουν κάθε φορά τις επόμενες εκλογές για να γίνει η ζωή τους -προσέξτε ΕΔΩ!- όχι πια καλύτερη, αλλά απλώς πιο...υποφερτή! Τι κατάντια, τι προσβολή κάθε έννοιας ανάληψης προσωπικών ευθυνών, ψυχικής αυτάρκειας, πολιτικής αυτονομίας...Και συγχρόνως (εδώ στην Ελλάδα αυτό ήταν ανέκαθεν ο κανόνας) τι θρίαμβος, τι δικαίωση για τους "ειδικούς" και "πληρεξούσιους" των ελπίδων και της πίστης των αξιοκαταφρόνητων κι άξιων τελικά της τύχης τους μαζών(ναι! αυτές είναι οι σωστές εκφράσεις, γιατί να το κρύβουμε;), που εναποθέτουν τις όποιες ευκαιρίες για οποιαδήποτε ωφέλεια των ίδιων και των οικογενειών τους, μαζοχιστικά και σαδιστικά εθελοτυφλώντας και τολμώντας να παραπονούνται μετά για την "προδοσία" των κομματικών παρασίτων που κάθε φορά ενισχύουν με την εκλογική ανάθεση ευθυνών σε αυτούς! Υπηρέτες ενός εγχώριου κι εμετικά υποκριτικού και βρωμερού ΕΝΙΑΙΟΥ συστήματος (κοινοβουλευτική ολιγαρχία στυγνή που απλώς διαδέχτηκε τη στρατιωτική στυγνή δικτατορία) , πατροπαράδοτου κι αλλαγμένου μόνο στις εξωτερικές μορφές αλλά ελάχιστα στην ουσία του. Που αν ποτέ διαισθανθεί τα δύσκολα και στην υποψία μόνο της "οσμής στον αέρα" εκείνων των ιδιαίτερων διαδικασιών κι απρόβλεπτων καταστάσεων που οδηγούν σε μια μη-ελεγχόμενη απ'αυτούς κι αφυπνιστική ζώνη εξέγερσης, της οποίας την κηδεμονία ίσως και να μην μπορέσει να αναλάβει η κομματικού τύπου κάθετη οργάνωση σε ευρείες κοινωνικές διεργασίες...Τότε και καθώς ΟΛΟΙ οι κομματικοί επιτελείς λούζονται στον κρύο-μα πολύ κρύο ιδρώτα, το Σύστημα επιστρατεύει κι αξιοποιεί, όπως σε τούτες τις πρωτοφανώς αντιλαϊκές και λαοκτόνες ημέρες, τα "αριστερά δεκανίκια του", τους εργατοπατέρες του, τους "εθνοσωτήριους ψαλμωδούς του", τους "διανοούμενους"- νανουριστές του κι όλο εκείνο τον άθλιο συρφετό "στο πλευρό του εργάτη" και του "λαού", δηλ. των μαζών όπως αντιλαμβάνονται ΟΛΟΙ αυτοί την κοινωνία ψηφοφόρων τους και μη. Για να φιμώσουν και να κατευνάσουν με κάθε τρόπο κάθε γνήσια έκφραση λαϊκής οργής, κάθε αυθεντική προσπάθεια κοινωνικής δικτύωσης μέσα σε διαδικασίες αποφασιστικής και έμπρακτης αυτοοργάνωσης. (Στην εξέγερση, πχ, του Πολυτεχνείου η φοιτητική εφημερίδα των σταλινικών δημοσίευσε μια αλησμόνητη ανακοίνωση, όπου οι εξεγερμένοι και καταληψίες με υποδειγματικές διαδικασίες αυτοοργάνωσης, χαρακτηρίζονταν ως...προβοκάτορες της Κ.Υ.Π.!). Αυτοδιαχείρισης, αυτοπροσδιορισμού και αυτοοργάνωσης σε κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό πλαίσιο, όπου κανείς δεν έχει την ανάγκη να διατάζει κανέναν και οδηγεί την οποιαδήποτε ΚΑΘΕΤΗ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΙΕΡΑΡΧΙΚΗ ΔΟΜΗ ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΑΧΡΗΣΤΕΙΑ ΚΙ ΑΝΥΠΟΛΗΨΙΑ! Αλλά το εγχώριο νεοελληνικό σύστημα και τα δεκανίκια του, που φιλοδοξούν και εισπράττουν υπόγειες ή φανερές ανταμοιβές (γινόμενα, πχ, τα μέλη τους ενεργά στελέχη του εκάστοτε κυβερνητικού κλεπτοκρατικού μηχανισμού, αλλάζοντας ιδεολογίες και θέσεις σα να αλλάζουν βρακί ή σουτιέν), είναι κι αυτό που θεωρεί τους ανθρώπους ψυχικά ανώριμους κι ανάξιους για ελευθερία και τις ευθύνες που αυτή συνεπάγεται. Και με συνοπτικές διαδικασίες εξαγοράσιμους με τίποτε ψιχουλάκια που αν θέλει κι αν κριθεί επιβεβλημένο μπορεί να τους πετάξει (σαν τον αφέντη στο ψωρόσκυλό του), με καμιά δουλίτσα (και όχι εργασία, η έννοια αυτή είναι ασύμβατη με τις σύγχρονες μεθοδεύσεις στα εργασιακά) στη δουλεμπορική γαλέρα της μισθωτής σκλαβιάς...ΚΑΙ ΓΙ'ΑΥΤΟ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΤΟΣΟ ΑΛΑΖΟΝΙΚΑ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΕΝΟΣ ΔΙΟΛΟΥ ΕΥΚΑΤΑΦΡΟΝΗΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ (πχ. "Εκατόμβες νεκρών" ετοιμάζει η κυβέρνηση: Οι πρωθυπουργοί και υπουργοί Υγείας ήταν εδώ και χρόνια ενήμεροι για τους χιλιάδες νεκρούς που θα φέρει η πολιτική λιτότητας). Για όλους τους παραπάνω λόγους!
Κι αν βρεθεί ο οποιοσδήποτε "αποφασισμένος" ή "αναποφάσιστος ακόμα" ψηφοφόρος του "μονόδρομου" της κοινοβουλευτικής ξεφτίλας - Η νεοελληνική τραγωδία που παίζεται πια στη "Ζώνη του Λυκόφωτος", η οποία ουδεμία σχέση έχει με δημοκρατία και συλλογική συμμετοχή στις πολιτικές διαδικασίες και την αυτοθέσμιση, δηλ. θέσπιση θεσμών που εξασφαλίζουν την ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ μιας κοινωνίας και των μελών της... Που θα δηλώσει το πάνω-κάτω χιλιομασημένο, με μελοδραματικό υφάκι, σαν αυτά στα οποία τόσο αρέσκονται οι επίδοξοι και οι επαγγελματίες "πολιτικατζήδες" : "μα ο κόσμος αιμορραγεί οικονομικά, πεινάει, πού θα βρει το κουράγιο να αυτοοργανωθεί και τη δύναμη να ξεσηκωθεί και να συγκρουστεί σε δρόμους, πλατείες και γειτονιές;"...
Η απάντηση/εις είναι τόσο απλή και ίσως γι'αυτό τόσο δύσκολα αντιληπτή για πολλούς που πασχίζουν "να τα βγάλουν πέρα" και αναμένουν σαν τον μεσσία τις επόμενες, απόλυτα ελεγχόμενες και στην πιο μικρή λεπτομέρεια του σχεδιασμού τους από το σύστημα, εκλογές:
Πρώτον: όποιος λέει τα παραπάνω περί αδυναμίας αυτοοργάνωσης, υποτιμάει ξεκάθαρα τις δυνατότητες των ανθρώπων και σαφέστατα εκφράζει τις ρητορείες κομματικών επιτελαρχών, που δεν επιθυμούν με τίποτα ούτε επαναστάτες ούτε βέβαια εξεγερμένους, παρά μόνο ψηφοφόρους ή "επαναστατικούς αυστηρά κομματικούς στρατούς"
Δεύτερον: Επειδή ακριβώς πεθαίνει κάποιος απ'την πείνα και τα παιδιά του, αν επιζήσουν, θα τον σκατοψυχιάζουν που με τη νοσηρή παθητικότητά του συνήργησε κι αυτός στο να παλεύουν να επιβιώσουν (όχι να ζουν) σ'ένα αυριανό οργουελικό κρανίου τόπο, ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΕΓΕΡΘΕΙ. Γιατί τι έχει να χάσει που δεν του το στερούν ήδη με τον πιο χυδαίο τρόπο; Και, κυρίως, πόσα έχει να κερδίσει με την εξέγερσή του και τη γενναία αλληλεπίδραση με το διπλανό του και δημιουργία ειλικρινούς αλληλεγγύη ανάμεσά τους..!Και τρίτον, για να κλείσουμε, ένας αφορισμός από τον Ένοικο: "Όταν η παθητικότητα και η εθελούσια δουλεία των πολλών γίνεται νόμος, η ασέλγεια των λίγων σε βάρος των πολλών γίνεται καθήκον!"
Διαβάστε επίσης: Το τέλος της αθωότητας.. (το οποίο και προτείνουμε να το διαβάσουν με τη δέουσα προσοχή όλα τα αντιμνημονιακά, όπως δηλώνουν, κοινοβουλευτικά κι εξωκοινοβουλευτικά σχήματα, καθώς και όλοι οι φιλήσυχοι, μακάριοι νοικοκύρηδες που ετοιμάζονται αυτές τις μέρες, της χειμερινής αιθαλομίχλης λόγω οικονομικής δυσπραγίας, για το εορταστικό τραπέζι και τις "mainstream" ανταλλαγές ευχο-λόγιων...)
και...Γιατί γίνεται τόσος ντόρος σχετικά με το θέμα των φαρμάκων; Πού είναι το παράξενο;
καθώς και...Την προσφιλή μας Δημοκρατία θανούσα χθές, κηδεύομεν σήμερον, και κάθε μέρα..
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου