ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Η θεομηνία που έρχεται και ο πανικός των ανδρεικέλων


«Ηλίθιοι δήμιοι! Η "τάξη" σας είναι χτισμένη πάνω στην άμμο. Η επανάσταση αύριο "θα υψώσει τη βροντερή φωνή της ως τους ουρανούς". Τρομαγμένοι θ' ακούσετε το νικητήριό της σάλπισμα:
- Ημουν, είμαι και θα είμαι»
(Ρόζα Λούξεμπουργκ).

Τα δωσίλογα κυβερνητικά ανδρείκελα νιώθουν τη βροντερή φωνή της παλλαϊκής ΟΡΓΗΣ και έχουν καταλειφθεί από πανικό…
Γνωρίζουν ότι η «τάξη» τους είναι κτισμένη στην άμμο:
Στη βάρβαρη καταλήστευση του ελληνικού λαού, στην αποτέφρωση της ελληνικής κοινωνίας, στις στάχτες από τα φλογοβόλα της κακουργίας τους, στην «τάξη» των δημίων…

Τα κατοχικά γιγαντοκύτταρα της δωσίλογης λευχαιμίας και όλο το σύμφυρμα των γενιτσάρων και κακοποιών της προπαγάνδας τους νιώθουν τη γη να τρέμει κάτω από τα πόδια τους από τις γιγάντιες συσσωρεύσεις της λαϊκής σεισμικής ενέργειας πολλών ρίχτερ…

Γι αυτό ο πανικός τους δεν κρύβεται πλέον. Τώρα αρχίζει ο εφιάλτης τους. Ο μήνας Σεπτέμβρης ανοίγει τις πύλες της κολάσεως: Ανοίγουν οι ρωγμές των σεισμικών δονήσεων…

Κάθε σπινθήρας λαϊκής έκρηξης απειλεί με ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΑΦΛΕΞΗ…

Και ο πρώτος σπινθήρας είναι η ΑΠΕΡΓΙΑ των ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ!!!

Πίστεψαν οι «ηλίθιοι δήμιοι» ότι επέβαλαν την «τάξη» στο ρωμαλέο ΚΙΝΗΜΑ των εκπαιδευτικών. Μόνο που δεν υπολόγισαν τούτο το σημαντικό: Ότι η φωτιά από αυτό το κίνημα δεν έσβησε και σήμερα ανατροφοδοτείται και γιγαντώνεται από το οξυγόνο και τους ισχυρούς ανέμους της ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ λαϊκής ΟΡΓΗΣ.



Ο ΠΡΩΤΟΣ, λοιπόν, κοινωνικός σπινθήρας (θα υπάρξουν άπειροι) ανοίγει την αυλαία των λαϊκών κινητοποιήσεων και ΕΞΕΓΕΡΣΕΩΝ.

Αυτό το γνωρίζουν και το νιώθουν, σαν τον παγερό αέρα που ανατριχιάζει τη ραχοκοκαλιά σου, οι διαχειριστές της κατοχικής αποικίας και τα γλοιώδη παπαγαλάκια τους: αυτές οι ξετσίπωτες πόρνες των ΜΜΕ…

Γι αυτό άρχισαν ήδη να ξερνούν, με υστερικά ξεφωνητά, την τρομοκρατική τους προπαγάνδα, το ψεύδος τους, τις συκοφαντίες τους και τα ταχυδακτυλουργικά τους τεχνάσματα εναντίον της ΑΠΕΡΓΙΑΣ των εκπαιδευτικών…

Όλα αυτά συμπυκνώνονται στο εξής ταχυδακτυλουργικό ψεύδος: «Η απεργία των καθηγητών δεν έχει αιτήματα. Είναι πολιτικός χειρισμός αποκλειστικά, για να ανατραπεί αυτή η κυβέρνηση»….

Καταρχήν αυτό το εφεύρημα των κατοχικών ανδρεικέλων σηματοδοτεί, για άλλη μια φορά, τη φασιστική φιλοσοφία και τους άμεσους στόχους της κυβέρνησης: Την ολοκληρωτική κατάργηση κάθε απεργίας, διότι κάθε απεργία θα χαρακτηρίζεται «πολιτικός χειρισμός για την ανατροπή της κυβέρνησης».

Σήμερα, ειδικά, η κυβέρνηση επιχειρεί να ταυτίσει κάθε κοινωνική έκρηξη, ακόμα και τους συνδικαλιστικούς αγώνες, με τη γενική πολιτική απεργία.

Ο δόλιος υπολογισμός αυτής της ταχυδακτυλουργίας συνίσταται σε τούτο: Γνωρίζει η κυβέρνηση, ότι σήμερα μέσα σε ένα κοινωνικό πλαίσιο που κοχλάζει η λαϊκή ΟΡΓΗ, κάθε κοινωνικός σπινθήρας (κοινωνική έκρηξη), ακόμα και επαγγελματικός σπινθήρας (στενά συνδικαλιστικά αιτήματα) ΠΥΡΟΔΟΤΟΥΝ τα συσσωρευμένα εκρηκτικά υλικά της λαϊκής ΟΡΓΗΣ (τη γενική λαϊκή εξέγερση), μια ΕΞΕΓΕΡΣΗ η οποία από τη δύναμη των πραγμάτων, μετατρέπεται σε ΠΟΛΙΤΙΚΗ εξέγερση: στο γενικό πολιτικό αίτημα, «Κάτω η κυβέρνηση»…

Γνωρίζει η κυβέρνηση ότι η απεργία των Εκπαιδευτικών, πυροδοτούμενη από τη «ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ» της καθολικής λαϊκής αγανάκτησης και απελπισίας, θα αποτελέσει τον καταλύτη για ένα γενικό ξεσηκωμό, ο οποίος μοιραία θα θέσει το ζήτημα της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ…

Παρακάμπτει, συνεπώς, τον ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ χαρακτήρα της κινητοποίησης των Εκπαιδευτικών, τα ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ αιτήματα του κλάδου, την κατεδάφιση και ισοπέδωση του εκπαιδευτικού κλάδου από τη δική της ΠΟΛΙΤΙΚΗ, παρακάμπτει τη δική της κακουργία εναντίον των εκπαιδευτικών, ΟΛΑ ΑΥΤΑ που ενώνουν τους εκπαιδευτικούς και τους ΕΞΑΝΑΓΚΑΖΟΥΝ να αμυνθούν για την επιβίωσή τους, ΚΑΙ τα αναγάγει, με ένα ταχυδακτυλουργικό σάλτο, στο ανώτατο στάδιο μας ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ που θέτει το ζήτημα της εξουσίας…

Όπως προληπτικά τα ανδρείκελα του 4ου Ράιχ επιστράτευσαν τους εκπαιδευτικούς (έβαλαν στο γύψο και τη σκέψη για απεργία), έτσι και τώρα «προληπτικά» επιχειρούν να βάλουν στο γύψο την τωρινή απεργία των εκπαιδευτικών, με το «επιχείρημα» της πολιτικής απεργίας: Με το ταχυδακτυλουργικό τέχνασμα της ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗΣ εξέλιξης, της ενδεχόμενης, δηλαδή, δυνατότητας να μετατραπεί ο κοινωνικός και κλαδικός αγώνας των εκπαιδευτικών σε σπινθήρα μιας ΓΕΝΙΚΗΣ λαϊκής Εξέγερσης που θα θέτει τι ζήτημα της πολιτικής εξουσίας…

Η δόλια και πανικόβλητη αυτή ταχυδακτυλουργία της κυβέρνησης έχει πολλαπλούς στόχους.

Από τη μια επιχειρεί να τρομοκρατήσει την ελληνική κοινωνία, να παρακάμψει τα ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ αιτήματα ενός κοινωνικού κλάδου που υφίσταται την κανιβαλική και δικτατορική μοχθηρία της κυβέρνησης, να τον συκοφαντήσει σαν «πολιτικά υποκινούμενο» ΚΑΙ από την άλλη να τρομοκρατήσει την ειρηνόφιλη «κοινοβουλευτική αριστερά», να την εξαναγκάσει, για άλλη μια φορά, να δηλώσει τη νομιμότητά της στην κατοχική «νομιμότητα»…

Και είναι σίγουρο (εδώ δεν πρέπει να έχουμε καμία ΑΥΤΑΠΑΤΗ) ότι αυτή η «αριστερά» θα δώσει πάλι χείρα βοηθείας στο κατοχικό καθεστώς: Δεν θα μπει μπροστάρης αυτών των θυελλωδών αγώνων που έρχονται, δεν θα επιχειρήσει να ΟΡΓΑΝΩΣΕΙ τη λαϊκή ΟΡΓΗΣ σε ένα ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ πολιτικό κίνημα, αντίθετα θα επιχειρήσει να τη χειραγωγήσει και καναλιζάρει στα πλαίσια της εκλογικής κερδοσκοπίας.
(σχόλιο δικό μας: ας ελπίσουμε-θέλουμε να είμαστε αισιόδοξοι αυτούς τους κομβικούς καιρούς- ότι ο αρθρογράφος μπορεί και να διαψευστεί σε αυτή την εκτίμηση. Κι ότι η αγνή και αγωνιστική βάση θα σύρει από τα μαλλιά τους κομματικούς επιτελείς και γενικούς γραμματείς στους δρόμους του αγώνα...Θέτοντας νέους, εμπνευσμένους και διαφανείς όρους, μέσα στους οργανωμένους χώρους της αριστεράς!)

Δεν πρέπει οι εκπαιδευτικοί και κάθε άλλος κλάδος να έχει καμία πλέον εμπιστοσύνη σ’ αυτό το «αριστερό» σωσίβιο του καθεστώτος: Έμπορας εκλογικός, και ασφαλιστική δικλίδα εκτόνωσης στην κάλπη είναι…

Βρισκόμαστε στο κατώφλι σεισμικών λαϊκών δονήσεων και θυελλωδών εκρήξεων…

Θα αποδειχτεί για άλλη μια φορά ότι η «τάξη» των δημίων στηρίζεται στην άμμο. Κανένα ψεύδος, καμία τρομοκρατία και κανένα τέχνασμα δεν μπορεί να σώσει την κυβέρνηση των δημίων…



Το διαβάσαμε στο ΡΕΣΑΛΤΟ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου