ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

Το αίμα κυλάει...και τα τσιγκέλια φορτώνονται...





Οι άνθρωποι καταντούν κρέατα κρεμασμένα σε τσιγκέλια χασάπηδων που τους αγοράζουν και πουλάνε, με προκαθορισμένες αρμοδιότητες και ρόλους: πολιτικοί, διευθυντάδες, γραμματείς, μεσάζοντες των "αγορών", μάνατζερ πολυεθνικών, πρόεδροι οίκων αξιολόγησης, ιδιοκτήτες και ειδικοί χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, "επενδυτές"...
Και οι σφυγμομετρητές των παραπάνω, οι ειδικοί της ενημέρωσης και πληροφοριακής ροής, οι "διαμορφωτές των εμπορικών προβλέψεων" και της έντασης του επιθανάτιου ρόγχου των ανθρώπινων "κρεάτων", υπολογίζουν και ενημερώνουν εμπόρους, χασάπηδες και...το ίδιο το αναλώσιμο εμπόρευμα:

Πόσο λίπος απομένει στους κρεμασμένους στα τσιγκέλια, σε παγκόσμια θέα;

Πόσα κομμάτια έχουν την άνεση να κόψουν ακόμα από τα απισχνασμένα, αιμορραγούντα κορμιά οι ..."κρεατέμποροι;" Πόσες αφαιμάξεις, περικοπές και κουρέματα απαιτούνται για να...σωθούν από τη μίζερη ύπαρξή τους τα ανθρώπινα εμπορεύματα; Πόσοι θα αφήσουν την τελευταία πνοή στο σφαγείο μην αντέχοντας άλλο τον πόνο και την οσμή του αίματος που κυλάει από τα κορμιά τους; Και την έλλειψη κάθε ουσιαστικής προοπτικής εξόδου από το σφαγείο, της δυστοπικής και όλο και πιο μακάβριας μοίρας τους που διεκδικεί και τα παιδιά και τα παιδιά των παιδιών τους;

Ποιων έρχεται η σειρά να σφαχτούν, που ενώ βλέπουν τα χασαπομάχαιρα να τους σιμώνουν ή ήδη να τους χαρακώνουν, βολεύονται στη νοσηρή ψευδαίσθηση του "αντέχω ακόμη, δεν θα με πετσοκόψουν, κάτι θα γίνει και θα τη σκαπουλάρω..."

Ποιοι παραμένουν αλώβητοι; Ποιοι θησαυρίζουν από τη σφαγή και το αίμα που συλλέγουν, που εκμεταλλεύονται, που ενοικιάζουν μέσα στα χασάπικα, από τα μη κερδοσκοπικά συνεταιράκια και υποτιθέμενα  φιλεργατικά δουλεμπορικά...Και κάνουν με μηδενικό σχεδόν κόστος τις μπίζνες τους...
 Στο βωμό της πιο λαομίσητης και διαστρεβλωμένης λέξης των καιρών: της "ανάπτυξης!" Ποιων όμως ανάπτυξη;

Και κάποιοι αμετανόητοι "γραφικοί", "πολεμοχαρείς" (για τους συντηρητές της "φυσικής τάξης πραγμάτων") μέσα στην ειρηνόφιλη δημοκρατική χασαποχαύνωση μιλούν, υποδεικνύουν έννοιες αποκηρυγμένες, τις διαπραγματεύονται με θράσος και κουράγιο και επιχειρήματα και όραμα. Που ένα μεγάλο μέρος των προς πώληση και τεμαχισμό εμπορευμάτων μάλλον ζορίζονται ακόμα, παρά την κατάστασή τους(ή μήπως λόγω της ψυχικής φθοράς που επιφέρει η κατάστασή τους;), να συλλάβουν...Και να τις επεξεργαστούν. Ως έλλογα όντα! Με τη σπίθα να ξεπετιέται, μέσα από τις φαινομενικές στάχτες της ανθρώπινης βούλησης, αλώβητη από λογής σωτήριους ψαλμωδούς και  "πυροσβεστικούς κρουνούς"-δικλείδες ασφαλείας του "χασάπικου":

ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ- ΑΦΟΒΙΑ- ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΣΚΕΨΗ- ΕΜΠΝΕΥΣΗ- ΡΙΣΚΟ- ΞΕΒΟΛΕΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΟΙΚΕΙΟ (όπως είναι και η δουλικότητα)- ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΩΝ ΧΩΡΙΣ ΜΕΣΑΖΟΝΤΕΣ- ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΛΗΡΗΣ ΑΓΝΟΗΣΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΦΑΙΜΑΞΗΣ ΤΟΥ "ΠΟΛΙΤΗ" - ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΛΛΗΛΟΣΤΗΡΙΞΗ- ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΙΔΕΩΝ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΔΡΑΣΕΩΝ...ΚΑΤΑΒΑΡΑΘΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΣΚΟΥΛΗΚΙΑΣΜΕΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΠΑΙΣΙΩΝ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΩΝ ΤΟΥ...
...ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ: ενάντια στη μικροψυχία, τη στενοκεφαλιά, τη διανοητική τύφλωση, τις στρατιές των Σειρήνων στη δούλεψη των μισάνθρωπων "θεών και θεΐσκων"...Ενάντια στον ίδιο τον εαυτό, τους αυτοματισμούς του, τις προβλέψιμες κινήσεις του, τις εμμονές και τις ιδεοληψίες του...

Ένα κβαντικό άλμα συνείδησης από το στάδιο του δίποδου σφαχταριού στο αστείρευτων προοπτικών πεδίο του Ανθρώπου!

 ανιχνευτής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου