Για την κατάσταση μας και το ξεπέρασμα της

Μυθομανία: η ειδοποιός διαφορά του ανθρώπου από τα άλλα
είδη. Τα ζώα ζουν στον πραγματικό κόσμο. Οι άνθρωποι
κατασκευάζουν μύθους και ζουν βάσει αυτών, συγκροτούν
κοινωνίες και πολιτισμούς με κύριο μέσο τους μύθους. Οσο
μεγαλύτερος ο αριθμός των ανθρώπων που ασπάζονται μια
αντίληψη, τόσο πιο πιθανό να πρόκειται για φενάκη.

Κοινωνία: μια ομάδα ανθρώπων που τους ενώνει η πίστη σε
συγκεκριμένους κοινούς μύθους― πίστη που φαινομενικά την
έχουν ανάγκη όσο και την τροφή και το οξυγόνο.
Η κοινωνική κατάσταση πραγμάτων, οι κοινωνικές σχέσεις,
καλύπτονται από ένα παραπέτασμα μύθων και ψεύδους ―κατά
κανόνα μύθων σαδομαζοχιστικών, που καθαγιάζουν την
κυριαρχία και την υποταγή. Να ξεσκίσουμε αυτό το
παραπέτασμα, να διαλύσουμε τη μυθοκρατία. Μόνη επιλογή
ζωής του ατόμου που θέλει να διατηρήσει την αυτοεκτίμηση
του, είναι η συνειδητή απομυθοποίηση· να διαλύει μεθοδικά την
απάτη και την αυταπάτη.

Αυτό που οι άνθρωποι αποκαλούν ‘‘πραγματικότητα’’, δεν είναι
παρά η κυρίαρχη πίστη, οι κοινωνικά επιβεβλημένες
δεισιδαιμονίες. Το ζήτημα δεν είναι να απορρίψουμε τα
‘‘ιδεολογήματα’’ υπέρ των ‘‘γνήσιων’’ ιδεών, ούτε να διακρίνουμε
τις ‘‘αυθεντικές’’ αξίες από τις ‘‘κίβδηλες’’.
Όλες οι ιδέες, όλες οι αξίες, όλοι οι κανόνες που ορίζουν τη ζωή
των κοινωνιών είναι κατασκεύες, φαντάσματα, δεν είναι ούτε
‘‘ορθολογικές’’ ούτε ‘‘ιερές’’.

Το ζήτημα είναι αν τα δικά μας φαντάσματα, οι δικές μας αξίες,
είναι ανθρώπινες ή απάνθρωπες. Αυτό είναι το θεμελιώδες
κριτήριο. Και το ζήτημα είναι να αντιλαμβανόμαστε οτι
μπορούμε να δημιουργούμε ή να απορρίπτουμε αξίες βάσει
αυτού του κριτηρίου.



2.


Κατά την κρατούσα αντίληψη είμαστε μία δημοκρατική κοινωνία
ελεύθερων πολιτών, ίσων έναντι του νόμου. Στη θλιβερή
πραγματικότητα είμαστε εμπορεύματα. Τα αφεντικά μας
πουλάνε και μας αγοράζουν, σωρεύοντας πλούτο και δύναμη.
Είμαστε κοτόπουλα ορνιθοτροφείου, με δικαίωμα να εκλέγουμε
τους επιστάτες μας.

Κρατούσα θρησκεία δεν ειναι η χριστιανική, από την οποία έχει
απομείνει μόνο το κέλυφος. Το εμπορεύμα είναι η νέα θρησκεία
του αναπτυγμένου κόσμου, κι έχει εδραιωθεί βαθμιαία εδώ και
πολλές δεκαετίες. Ιερατείο της ειναι οι πολιτικοί, οι καπιταλιστές
και οι γραφειοκράτες. Θεολόγοι και ιεροκήρυκες της, οι καθεστωτικοί διανοούμενοι, οι δημοσιογράφοι, οι τεχνοκράτες,οι διαφημιστές και οι σταρς. Πιστεύω της είναι η απεριόριστη
ανάπτυξη, η απεριόριστη συσσώρευση κεφαλαίου· η αγορά ενιαίος  ναός της. Τελετουργικό της είναι η κατανάλωση και οι διαφημίσεις είναι οι δεήσεις της.
Οι άνθρωποι, τα ζωντανά πλάσματα, η φύση, δεν είναι αυταξίες,
είναι εργαλεία και πρώτες ύλες. Τα πάντα υπάρχουν για να
πουληθούν και να αγοραστούν, να ρευστοποιηθούν, να
μετουσιωθούν σε Άγιο Πνεύμα, δηλ. σε Χρήμα.

Ο,τι είναι υπαρκτό (αλλά ακόμη και φαντάσματα), προορίζεται να

συνθλιβεί μέσα στην τεράστια μηχανή του κιμά, που από την
άλλη άκρη της βγάζει καταχωρήσεις στα κέντρα ψηφιακών
δεδομένων των τραπεζών. Ο προσαρμοσμένος θεωρεί σκοπό
της ζωής του να υπηρετεί αυτή τη μηχανή  και θεωρεί αυτή τη
στάση ‘‘ορθολογική’’.
Όλοι μας, οι πιστοί του εμπορεύματος, πουλάμε τη ζωντανή μας
δραστηριότητα. Πουλιόμαστε ως εμπορεύματα στα αφεντικά
μας για κάποια χρηματική αμοιβή. Αποκτούμε έτσι τη Θεία Χάρη,
καλούμενη Αγοραστική Δύναμη, και συμμετέχουμε στο
τελετουργικό της Κατανάλωσης. Νόημα της ύπαρξης μας ειναι η
αύξηση της αγοραστικής μας δύναμης, για να καταναλώνουμε
άλλα εμπορεύματα σε απεριόριστες ποσότητες.



3.

Το καπιταλιστικό σύστημα, η εμπορευματική δημοκρατία, δεν
επιβάλλεται με τη βία στην κοινωνία από την άρχουσα τάξη. [Η
καθεστωτική προπαγάνδα, η σκηνοθετημένη ‘‘πραγματικότητα’’
των ΜΜΕ, δεν εξαπατά κανένα. Προσφέρει υλικό σε όποιον
θέλει να εξαπατήσει τον εαυτό του και να προσαρμοστεί.]

Ο μέσος άνθρωπος υποστηρίζει ενεργά και αναπαράγει αυτό το
σύστημα, δηλαδή τις σχέσεις κυριαρχίας, ανταγωνισμού κι
εκμετάλλευσης. Αποδέχεται να τον χρησιμοποιούν οι άρχοντες
σαν εμπόρευμα, μισθωμένο εργαλείο παραγωγής· ως
αντάλλαγμα κερδίζει τη δυνατότητα να καταναλώνει άλλα
εμπορεύματα.

Ο κομφορμιστής κερδίζει κι άλλο θλιβερό ‘‘πλεονέκτημα”: τη
δυνατότητα να γίνει και ο ίδιος μικροαφεντικό, να χρησιμοποιεί
ο ίδιος τους πιο αδύνατους σαν εμπορεύματα, σαν μηχανές που
παράγουν άλλα εμπορεύματα.

Η υποκρισία είναι το κύριο στοιχείο των διαπροσωπικών
σχέσεων υπό τον πολιτισμό της Ιεραρχίας και του
Εμπορεύματος. Χρησιμοποιούμε ο ένας τον άλλο μέσω της
εξαπάτησης και του καταναγκασμού. Δεν ενδιαφερόμαστε τόσο
να σχετιστούμε με ανθρώπους, αλλά σχετιζόμαστε με
πράγματα, με εμπορεύματα πολυτελείας, υποκατάστατα
αυτοεκτίμησης. Κι εφόσον δε διστάζουμε να κανιβαλίζουμε ο
ένας τον άλλο, είναι αναμενόμενο να μεταχειριζόμαστε
αναλόγως τη φύση.



4.

Πολιτική: η λήψη αποφάσεων για τα κοινά από το πολιτικό
σώμα, την εκκλησία του δήμου· η προσωπική δραστηριότητα
των πολιτών που ορίζουν τους θεσμούς και τους νόμους τους,
που κυβερνούν και δικάζουν.
 Αυτό που ψευδώς λέγεται ‘‘πολιτική’’ υπό συνθήκες ανισότητας
είναι η διαβουκόληση της κοινωνίας απο συμμορίες έντιμων και
ειλικρινών κηδεμόνων. Δεν είναι πολιτική αλλά ηγεμονία, και
εφαρμόζεται μέσω της απάτης, του εκβιασμού και της εξαγοράς.
Μία αριθμητικά ελάχιστη ελίτ (μεγαλομέτοχοι εταιρειών,
πολιτικοί, γραφειοκράτες) κατέχει αποκλειστικά την εξουσία
λήψης αποφάσεων για ολόκληρη την κοινωνία, και χρησιμοποιεί
όλους μας, τους κοινούς θνητούς, ως εργαλεία προς όφελος της.
Η κοινοβουλευτική δημοκρατία (η δημοκρατία των αφεντικών
και των πουλημένων) ειναι ο πιο προωθημένος τρόπος
διεύρυνσης της ανισότητας, για να συγκεντρώνεται ο κοινωνικός
πλούτος και η εξουσία στα χέρια μιας ολιγαρχίας.

5.

Η ιεραρχία, το εμπόρευμα, το χρήμα, το εθνικό κράτος, δεν
είναι απλώς κοινωνικοί θεσμοί. Είναι δόγματα μιας κοσμικής
θρησκείας. Πιστοί της είναι η συντριπτική πλειονότητα των
ανθρώπων, ανεξαρτήτως ταξικής προέλευσης και εισοδηματικού
επιπέδου, και την αναπαράγουν με την καθημερινή τους
δραστηριότητα.

Οι κάτοχοι της πολιτικής και της οικονομικής δύναμης θα ήταν
ανίσχυροι, γελοίες καρικατούρες, αν έχαναν τα τσιράκια τους.
Ισχύς των αρχόντων είναι η δουλοπρέπεια των υπηκόων τους.
Και οι υπηκόοι τους δεν έγιναν υποτακτικοί αποκλειστικά για
λόγους βιοπορισμού. Ο,τι πρόσχημα κι αν επικαλούνται, η
φτώχεια ή η βλακεία δεν είναι οι κύριες αιτίες της υποταγής
τους.

Έγιναν τσιράκια επειδή ασπάζονται την ιεραρχία και την επιβολή
ως ιερές αξίες· η δουλοπρέπεια και η λατρεία της δύναμης είναι
η στάση ζωής που πιστεύουν και επέλεξαν. Ο σαδομαζοχιστής
θεωρεί φυσικό, θεμιτό και αυτονόητο να καταναγκάζει και να
καταναγκάζεται, να εκβιάζει και να εκβιάζεται, να
εκμεταλλεύεται και να τον εκμεταλλεύονται. Είναι ο ‘‘κοινός
νους’’. Δυστυχώς, ο μη προνομιούχος είναι κατά κανόνα
δουλόφρων και δολαριόφρων, οι υποτελείς είναι μάλλον πιο
συντηρητικοί από τους άρχοντες.




6.

Αν δεχθούμε ως βάσιμες τις εξής απόψεις: α)Ότι το άτομο είναι
ένας κοινωνικός θεσμός, β) ότι όλοι οι άνθρωποι όλων των
κοινωνιών, όσον αφορά τη σκέψη και τη συμπεριφορά τους,
καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό από τη διαδικασία
κοινωνικοποίησης που υφίστανται από τη στιγμή της γέννησης
τους,γ) ότι αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι η
εσωτερίκευση από το άτομο των αξιών, προτύπων και κανόνων
της κοινωνίας, η εσωτερίκευση ενός συγκεκριμένου τρόπου
νοηματοδότησης του κόσμου, ενστερνιζόμαστε τις σημασίες
που η συγκεκριμένη κοινωνία μας κατασκευάζει και προβάλλει
πάνω στο κενό νοήματος σύμπαν.

Αν ισχύουν τα παραπάνω, για τις δικές μας ‘‘ανοιχτές
δημοκρατικές κοινωνίες’’, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η
κουλτούρα της ιεραρχίας εμβολιάζεται στο νου του νέου
ανθρώπου μέσω θεσμών όπως η οικογένεια, η σχολική
εκπαίδευση και τα ΜΜΕ. Εθιζόμαστε σκόπιμα σ’αυτή  τη
σαδομαζοχιστική  κουλτούρα από νήπια, και αντιλαμβανόμαστε την κυριαρχία,
 τον ανταγωνισμό και την επιβολή, περίπου σαν φυσικές δυνάμεις,
σαν τη βαρύτητα ή τον ηλεκτρομαγνητισμό.

Ταυτόχρονα πιστεύουμε ότι είμαστε ελεύθεροι.
Ο ‘‘κανονικός’’ άνθρωπος της σιωπηλής πλειοψηφίας πιστεύει
απόλυτα ότι είναι ‘‘φυσικό’’ να πουλιέται στην αγορά εργασίας,
και να αφήνει μαφιόζικες κλίκες (εταιρικές, γραφειοκρατικές,
κομματικές) να αποφασίζουν για τη ζωή του.

7.

Η λεγόμενη επαναστατική παράδοση είναι στενά συνδεδεμένη
με το απάνθρωπο στοιχείο, εφόσον έχει της ρίζες της στον
πολιτισμό της Ιεραρχίας. Είναι μολυσμένη από την αρχομανία,
τη γραφειοκρατία, τον κρατισμό, τον οικονομισμό, την
οπορτουνιστική υποκρισία–κακοποίηση των εννοιών, τη
ματαιοδοξία, τον ελιτισμό, τη μυθοποίηση, τη μισσαλοδοξία, το
σεξισμό, τη σεμνοτυφία, την εξιδανίκευση της βίας, τη λατρεία
της δύναμης και της επιβολής, τον αυταρχισμό, τη νοοτροπία
της αυτοθυσίας. Οι όροι Αριστερά, Κομμουνισμός, Μαρξισμός,
Σοσιαλισμός, Αναρχία, Αριστερισμός, Δημοκρατία, είτε έχουν
συνδεθεί άρρηκτα με το σύστημα της κυριαρχίας και της
εκμετάλλευσης, ή εχουν εκφυλιστεί και απαξιωθεί, και η
απόπειρα αποκατάστασης τους είναι ανώφελη, ή ακόμα και
ύποπτη.

Μελετώντας κριτικά την κοινωνική οικολογία και τον
κομμουναλισμό του Bookchin, το καστοριάδικο πρόταγμα της
αυτονομίας, όπως και τη σύγχρονη θεωρία της ‘‘Περιεκτικής
Δημοκρατίας’’, μπορούμε επιλεκτικά να αντλήσουμε έμπνευση
για τις ιδέες, τις αξίες και τους θεσμούς της κοινωνίας των Ίσων.

8.

Το κοινωνικό κίνημα του μέλλοντος, αν υπάρξει, δεν θα
συγκροτηθεί βάσει ταξικών συμφερόντων. Κινητήριος δύναμη
του θα είναι η θέληση των ανθρώπων για την Ισότητα. Εκείνων
που θα απορρίψουν συνειδητά την ταξική θέση και το ταξικό
συμφέρον τους, όπως και κάθε ετεροκαθορισμό που τους
υποχρεώνει να υπηρετούν το Απάνθρωπο. Εκείνων που θα
δεσμευτούν να πολεμήσουν αδιάλλακτα για να εξαλείψουν το
σύστημα της ιεραρχίας, της κυριαρχίας και της εκμετάλλευσης.

Των αντρών και των γυναικών που συνειδητά επιθυμούν
προσωπικές σχέσεις αλληλεγγύης, ειλικρίνειας, ισότητας και
ελευθερίας, αποστρεφόμενοι τις σχέσεις ανταγωνισμού,
υποκρισίας, εκμετάλλευσης και καταναγκασμού.

Η θεμελιώδης σύγκρουση δεν είναι μεταξύ πλουσίων και
φτωχών, εργοδοτών κι εργαζόμενων, αστών και προλετάριων.
Και αυτό γιατί η πάλη των τάξεων δεν είναι αντισυστημική, αλλά
μεταρρυθμιστική. Το λεγόμενο προλεταριάτο και η αριστερά
είναι ζωτικά στοιχεία του συστήματος, δημιουργήματα του, και
καθορίζονται απο τις αξίες του. [Προλεταριάτο δεν σημαίνει
τίποτ’άλλο παρά μεταβλητό κεφάλαιο. Ο υπερήφανος
προλετάριος που εξιδανικεύει το ρόλο του μισθωτού
εργαζόμενου, είναι οικειοθελώς εμπόρευμα που παράγει άλλα
εμπορεύματα, αποδέχεται την πραγμοποίηση  του εαυτού του.]

Η ταξική πάλη μεταρρυθμίζει και αναζωογονεί τον καπιταλισμό,
ακόμα κι όταν (ή ιδίως όταν) πετυχαίνει να βελτιώνει το βιοτικό
επίπεδο των υποτελών τάξεων. Η ‘‘προλεταριακή επανάσταση’’και η ‘‘δικτατορία του προλεταριάτου’’ είναι πραξικόπημα και  δικτατορία του κόμματος, εγκαθιδρύει τον κρατικό καπιταλισμό,ούτε την αυτοδιεύθυνση, ούτε την ισότητα, ούτε την αυτονομία.
 Ο υπαρκτός σοσιαλισμός είναι ο αμιγής,
ο απαλλαγμένος από δημοκρατικές προσμίξεις,
 ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός.

Η θεμελιώδης σύγκρουση είναι μεταξύ δουλοφρόνων και
ελευθεροφρόνων· μεταξύ αυτών που λατρεύουν την ιεραρχία,
κι εκείνων που θέλουν την ισότητα. Δεν πρόκειται για
σύγκρουση τάξεων, αλλα για σύγκρουση πολιτισμών: Από τη
μια πλευρά ο παραδοσιακός πολιτισμός της Ιεραρχίας, απο την
άλλη ο μελλοντικός πολιτισμός της Ισότητας που πρέπει να
δημιουργήσουμε.



9.

Ο κόσμος της Ιεραρχίας και του Εμπορεύματος μέσα στον οποίο
γεννηθήκαμε, μας κληροδότησε δύο παγκοσμίους και πολλούς
τοπικούς πολέμους για την ηγεμονία, για τον έλεγχο
πλουτοπαραγωγικών πόρων και αγορών· την τερατώδη
κακοποίηση της φύσης και την καταστροφή της
βιοποικιλότητας, για το κέρδος· φτώχεια και πείνα· την
καθημερινή αθλιότητα της εμπορευματοποιημένης ζωής μας.

Όλα αυτά για να ελέγχουν οι ολιγάρχες αποκλειστικά τη λήψη
των αποφάσεων, να συγκεντρώνουν τεράστιο μέρος του
παγκόσμιου πλούτου, να κατέχουν τερατώδεις μηχανισμούς
μαζικής εξόντωσης, εξουσία ζωής και θανάτου επί της
ανθρωπότητας. ‘‘Πατήρ πάντων πόλεμος’’ είναι η ουσία του
πολιτισμού της Ιεραρχίας.

Οι απολογητές του συστήματος παρουσιάζουν αυτή τη
σαδομαζοχιστική διαστροφή ως ‘‘ανθρώπινη φύση’’.

 Κηρύττουν τις αρετές της ευπείθειας, της προσαρμογής, της

παραγωγικότητας, μας καλούν να δουλέψουμε ‘‘όλοι μαζί’’ για
την ‘‘ανταγωνιστικότητα των προϊόντων μας’’, για την
‘‘ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας’’ και την ‘‘πρόοδο’’, για την
εύρυθμη λειτουργία του ορνιθοτροφείου.

Εννοείται βεβαίως ότι ‘‘όλοι μαζί’’, όλα τα μέλη του ‘‘έθνους’’,
έχουμε κοινή προοπτική και κοινό συμφέρον, είτε πρόκειται για
τους ιδιοκτήτες του ορνιθοτροφείου, είτε για τους εκλεγμένους
επιστάτες μας, ή για τα νομοταγή και παραγωγικά κοτόπουλα
που κάνουμε τα αυγά, και καταλήγουμε εν καιρώ στο σφαγείο.

Όλοι εμείς που δε συμμεριζόμαστε τη διαστροφή τους, που δε
θέλουμε να είμαστε ούτε αφέντες ούτε δούλοι, έχουμε τη
θέληση και την επιμονή να πάρουμε τον έλεγχο της ζωής μας,
προετοιμάζοντας το κοινωνικό κίνημα που θα δημιουργήσει τους
θεσμούς της Ισότητας και της Αυτοδιεύθυνσης.





10.

Πυρήνας και σημείο αναφοράς αυτού του κινήματος δε μπορεί
παρά να είναι η έννοια Ισότητα: πολιτική, οικονομική και
κοινωνική. Ο καθένας και όλοι μαζί, έχουμε το δικαίωμα
προσωπικής συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων για όλες τις
λειτουργίες της κοινωνίας. Το κίνημα της Ισότητας θα
καταργήσει την αντιπροσώπευση, τους επαγγελματίες
πολιτικούς, τους γραφειοκράτες, την ιεραρχία, τα προνόμια. Θα
συγκροτήσει τις γενικές συνελεύσεις των γειτονιών και των
κοινοτήτων, που θα πάρουν στα χέρια τους την άσκηση της πολιτικής,
ως σώματα αδιαμεσολάβητης, πρόσωπο με πρόσωπο διαβούλευσης των ίσων πολιτών. Μακροπρόθεσμος σκοπός, η δημιουργία των περιφερειακών συνομοσπονδιών αυτών των συνελεύσεων αυτοδιεύθυνσης, με ιδανική εξέλιξη την παγκόσμια

συνομοσπονδία των αυτόνομων κοινοτήτων.

Τα εργαλεία παραγωγής, τα εργοστάσια, τα εργαστήρια, όλα τα
τεχνολογικά μεέσα, η τεχνογνωσία, η γη, ανήκουν σε όλα τα
μέλη της κοινωνίας. Να τα πάρουμε στα χέρια μας. Ο καθένας
και όλοι μαζί, έχουμε επί ίσοις όροις δικαίωμα να αποφασίζουμε
για την παραγωγή του κοινωνικού πλούτου, και ίσο δικαίωμα να
απολαμβάνουμε τα αγαθά που όλοι μαζί θα παράγουμε.

Οι γενικές συνελεύσεις των εργαζομένων σε κάθε εργασιακό
χώρο, θα πάρουν στα χέρια τους τα μέσα και τη διαδικασία της
παραγωγής, και σε συντονισμό με τις γενικές συνελεύσεις των
κοινοτήτων θα αναλάβουν τη δωρεάν διανομή των αγαθών,
ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε κοινότητας.

Η σύμπραξη των γενικών συνελεύσεων θα αναλάβει : το
σχεδιασμό της χρηστικής παραγωγής που θα καταργήσει την
εμπορευματική παραγωγή· το σχεδιασμό του καταμερισμού
εργασίας σε περιφερειακή κλίμακα που θα καταργήσει τον
‘‘εθνικό’’ και τον παγκοσμιοποιημένο καταμερισμό· την
κατάργηση των άχρηστων και αντικοινωνικών τομέων της
καπιταλιστικής οικονομίας όπως πχ του χρηματοπιστωτικού ή
του marketing (που παράγουν μόνο κέρδος για τους
νταβατζήδες, κι όχι αγαθά για την κοινωνία) για να
απελευθερωθεί μεγάλος αριθμός ανθρώπων από τις άχρηστες
και απεχθείς δουλειές τους, ώστε να ασχοληθούν με την
παραγωγή κοινωνικών αγαθών. Η μαζική είσοδος τους στην
κοινή παραγωγική διαδικασία, σε συνδυασμό με προηγμένες
τεχνολογίες, θα κάνει εφικτή την επάρκεια δωρεάν αγαθών για
όλους, με πολύ λιγότερες ώρες εργασίας.



Η σύμπραξη των συνελεύσεων αυτοδιεύθυνσης θα σχεδιάσει μια
οικονομία για τους ανθρώπους, σε αρμονία με τη φύση, θα
αποκαταστήσει την αρχαία αντίληψη της ιερότητας του φυσικού
κόσμου. Θα εξαλείψει το κράτος, το χρήμα, την
εμπορευματοποίηση των αγαθών και των ανθρώπων, τους
νεοφεουδάρχες των εταιρειών και τα διαρκή εγκλήματα τους
ενάντια στους ανθρώπους και τη φύση.

Ο καπιταλισμός, το πιο προηγμένο γέννημα του πανάρχαιου
πολιτισμού της Ιεραρχίας, δημιούργησε τις προϋποθέσεις τόσο
της αφθονίας των αγαθών, όσο και της απρόσκοπτης, σχεδόν
άμεσης επικοινωνίας των ανθρώπων, κατάργησε σχεδόν τους
περιορισμούς της απόστασης και της διαφοράς γλώσσας.

Έχουμε όλες τις προϋποθέσεις για να δημιουργήσουμε τον
πολιτισμό της Ισότητας. Αφού οικειοποιηθούμε αυτές τις
δυνατότητες, είναι καιρός να θάψουμε τον παλιό κόσμο πριν μας θάψει.

 Το κείμενο το είδαμε εδώ