" Εδώ είναι στρατός ρε! "

του ανιχνευτή

στη μνήμη του φίλου που έφυγε πολύ νωρίς...

-Tι θα γίνει, επιτέλους, μ'εσένα; ρώτησε ο διοικητής της μονάδας το νεαρό φαντάρο. Πάρε 5 ημέρες φυλακή, για να μάθεις άλλη φορά όταν βλέπεις το διοικητή σου και τον υποδιοικητή σου να τους χαιρετάς κανονικά, όπως όλοι οι άλλοι. Γιατί ρε δεν χαιρετάς;

-κ.διοικητά, απάντησε ατάραχος ο άλλος, επειδή είστε διοικητής κι εγώ φαντάρος, δεν σημαίνει ότι εγώ είμαι υποχρεωμένος να σας χαιρετάω, αν δεν μου βγαίνει! Τίποτα δεν κάνω με τοζόρι! Και στο στρατό ήρθα επειδή εγώ το ήθελα, για δικούς μου λόγους, κανείς δεν μ'ανάγκασε.

-Έτσι ε; ώστε μας κάνεις και χάρη! απάντησε κατακόκκινος ο "αστεράτος". Αν και πρέπει να παραδεχτώ ότι έχεις κότσια για να μου μιλάς έτσι, πάρε μια πεντάρα ακόμη για την αναίδειά σου! Λάθος μαθήματα πήρες! Νομίζεις ότι μπορείς να κάνεις ό,τι θες στη ζωή σου; Εδώ είναι στρατός! Και γιατί ρε αρνείσαι πεισματικά να πάρεις όπλο; Αφού δεν είσαι Ιεχωβάς. Μα τι λέω κι εγώ! Άθεος του κερατά είσαι! Ποτέ δεν κάνεις το σταυρό σου στην προσευχή!

-Κι εσείς που είστε θρήσκος, δεν ξέρετε ότι μια από τις εντολές είναι "ου φονεύσεις;" Αλλά εγώ δεν παίρνω όπλο, όχι γιατί ακολουθώ τις εντολές των χριστιανών που αιματοκύλισαν την ανθρωπότητα, αλλά γιατί δεν μισώ τους εχθρούς που μου επιβάλλουν κάποιοι άλλοι, για να έχω όπλο και να μαι έτοιμος να τους σκοτώσω και να θησαυρίζουν οι τραπεζίτες και οι βιομηχανίες όπλων!

-Α! το'χεις φιλοσοφήσει κιόλας πουλάκι μου! Ε! τότε συνέχισε να τη βγάζεις στα μαγειρεία και να περνάς κάθε μέρα στη λάτζα, αφού μας έκανες και χάρη που μας τίμησες εσύ ο διαβασμένος με την παρουσία σου εδώ.

- Δεν με πειράζουν τα μαγειρεία κ.διοικητά! Δεν ήξερα να μαγειρεύω και δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με την κουζίνα και τώρα έμαθα ένα σωρό πράγματα! Κι εγώ θέλω να είμαι αυτάρκης.

- Η αυτάρκεια θα σε φάει ρε! Αλλά φταίνε αυτά τα βιβλία που διαβάζεις, τα αναρχοκομμουνιστικά, σαν κι αυτό που βρήκε κάτω από το μαξιλάρι σου ο υπολοχαγός σου, στη χθεσινή επιθεώρηση στο θάλαμο. Πώς το λέγαν; Ρόζα Λουκ...λουξ..λουσ...

-Ρόζα Λούξεμπουργκ κ. διοικητά και το βιβλίο δεν έχει σχέση με το λούσιμο, αλλά με ιδέες! Λέγεται "κριτική στην Οκτωβριανή Επανάσταση".

-Χέστηκα πώς λέγεται το κομμουνοβιβλίο σου και χέστηκα και για την επανάστασή σου κωλόπαιδο! Πάρε άλλη μια πεντάρα, γιατί έχω την εντύπωση ότι έκανες πάλι τον έξυπνο πριν! Και που'σαι: τώρα που απολύεται ο μάγειρας, έμαθα ότι προσφέρθηκες να  αναλάβεις εσύ στη θέση του, μια και ο καινούριος που μας ήρθε έφυγε με βύσμα στην ταξιαρχία. Και ποιος μου λέει ρε κομμούνι ότι κάθε φορά που ετοιμάζεις το φαγητό του αξιωματικού υπηρεσίας ή και το δικό μου δεν θα φτύνεις μέσα; Ικανό σε έχω ρε με τις ιδέες που κολαντερίζεις.

-Πρώτον, δεν είμαι κομμουνιστής, αλλά αναρχικός, αν και δεν μ'ενθουσιάζουν οι ταμπέλες! Δεύτερο, συνέχισε με σταθερή φωνή ο νεαρός, αν θέλω να φτύσω κάποιον δεν το κάνω πίσω από την πλάτη του αλλά μπροστά του!

-Θα σε σκοτώσω και θα πάω φυλακή εξαιτίας σου ρε! ούρλιαξε ο συνταγματάρχης, έτοιμος να πάθει εγκεφαλικό! Πάρε και μια πεντάρα ακόμη, αφού τα θέλει ο κώλος σου!, και έδειξε τα δάχτυλά του λες και έκανε επανάληψη στην προπαίδεια του πέντε.
 Αναρχικοί και κομμουνιστές, τα ίδια σκατά είναι για μένα. Κι αφού ρε συ είσαι αναρχικός γιατί ήρθες στο στρατό, και δεν το'παιξες τρελός να πάρεις Ι5; Αν κι εμένα δεν μου φαίνεσαι καθόλου καλά στα μυαλά σου για να μου μιλάς μες στο γραφείο μου έτσι! Κανένας δε τολμά και το κάνεις εσύ 22 χρονών κωλόπαιδο; Και γιατί δεν δήλωσες αντιρρησίας συνείδησης; και ήρθες εδώ να μας τρελάνεις όλους! Γιατί; Μέχρι και τη "σειρά" σου δεν σέβεσαι, τους συναδέλφους σου και τους έχεις, έμαθα, τρομοκρατήσει για να μη "τρέχουν" τους καινούργιους! Κι αυτοί οι μαλάκες σε ακούνε γιατί σε φοβούνται!

-Αφού με ρωτάτε κ.διοικητά θα σας πω, απάντησε πάντα ήρεμος ο άλλος και χωρίς να χαμηλώσει στιγμή τα μάτια του. Δεν ήμουν ποτέ τρελός για να καταδεχτώ να το παίξω τώρα, ακόμη κι αν είχα όφελος απ'αυτό! Κι από την άλλη, κάποιοι πολύ αξιόλογοι άνθρωποι που ξέρω και σύντροφοι, έκαναν κανονικά το στρατιωτικό τους κι ας απολύθηκαν σε διπλάσιο χρόνο από το κανονικό, όπως φαίνεται ότι θα συμβεί και σε μένα. Αφού το έκαναν αυτοί, γιατί να μη το καταφέρω κι εγώ; Αλλά με το δικό μου τρόπο, όχι με το δικό σας! Και να σας πω και κάτι άλλο κ.διοικητά; Οι δοκιμασίες και τα εμπόδια, αν δεν σε σπάσουν, αποδεικνύονται πολύ χρήσιμα στη ζωή. Έτσι κι αλλιώς όλοι κάποια μέρα θα πεθάνουμε, κι εσείς κι εγώ! Ας το κάνουμε με ψηλά το κεφάλι όμως...

Για λίγες στιγμές ο υψηλόβαθμος μεσήλικας στρατιωτικός παρέμεινε σιωπηλός. Ήταν φανερό
ότι επεξεργαζόταν τα λόγια του πιτσιρικά, καθώς έκανε τη χαρακτηριστική κίνηση να τρίβει το μουστάκι του. Μετά έσπασε αυτή τη σύντομη σιωπή, για να δηλώσει σοβαρός και σαφώς πιο καλμαρισμένος:

-Ρε κωλόπαιδο, δεν ξέρω τι βίτσιο είναι αυτό αλλά ίσως και να σε συμπαθώ κατά βάθος, γιατί δεν κωλώνεις, το λέει η καρδιά σου και λες πάντα την αλήθεια. Λίγοι το κάνουν αυτό και το ξέρω καλά κι ας μην έχω διαβάσει πολλά βιβλία. Οι φυλακές που σου'ριξα ισχύουν όλες, αλλά επειδή δεν θέλω να απολυθείς του αγίου τέτοιου ανήμερα με όλες τις φυλακές που κατάφερες όλο αυτόν τον καιρό να μαζέψεις, μια και η οικογένειά σου ξέρω ότι έχει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, όποτε με βλέπεις εμένα ή τον υποδιοικητή και δεν μας χαιρετάς, μπροστά σε όλους κιόλας, θα τρως μια δεκάρα κράτηση τη φορά, ώστε να στερείσαι μόνο τις εξόδους σου. Και σταμάτα να κυκλοφορείς τα σκατοβιβλία σου μέσα στη μονάδα! Διάβαζέ τα μόνο εσύ και ας τους άλλους στην ησυχία τους, γιατί θα καταντήσουν σαν τα μούτρα σου...

-κ.διοικητά;

-Τι ρε;

-Θέλετε να σας δανείσω ένα βιβλίο; Ποτέ δεν είναι αργά να δείτε τον κόσμο με άλλα μάτια!

-Έξω από το γραφείο μου ρε! Δε θέλω να σε ξαναδώ μπροστά μου μέχρι να απολυθείς και να γλιτώσουμε από σένα!

.............................

Όταν τους απάλλαξε οριστικά από την ενοχλητική του παρουσία, αρκετούς όμως μήνες περισσότερους από την κανονική θητεία, διηγούνταν όλα τα παραπάνω στην παρέα με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο (μιμούνταν τέλεια φυσιογνωμίες, χειρονομίες και γκριμάτσες) κι όλοι έπιναν μπυρίτσες και γελούσαν και συγχρόνως απορούσαν για την υπομονή του και τον επαινούσαν για τη σταθερότητα του χαρακτήρα του. Αλλά αυτός απαντούσε: "Αν και το μετανιώνω πού και πού το ότι τους λούστηκα κι αυτούς και τα στρατά τους, εντάξει ρε! Δεν θα φοβόμαστε κιόλας! ή είμαστε αυτοί που είμαστε ή όχι! Άλλωστε η ζωή είναι συλλογή εμπειριών, σωστά;"

Τα γέλια των φίλων, όμως,  και η χαρά τους που επέστρεψε κοντά τους από τα ελληνικά στρατά και τα σύνορα, κόπηκαν μαχαίρι λίγες μέρες μετά (ένα μήνα, περίπου, αφότου απολύθηκε), όταν πηγαίνοντας με το παπάκι για δουλειά , ένα φορτηγάκι που ξέφυγε από την πορεία του έπεσε πάνω του και τον σκότωσε ακαριαία...Το φορτηγό ανήκε σε εταιρεία που προμήθευε τρόφιμα τον...ελληνικό στρατό!