ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

9 Σεπτεμβρίου 2012: Σαντιάγκο, Χιλή



"Χιλιάδες άτομα συμμετείχαν στη διαδήλωση της 9ης Σεπτέμβρη 2012 στο Σαντιάγο της Χιλής, 39 χρόνια μετά το πραξικόπημα της 11ης Σεπτέμβρη 1973, που έφερε στην εξουσία τον δικτάτορα Πινοτσέτ. Η πορεία στη μνήμη όλων των πεσόντων, δολοφονημένων, και εξαφανισμένων έκτοτε, καλέστηκε από ενώσεις συγγενών εξαφανισμένων συλληφθέντων και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ σημείο προσυγκέντρωσης για τις ομάδες των διαδηλωτών, που προέρχονταν από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, ήταν η Πλάσα ντε λος Έροες/πλατεία Ηρώων.

Λίγο μετά την έναρξη της πορείας, κουκουλωμένοι διαδηλωτές ξεκίνησαν τις πρώτες συγκρούσεις. Στην οδό Σαν Μαρτίν, πραγματοποιήθηκε επίθεση με πέτρες και μπογιές εναντίον κτηρίου που ανήκει στο υπουργείο παιδείας, με αποτέλεσμα να σπάσουν τα παράθυρα και να καταστραφεί τμήμα των εσωτερικών χώρων. Επιπλέον, πετάχτηκε μια μολότοφ στον πρώτο όροφο, προκαλώντας μικρής έκτασης φωτιά που σβήστηκε από το προσωπικό του κτηρίου προτού εξαπλωθεί.

Οι συγκρούσεις και οι επιθέσεις εναντίον των μπάτσων συνεχίστηκαν στην περιοχή του πρώην σιδηροδρομικού σταθμού Μαπότσο. Στην οδό Ρεκολέτα πραγματοποιήθηκε επίθεση σε υποκατάστημα της τράπεζας BCI, το οποίο λεηλατήθηκε και καταστράφηκε μερικώς. Επιχειρήθηκε επίσης η πυρπόλησή του, αλλά οι καραμπινιέροι πρόφτασαν και έσβησαν τις φλόγες.

Οι κουκουλωμένοι νέοι επιτέθηκαν ακόμα εναντίον των κατασταλτικών δυνάμεων που φυλούσαν ένα βενζινάδικο της εταιρείας Copec, ενώ φτάνοντας στην οδό Βαλντιβιέσο, έξω από το γενικό νεκροταφείο, ο κόσμος την έπεσε σε δημοσιογράφους που έτρεξαν να κρυφτούν πίσω από τους μπάτσους. Με πέτρες, ξύλα, χρώματα και μερικές μολότοφ, οι εξεγερμένοι διαδηλωτές εφορμούσαν εναντίον των οργάνων της τάξης, κάθε φορά που ξαναφούντωναν τα οδοφράγματα. Από την πλευρά του εχθρού χρησιμοποιήθηκαν δακρυγόνα, αύρες, γκλοπ και πιστόλια πέιντμπολ (σχετικό βίντεο).

Οι επιθέσεις της αστυνομίας οδήγησαν τους κουκουλωμένους εντός του νεκροταφείου, όπου σηκώθηκαν εκ νέου οδοφράγματα. Οι συγκρούσεις στα δρομάκια του νεκροταφείου συνεχίστηκαν περίπου μέχρι τις 15.00.

Κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης, οι μπάτσοι συνέλαβαν 13 άτομα, εκ των οποίων τρία κατηγορούνται για τη λεηλασία της τράπεζας στην οδό Ρεκολέτα, ενώ δύο δεκαεξάχρονοι για κατοχή μολότοφ. Οι δύο ανήλικοι, οι οποίοι συνελήφθησαν στη συμβολή της οδού Ρεκολέτα με τη λεωφόρο Περού, έχοντας υποτίθεται στην κατοχή τους ένα κουτί με 6 μολότοφ και μια τσάντα με αντιασφυξιογόνες μάσκες, πέρασαν από τον εισαγγελέα το πρωί της Δευτέρας. Όπως είπε ο δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων που τους εκπροσωπεί, οι νεολαίοι βρήκαν το κουτί και την τσάντα αφημένα στο σημείο, προφανώς από τους ίδιους τους καραμπινιέρους που καραδοκούσαν να συλλάβουν όποιον τα έπαιρνε. Παρ’ όλα αυτά, το δικαστήριο αποφάσισε να τεθούν και οι δύο υπό την επιτήρηση της εθνικής υπηρεσίας ανηλίκων (SE.NA.ME.), για όσο διαρκεί η έρευνα. Αυτό σημαίνει ότι, αν και δεν θα προφυλακιστούν, η εν λόγω υπηρεσία μπορεί να τους επιβάλλει μια σειρά περιοριστικών μέτρων, όπως την εποπτεία κοινωνικού λειτουργού ανάμεσα σε άλλα.

Σχετικά με τους υπόλοιπους συλληφθέντες δεν υπάρχουν νεότερα, εκτός του ότι κανείς τους δεν προφυλακίστηκε."

ΠΗΓΗ: Indymedia Athens

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου