ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 12 Μαρτίου 2020

Κορωναϊκός βραχνάς και πιθανή αλυσίδα φανερών και μη συνεπειών..


Εγώ θέλω να εστιάσω σε κάποιες άλλες συνέπειες της κορωνοϋστερίας σε Ελλάδα αλλά και εκτός αυτής.

Πολύ λίγα έτη μετράμε από τότε που η χώρα στέναζε κάτω από τη μνημονιακή πίεση και όσα αυτή σήμαινε και έχοντας αφήσει κληρονομιά στους κατοίκους τα αποδιοργανωτικά της αποτυπώματα. Αυτά που ήταν και παραμένουν έντονα στο δημόσιο σύστημα Υγείας, όπως αποδεκνυόταν κι από ένα αποκαλυπτικό άρθρο του καλοκαιριού του 2016: Καταρρέει το Εθνικό Σύστημα Υγείας στην Ελλάδα : " Τα νέα στοιχεία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Δημόσιων Νοσοκομείων αναδεικνύουν τη διάλυση των δομών σε όλα τα επίπεδα. Καταρρέει με δραματικό ρυθμό το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ). Χωρίς προσωπικό, εξοπλισμό, πόρους τα δημόσια νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας καταβάλλουν τιτάνια προσπάθεια για να παρέχουν περίθαλψη και νοσηλεία στους πολίτες."
Από τότε μέχρι σήμερα η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία δεν βελτιώθηκε, το αντίθετο ισχύει μάλλον,  με "ψαλιδισμένο προσωπικό" σε εξαντλητικές διπλοβάρδιες, σοβαρές ελλείψεις σε κλίνες, μηχανήματα και απαραίτητα αναλώσιμα υλικά, όπως γάζες - και γάζες μάλιστα της προκοπής- ακόμη και χαζαπλάστ.. Με την ραγδαία εξάπλωση πλέον του COVID-19 λόγω της
εντυπωσιακής του μεταδοτικότητας, η αναγγελία άμεσης πρόσληψης από την κυβέρνηση 200 νοσοκομειακών γιατρών -έπρεπε να μας επισκεφτεί ένας τέτοιος ιός για να γίνουν αυτονόητες κι επιβαλλόμενες εδώ και χρόνια κινήσεις!- δεν φαίνεται αρκετή*, απέναντι στη μεγάλη πρόκληση του περιορισμού των κρουσμάτων. Πόσο περισσότερο όταν οι ίδιοι οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό λόγω της θέσης τους και της φύσης του δύσκολου έργου τους βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των ατόμων που κινδυνεύουν να κολλήσουν την ασθένεια και παρά τα μέτρα προστασίας που καλούνται να μην αμελούν ούτε μισή στιγμή.
Διαβάζω εδώ ότι σήμερα Τετάρτη 11/3 συμβαίνουν και αναφέρονται τα εξής:
"Άλλα 10 νέα επιβεβαιωμένα κρούσματα κορωναϊού SARS-CoV-2 ανακοίνωσε το υπουργείο Υγείας στη χώρα μας. Το σύνολο των προσβληθέντων από τον κορωναϊό, ανέρχεται πλέον σε 99. Η καθημερινή πάντως αύξηση των περιστατικών επιβεβαιώνει τους αρχικούς φόβους των ειδικών ότι τις επόμενες ημέρες θα υπάρξει διαπίστωση νέων περιστατικών, ενώ σε δύο με τρεις εβδομάδες αναμένεται η μεγαλύτερη έξαρση του κορωναϊού. Αξιοσημείωτο είναι πως οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι τα περιστατικά στη χώρα μας είναι πολλαπλάσια από αυτά που έχουν εντοπιστεί, καθώς πολλοί πολίτες που έχουν προσβληθεί είτε δεν το έχουν δηλώσει επειδή έχουν ήπια συμπτώματα είτε δεν το έχουν αντιληφθεί καν επειδή μπορεί να είναι ασυμπτωματικοί. Κάτι βέβαια που ενισχύει την ανησυχία και της αρμόδιας επιτροπής για περαιτέρω διασπορά του κορωναϊού στον γενικό πληθυσμό."

  Καμπανάκι! Αν -τονίζω όμως το "αν"- μέσα στον Απρίλη και προς το Πάσχα παρατηρηθεί  πολύ μεγάλη αύξηση των περιστατικών, με ακόμα πιο αυξητικές πια τάσεις, τότε το ήδη προβληματικό σύστημα Υγείας θα κινδυνέψει να κρασάρει; Θα καταλήξουμε σαν την Ιταλία ή πολύ χειρότερα, όπου αυτήν εδώ τη στιγμή τα κρούσματα εκεί κοντεύουν τους 9.200 με τους νεκρούς να είναι 463 και πλέον το επιβαρυμένο -και πιο προηγμένο σε σύγκριση με τα εδώ δεδομένα- ιταλικό σύστημα ιατρικής περίθαλψης και ελέγχου του ιού έχει φτάσει στο τραγικό δίλημμα αν θα πρέπει να αρχίσουν να παραγκωνίζονται οι ηλικιωμένοι ασθενείς για να περιθάλψουν και να σώσουν τους νεότερους;
 Ελπίζουμε να μη συμβεί αυτό, η κατάσταση να αντιστραφεί και παρά το δύσκολο της αρχής  να επιδείξουν όλοι την πρέπουσα υπευθυνότητα. Και δεν είναι τα εξαφανισμένα από τα ράφια αντισηπτκά μαντιλάκια που θα κάνουν τη διαφορά, αλλά το ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΛΥΣΙΜΟ ΤΩΝ ΧΕΡΙΩΝ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΜΕΡΑ ΜΕ ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΣΑΠΟΥΝΙ, μαζί βεβαίως με όλα τα υπόλοιπα που έχουν αναφερθεί σε βαθμό υποχρεωτικής αποστήθισης -βλέπε και τα σχετικά και απαραίτητα  με περιορισμό μετακινήσεων όσο μπορεί και επιβάλλεται να γίνεται..-
 Αλλά εδώ είναι Ελλάδα. Μετά το επιβαλλόμενο κλείσιμο για δύο εβδομάδες των σχολείων -διάστημα που πάνω κάτω υπολογίζεται ότι διαρκεί το πολύ η επώαση του ιού, εκτός κι αν αλλάξει και πάλι αυτό- ήδη αρκετοί γονείς, που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα και δεν έχουν καμία βοήθεια από συγγενείς και οικείους για τη φύλαξη και απασχόληση των μικρών παιδιών τους, άρχισαν τα παράπονα. Για εργοδότες, στον ιδιωτικό τομέα, που δεν είναι καθόλου πρόθυμοι να τους χορηγήσουν την προβλεπόμενη άδεια. Κι εδώ έχω να προτείνω κάποιες λύσεις. Αφού το κράτος μας που νοιάζεται τόσο πολύ για την καλή υγεία των πολιτών, σε αυτή συγκαταλέγεται και η ψυχική, μπορεί να διαθέσει ένα γενναίο κονδύλι για να προσλάβει το ίδιο baby sitterς που βάσει αιτήσεων θα προσφέρουν την πολύτιμη βοήθεια τους σε οικογένειες που βρίσκονται σε αδιέξοδο. Για αυτό το διάστημα του αναγκαίου μπλακ άουτ για τα πρωινά σχολεία και τα ολοήμερα τμήματά τους. Κι αν ο κρατικός μηχανισμός αρχίσει να κλαίγεται για το χρηματικό, τότε μπορεί αν θέλει να εξοικονομήσει έσοδα στήριξης των "στριμωγμένων οικογενειών": από προσωρινές περικοπές στους παχυλούς μισθούς υπουργών και βουλευτών, από τις τραπεζικές επιδοτήσεις σε μεγαλοεργολάβους για την ανύψωση εντελώς άχρηστων και καταστροφικών για το περιβάλλον ανεμογεννητριών, από τα κονδύλια που προορίζονται -πάλι οι μεγαλοεργολάβοι στη μέση!- για κατασκευή κλειστών δομών για πρόσφυγες και μετανάστες στη Β. Ελλάδα, μετά και από το εντυπωσιακό ναυάγιο των σχεδίων για τα νησιά του βορειονατολικού Αιγαίου, κι από όπου αλλού τα λεφτά φτάνουν και περισσεύουν..
 Και μία και μιλάμε για κυβερνητική μέριμνα.
 Η έξαρση του κορωναϊού και η προβλεπόμενη μεγάλη χρονική διάρκεια που έχουν βαλθεί οι "ειδικοί" να μας λένε ότι αυτός θα μας απασχολεί, "έκατσε κέντα" στην κυβέρνηση. Και όχι μόνο της Ελλάδας.

 Γιατί, καθώς όλοι ή σχεδόν όλοι θα ασχολούνται με αυτό και μόνο αυτό το ζήτημα, με τον τηλεοπτικό βομβαρδισμό σε ρόλο μαέστρου της ορχήστρας, καθώς πάρα πολλοί θα βυθίζονται σε αυτό που ήδη στην Αμερική προσδιορίζουν ως έντονο στρες λόγω της τεράστιας επίδρασης του ιού στην καθημερινότητα και την οικονομική κατάσταση των ανθρώπων, σχεδόν κανείς δεν θα δείχνει το πρέπον ενδιαφέρον σε αυτό που θα μοιάζει με "τα ψιλά γράμματα" του συμβολαίου. Δηλαδή εκείνες τις μεθοδεύσεις, τις τροπολογίες, τις νομοθετικές ρυθμίσεις, τις μικρές και μεγάλες "αλλαγές" και τα "μέτρα" σε θέματα "δημόσιας ασφάλειας", τις αυξανόμενες παραχωρήσεις και τα "δώρα" σε ιδιώτες και στις εταιρείες τους. Όλα αυτά που ίσως και να μην είναι για το συμφέρον των εργαζόμενων -τα δικαιώματα και οι απολαβές των οποίων πλήττονταν ήδη σε μεγάλο βαθμό και πριν την εμφάνιση του coronavirus -, αυτά που αν θα θεσπιστούν δεν θα είναι από το σεβασμό στην ατομική και συλλογική ελευθερία των ανθρώπων, τόσο στην επιλογή εργασίας και στο δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης όσο και στην ελευθερία των κινήσεων. Ακόμη και σε ένα περιβάλλον που ο ιός θα έχει υποκύψει αλλά θα έχει προλάβει να "μαρκάρει" την "περιρρέουσα ατμόσφαιρα". 
 Πώς, τι είπατε; Διαμαρτυρία, κινητοποιήσεις; Τι είναι αυτά; Αφού οι "άσκοπες μετακινήσεις" και οι μαζικές "συναθροίσεις" -ή έστω από έναν αριθμό ατόμων και πάνω- αποτελούν ήδη ή σταδιακά ανεύθυνη μέχρι και επικίνδυνη ενέργεια, τουλάχιστον τώρα που μιλάμε και ασθενούμε. Που ίσως ποινικοποιηθεί και μετά το καταλάγιασμα, όποτε συμβεί, του επικίνδυνου ιού, γιατί ποτέ δεν ξέρεις με τόσο απρόβλεπτη συμπεριφορά αν αποφασίσει ξαφνικά να επανενεργοποιηθεί και να μας επισκεφτεί όλους δριμύτερος!


 Εξάλλου ο Φόβος πάντα ήταν πολύτιμος σύμμαχος εκείνων που είχαν λόγους να τον χειρίζονται ως εργαλείο. "Ο φόβος φυλάει τα έρμα". Για το καλό τους, εννοείται..

Ο Ένοικος...

* Τελικά μαθαίνουμε ότι υπήρξε ανακοίνωση για 2000 συνολικά προσλήψεις. Ελπίζουμε τότε αυτό να γίνει πράξη και οι νεοπροσληφθέντες γιατροί να στελεχώσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα τις πολύπαθες  δομές Υγείας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου